Posthoorn schreef: ↑Vandaag, 11:41
En zo blijven we in een kringetje ronddraaien.
En zo blijven we in een kringetje ronddraaien? Ik dacht van niet. Dat is mijn intentie niet.
Eerst de taal, in plaats van het taalkleed. Is het bijv. wel zo verstandig om al die naamvallen te laten vallen? Of is daar sprake van een enorme taalverarming? Moet de constatering dat het taalniveau van jong volwassen te laag is niet leiden tot actie? En dat met name in een herziening van het onderwijs? Begrijpend lezen is best aardig. Maar daarmee leer je niet de taal, maar leer je fantaseren en de eigen idee te stellen boven de feiten.
Kortom, terug naar het ouderwetse leer- en schrijfwerk.
Van het onderwijs is het een kleine stap naar de opvoeding. De taalarmoede begint daar! Moeders uit huis, ouders geen of onvoldoende tijd. Kind aan zichzelf overgelaten. Er ontstaat een brabbeltaaltje vanuit een virtueel bestaan. Geen taalkennis, geen identiteitsvorming, geen cultuur!
Kortom terug naar het gezin als hoeksteen van de samenleving. Zo leren kinderen taal in de feitelijke omgang met elkaar en vormt zich een identiteit binnen de omgeving van gezin, gemeente, enz.
Zo wordt het communiceren en delen in praktijk van het leven geleerd. Dan kan ook de taal weer functioneren waarvoor het is gegeven, nl om de realiteit bewust te ervaren. Vanuit die bewuste ervaring van de werkelijkheid zal ook verdieping van de taal gaan plaatsvinden, in het bijzonder wat betreft het begrijpen van zichzelf en de eigen geestelijke behoeften.
Kost wel een aantal generaties om weer op niveau te komen. Maar dat lijkt me meer te verkiezen dan de struisvogelpolitiek om het werkelijke probleem niet te willen zien en het daarom maar onzichtbaar te maken. En uiteindelijk de taal echt te verliezen en de psychische problemen van jongeren te laten groeien door een onevenwichtige/gebrekkige identiteitsontwikkeling.