Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!

[Susan]

Dat is wel een zeer eenzijdige benadering. Bij punt 3 ligt het initiatief bij de predikers zelf, niet primair bij de dopeling. En het initiatief bij het dopen van een ‘huis’ wordt in de Bijbel niet nader uitgewerkt. Verder moet je onderscheid maken tussen het dopen van bekeerlingen en het dopen van degenen die uit christelijke ouders geboren zijn. Nergens beschrijft het NT die laatste situatie buiten de huisteksten. Los hiervan zijn er ook heel andere vragen die in dit kader van belang zijn en die je buiten beschouwing laat.

Dat predikers oproepen of zelfs bevelen tot de doop (punt 3) staat vast, maar dat is iets anders dan het nemen van het doopbesluit zelf. In de Schrift ligt dat besluit consequent bij degene die hoort en gelooft:
“Die dan zijn woord aannamen, werden gedoopt” (Hand. 2:41);
“Wat verhindert míj gedoopt te worden?” (Hand. 8:36).
De prediker roept op, maar neemt het besluit tot de doop nergens namens de ander.

Daarom nog een vraag, nu tekst met tekst vergeleken:
In Handelingen 2:41 ligt het initiatief bij degenen die het Woord aannemen.
In Handelingen 8:36 ligt het initiatief bij de dopeling die zelf om de doop vraagt.

Welke Nieuwtestamentische tekst leg jij hiernaast waarin het besluit tot de doop expliciet bij de prediker ligt?

Het onderscheid tussen bekeerlingen en mensen die uit christelijke ouders geboren zijn, wordt in het Nieuwe Testament zelf niet als aparte doopcategorie uitgewerkt. Dat er daarnaast andere vragen van belang zijn, kan zo zijn, maar die veranderen niets aan het antwoord op deze ene, afgebakende vraag zoals de Schrift die zelf beantwoordt.

[Valcke]

Je hanteert een doelredenering door de Schriftgegevens over de doop te versmallen tot 1 of 2 teksten. Juist bij de bestudering van jouw vraag viel mij op dat de geschiedenissen steeds andere aspecten laten zien. Ananas die bij Paulus aandringt op zijn doop, de apostel Petrus die beveelt dat Cornelius en allen die bij hem zijn gedoopt worden. De kamerling die uitdrukkelijk zelf om zijn doop vraagt, en de meeste gevallen waar eenvoudig staat dat zij gedoopt werden, of zij en hun huis gedoopt werden. Dat valt niet te reduceren tot één uniform stramien onafhankelijk van wel of niet uit christelijke ouders geboren zijn. Dan buig je echt de Schrift naar een vooropgezet doel. Je moet de gehele Schrift in dit kader laten spreken, niet slechts één of twee teksten die je vooropgezette mening bevestigen.

[KDD]

Wie neemt in het Nieuwe Testament eigenlijk het besluit om gedoopt te worden: de dopeling zelf, of iemand anders namens hem?
Graag met concrete tekst en context uit de Heilige Schrift.

Het concept van representatie speelt een zeer belangrijke rol in de Schrift. De kinderdoop sluit daarbij aan.