Ellendekennis begint dus telkens opnieuw weer. En daar is nog al eens verwarring over.AnJa schreef:@Jantje, Zeg ik dat dan?
Juist is mijn vraag wanneer echte ellendekennis begint!
Ik ook! Fijn dat we het op hoofdlijnen toch eens kunnen zijn!AnJa schreef:Hier kan ik geheel mee instemmen! Jij ook @Jantje?
Mooie quote van Boston, dank je voor het delen. Wat je schrijft over blijdschap/dankbaarheid en dan in de verdachte/evangelische hoek gezet worden, ik kan met heel veel blijdschap/dankbaarheid lang niet altijd meekomen. Ik vind het vaak zo oppervlakkig wat er verteld/beleden wordt. Ik zeg er gelijk bij dat ik dat persoonlijk ervaar en dat mijn mening/visie totaal niet bepalend is in welke discussie dan ook. Het doet me pijn dat te moeten schrijven maar ik zie het helaas om me heen (familie/kerken/scholen).AnJa schreef:@Jantje, Zeg ik dat dan?Jantje schreef: ...., het is niet zo van: "De ellende is een gepasseerd station en het is nu: Halleluja, prijs de Heer", wat, óók in onze gezindte, steeds vaker gehoord wordt, als gevolg van allerlei onbijbelse leer.
Het is een cirkel die telkens weer opnieuw beleefd wordt: ellende - verlossing - dankbaarheid.
Juist is mijn vraag wanneer echte ellendekennis begint!
En wat de blijdschap/dankbaarheid betreft, die mis ik maar al te vaak in onze reformatorische kringen!
Als je er van mag getuigen, wordt je in de verdachte (evangelische) hoek gezet.
Waarom toch?
Handelingen 8:
39 ....en de kamerling zag hem (Filippus) niet meer; want hij reisde zijn weg met blijdschap.
Isala schreef:Welgelukzalig is het volk, hetwelk het geklank kent; o HEERE! zij zullen in het licht Uws aanschijns wandelen. Psalm 89 : 16.
De wet kan een zondaar angst aanjagen, maar zij kan er nooit leven in brengen. Het geklank van het Evangelie wekt echter de dode zondaar op tot een geestelijk leven. Joh.5:25: ‘Doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven’.
Het geloof maakt een mens rechtvaardig in Gods oog; het bevrijdt hem van de last van de vloek en ook van de schuld waarop een eeuwige toorn staat. Als het geloof naar het geklank luistert, wekt dat de ziel met nieuwe kracht op. Jes. 40:31: ‘Maar die de HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen’; degenen die het geklank kennen en geloven zullen altijd verkeren in een staat van gunst, vrede en verzoening met God (Rom. 5:1).
God is hun Vijand niet meer, maar ze hebben een vriendschap met Hem die niet verstoord kan worden. Het ware licht is gekomen, de Zon der gerechtigheid is in het geklank dat ze kennen en geloven over hen opgegaan, en Die zal voor hen nooit meer ondergaan. Welke wolken zich ook boven hun hoofd mogen samenpakken op hun gang naar de hemel, ze zullen nooit zo dik zijn dat het licht van Gods aangezicht er niet doorheen zal schijnen.
Hoewel God tegen hen nooit opnieuw het gezicht van een wrekende Rechter zal aannemen, is Hij misschien toch wel een vertoornde Vader, en kunnen ze onder wolken van Vaderlijke toorn verkeren. Maar in de donkerste van al die wolken zijn er stralen van liefde en gunst te zien, ‘want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijke zoon dien Hij aanneemt’(Hebr. 12:6).
In geen enkel licht is er zo’n zoetheid en vertroosting als in het licht van het aangezicht des Heeren, als dat opgaat over een ziel.
Alle schapen van Christus hebben dit oormerk: zij kennen het geklank. Mijn schapen, zegt Hij, horen Mijn stem en Ik ken dezelve en zij volgen Mij (Joh. 10:27). Het Evangelie is de reuke des levens voor hen. De Heere heeft het gordijn opzij geschoven, en zij hebben de verborgen schoonheid van het Evangelie gezien; Hij heeft het kabinet geopend en de schat daarin onthuld. Zij smaken het Evangelie als het geschikte voedsel voor hun ziel.
Al hun hoop is op het Evangelie gevestigd. Daarin is al hun heil en heel hun verlangen. Ze zijn ervan afgebracht op de wet te hopen, op hun eigen werken, op alles wat ze doen, op wat ze lijden, op heel hun dienen. Ze zijn gegaan naar het woord van Gods genade als het enige anker voor hun ziel. Wie waarlijk bekeerd is, ontvangt het geklank van het Evangelie als een zeer blijde klank voor hem, die alle andere klanken overweldigt en overstelpt, en dus heeft zijn hart daar rust.
Bedenk dat het een geklank is, te kostbaar en te duur gekocht dan dat arme zondaars het zullen verwaarlozen. Het zou in de wereld nooit zijn gehoord als Gods Zoon het in onze natuur door Zijn lijden en sterven niet had verworven. Er was een verschrikkelijk geluid van een grote vloed van toorn die over Hem kwam. Dat heeft veroorzaakt dat Zijn ziel kreunde toen Hij aan het kruis hing. Was dat vreselijke geluid er niet geweest, dan was dit geklank er ook nooit geweest. Er is geen zaligmakende kennis van God dan door dit geklank, want alleen door het Evangelie kennen wij Hem in het aangezicht van Jezus.
auteur: Thomas Boston (1676-1732)
titel: Nader tot U, pg. 79-90
Hier kan ik geheel mee instemmen! Jij ook @Jantje?
Verrassend voor me dat de auteur (deze keer) Thomas Boston is.
Ik vind W a Brakel altijd zo eenvoudig en helder in deze zaken:AnJa schreef:
Als ik stel, dat wanneer je geestelijk dood bent, je je zonden en ellende niet kan voelen, dan vraag jij aan mij; waarom niet?
Ik probeer uit te leggen dat dat alleen kan als je een recht zaligmakend zicht hebt op Christus, ondanks dat ik het voorbereidende werk van de Heilige Geest niet wil ontkennen. En de gebroeders Erskine me lief zijn.
Ik vraag me gewoon af hoe het kan, dat als je nog in je doodstaat bent, oprechte zondekennis kunt hebben?
Maar ik merk dat ik het best lastig vind om mijn gedachten en mening in de juiste zinnen te zetten.
Daarom probeer ik maar even afstand te nemen
Ik denk dat het juist fout gaat als we het wel goed met de juiste woorden kunnen vertellen, maar er inhoudelijk niets van weten (dit bedoel ik in het algemeen, niet jullie specifiek).Mannes schreef:Over het algemeen genomen gaat het fout bij mensen waarbij hun kennis van de Schrift dermate te kort schiet dat ze dingen anders gaan interpreteren. Soms nog gekker, ze snappen er niks van en doen het af als wollig taalgebruik.Wandelende schreef:Dat is mooi.Mannes schreef:Wandelende schreef:
We bedoelen hetzelfde
Ik vind het ook belangrijk dat het op de juiste manier wordt gezegd.
Er is namelijk veel verwarring op theologisch vlak omdat er met allerlei wollige zinnen en woordkeuzes iets wordt uitgelegd, waar een ieder zijn/haar eigen conclusie uit moet trekken. Vooral onder het mom van dat het goed wordt bedoeld worden onjuiste uitspraken toch als heel keurig en vroom gezien.
Hier kan ik het niet helemaal mee eens zijn. Ellendekennis is er voor de wedergeboorte, daarna is er hartelijk berouw.Jantje schreef:Ellendekennis begint dus telkens opnieuw weer. En daar is nog al eens verwarring over.
Bedankt Isala,Isala schreef:Ik denk dat het juist fout gaat als we het wel goed met de juiste woorden kunnen vertellen, maar er inhoudelijk niets van weten (dit bedoel ik in het algemeen, niet jullie specifiek).Mannes schreef:Over het algemeen genomen gaat het fout bij mensen waarbij hun kennis van de Schrift dermate te kort schiet dat ze dingen anders gaan interpreteren. Soms nog gekker, ze snappen er niks van en doen het af als wollig taalgebruik.Wandelende schreef: Dat is mooi.
Ik vind het ook belangrijk dat het op de juiste manier wordt gezegd.
Er is namelijk veel verwarring op theologisch vlak omdat er met allerlei wollige zinnen en woordkeuzes iets wordt uitgelegd, waar een ieder zijn/haar eigen conclusie uit moet trekken. Vooral onder het mom van dat het goed wordt bedoeld worden onjuiste uitspraken toch als heel keurig en vroom gezien.
Laten we de Heere Zelf Zijn ongekende gang gaan.
Bij Brakel staan zes manieren prachtig beschreven hoe de Heere kan werken. En, zegt Brakel, herken je niet één van deze zes manieren in je leven, dan heeft God voor jou nog een andere weg uitgedacht.
Ik vind het altijd lastig om de discussies te lezen over wat waar nu precies begint. Wat eerst gekend moet worden, en wat later. Er wordt hierover al jaren gepraat, en niemand heeft het exacte antwoord. En dat kan ook niet. God werkt Zelf hoe Hij wil. De Geest waait waarheen Hij wil. Hij laat ons op refoforum en in de reformatorische kerken echt niet de wegen voorschrijven. Als God in ons leven gaat werken, is het altijd net anders dan gedacht. Net niet helemaal precies hoe het in de kerk is geleerd, of wat je zelf had gedacht. En vervolgens kom je ermee in de knoop. Helaas uit ervaring moeten leren.
Want wat de een van voren moet leren, leert de ander van achter. God is daar vrij in.
Maar het komt altijd bij het offer van Christus uit! En Zijn onverdiende genade.
Hier kan ik het niet helemaal mee eens zijn. Ellendekennis is er voor de wedergeboorte, daarna is er hartelijk berouw.Jantje schreef:Ellendekennis begint dus telkens opnieuw weer. En daar is nog al eens verwarring over.
Berouw is meer dan kennis van je ellende alleen.
Ellendekennis is kennis van je zonden, zonder de liefde tot Christus. Als er door wedergeboorte, liefde in mee komt, wordt het berouw: verdriet om het zondigen tegen mijn Heere.
Heel fijn idd!Jantje schreef:Ik ook! Fijn dat we het op hoofdlijnen toch eens kunnen zijn!AnJa schreef:Hier kan ik geheel mee instemmen! Jij ook @Jantje?
De toonzetting van je post is genuanceerd en invoelend. Maar ik moet even met mijn ogen knipperen. De gang van de Heeren is toch niet ongekend, maar wordt toch juist gekend? En is het Evangelie niet een ontsluiten van de verbogenheden van de Vader, die Jezus heeft verklaard (Joh 1:18).Isala schreef:Ik denk dat het juist fout gaat als we het wel goed met de juiste woorden kunnen vertellen, maar er inhoudelijk niets van weten (dit bedoel ik in het algemeen, niet jullie specifiek).
Laten we de Heere Zelf Zijn ongekende gang gaan.
Ik denk dat Isala hier aan denkt,Herman schreef:De toonzetting van je post is genuanceerd en invoelend. Maar ik moet even met mijn ogen knipperen. De gang van de Heeren is toch niet ongekend, maar wordt toch juist gekend? En is het Evangelie niet een ontsluiten van de verbogenheden van de Vader, die Jezus heeft verklaard (Joh 1:18).Isala schreef:Ik denk dat het juist fout gaat als we het wel goed met de juiste woorden kunnen vertellen, maar er inhoudelijk niets van weten (dit bedoel ik in het algemeen, niet jullie specifiek).
Laten we de Heere Zelf Zijn ongekende gang gaan.
Daarom is mijn vaste overtuiging dat de kennis van jezelf, van de zonden, van de afstand tot God, al een droefheid is naar God, overeenkomstig God en de eerste vrucht(en) van de wedergeboorte. Echter is er dan nog een onbekend zijn met Christus.AnJa schreef:Als ik stel, dat wanneer je geestelijk dood bent, je je zonden en ellende niet kan voelen, dan vraag jij aan mij; waarom niet?
Ik probeer uit te leggen dat dat alleen kan als je een recht zaligmakend zicht hebt op Christus, ondanks dat ik het voorbereidende werk van de Heilige Geest niet wil ontkennen. En de gebroeders Erskine me lief zijn.
Ik vraag me gewoon af hoe het kan, dat als je nog in je doodstaat bent, oprechte zondekennis kunt hebben?
Maar ik merk dat ik het best lastig vind om mijn gedachten en mening in de juiste zinnen te zetten.
Daarom probeer ik maar even afstand te nemen
Juist, dat is mijn overtuiging ook.Erasmiaan schreef:Daarom is mijn vaste overtuiging dat de kennis van jezelf, van de zonden, van de afstand tot God, al een droefheid is naar God, overeenkomstig God en de eerste vrucht(en) van de wedergeboorte. Echter is er dan nog een onbekend zijn met Christus.
Ik dacht inderdaad even aan deze regel van dit vers, in combinatie met Johannes 3 vers 8:liz boer schreef:Ik denk dat Isala hier aan denkt,
1 God gaat zijn ongekende gang
Dit is zeker waar, maar dit gaat over de geopenbaarde wil van de Vader, en dat is:Herman schreef:De gang van de Heeren is toch niet ongekend, maar wordt toch juist gekend? En is het Evangelie niet een ontsluiten van de verbogenheden van de Vader, die Jezus heeft verklaard (Joh 1:18).
Helemaal mee eens. Dat er geen rust buiten Christus is wordt ervaren.ejvl schreef:Juist, dat is mijn overtuiging ook.Erasmiaan schreef:Daarom is mijn vaste overtuiging dat de kennis van jezelf, van de zonden, van de afstand tot God, al een droefheid is naar God, overeenkomstig God en de eerste vrucht(en) van de wedergeboorte. Echter is er dan nog een onbekend zijn met Christus.
Echter altijd met dien verstande, er is geen mens die van zichzelf kan zeggen dat hij of zijn in dat stadium is. Voor de mens persoonlijk begint het leven pas in Christus, dat er dan, achteraf gezien, teruggekeken kan worden, en gezegd worden, toen en toen was God al met mij bezig, is wat anders.
Als je mijn post goed had gelezen, dan zou je weten dat ik daarmee niet de ellendekennis overboord zet. Alle gelovigen worden aan hun zelf ontdekt.Erasmiaan schreef:Ik zou met een opmerking als: "wat de een van voor leert, leert de ander van achter" niet graag de noodzakelijke ellendekennis overboord willen zetten
Dat begrijp ik wel.ejvl schreef:Juist, dat is mijn overtuiging ook.Erasmiaan schreef:Daarom is mijn vaste overtuiging dat de kennis van jezelf, van de zonden, van de afstand tot God, al een droefheid is naar God, overeenkomstig God en de eerste vrucht(en) van de wedergeboorte. Echter is er dan nog een onbekend zijn met Christus.
Echter altijd met dien verstande, er is geen mens die van zichzelf kan zeggen dat hij of zijn in dat stadium is. Voor de mens persoonlijk begint het leven pas in Christus, dat er dan, achteraf gezien, teruggekeken kan worden, en gezegd worden, toen en toen was God al met mij bezig, is wat anders.
