Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!

[Groepscirkel]

Wat denk je zelf?

Je begrijpt vast dat ik deze vraag niet stel om een inhoudelijk antwoord te krijgen. De uitspraak "ingewikkelde verbondstheologie" straalt voor mij uit dat je het als menselijk construct ziet. Alleen zie ik het als het spreken van de HEERE.

De Bijbel geeft geen uitgewerkte verbondstheologie.

We kunnen nog heel veel tegen elkaar zeggen, maar onze uitgangspunten over Gods spreken liggen op dit punt te ver uit elkaar.

[pierre27]

Herhaaldelijk heb ik geprobeerd ds. V. te verdedigen want ik (h)erken dat als een Schriftuurlijke lijn en de maandelijkse doopdiensten in onze gemeente ervaar ik ook zeker niet als ‘uitgehold’.

Ik blijf in droefheid achter.

Toevoeging: ik kan het niet laten om nog één poging te doen:

Twee dingen graag uit elkaar houden: norm en accenten. De norm in de GG is Schrift + Drie Formulieren (met 1931 als toelichting op wezen/bediening). Op die norm wijkt ds. Verschuure in het aangehaalde stuk níet af:
• Hij verdedigt de kinderdoop (dus geen baptist), en verbindt die aan verbond/Doopformulier (geen ex opere operato).
• Hij maakt het klassieke onderscheid tussen “geheiligd” (verbondsmatige afzondering) en “ingelijfd” (toe-eigening door de Geest).
• Hij zegt expliciet dat de belofte in wezen de uitverkorenen geldt, terwijl het voorrecht van de doop onder de bediening is dat ons de woorden Gods zijn toebetrouwd, en dat we niet “rechthebbend pleiten”, maar bedelend roepen om genade. Dat is precies gereformeerd, niet baptistisch.

Wie stelt dat dit crypto-baptisme is, moet laten zien wáár hij de kinderdoop ontkent, of de objectieve verbondsmatige heiliging van onze kinderen loochent. In het stuk van ds. V. lees ik dat niet. Integendeel: kinderdoop ja, echte beloften ja (maar geen automatisme), onderscheid wezen/bediening ja. Dat is de klassieke lijn.

Over Ledeboers vragenboekje: een vragenboekje is pastorale catechese, geen kerkelijk normdocument boven de belijdenis. Dat Ledeboer soms andere accenten legt (retoriek, vermaning) maakt ds. V. nog niet afwijkend. Wat telt, is of iemand de confessionele inhoud bewaart; daarin sluit ds. V. aan bij de gereformeerde sacramentenleer zoals hierboven getoetst.

Waarom in droefheid achter blijven? Laat je luistervreugde niet verstoren door discussies alhier. Er zijn gewoon vragen gesteld bij een artikel in het RD. Ik herken er ook niet zoveel in maar laat mijn kerkelijke vreugde er niet vanaf hangen.

[diana]

Herhaaldelijk heb ik geprobeerd ds. V. te verdedigen want ik (h)erken dat als een Schriftuurlijke lijn en de maandelijkse doopdiensten in onze gemeente ervaar ik ook zeker niet als ‘uitgehold’.

Ik blijf in droefheid achter.

Toevoeging: ik kan het niet laten om nog één poging te doen:

Twee dingen graag uit elkaar houden: norm en accenten. De norm in de GG is Schrift + Drie Formulieren (met 1931 als toelichting op wezen/bediening). Op die norm wijkt ds. Verschuure in het aangehaalde stuk níet af:
• Hij verdedigt de kinderdoop (dus geen baptist), en verbindt die aan verbond/Doopformulier (geen ex opere operato).
• Hij maakt het klassieke onderscheid tussen “geheiligd” (verbondsmatige afzondering) en “ingelijfd” (toe-eigening door de Geest).
• Hij zegt expliciet dat de belofte in wezen de uitverkorenen geldt, terwijl het voorrecht van de doop onder de bediening is dat ons de woorden Gods zijn toebetrouwd, en dat we niet “rechthebbend pleiten”, maar bedelend roepen om genade. Dat is precies gereformeerd, niet baptistisch.

Wie stelt dat dit crypto-baptisme is, moet laten zien wáár hij de kinderdoop ontkent, of de objectieve verbondsmatige heiliging van onze kinderen loochent. In het stuk van ds. V. lees ik dat niet. Integendeel: kinderdoop ja, echte beloften ja (maar geen automatisme), onderscheid wezen/bediening ja. Dat is de klassieke lijn.

Over Ledeboers vragenboekje: een vragenboekje is pastorale catechese, geen kerkelijk normdocument boven de belijdenis. Dat Ledeboer soms andere accenten legt (retoriek, vermaning) maakt ds. V. nog niet afwijkend. Wat telt, is of iemand de confessionele inhoud bewaart; daarin sluit ds. V. aan bij de gereformeerde sacramentenleer zoals hierboven getoetst.

Waarom in droefheid achter blijven? Laat je luistervreugde niet verstoren door discussies alhier. Er zijn gewoon vragen gesteld bij een artikel in het RD. Ik herken er ook niet zoveel in maar laat mijn kerkelijke vreugde er niet vanaf hangen.

Hier ben ik het mee eens. Hier kom je er toch niet uit met elkaar. En wat betreft ds. V. Ik hoor hem zeer graag, en velen, zeer velen zelfs, met mij!

[GG links]

Herhaaldelijk heb ik geprobeerd ds. V. te verdedigen want ik (h)erken dat als een Schriftuurlijke lijn en de maandelijkse doopdiensten in onze gemeente ervaar ik ook zeker niet als ‘uitgehold’.

Ik blijf in droefheid achter.

Toevoeging: ik kan het niet laten om nog één poging te doen:

Twee dingen graag uit elkaar houden: norm en accenten. De norm in de GG is Schrift + Drie Formulieren (met 1931 als toelichting op wezen/bediening). Op die norm wijkt ds. Verschuure in het aangehaalde stuk níet af:
• Hij verdedigt de kinderdoop (dus geen baptist), en verbindt die aan verbond/Doopformulier (geen ex opere operato).
• Hij maakt het klassieke onderscheid tussen “geheiligd” (verbondsmatige afzondering) en “ingelijfd” (toe-eigening door de Geest).
• Hij zegt expliciet dat de belofte in wezen de uitverkorenen geldt, terwijl het voorrecht van de doop onder de bediening is dat ons de woorden Gods zijn toebetrouwd, en dat we niet “rechthebbend pleiten”, maar bedelend roepen om genade. Dat is precies gereformeerd, niet baptistisch.

Wie stelt dat dit crypto-baptisme is, moet laten zien wáár hij de kinderdoop ontkent, of de objectieve verbondsmatige heiliging van onze kinderen loochent. In het stuk van ds. V. lees ik dat niet. Integendeel: kinderdoop ja, echte beloften ja (maar geen automatisme), onderscheid wezen/bediening ja. Dat is de klassieke lijn.

Over Ledeboers vragenboekje: een vragenboekje is pastorale catechese, geen kerkelijk normdocument boven de belijdenis. Dat Ledeboer soms andere accenten legt (retoriek, vermaning) maakt ds. V. nog niet afwijkend. Wat telt, is of iemand de confessionele inhoud bewaart; daarin sluit ds. V. aan bij de gereformeerde sacramentenleer zoals hierboven getoetst.

Waarom in droefheid achter blijven? Laat je luistervreugde niet verstoren door discussies alhier. Er zijn gewoon vragen gesteld bij een artikel in het RD. Ik herken er ook niet zoveel in maar laat mijn kerkelijke vreugde er niet vanaf hangen.

Hier ben ik het mee eens. Hier kom je er toch niet uit met elkaar. En wat betreft ds. V. Ik hoor hem zeer graag, en velen, zeer velen zelfs, met mij!

Ik ben dan wel benieuwd naar wat je dan zo graag horen mag van hem. Een beknopt evangelie en geen beloften voor de dopeling ? Ik hoor hem derhalve niet graag.

[GGG038]

Herhaaldelijk heb ik geprobeerd ds. V. te verdedigen want ik (h)erken dat als een Schriftuurlijke lijn en de maandelijkse doopdiensten in onze gemeente ervaar ik ook zeker niet als ‘uitgehold’.

Ik blijf in droefheid achter.

Toevoeging: ik kan het niet laten om nog één poging te doen:

Twee dingen graag uit elkaar houden: norm en accenten. De norm in de GG is Schrift + Drie Formulieren (met 1931 als toelichting op wezen/bediening). Op die norm wijkt ds. Verschuure in het aangehaalde stuk níet af:
• Hij verdedigt de kinderdoop (dus geen baptist), en verbindt die aan verbond/Doopformulier (geen ex opere operato).
• Hij maakt het klassieke onderscheid tussen “geheiligd” (verbondsmatige afzondering) en “ingelijfd” (toe-eigening door de Geest).
• Hij zegt expliciet dat de belofte in wezen de uitverkorenen geldt, terwijl het voorrecht van de doop onder de bediening is dat ons de woorden Gods zijn toebetrouwd, en dat we niet “rechthebbend pleiten”, maar bedelend roepen om genade. Dat is precies gereformeerd, niet baptistisch.

Wie stelt dat dit crypto-baptisme is, moet laten zien wáár hij de kinderdoop ontkent, of de objectieve verbondsmatige heiliging van onze kinderen loochent. In het stuk van ds. V. lees ik dat niet. Integendeel: kinderdoop ja, echte beloften ja (maar geen automatisme), onderscheid wezen/bediening ja. Dat is de klassieke lijn.

Over Ledeboers vragenboekje: een vragenboekje is pastorale catechese, geen kerkelijk normdocument boven de belijdenis. Dat Ledeboer soms andere accenten legt (retoriek, vermaning) maakt ds. V. nog niet afwijkend. Wat telt, is of iemand de confessionele inhoud bewaart; daarin sluit ds. V. aan bij de gereformeerde sacramentenleer zoals hierboven getoetst.

Waarom in droefheid achter blijven? Laat je luistervreugde niet verstoren door discussies alhier. Er zijn gewoon vragen gesteld bij een artikel in het RD. Ik herken er ook niet zoveel in maar laat mijn kerkelijke vreugde er niet vanaf hangen.

Dank voor je nuance, pierre27. Mijn persoonlijke luistervreugde laat ik daar in elk geval niet van afhangen.

Wel wil ik kwijt dat ik het label “vragen gesteld” niet zo herken. Termen als “uitgehold,” “poppen dopen,” “hij is een baptist,” “past niet in de GG,” “Steenblok,” enzovoort, ervaar ik als onheus. Als er zó naar ds. V. en naar de rechterflank binnen het GG-kerkverband gekeken wordt, stemt mij dat oprecht verdrietig.

[GGG038]

Herhaaldelijk heb ik geprobeerd ds. V. te verdedigen want ik (h)erken dat als een Schriftuurlijke lijn en de maandelijkse doopdiensten in onze gemeente ervaar ik ook zeker niet als ‘uitgehold’.

Ik blijf in droefheid achter.

Toevoeging: ik kan het niet laten om nog één poging te doen:

Twee dingen graag uit elkaar houden: norm en accenten. De norm in de GG is Schrift + Drie Formulieren (met 1931 als toelichting op wezen/bediening). Op die norm wijkt ds. Verschuure in het aangehaalde stuk níet af:
• Hij verdedigt de kinderdoop (dus geen baptist), en verbindt die aan verbond/Doopformulier (geen ex opere operato).
• Hij maakt het klassieke onderscheid tussen “geheiligd” (verbondsmatige afzondering) en “ingelijfd” (toe-eigening door de Geest).
• Hij zegt expliciet dat de belofte in wezen de uitverkorenen geldt, terwijl het voorrecht van de doop onder de bediening is dat ons de woorden Gods zijn toebetrouwd, en dat we niet “rechthebbend pleiten”, maar bedelend roepen om genade. Dat is precies gereformeerd, niet baptistisch.

Wie stelt dat dit crypto-baptisme is, moet laten zien wáár hij de kinderdoop ontkent, of de objectieve verbondsmatige heiliging van onze kinderen loochent. In het stuk van ds. V. lees ik dat niet. Integendeel: kinderdoop ja, echte beloften ja (maar geen automatisme), onderscheid wezen/bediening ja. Dat is de klassieke lijn.

Over Ledeboers vragenboekje: een vragenboekje is pastorale catechese, geen kerkelijk normdocument boven de belijdenis. Dat Ledeboer soms andere accenten legt (retoriek, vermaning) maakt ds. V. nog niet afwijkend. Wat telt, is of iemand de confessionele inhoud bewaart; daarin sluit ds. V. aan bij de gereformeerde sacramentenleer zoals hierboven getoetst.

Waarom in droefheid achter blijven? Laat je luistervreugde niet verstoren door discussies alhier. Er zijn gewoon vragen gesteld bij een artikel in het RD. Ik herken er ook niet zoveel in maar laat mijn kerkelijke vreugde er niet vanaf hangen.

Hier ben ik het mee eens. Hier kom je er toch niet uit met elkaar. En wat betreft ds. V. Ik hoor hem zeer graag, en velen, zeer velen zelfs, met mij!

+1

[DDD]

Wat mij betreft, hoort ds. Verschuure er anders helemaal bij. Ik vind hem een voorbeeld in veel opzichten in de onderlinge omgang. En hij heeft ook in middengemeenten gepreekt en zelfs een tijdje gestaan. Dat vereiste van alle kanten wat inschikkelijkheid en daar zal ik verder niet over uitweiden.

Maar ik neem in ieder geval afstand van de suggestie dat ik omdat ik commentaar heb op zijn artikel en opvattingen over de heilige Doop zou vinden dat hij geen goede dominee zou zijn. Maar desondanks vind ik het artikel heel rare stellingen bevatten. Dat kan toch allebei waar zijn?

[GGG038]

Wat mij betreft, hoort ds. Verschuure er anders helemaal bij. Ik vind hem een voorbeeld in veel opzichten in de onderlinge omgang. En hij heeft ook in middengemeenten gepreekt en zelfs een tijdje gestaan. Dat vereiste van alle kanten wat inschikkelijkheid en daar zal ik verder niet over uitweiden.

Maar ik neem in ieder geval afstand van de suggestie dat ik omdat ik commentaar heb op zijn artikel en opvattingen over de heilige Doop zou vinden dat hij geen goede dominee zou zijn. Maar desondanks vind ik het artikel heel rare stellingen bevatten. Dat kan toch allebei waar zijn?

Eens. Dank voor deze toevoeging.

[GG links]

Wat mij betreft, hoort ds. Verschuure er anders helemaal bij. Ik vind hem een voorbeeld in veel opzichten in de onderlinge omgang. En hij heeft ook in middengemeenten gepreekt en zelfs een tijdje gestaan. Dat vereiste van alle kanten wat inschikkelijkheid en daar zal ik verder niet over uitweiden.

Maar ik neem in ieder geval afstand van de suggestie dat ik omdat ik commentaar heb op zijn artikel en opvattingen over de heilige Doop zou vinden dat hij geen goede dominee zou zijn. Maar desondanks vind ik het artikel heel rare stellingen bevatten. Dat kan toch allebei waar zijn?

Ik heb niets tegen ds. V. Laat dat duidelijk zijn maar ik kan gewoon niet meer naar dominees luisteren als op essentiele punten er bij het evangelie en o.a. de doop een soort disclaimer zit die het evangelie in de weg zitten. Kan een autistisch trekje van mij zijn. Maar ik houd het liever bij predikanten als een ds. Vreugdenhil, Baan en Zondag. Het ligt aan mij hoor maar ik kan het niet scheiden.

[Michaels]

https://www.rd.nl/artikel/1030648-ds-a- ... -gewoon-in



Moet ook wel wat aan de lijn gaan doen hoor