@Dia:-DIA- schreef:Wat dunkt ons: een door Gods Geest ontdekt mens, ziet die op Jezus? Of ziet hij eerst wat anders?Jantje schreef:https://www.rd.nl/kerk-religie/ds-uitsl ... -1.1415031
Zomaar een vraagje, ter overdenking, tussendoor.
Dat is de praktijk waar à Brakel over schrijft.eilander schreef:à Brakel zegt ook nog dit, direct na het citaat dat ik hiervóór aanhaalde:Ik ben benieuwd naar je reactie, DIA.Maar dat zeggen wij vooraf, dat niemand bekommerd moet zijn over de wijze van bekering, omdat hij niet is overgebracht op deze of gene wijze, die men zichzelf voorschrijft, of op welke anderen bekeerd zijn. Als de bekering er is, dan is het wél, en ziet tot uw ontsteltenis niet terug op de wijze, al was de wijze van bekering in u zodanig, dat gij nooit iets dergelijks gelezen of gehoord had. Want de wegen Gods zijn wonderbaar, en de een ondervindt wel iets, daar de andere niet van weet, ook in de gewone weg tot bekering; maar men moet dikwijls terugzien op al de voorzienigheden en wegen, waardoor God ons geleid heeft, dat geeft ons stof van verwondering, van verheerlijking van God, en van vaststelling van zijn staat.
Een door Gods Geest ontdekt mens ziet op Christus ja. Want zo'n mens kan niet buiten Christus, omdat hij/zij in Christus ingeplant is door de wedergeboorte. En nee dat moeten we niet scheiden van de rechtvaardiging. Het is wel onderscheiden, maar niet te scheiden.-DIA- schreef:Wat dunkt ons: een door Gods Geest ontdekt mens, ziet die op Jezus? Of ziet hij eerst wat anders?Jantje schreef:https://www.rd.nl/kerk-religie/ds-uitsl ... -1.1415031
Zomaar een vraagje, ter overdenking, tussendoor.
Als dat de nieuwe leer is (inclusief de uitroeptekens) dan kan ik er beter mee stoppen.JCRyle schreef:Een door Gods Geest ontdekt mens ziet op Christus ja. Want zo'n mens kan niet buiten Christus, omdat hij/zij in Christus ingeplant is door de wedergeboorte. En nee dat moeten we niet scheiden van de rechtvaardiging. Het is wel onderscheiden, maar niet te scheiden.-DIA- schreef:Wat dunkt ons: een door Gods Geest ontdekt mens, ziet die op Jezus? Of ziet hij eerst wat anders?Jantje schreef:https://www.rd.nl/kerk-religie/ds-uitsl ... -1.1415031
Zomaar een vraagje, ter overdenking, tussendoor.
Door de wedergeboorte wordt men van dood levend en de eerste vrucht van de wedergeboorte is het geloof in Christus waardoor men gerechtvaardigd wordt.
Ik snap wel waar je vraagstelling vandaan komt. Dat is heden ten dage een 'nieuwe leer' in de reformatorische kringen. Dat zegt haar wortels te hebben in de (Nadere) Reformatie, maar gaat niet in dat spoor. Deze nieuwe leer beweert dat er geestelijke leven mogelijk is buiten Christus, dat er een onbewuste wedergeboorte en rechtvaardiging is. En dat de bewuste rechtvaardigmaking en bewuste kennis van Christus als Borg en Middelaar een nadere weldaad van het geloof is. Maar hoe kan dat? Christus is het Middelpunt van het geloof. Het geloof in Christus, daardoor mag een zondaar de weldaden die Christus verworven heeft aannemen. Door het geloof in Christus kan men bestaan voor God de Vader. In Christus is men veilig. Achter het bloed van Christus dat aan de deurposten van het hart toegebracht is door de Heilige Geest kan men alleen voor God bestaan. Hoe kan er dan fundament zijn voor de eeuwigheid als daar geen kennis aan is? Hoe kan men dan welgetroost zalig leven en sterven, als de Middelaar gemist wordt? Nee als Christus niet in jouw plaats de prijs voldaan heeft voor de schuld, dan ben je dood voor God.
Levensgevaarlijk is deze "nieuwe leer"! Omdat het een derde wegpreekt, wat geen derde weg is. Met een ingebeelde weg reist men op de eeuwigheid aan; zielsmisleidend. Want deze derde weg is niets meer en minder dan de eeuwige rampzaligheid tegemoet reizen. Alleen achter Christus' Bloed, in Christus doorboorde handen en voeten is schuiling en redding voor een zondaar. Alleen door het geloof in de Heere Jezus Christus is er gelukzaligheid, leven en genade te verkrijgen. Dan wordt God in en door Christus op het hoogst verheerlijkt!
Je zegt ware zaken DIA. Want zeker is het de gewone weg dat men eerst verloren moet gaan om Christus deelachtig te worden.-DIA- schreef:Dat is de praktijk waar à Brakel over schrijft.eilander schreef:à Brakel zegt ook nog dit, direct na het citaat dat ik hiervóór aanhaalde:Ik ben benieuwd naar je reactie, DIA.Maar dat zeggen wij vooraf, dat niemand bekommerd moet zijn over de wijze van bekering, omdat hij niet is overgebracht op deze of gene wijze, die men zichzelf voorschrijft, of op welke anderen bekeerd zijn. Als de bekering er is, dan is het wél, en ziet tot uw ontsteltenis niet terug op de wijze, al was de wijze van bekering in u zodanig, dat gij nooit iets dergelijks gelezen of gehoord had. Want de wegen Gods zijn wonderbaar, en de een ondervindt wel iets, daar de andere niet van weet, ook in de gewone weg tot bekering; maar men moet dikwijls terugzien op al de voorzienigheden en wegen, waardoor God ons geleid heeft, dat geeft ons stof van verwondering, van verheerlijking van God, en van vaststelling van zijn staat.
Ik bedoel de ontdekking, de overtuiging, die algemeen, dan wel zaligmakend is. Een waar overtuigde krijgt niet met Jezus van doen, dan zie je eerst dat je tegen God gezondigd heb. Loop de Catechismus maar mee na: Zondag 2, 3, 4.... De zondaar wordt niet naar Jezus gedreven, want die kent en ziet hij niet. Hij weet één ding: Ik heb tegen God gezondigd. Ik kan mijn vreugde en doen en laten niet meer in de wereld vinden. Ik weet één ding: God is recht, en ik heb tegen Hem gezondigd. Dan zie ik Jezus niet. Ik weet niet wie Hij is, ik heb slechts van hem gehoord in het Heilig Woord. Dat bedoelde ik dus: er is zomaar niet in een keer plaats voor Jezus, voor wie aan zijn verloren staat is ontdekt.
Gisteren werd een kenmerk genoemd: Kan ik weten of het een algemene of een ware overtuiging is? Een ware overtuiging gaat niet weg, en wenst niet anders dan door recht verlost te worden, en zijn gebed wordt: Zegt Gij tot mijn ziel: Ik ben Uw heil. Dan voel je wel: Ik kan zo niet voor God bestaan. Dan moet er dus plaats komen voor een Borg en Middelaar. Maar eerst ontdekking: Is er nog enig middel om die welverdiende straf te ontgaan? Wordt dan naar Jezus gewezen? Nee niet direct: God wil dat aan zijn gerechtigheid genoeg geschied. Wie kan dat? Geen schepsel, geen engel, totdat de Christus wordt geopenbaard. Eerder kan er geen rust zijn, en wenst een door Gods Geest bearbeidde ziel ook nergens anders op of in te rusten dan in de Ene Grond, Die hij niet kent. Waar God Zelf plaats voor maakt. Als erop gewezen wordt dat aan Gods recht moet voldaan worden, wordt het van des mensen kant immers een verloren zaak?
Hebt u wel eens een christen ontmoet die behouden is zonder verloren te gaan? Die zegt te leven en de stervensweg niet kent? Ik geloof dat dit toch de bevindelijke weg is: Van ons wordt alles afgesneden, en als ik het niet meer kan verwachten, en Gods recht toeval, dan... Zie ik dan Jezus? Nu moet een mens die dit rechtsgeding gepasseerd is maar verder praten, want theorie zonder praktijkkennis is ook een hachelijke zaak. Wie het vat vatte het.
Gods wegen zijn zeer wonderbaar: We kennen ze die nooit bij het Woord waren opgegroeid, en toch door het Woord werden overtuigd en onderwezen. Zijn wonderen zijn niet af te meten. En Hij werkt dat alles om de eer en verheerlijking van Zichzelf. Weet u, het gaat niet in de eerste plaats om het behoud van een mens, maar God wil Zich door het behouden van verloren zondaren in de eerste plaats zich Zelf verheerlijken. Dan is alle roem uitgesloten, en mag de kerk roemen in vrije gunst alleen.
Dat is wel de makkelijkste weg. Het zuivere van de Reformatie verdacht maken is makkelijk. Want de leer van Calvijn en Luther gaat regelrecht tegen het menselijke, godsdienstige vlees in. Het is de rechtvaardiging van de goddeloze. Vijanden worden met God verzoend. Waar is dat zuivere geluid gebleven? Want dan ben ik niets, dan zal ik niets zijn en ook niets worden. Maar dan is Christus de Weg, de Waarheid en het Leven. Dan is Christus het Middel waardoor ik met God in een verzoende betrekking mag komen te staan. Dan heeft Christus voor mij verworven dat ik een kind van God mag zijn, omdat Christus mij het leven schenkt.-DIA- schreef:Als dat de nieuwe leer is (inclusief de uitroeptekens) dan kan ik er beter mee stoppen.
Ik kan het niet vinden in de Bijbel dat het zo moet gaan of meestal gaat, de bekeringen in in de Bijbel staan, staan veelal in het NT, ze duren van twee minuten tot hooguit een dag en ze gaan allemaal anders, Levi, de stokbewaarder, Lydia, Thimotheus, Paulus, de drieduizend met Pinksteren, de moorman, de een een diepe weg met verschrikking de ander liefelijk getrokken, maar het duurde geen maanden.JCRyle schreef:Je zegt ware zaken DIA. Want zeker is het de gewone weg dat men eerst verloren moet gaan om Christus deelachtig te worden.-DIA- schreef:Dat is de praktijk waar à Brakel over schrijft.eilander schreef:à Brakel zegt ook nog dit, direct na het citaat dat ik hiervóór aanhaalde:Ik ben benieuwd naar je reactie, DIA.Maar dat zeggen wij vooraf, dat niemand bekommerd moet zijn over de wijze van bekering, omdat hij niet is overgebracht op deze of gene wijze, die men zichzelf voorschrijft, of op welke anderen bekeerd zijn. Als de bekering er is, dan is het wél, en ziet tot uw ontsteltenis niet terug op de wijze, al was de wijze van bekering in u zodanig, dat gij nooit iets dergelijks gelezen of gehoord had. Want de wegen Gods zijn wonderbaar, en de een ondervindt wel iets, daar de andere niet van weet, ook in de gewone weg tot bekering; maar men moet dikwijls terugzien op al de voorzienigheden en wegen, waardoor God ons geleid heeft, dat geeft ons stof van verwondering, van verheerlijking van God, en van vaststelling van zijn staat.
Ik bedoel de ontdekking, de overtuiging, die algemeen, dan wel zaligmakend is. Een waar overtuigde krijgt niet met Jezus van doen, dan zie je eerst dat je tegen God gezondigd heb. Loop de Catechismus maar mee na: Zondag 2, 3, 4.... De zondaar wordt niet naar Jezus gedreven, want die kent en ziet hij niet. Hij weet één ding: Ik heb tegen God gezondigd. Ik kan mijn vreugde en doen en laten niet meer in de wereld vinden. Ik weet één ding: God is recht, en ik heb tegen Hem gezondigd. Dan zie ik Jezus niet. Ik weet niet wie Hij is, ik heb slechts van hem gehoord in het Heilig Woord. Dat bedoelde ik dus: er is zomaar niet in een keer plaats voor Jezus, voor wie aan zijn verloren staat is ontdekt.
Gisteren werd een kenmerk genoemd: Kan ik weten of het een algemene of een ware overtuiging is? Een ware overtuiging gaat niet weg, en wenst niet anders dan door recht verlost te worden, en zijn gebed wordt: Zegt Gij tot mijn ziel: Ik ben Uw heil. Dan voel je wel: Ik kan zo niet voor God bestaan. Dan moet er dus plaats komen voor een Borg en Middelaar. Maar eerst ontdekking: Is er nog enig middel om die welverdiende straf te ontgaan? Wordt dan naar Jezus gewezen? Nee niet direct: God wil dat aan zijn gerechtigheid genoeg geschied. Wie kan dat? Geen schepsel, geen engel, totdat de Christus wordt geopenbaard. Eerder kan er geen rust zijn, en wenst een door Gods Geest bearbeidde ziel ook nergens anders op of in te rusten dan in de Ene Grond, Die hij niet kent. Waar God Zelf plaats voor maakt. Als erop gewezen wordt dat aan Gods recht moet voldaan worden, wordt het van des mensen kant immers een verloren zaak?
Hebt u wel eens een christen ontmoet die behouden is zonder verloren te gaan? Die zegt te leven en de stervensweg niet kent? Ik geloof dat dit toch de bevindelijke weg is: Van ons wordt alles afgesneden, en als ik het niet meer kan verwachten, en Gods recht toeval, dan... Zie ik dan Jezus? Nu moet een mens die dit rechtsgeding gepasseerd is maar verder praten, want theorie zonder praktijkkennis is ook een hachelijke zaak. Wie het vat vatte het.
Gods wegen zijn zeer wonderbaar: We kennen ze die nooit bij het Woord waren opgegroeid, en toch door het Woord werden overtuigd en onderwezen. Zijn wonderen zijn niet af te meten. En Hij werkt dat alles om de eer en verheerlijking van Zichzelf. Weet u, het gaat niet in de eerste plaats om het behoud van een mens, maar God wil Zich door het behouden van verloren zondaren in de eerste plaats zich Zelf verheerlijken. Dan is alle roem uitgesloten, en mag de kerk roemen in vrije gunst alleen.
Maar die ontbloting en ontgronding is, wat het werk van de Heilige Geest is, geen zaligmakende ontdekking. Want alleen Christus maakt zalig, alleen Zijn Borgbloed maakt zalig. Het is ook nog géén leven. Dat is er alleen in Christus door het geloof. Want Christus is het Leven. En alleen in Hem kan ik leven. In Hem alleen kan ik voor God bestaan. De ontgronding gewerkt door Gods Geest doet Christus wel missen en doet de ziel wel laten verlangen naar een Weg en Middel om de welverdiende straf te ontgaan. Want dan ben ik dood in zonden en misdaden, dan moet ik verloren gaan onder Gods recht. Maar dan gaat de Heilige Geest ons leren dat er leven in Christus te verkrijgen is. Dat er in Christus redding en zaligheid te vinden is. Dan gaat de Heilige Geest het geloof werken in Christus als 'mijn' Borg en Zaligmaker. En door het geloof in Christus mag ik mij zalig kijken op Zijn Kruisverdienste. Door het geloof in Christus mag ik Hem omhelzen als mijn Weg tot God, als mijn Waarheid waardoor ik voor God kan verschijnen, als mijn Leven. Want in Hem mag ik mijn oude mens afleggen en opstaan in de nieuwe mens om zo God te verheerlijken, te loven en te prijzen. Door U, Door U alleen! Dan ben ik niets, dan zal ik niets zijn. Dan lig ik verloren aan Zijn Middelaarsvoeten, maar dan richt Hij mij op: want Hij is de Opstanding en het Leven.
Dat is te generaliserend gezegt. Want ook in de GG is zuivere leer nog te horen. De leer is een dwaalleer, dat moet je concluderen. Want het is niet alleen een leer die in de GG gehoord wordt, maar helaas breder is waar te nemen.CvdW schreef:Deze berichten heb ik al eens eerder gelezen.
Het verschil blijft er. @Dia neemt graag eigen bevindingen mee, dat zie je ook in de GG. De enige conclusie die gemaakt kan worden, is: GG dwaalt.
Een door Gods Geest ontdekt mens ziet op Christus ja. Want zo'n mens kan niet buiten Christus, omdat hij/zij in Christus ingeplant is door de wedergeboorte.
Dit laatste impliceert dan toch dat een ontdekte zondaar Christus niet kent en dus ook niet op Hem kan zien?JCRyle schreef:Want zeker is het de gewone weg dat men eerst verloren moet gaan om Christus deelachtig te worden.
Ik neem ook graag mijn bevindingen mee, en volgens mij doet iedereen dat op dit forum. Wat is daar mis mee?CvdW schreef:@Dia neemt graag eigen bevindingen mee, dat zie je ook in de GG.
Leven we bij een geopende bijbel of leven we bij logische gevolgtrekkingen?Posthoorn schreef:Dit laatste impliceert dan toch dat een ontdekte zondaar Christus niet kent en dus ook niet op Hem kan zien?
-DIA- schreef:Dat is de praktijk waar à Brakel over schrijft.eilander schreef:à Brakel zegt ook nog dit, direct na het citaat dat ik hiervóór aanhaalde:Ik ben benieuwd naar je reactie, DIA.Maar dat zeggen wij vooraf, dat niemand bekommerd moet zijn over de wijze van bekering, omdat hij niet is overgebracht op deze of gene wijze, die men zichzelf voorschrijft, of op welke anderen bekeerd zijn. Als de bekering er is, dan is het wél, en ziet tot uw ontsteltenis niet terug op de wijze, al was de wijze van bekering in u zodanig, dat gij nooit iets dergelijks gelezen of gehoord had. Want de wegen Gods zijn wonderbaar, en de een ondervindt wel iets, daar de andere niet van weet, ook in de gewone weg tot bekering; maar men moet dikwijls terugzien op al de voorzienigheden en wegen, waardoor God ons geleid heeft, dat geeft ons stof van verwondering, van verheerlijking van God, en van vaststelling van zijn staat.
Ik bedoel de ontdekking, de overtuiging, die algemeen, dan wel zaligmakend is. Een waar overtuigde krijgt niet met Jezus van doen, dan zie je eerst dat je tegen God gezondigd heb. (...)
Volgens mij kun je niet zowel Brakel gelijk geven, als aan je eigen punt zoals hierboven genoemd, vasthouden.(c) Sommigen op een zeer Evangelische wijze. De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetheid van de Evangelische goederen vervullen zó hun ziel, dat ze geen tijd hebben, aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het Evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap als Zachéus, Lukas 19:3, 10.
