Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!

[Groepscirkel]

Wat denk je zelf?

Je begrijpt vast dat ik deze vraag niet stel om een inhoudelijk antwoord te krijgen. De uitspraak "ingewikkelde verbondstheologie" straalt voor mij uit dat je het als menselijk construct ziet. Alleen zie ik het als het spreken van de HEERE.

De Bijbel geeft geen uitgewerkte verbondstheologie.

We kunnen nog heel veel tegen elkaar zeggen, maar onze uitgangspunten over Gods spreken liggen op dit punt te ver uit elkaar.

[pierre27]

Herhaaldelijk heb ik geprobeerd ds. V. te verdedigen want ik (h)erken dat als een Schriftuurlijke lijn en de maandelijkse doopdiensten in onze gemeente ervaar ik ook zeker niet als ‘uitgehold’.

Ik blijf in droefheid achter.

Toevoeging: ik kan het niet laten om nog één poging te doen:

Twee dingen graag uit elkaar houden: norm en accenten. De norm in de GG is Schrift + Drie Formulieren (met 1931 als toelichting op wezen/bediening). Op die norm wijkt ds. Verschuure in het aangehaalde stuk níet af:
• Hij verdedigt de kinderdoop (dus geen baptist), en verbindt die aan verbond/Doopformulier (geen ex opere operato).
• Hij maakt het klassieke onderscheid tussen “geheiligd” (verbondsmatige afzondering) en “ingelijfd” (toe-eigening door de Geest).
• Hij zegt expliciet dat de belofte in wezen de uitverkorenen geldt, terwijl het voorrecht van de doop onder de bediening is dat ons de woorden Gods zijn toebetrouwd, en dat we niet “rechthebbend pleiten”, maar bedelend roepen om genade. Dat is precies gereformeerd, niet baptistisch.

Wie stelt dat dit crypto-baptisme is, moet laten zien wáár hij de kinderdoop ontkent, of de objectieve verbondsmatige heiliging van onze kinderen loochent. In het stuk van ds. V. lees ik dat niet. Integendeel: kinderdoop ja, echte beloften ja (maar geen automatisme), onderscheid wezen/bediening ja. Dat is de klassieke lijn.

Over Ledeboers vragenboekje: een vragenboekje is pastorale catechese, geen kerkelijk normdocument boven de belijdenis. Dat Ledeboer soms andere accenten legt (retoriek, vermaning) maakt ds. V. nog niet afwijkend. Wat telt, is of iemand de confessionele inhoud bewaart; daarin sluit ds. V. aan bij de gereformeerde sacramentenleer zoals hierboven getoetst.

Waarom in droefheid achter blijven? Laat je luistervreugde niet verstoren door discussies alhier. Er zijn gewoon vragen gesteld bij een artikel in het RD. Ik herken er ook niet zoveel in maar laat mijn kerkelijke vreugde er niet vanaf hangen.

[diana]

Herhaaldelijk heb ik geprobeerd ds. V. te verdedigen want ik (h)erken dat als een Schriftuurlijke lijn en de maandelijkse doopdiensten in onze gemeente ervaar ik ook zeker niet als ‘uitgehold’.

Ik blijf in droefheid achter.

Toevoeging: ik kan het niet laten om nog één poging te doen:

Twee dingen graag uit elkaar houden: norm en accenten. De norm in de GG is Schrift + Drie Formulieren (met 1931 als toelichting op wezen/bediening). Op die norm wijkt ds. Verschuure in het aangehaalde stuk níet af:
• Hij verdedigt de kinderdoop (dus geen baptist), en verbindt die aan verbond/Doopformulier (geen ex opere operato).
• Hij maakt het klassieke onderscheid tussen “geheiligd” (verbondsmatige afzondering) en “ingelijfd” (toe-eigening door de Geest).
• Hij zegt expliciet dat de belofte in wezen de uitverkorenen geldt, terwijl het voorrecht van de doop onder de bediening is dat ons de woorden Gods zijn toebetrouwd, en dat we niet “rechthebbend pleiten”, maar bedelend roepen om genade. Dat is precies gereformeerd, niet baptistisch.

Wie stelt dat dit crypto-baptisme is, moet laten zien wáár hij de kinderdoop ontkent, of de objectieve verbondsmatige heiliging van onze kinderen loochent. In het stuk van ds. V. lees ik dat niet. Integendeel: kinderdoop ja, echte beloften ja (maar geen automatisme), onderscheid wezen/bediening ja. Dat is de klassieke lijn.

Over Ledeboers vragenboekje: een vragenboekje is pastorale catechese, geen kerkelijk normdocument boven de belijdenis. Dat Ledeboer soms andere accenten legt (retoriek, vermaning) maakt ds. V. nog niet afwijkend. Wat telt, is of iemand de confessionele inhoud bewaart; daarin sluit ds. V. aan bij de gereformeerde sacramentenleer zoals hierboven getoetst.

Waarom in droefheid achter blijven? Laat je luistervreugde niet verstoren door discussies alhier. Er zijn gewoon vragen gesteld bij een artikel in het RD. Ik herken er ook niet zoveel in maar laat mijn kerkelijke vreugde er niet vanaf hangen.

Hier ben ik het mee eens. Hier kom je er toch niet uit met elkaar. En wat betreft ds. V. Ik hoor hem zeer graag, en velen, zeer velen zelfs, met mij!

[GG links]

Herhaaldelijk heb ik geprobeerd ds. V. te verdedigen want ik (h)erken dat als een Schriftuurlijke lijn en de maandelijkse doopdiensten in onze gemeente ervaar ik ook zeker niet als ‘uitgehold’.

Ik blijf in droefheid achter.

Toevoeging: ik kan het niet laten om nog één poging te doen:

Twee dingen graag uit elkaar houden: norm en accenten. De norm in de GG is Schrift + Drie Formulieren (met 1931 als toelichting op wezen/bediening). Op die norm wijkt ds. Verschuure in het aangehaalde stuk níet af:
• Hij verdedigt de kinderdoop (dus geen baptist), en verbindt die aan verbond/Doopformulier (geen ex opere operato).
• Hij maakt het klassieke onderscheid tussen “geheiligd” (verbondsmatige afzondering) en “ingelijfd” (toe-eigening door de Geest).
• Hij zegt expliciet dat de belofte in wezen de uitverkorenen geldt, terwijl het voorrecht van de doop onder de bediening is dat ons de woorden Gods zijn toebetrouwd, en dat we niet “rechthebbend pleiten”, maar bedelend roepen om genade. Dat is precies gereformeerd, niet baptistisch.

Wie stelt dat dit crypto-baptisme is, moet laten zien wáár hij de kinderdoop ontkent, of de objectieve verbondsmatige heiliging van onze kinderen loochent. In het stuk van ds. V. lees ik dat niet. Integendeel: kinderdoop ja, echte beloften ja (maar geen automatisme), onderscheid wezen/bediening ja. Dat is de klassieke lijn.

Over Ledeboers vragenboekje: een vragenboekje is pastorale catechese, geen kerkelijk normdocument boven de belijdenis. Dat Ledeboer soms andere accenten legt (retoriek, vermaning) maakt ds. V. nog niet afwijkend. Wat telt, is of iemand de confessionele inhoud bewaart; daarin sluit ds. V. aan bij de gereformeerde sacramentenleer zoals hierboven getoetst.

Waarom in droefheid achter blijven? Laat je luistervreugde niet verstoren door discussies alhier. Er zijn gewoon vragen gesteld bij een artikel in het RD. Ik herken er ook niet zoveel in maar laat mijn kerkelijke vreugde er niet vanaf hangen.

Hier ben ik het mee eens. Hier kom je er toch niet uit met elkaar. En wat betreft ds. V. Ik hoor hem zeer graag, en velen, zeer velen zelfs, met mij!

Ik ben dan wel benieuwd naar wat je dan zo graag horen mag van hem. Een beknopt evangelie en geen beloften voor de dopeling ? Ik hoor hem derhalve niet graag.

[GGG038]

Herhaaldelijk heb ik geprobeerd ds. V. te verdedigen want ik (h)erken dat als een Schriftuurlijke lijn en de maandelijkse doopdiensten in onze gemeente ervaar ik ook zeker niet als ‘uitgehold’.

Ik blijf in droefheid achter.

Toevoeging: ik kan het niet laten om nog één poging te doen:

Twee dingen graag uit elkaar houden: norm en accenten. De norm in de GG is Schrift + Drie Formulieren (met 1931 als toelichting op wezen/bediening). Op die norm wijkt ds. Verschuure in het aangehaalde stuk níet af:
• Hij verdedigt de kinderdoop (dus geen baptist), en verbindt die aan verbond/Doopformulier (geen ex opere operato).
• Hij maakt het klassieke onderscheid tussen “geheiligd” (verbondsmatige afzondering) en “ingelijfd” (toe-eigening door de Geest).
• Hij zegt expliciet dat de belofte in wezen de uitverkorenen geldt, terwijl het voorrecht van de doop onder de bediening is dat ons de woorden Gods zijn toebetrouwd, en dat we niet “rechthebbend pleiten”, maar bedelend roepen om genade. Dat is precies gereformeerd, niet baptistisch.

Wie stelt dat dit crypto-baptisme is, moet laten zien wáár hij de kinderdoop ontkent, of de objectieve verbondsmatige heiliging van onze kinderen loochent. In het stuk van ds. V. lees ik dat niet. Integendeel: kinderdoop ja, echte beloften ja (maar geen automatisme), onderscheid wezen/bediening ja. Dat is de klassieke lijn.

Over Ledeboers vragenboekje: een vragenboekje is pastorale catechese, geen kerkelijk normdocument boven de belijdenis. Dat Ledeboer soms andere accenten legt (retoriek, vermaning) maakt ds. V. nog niet afwijkend. Wat telt, is of iemand de confessionele inhoud bewaart; daarin sluit ds. V. aan bij de gereformeerde sacramentenleer zoals hierboven getoetst.

Waarom in droefheid achter blijven? Laat je luistervreugde niet verstoren door discussies alhier. Er zijn gewoon vragen gesteld bij een artikel in het RD. Ik herken er ook niet zoveel in maar laat mijn kerkelijke vreugde er niet vanaf hangen.

Dank voor je nuance, pierre27. Mijn persoonlijke luistervreugde laat ik daar in elk geval niet van afhangen.

Wel wil ik kwijt dat ik het label “vragen gesteld” niet zo herken. Termen als “uitgehold,” “poppen dopen,” “hij is een baptist,” “past niet in de GG,” “Steenblok,” enzovoort, ervaar ik als onheus. Als er zó naar ds. V. en naar de rechterflank binnen het GG-kerkverband gekeken wordt, stemt mij dat oprecht verdrietig.

[GGG038]

Herhaaldelijk heb ik geprobeerd ds. V. te verdedigen want ik (h)erken dat als een Schriftuurlijke lijn en de maandelijkse doopdiensten in onze gemeente ervaar ik ook zeker niet als ‘uitgehold’.

Ik blijf in droefheid achter.

Toevoeging: ik kan het niet laten om nog één poging te doen:

Twee dingen graag uit elkaar houden: norm en accenten. De norm in de GG is Schrift + Drie Formulieren (met 1931 als toelichting op wezen/bediening). Op die norm wijkt ds. Verschuure in het aangehaalde stuk níet af:
• Hij verdedigt de kinderdoop (dus geen baptist), en verbindt die aan verbond/Doopformulier (geen ex opere operato).
• Hij maakt het klassieke onderscheid tussen “geheiligd” (verbondsmatige afzondering) en “ingelijfd” (toe-eigening door de Geest).
• Hij zegt expliciet dat de belofte in wezen de uitverkorenen geldt, terwijl het voorrecht van de doop onder de bediening is dat ons de woorden Gods zijn toebetrouwd, en dat we niet “rechthebbend pleiten”, maar bedelend roepen om genade. Dat is precies gereformeerd, niet baptistisch.

Wie stelt dat dit crypto-baptisme is, moet laten zien wáár hij de kinderdoop ontkent, of de objectieve verbondsmatige heiliging van onze kinderen loochent. In het stuk van ds. V. lees ik dat niet. Integendeel: kinderdoop ja, echte beloften ja (maar geen automatisme), onderscheid wezen/bediening ja. Dat is de klassieke lijn.

Over Ledeboers vragenboekje: een vragenboekje is pastorale catechese, geen kerkelijk normdocument boven de belijdenis. Dat Ledeboer soms andere accenten legt (retoriek, vermaning) maakt ds. V. nog niet afwijkend. Wat telt, is of iemand de confessionele inhoud bewaart; daarin sluit ds. V. aan bij de gereformeerde sacramentenleer zoals hierboven getoetst.

Waarom in droefheid achter blijven? Laat je luistervreugde niet verstoren door discussies alhier. Er zijn gewoon vragen gesteld bij een artikel in het RD. Ik herken er ook niet zoveel in maar laat mijn kerkelijke vreugde er niet vanaf hangen.

Hier ben ik het mee eens. Hier kom je er toch niet uit met elkaar. En wat betreft ds. V. Ik hoor hem zeer graag, en velen, zeer velen zelfs, met mij!

+1

[DDD]

Wat mij betreft, hoort ds. Verschuure er anders helemaal bij. Ik vind hem een voorbeeld in veel opzichten in de onderlinge omgang. En hij heeft ook in middengemeenten gepreekt en zelfs een tijdje gestaan. Dat vereiste van alle kanten wat inschikkelijkheid en daar zal ik verder niet over uitweiden.

Maar ik neem in ieder geval afstand van de suggestie dat ik omdat ik commentaar heb op zijn artikel en opvattingen over de heilige Doop zou vinden dat hij geen goede dominee zou zijn. Maar desondanks vind ik het artikel heel rare stellingen bevatten. Dat kan toch allebei waar zijn?

[GGG038]

Wat mij betreft, hoort ds. Verschuure er anders helemaal bij. Ik vind hem een voorbeeld in veel opzichten in de onderlinge omgang. En hij heeft ook in middengemeenten gepreekt en zelfs een tijdje gestaan. Dat vereiste van alle kanten wat inschikkelijkheid en daar zal ik verder niet over uitweiden.

Maar ik neem in ieder geval afstand van de suggestie dat ik omdat ik commentaar heb op zijn artikel en opvattingen over de heilige Doop zou vinden dat hij geen goede dominee zou zijn. Maar desondanks vind ik het artikel heel rare stellingen bevatten. Dat kan toch allebei waar zijn?

Eens. Dank voor deze toevoeging.

[GG links]

Wat mij betreft, hoort ds. Verschuure er anders helemaal bij. Ik vind hem een voorbeeld in veel opzichten in de onderlinge omgang. En hij heeft ook in middengemeenten gepreekt en zelfs een tijdje gestaan. Dat vereiste van alle kanten wat inschikkelijkheid en daar zal ik verder niet over uitweiden.

Maar ik neem in ieder geval afstand van de suggestie dat ik omdat ik commentaar heb op zijn artikel en opvattingen over de heilige Doop zou vinden dat hij geen goede dominee zou zijn. Maar desondanks vind ik het artikel heel rare stellingen bevatten. Dat kan toch allebei waar zijn?

Ik heb niets tegen ds. V. Laat dat duidelijk zijn maar ik kan gewoon niet meer naar dominees luisteren als op essentiele punten er bij het evangelie en o.a. de doop een soort disclaimer zit die het evangelie in de weg zitten. Kan een autistisch trekje van mij zijn. Maar ik houd het liever bij predikanten als een ds. Vreugdenhil, Baan en Zondag. Het ligt aan mij hoor maar ik kan het niet scheiden.

[Michaels]

https://www.rd.nl/artikel/1030648-ds-a- ... -gewoon-in

[JCM]

Je bent wel wat eigenzinnig. Er is je hier al door heel veel mensen gemeld dat de visie van ds. Verschuure niet de visie van 'de GG' is. Inclusief bronvermeldingen naar artikelen en boeken.

Wat is je probleem?

Twee zaken graag gescheiden houden: norm versus persoonlijke mening.

De officiële norm van de GG is Schrift en de Drie Formulieren van Enigheid, en binnen die bandbreedte ook de leeruitspraken van 1931 als toelichting op verbond en verkiezing. Losse artikelen of boeken – hoe uitgebreid ook – vormen geen kerkelijke norm. Binnen de GG bestaan wel legitieme accenten, maar dat betekent nog niet dat iemand buiten de GG-visie valt.

Als je stelt dat ds. Verschuure afwijkt, laat dat dan zien aan de hand van een confessioneel toetsbaar punt. In het RD-stuk zie ik juist het omgekeerde. Dat probeer ik op een inhoudelijke manier aan te geven. Dat mag toch?

Ik doe aan hoor en wederhoor met andere forumleden (heel veel mensen doen er trouwens niet aan mee over dit onderwerp). Ik heb dus geen probleem. Jij wel?

https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 148a48cb47

Volgens mij wijkt ds. V. In dit artikel af van de officiele leer zoals die gangbaar was.

Als je het artikel leest, wijkt dit inderdaad af van het doopformulier en de juiste bediening van het genadeverbond.

Ds. Verschuure: Zegt Paulus dan, dat dit het voordeel is: God wil je Vader zijn, Hij wil je zalig maken, Hij belooft je Zijn beloften? Nee, dat zegt Paulus niet. Dat is ook niet Bijbels. De beloften van het genadeverbond zijn voor Gods kinderen.

Doopformulier: Want als wij gedoopt worden in den Naam des Vaders, zo betuigt en verzegelt ons God de Vader, dat Hij met ons een eeuwig verbond der genade opricht, ons tot Zijn kinderen en erfgenamen aanneemt, en daarom van alle goed ons verzorgen, en alle kwaad van ons weren, of ten onzen beste keren wil.


Ds. Verschuure: In de Doop zegt God niet dat hij het kind wil 'hebben' als Zijn kind. Omdat wij niet weten of dat Gods kind is of zal worden.
Doopformulier: In de Doop betuigt God dat Hij dat juist wel het kind wil 'hebben' als Zijn kind.

Daarmee haalt Ds. Verschuure de kern en troost uit het Evangelie, namelijk dat het genadeverbond getuigt van een genadig God in Christus.
Eigenlijk stelt ds. Verschuure dat de Doop geen onderdeel is van de bediening van het genadeverbond, namelijk door te stellen dat God in eerste instantie niet de intentie heeft om genadig te zijn. Hij maakt de inhoud van de Doop 100% afhankelijk van de verkiezing en de wedergeboorte. Maar dat is niet het genadeverbond en de bediening ervan. Hij stelt dus dat het genadeverbond en de Doop pas 'functioneel' wordt als het kind daadwerkelijk wedergeboren is. Maar zo is het niet bedoeld. De beloften en de bediening zijn niet 1 op 1 afhankelijk van onze wedergeboorte. Dat is juist de troost en het wonder in de wedergeboorte: dan wordt teruggezien op en gerust in het genadeverbond en het Evangelie (en het uiterlijke teken ervan in de Doop). In plaats dat onze wedergeboorte de beloften en het genadeverbond effectuurt.

Lees eens goed hoe Thomas Boston dit uitgebreid verwoord op blz. 148 - 155: https://theologienet.nl/bestanden/bosto ... erbond.pdf

[Groepscirkel]

<>
Moet ook wel wat aan de lijn gaan doen hoor

Misschien een idee om geen opmerkingen over iemands uiterlijk te maken?

[pierre27]

<>
Moet ook wel wat aan de lijn gaan doen hoor

Misschien een idee om geen opmerkingen over iemands uiterlijk te maken?

Eens, geen gezellige opmerking!

[GG links]

Je bent wel wat eigenzinnig. Er is je hier al door heel veel mensen gemeld dat de visie van ds. Verschuure niet de visie van 'de GG' is. Inclusief bronvermeldingen naar artikelen en boeken.

Wat is je probleem?

Twee zaken graag gescheiden houden: norm versus persoonlijke mening.

De officiële norm van de GG is Schrift en de Drie Formulieren van Enigheid, en binnen die bandbreedte ook de leeruitspraken van 1931 als toelichting op verbond en verkiezing. Losse artikelen of boeken – hoe uitgebreid ook – vormen geen kerkelijke norm. Binnen de GG bestaan wel legitieme accenten, maar dat betekent nog niet dat iemand buiten de GG-visie valt.

Als je stelt dat ds. Verschuure afwijkt, laat dat dan zien aan de hand van een confessioneel toetsbaar punt. In het RD-stuk zie ik juist het omgekeerde. Dat probeer ik op een inhoudelijke manier aan te geven. Dat mag toch?

Ik doe aan hoor en wederhoor met andere forumleden (heel veel mensen doen er trouwens niet aan mee over dit onderwerp). Ik heb dus geen probleem. Jij wel?

https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 148a48cb47

Volgens mij wijkt ds. V. In dit artikel af van de officiele leer zoals die gangbaar was.

Als je het artikel leest, wijkt dit inderdaad af van het doopformulier en de juiste bediening van het genadeverbond.

Ds. Verschuure: Zegt Paulus dan, dat dit het voordeel is: God wil je Vader zijn, Hij wil je zalig maken, Hij belooft je Zijn beloften? Nee, dat zegt Paulus niet. Dat is ook niet Bijbels. De beloften van het genadeverbond zijn voor Gods kinderen.

Doopformulier: Want als wij gedoopt worden in den Naam des Vaders, zo betuigt en verzegelt ons God de Vader, dat Hij met ons een eeuwig verbond der genade opricht, ons tot Zijn kinderen en erfgenamen aanneemt, en daarom van alle goed ons verzorgen, en alle kwaad van ons weren, of ten onzen beste keren wil.


Ds. Verschuure: In de Doop zegt God niet dat hij het kind wil 'hebben' als Zijn kind. Omdat wij niet weten of dat Gods kind is of zal worden.
Doopformulier: In de Doop betuigt God dat Hij dat juist wel het kind wil 'hebben' als Zijn kind.

Daarmee haalt Ds. Verschuure de kern en troost uit het Evangelie, namelijk dat het genadeverbond getuigt van een genadig God in Christus.
Eigenlijk stelt ds. Verschuure dat de Doop geen onderdeel is van de bediening van het genadeverbond, namelijk door te stellen dat God in eerste instantie niet de intentie heeft om genadig te zijn. Hij maakt de inhoud van de Doop 100% afhankelijk van de verkiezing en de wedergeboorte. Maar dat is niet het genadeverbond en de bediening ervan. Hij stelt dus dat het genadeverbond en de Doop pas 'functioneel' wordt als het kind daadwerkelijk wedergeboren is. Maar zo is het niet bedoeld. De beloften en de bediening zijn niet 1 op 1 afhankelijk van onze wedergeboorte. Dat is juist de troost en het wonder in de wedergeboorte: dan wordt teruggezien op en gerust in het genadeverbond en het Evangelie (en het uiterlijke teken ervan in de Doop). In plaats dat onze wedergeboorte de beloften en het genadeverbond effectuurt.

Lees eens goed hoe Thomas Boston dit uitgebreid verwoord op blz. 148 - 155: https://theologienet.nl/bestanden/bosto ... erbond.pdf

Volledig mee eens

[Refojongere]

Twee zaken graag gescheiden houden: norm versus persoonlijke mening.

De officiële norm van de GG is Schrift en de Drie Formulieren van Enigheid, en binnen die bandbreedte ook de leeruitspraken van 1931 als toelichting op verbond en verkiezing. Losse artikelen of boeken – hoe uitgebreid ook – vormen geen kerkelijke norm. Binnen de GG bestaan wel legitieme accenten, maar dat betekent nog niet dat iemand buiten de GG-visie valt.

Als je stelt dat ds. Verschuure afwijkt, laat dat dan zien aan de hand van een confessioneel toetsbaar punt. In het RD-stuk zie ik juist het omgekeerde. Dat probeer ik op een inhoudelijke manier aan te geven. Dat mag toch?

Ik doe aan hoor en wederhoor met andere forumleden (heel veel mensen doen er trouwens niet aan mee over dit onderwerp). Ik heb dus geen probleem. Jij wel?

https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 148a48cb47

Volgens mij wijkt ds. V. In dit artikel af van de officiele leer zoals die gangbaar was.

Als je het artikel leest, wijkt dit inderdaad af van het doopformulier en de juiste bediening van het genadeverbond.

Ds. Verschuure: Zegt Paulus dan, dat dit het voordeel is: God wil je Vader zijn, Hij wil je zalig maken, Hij belooft je Zijn beloften? Nee, dat zegt Paulus niet. Dat is ook niet Bijbels. De beloften van het genadeverbond zijn voor Gods kinderen.

Doopformulier: Want als wij gedoopt worden in den Naam des Vaders, zo betuigt en verzegelt ons God de Vader, dat Hij met ons een eeuwig verbond der genade opricht, ons tot Zijn kinderen en erfgenamen aanneemt, en daarom van alle goed ons verzorgen, en alle kwaad van ons weren, of ten onzen beste keren wil.


Ds. Verschuure: In de Doop zegt God niet dat hij het kind wil 'hebben' als Zijn kind. Omdat wij niet weten of dat Gods kind is of zal worden.
Doopformulier: In de Doop betuigt God dat Hij dat juist wel het kind wil 'hebben' als Zijn kind.

Daarmee haalt Ds. Verschuure de kern en troost uit het Evangelie, namelijk dat het genadeverbond getuigt van een genadig God in Christus.
Eigenlijk stelt ds. Verschuure dat de Doop geen onderdeel is van de bediening van het genadeverbond, namelijk door te stellen dat God in eerste instantie niet de intentie heeft om genadig te zijn. Hij maakt de inhoud van de Doop 100% afhankelijk van de verkiezing en de wedergeboorte. Maar dat is niet het genadeverbond en de bediening ervan. Hij stelt dus dat het genadeverbond en de Doop pas 'functioneel' wordt als het kind daadwerkelijk wedergeboren is. Maar zo is het niet bedoeld. De beloften en de bediening zijn niet 1 op 1 afhankelijk van onze wedergeboorte. Dat is juist de troost en het wonder in de wedergeboorte: dan wordt teruggezien op en gerust in het genadeverbond en het Evangelie (en het uiterlijke teken ervan in de Doop). In plaats dat onze wedergeboorte de beloften en het genadeverbond effectuurt.

Lees eens goed hoe Thomas Boston dit uitgebreid verwoord op blz. 148 - 155: https://theologienet.nl/bestanden/bosto ... erbond.pdf

Volledig mee eens

Ook eens. Helder verwoord. Alleen heb ik een vraag bij het effectueren van de beloften. Ik spreek liever van vervullen en dat gaat toch via het geloof.