Gods volk leeft in het licht?!

[Breekijzertje]

Oorspronkelijk gepost door Kena

Oorspronkelijk gepost door kridje
Eigenlijk moeten we Luthers voorbeeld volgen! Hoe drukker hoe meer stille tijd!

Doe maar niet:

Luther raakte ernst teleurgesteld in de Joden. Joden bekeerden in zijn tijd niet tot zijn Protestantisme. Hierdoor werd Luther antisemitisch en schreef over Joden en hun vermeende leugens. In dit schrijven pleitte hij voor het verbranden van synagogen en Joodse huizen, beslagname van hun boeken en verbod op Joods religieus onderwijs:
"Was sollen wir Christen denn nun mit diesem verworfenen, verdammten Volk der Juden tun? Ich will euch meinen treuen Rat geben:
1. Verbrennt ihre Synagogen und Schulen, und was nicht brennen will, begrabt mit Erde, so daß kein Stein mit Trümmer übrigbleibt.
2. Brecht ihre Häuser auf und zerstört sie.
3. Nehmt alle ihre Gebetsbücher und Talmude fort, in denen nichts als Gottlosigkeit, Lügen, Flüche und Schwüre sind.
4. Verbietet ihren Rabbis, unter Androhung der Todesstrafe und von Verstümmelung, zu unterrichten.
5. Verbietet ihnen das Reisen. Denn sie sind weder Herren noch Amtsleute, noch Handelsleute - sie sollen zu Hause bleiben.
6. Verbietet allen Wucher, denn wir sind nicht ihre Untertanen, sondern sie die unsrigen.
7. In die Hände aller jungen Juden und Jüdinnen gehören Dreschflegel, Äxte, Spaten, Spinnrocken und Spinnräder. Laßt sie damit ihren Lebensunterhalt im Schweiße ihres Angesichts verdienen, wie es alle Kinder Abrahams tun sollen.
Denn Gottes Zorn ist groß über sie, daß sie durch sanfte Barmherzigkeit nur ärger und ärger, durch Schärfe aber besser werden. Darum immer weg mit ihnen!” Traktat Von den Juden und ihren Lügen.

Niet echt waar Yeshua voor staat, niet waar?

Baruch Yeshua HaAdon!

Kena

[Aangepast op 18/3/03 door Kena]

Ik had wel eens "iets" opgevangen van het antisemitisme van Luther, maar zoals Kena dit citeert wist ik echt niet!
Hier word ik zwaar teleurgesteld in Luther.
Zo zie je maar dat hij ook een zondig mens is als iedereen.

'k Weet niet of ik 'Hervormingsdag' nu nog wel zo leuk vind.......


Een 'breekje' van Breekijzertje

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Je vroeg ook om mogelijk wat van eigen beleving te vertellen. Een klein beetje dan. Ik kan me volledig herkennen in het onderstaande stuk van Doornenbal. Verstandelijk de zaken te weten kan mij weinig vreugde geven. Maar als de Heilige Geest soms waarheden, Evangeliewaarheden aan mijn hart toepast. Dat kunnen rijke beloften zijn zoals: Die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden. Of ook troostrijke woorden uit Psalmen waaruit Zijn liefde blijkt en troost uit geput wordt, ja, dan is het 'domperige' weg. Als we zo onze ogen op Christus mogen slaan, met geloofsogen (die moeten je geschonken worden, elke keer weer), dan wordt ons hart vervuld met Zijn liefde en is er direct die wederliefde.

Mijn leven uit het geloof is vaak ver onder de maat en daar doe ik de Heere tekort mee. En dan troost ik me niet zomaar met: In Christus ben ik gelukkig volmaakt. Dan is het meer: Ik ellendig mens.

Zoals jij het uitdrukte, zo ervaar ik het voor mezelf:
Ik wordt juist onbekeerder en mag soms, lang niet altijd, vrede vinden in Christus.
Ik weet wel, mijn heil ligt in Hem, maar die toepassing, die ervaring in mijn hart, die nabijheid van Hem heb ik telkens weer nodig.

Een helder getuigenis, RJ, geef God maar alle eer!

Wat mij wel opvalt is dat je nog een beetje bouwt op je gevoel. Je hebt het nodig te ervaren dat Christus er voor je is.
Is dat niet de reden dat je weinig de vrede in Christus vindt? Ik weet wel, de zonden maken scheiding tussen God en je ziel. En die zonden komen zo geniepig iedere keer weer 'om de hoek' kijken. En huppakee, je zondigt weer... Is het dan niet juist de troost dat je mag weten vanuit het Woord dat Jezus alles voor je wilt zijn? Dat is vertrouwen, je, ook al is het zonder gevoel, volledig aan Hem toevertrouwen. Dat gaat niet altijd met een bijzonder gevoel gepaard, maar het geeft wel rust voor je ziel.
Gelukkig geeft God ook weleens die bijzondere gevoelige nabijheid te ervaren, maar gebruik dat nooit als basis of grond voor de zekerheid.

Daarom prijs ik ook zeer die lezing van ds. Hegger aan. Hij weet dat heel helder en evenwichtig onder woorden te brengen.

[Refojongere]

"Wat mij wel opvalt is dat je nog een beetje bouwt op je gevoel. Je hebt het nodig te ervaren dat Christus er voor je is.
Is dat niet de reden dat je weinig de vrede in Christus vindt? Is het dan niet juist de troost dat je mag weten vanuit het Woord dat Jezus alles voor je wilt zijn?"

O, ik ben mij zeker zeer bewust dat ik (en niet zo'n klein beetje ook) nog veel te veel wil ervaren, in plaats van simpelweg vertrouwen, weten. Vraagje: De geloofsovergave (iedere dag weer) aan Christus is toch niet zomaar iets, is toch bevindelijk van aard? Of hoeft dat niet?

[ndonselaar]

Vorige week hoorde ik een predikant zeggen over dezelfde vragen dat hij hierover het volgende Brakel las:

Als je ergens mee worstelt, zoek een tekst in Gods Woord die bij je past.

Toen ik dit hoorde dacht ik waar is de geloofsbeleving gebleven van de Reformatoren maar ook de Nadere Reformatoren. Hoe herken ik me in de opmerking van RJ. Te willen leven uit het gevoel. Leven als Petrus. Naar beneden blikkend, alles verloren. Als Christus de hand uitstrekt, alles verkoren. Het geloofsleven moet gevoed worden uit het Woord. Het moet biddend Zijn Woord lezen en herlezen, maar hoe vaak wachten we niet op een bijzondere toepassing van het Woord aan ons hart. Is het wonder dat de beek zo vaak droog staat? We moeten zoals een oudvader het uitdrukte onze harten leggen op de beloften in Zijn Woord en niet wachten tot Zijn beloften naar ons hart komen. Is dat te hoog? Nee, dat is het geloof in oefening.

Groeten,

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
"Wat mij wel opvalt is dat je nog een beetje bouwt op je gevoel. Je hebt het nodig te ervaren dat Christus er voor je is.
Is dat niet de reden dat je weinig de vrede in Christus vindt? Is het dan niet juist de troost dat je mag weten vanuit het Woord dat Jezus alles voor je wilt zijn?"

O, ik ben mij zeker zeer bewust dat ik (en niet zo'n klein beetje ook) nog veel te veel wil ervaren, in plaats van simpelweg vertrouwen, weten. Vraagje: De geloofsovergave (iedere dag weer) aan Christus is toch niet zomaar iets, is toch bevindelijk van aard? Of hoeft dat niet?

Beste RJ,

Die geloofsovergave, iedere dag weer, is zeker niet zomaar iets. Als er iets bijzonder is en een even groot wonder, dan is het dat je je mag overgeven aan Hem die Zijn leven voor je gaf. Dat is zo'n groot wonder, dat je het in dit leven nooit zult begrijpen. Hij voor mij...... Dan staat mijn verstand gewoon stil.

Die overgave is zeker ook bevindelijk van aard. Maar wat is nu bevinding? Is dat dat je zeer verootmoedigd bent van wege Zijn liefde en jouw zonden? Dat is ook bevinding. Maar het is tevens bevinding, als je je rustig weet omdat Zijn werk volkomen is en jouw leven in Zijn hand ligt. Dat je de blijdschap hebt omdat jij niets kan en mag doen, maar dat Hij alles voor je heeft gedaan. Dat jouw bevinding je niet zalig maakt, maar Zijn dood en opstanding.

Ik weet wel, dat leer je niet (altijd) in één dag, daar is oefening in het geloof voor nodig. Maar het is zeker niet alleen voorbehouden aan 'grootgelovigen' of mensen die een bijzondere ervaring hebben meegemaakt. Lees bijvoorbeeld de Dordtse leerregels waarin helder staat dat juist uit het Woord en de vruchten de zekerheid volgt. En Petrus zegt er dit van: 2 Petrus 1:10 Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.

Houdt je maar aan datgene wat Jezus en de apostelen leerden. Lees de bijbel onbevangen, zonder dat je gehinderd wordt door je eigen verstand.

[Refojongere]

Maar het is tevens bevinding, als je je rustig weet omdat Zijn werk volkomen is en jouw leven in Zijn hand ligt. Dat je de blijdschap hebt omdat jij niets kan en mag doen, maar dat Hij alles voor je heeft gedaan. Dat jouw bevinding je niet zalig maakt, maar Zijn dood en opstanding.

Zeker, de blijdschap, de rust is zeker bevinding. Bedankt voor je antwoord. Maar, Lecram, weet je wat het soms is, als ik soms zo heel erg doods ben en het lijkt alsof alle geestelijk leven weg is, dan kan ik soms hevig gaan twijfelen. Want ik heb ook geleerd dat je niet kan teren op je vroegere ervaringen. Het gaat toch altijd om de vraag: "Wat dunkt u NU van de Christus?"
En soms denk ik: Ik wordt er niet warm of koud van en ik zou huichelen als ik nu zou zeggen dat Hij alles voor me is en betekent, hoewel ik het wel weet dat Hij het is, want ik heb het zo vaak ervaren dat Hij mijn Zaligmaker wil zijn!
Hoe moet ik hiermee omgaan?

Lees bijvoorbeeld de Dordtse leerregels waarin helder staat dat juist uit het Woord en de vruchten de zekerheid volgt. En Petrus zegt er dit van: 2 Petrus 1:10 Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.

Ja, uit het Woord lukt nog wel, maar op mijn vruchten gelet.....dan zou ik toch het er niet voor durven houden dat ik door Hem gekend ben, en dat is echt geen hoogmoedige nederigheid of gekunsteld, het is helaas (zacht uitgedrukt) mijn vaststelling. Mede daarom loop ik nog steeds wel een beetje met de vraag: Mag ik wel belijdenis doen..

[Lecram]

Zeker, de blijdschap, de rust is zeker bevinding. Bedankt voor je antwoord. Maar, Lecram, weet je wat het soms is, als ik soms zo heel erg doods ben en het lijkt alsof alle geestelijk leven weg is, dan kan ik soms hevig gaan twijfelen. Want ik heb ook geleerd dat je niet kan teren op je vroegere ervaringen. Het gaat toch altijd om de vraag: "Wat dunkt u NU van de Christus?"
En soms denk ik: Ik wordt er niet warm of koud van en ik zou huichelen als ik nu zou zeggen dat Hij alles voor me is en betekent, hoewel ik het wel weet dat Hij het is, want ik heb het zo vaak ervaren dat Hij mijn Zaligmaker wil zijn!
Hoe moet ik hiermee omgaan?

Weet je, RJ, ik herken mij er helemaal in. Die dorre doodsheid is vreselijk. Je kunt je niet warm of koud maken en je leest het Woord alsof het een gewoon boek is. Ik denk dat de bruid in Hooglied dat ook meemaakte toen ze te beroerd was om de deur open te doen voor de Bruidegom. Toen was Hij even weggegaan. De bruid vond Hem toen ook niet direct. En dat heeft ze geweten. En toch heeft Hij Zich weer laten vinden. Maar zeg nu zelf eens: ligt dat aan Jezus of komt het omdat je zelf Hem aan Zijn plaats hebt gelaten? We moeten zo waakzaam zijn om niet van Hem weg te gaan. En toch lukt het niet om bij Hem te blijven. Dan is een schuldbelijdenis op zijn plaats. Belijd het dan maar met je mond en neem je voor om Hem te volgen. Hij laat Zich weer vinden. Je weet immers bij Wie je moet zijn. En je wilt Hem toch volgen? 1 Joh. 1:9 Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid. Sta daar eens bij stil. Ons ongeloof zegt: ja maar, we moeten het dan toch voelen? Moet er dan toch iets van ons bij? Wat zijn we toch iedere keer hardnekkig. We hebben zo weinig vertrouwen, dat we niet volledig op Zijn Woord willen rusten. En geloof is toch 'een stellig weten of kennis en vast vertrouwen'?

Openbaring 22:17 En de Geest en de Bruid zeggen: Kom! En die het hoort, zegge: Kom! En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet.
Er is altijd plaats bij Hem, maar we zien het niet altijd.
De bevinding van de vreugde en de geboregnheid volgt altijd op het zien en niet andersom. Psalmen 36:9 Want bij U is de fontein des levens; in Uw licht zien wij het licht. Zie je het? In UW LICHT, niet in ons licht. Dat hebben we namelijk niet.

Ja, uit het Woord lukt nog wel, maar op mijn vruchten gelet.....dan zou ik toch het er niet voor durven houden dat ik door Hem gekend ben, en dat is echt geen hoogmoedige nederigheid of gekunsteld, het is helaas (zacht uitgedrukt) mijn vaststelling. Mede daarom loop ik nog steeds wel een beetje met de vraag: Mag ik wel belijdenis doen..

Ook ik moet vaststellen dat er uit mij geen vrucht voortkomt. Eerder stinkende vruchten. Wat moet ik mijn Heiland toch vaak teleurstellen. Mijn vruchten moet ik dan ook niet in mijn 'vlees' zoeken, maar in mijn geest. En daar is die nieuwe mens, die zijn vrucht vindt in Christus. Hosea 14:8 Efraim! wat heb Ik meer met de afgoden te doen? Ik heb hem verhoord, en zal op hem zien; Ik zal hem zijn als een groenende denneboom; uw vrucht is uit Mij gevonden.
Ga eens bij jezelf na, hoe het was voor en nadat God in je leven kwam. Had je voordien een verlangen om Hem te volgen? Wilde je toen verlost worden van je zonden? Was er een liefde tot God en je naaste in je hart? Zuchtte je toen ook om je doodsheid en je zonden?
Die vruchten komen bij Hem vandaan. Je ziet ze niet altijd. Maar komt dat niet omdat je niet altijd op Hem ziet? Je leert Zijn vruchten steeds beter onderscheiden van je eigen vruchten. En omdat het Zijn vruchten zijn, kan je jezelf er niet op verheffen. Overdenk ze eens en zie op Hem. Ik weet zeker dat je er door geraakt wordt. Zijn liefde versmelt je hart. En Zijn liefde is ook de reden waarom je van harte belijdenis wilt doen. Of wil je ontkennen dat je een betrekking op Hem hebt gekregen?

Lees Gods Woord. Neem meer tijd om je daarin te verdiepen dan in andere goede boeken. Lees de bijbel vooral biddend.



[Aangepast op 21/3/03 door Lecram]