lien75 schreef:En ik zeg, dat de gerichtheid op... diefstal, op seksuele verlangens en gevoelens buiten de orde die God gegeven heeft zonde is. Want dat is de gerichtheid! Of niet soms? Wanneer ik geneigd of gericht ben om tegen het gezag in te gaan dat boven mij gesteld is door de Heere is dat zonde. Ook die gerichtheid! Het is niet alleen een gevolg van de zondeval, maar ook zonde zelf. Ik ben niet alleen een gevolg van de zondeval, ik ben zelf zonde. Van top tot teen. Dus ook die gerichtheid buiten de orde die God geschapen heeft!
Ook hier zet je een =-teken tussen de homoseksuele gerichtheid en bijvoorbeeld geneigdheid tot bepaald zonde. Dat is niet juist. Want natuurlijk ben ik het met je eens dat al die dingen die je noemt zonde zijn. Ook dat wij, en dat is een theologische uitspraak, van de hoofdschedel tot de voetzool verdorven zijn. Zeker!
Maar dat geldt ook voor de heteroseksuele gerichtheid. Die is ook met de zonde doortrokken. het verschil is echter dat ik binnen een monogaam huwelijk die gerichtheid als geschenk mag beleven; dat laatste is de homoseksuele medemens niet toegestaan. Maar ik vermoed dat jouw interpretatie van het begrip 'gerichtheid' anders is dan die van mij.
Als iemand met 1 been geboren is, dan is het hebben van dat ene been toch geen zonde? Het is wel een gevolg van de zondeval. Wel, zo bedoel ik ook de homoseksuele gerichtheid, of - zo je wilt - geaardheid.
En waarom zou Titus zulke hoge eisen hebben gesteld aan het leven van ambtsdragers? Je hebt iets voor te leven. En alles wat aan de geloofwaardigheid van Gods Woord af zou kunnen doen, moet vermeden worden! Wanneer wij praten over gerichtheid als alleen iets waar mensen niets aan kunnen doen, meelijwekkend etc. Maar niet de andere noemen, nl zonde. Dan ben je de weg aan het effenen om aan die gerichtheid te wennen! En dat wennen maakt weer dat we steeds verder van het padje afgaan! En nogmaals, die gerichtheid is een worsteling! Waar je iemand niet alleen mag laten!
Dat laatste laat je natuurlijk iemand wel door te zeggen wat je hierboven schrijft. Ik citeer nog even het CGK-rapport, dat m.i. hier bijbelse lijnen trekt:
Vanwege onze zonde tegen God waaraan wij allen zonder uitzondering
deelhebben, zijn deze gaven ernstig geschonden. Een van de vormen van gebrokenheid is het
voorkomen van homoseksuele gevoelens en een overeenkomstige gerichtheid. Die gevoelens
en gerichtheid zijn niet van oorsprong af bedoeld.
Dat wil niet zeggen dat wie deze gerichtheid heeft, zich daarom schuldiger zou moeten voelen
dan wie deze gerichtheid niet heeft. Daarop hebben we in het begin van het vorige hoofdstuk
al gewezen, maar we willen dat onderstrepen. Iets waar je geen directe verantwoordelijkheid
voor hebt, vergroot je persoonlijke schuld niet.
En inderdaad: de homoseksuele gerichtheid, geaardheid is iets waar de personen in kwestie doorgaans helemaal niets aan kunnen doen. Sterker nog: als je het tegenovergestelde beweert, kan ik je nauwlijks nog serieus nemen.
Je kunt niet simpel stellen dat ligt dan aan die mensen dat het de evangelieverkondiging in de weg staat! Wanneer een predikant een gerichtheid heeft om te stelen en hij is daar openlijk over... Dan staat dat uiteindelijk ook de evangelieverkondiging in de weg! Durft iedereen hem nog te vertrouwen?
Als predikant of ambtsdrager mag je niet met jezelf te koop lopen. Alleen mag je een heraut zijn van de Hoogste Koning!
Wanneer een predikant de neiging heeft om andere mensen figuurlijk dood te slaan, staat dat evangelieverkondiging in de weg!
Wanneer een predikant openlijk (zoals nu in de krant) zijn gerichtheid aan hetzelfde geslacht kenbaar maakt staat dat evangelieverkondiging in de weg! Omdat dit allemaal zaken zijn die rechtstreeks tegen de Wet ingaan!
Als een predikant ongehuwd is, gaat dat niet in tegen de Wet. Dus die vergelijking gaat niet op!
Laat ik het kort houden: als iemand met een homoseksuele geaardheid celibatair leeft, gaat hij niet tegen Gods Wet in.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
