merel schreef:
Over de vrijheid van zondigen. Ik ging vroeger wel om met de dochter van een chr ger predikant. Zij had op een gegeven moment ( zij was 16) een feest van haar weekend baantje in een grote discotheek in de buurt. Zij heeft die vraag voorgelegd aan haar ouders/vader in de veronderstelling dat het niet zou mogen en zij was gemotiveerd om daar behoorlijke stampij over te maken. Wat schertste haar verbazing? Haar vader liet de keuze om naar het feest te gaan bij haar met als motivering dat hij haar dingen had bijgebracht en dat zij nu op een leeftijd was gekomen om zelf keuzes te maken in het leven. Zij was woedend dat de keuze bij haar lag, maar is uiteindelijk niet gegaan. As zij wel was gegaan waren haar ouders niet boos geworden, maar hadden wij na het feest gevraagd wat zij ervan vond en waren zij daar het gesprek over aangegeven.
En dat voorbeeld is mij wel altijd bijgebleven. Ik geloof eerder dat wij het op deze wijze zullen gaan doen, met zelf keuzes leren maken dan bepaalde zaken compleet verbieden
Ik begrijp het wel, want verbieden werkt niet bij ieder kind. Want soms gaan ze dan toch, stiekem.
De bedoeling van deze dominee was om het geweten van zijn kind te laten spreken. Bij mij werkte dat wel. Als mijn vader zoiets tegen mij zei, was mijn plezier in het avondje ook helemaal weg.
Mijn moeder deed dat met verve, kwam met de meest verschrikkelijke verhalen van mensen die plots door de bliksem werden getroffen op de kermis, dat soort dingen. Het gevolg is dat ik zelfs bij onschuldige uitjes ook niet meer kon genieten.
Mijn broers moesten erom lachen en die vonden mij maar een bange sch.....
En nu vanmorgen kwam het verschrikkelijke nieuws dat een jong meisje dood bij het spoor is gevonden. Meteen denk ik dan, wat doet zo'n jong meisje midden in de nacht dan ook alleen op een verlaten station?
Zie je wel, dat je zoiets niet moet doen, dat het gevaarlijk is.
Maar tegelijk weet ik dat elk weekend duizenden meisjes dit doen en die komen gewoon thuis.
Ons werd voorgehouden dat je niet op plaatsen hoort te zijn waar je de Heere niet kunt ontmoeten.
Maar die buitensporige drang naar ontdekken, etc., alsof een puber altijd grenzeloos op zoek is naar een gaatje om de grenzen te overschrijden, nee, die herken ik niet. Ze mogen hier thuis voldoende ontdekken, buiten de deur ook. Maar als er iets gebeurt wat mijns inziens anders had gemoeten, dan praten we erover, gewoon op een semi-volwassen wijze. En als het gepast is, of mogelijk is, doen we er ook de Bijbel bij open.
