Kerkelijke verdeeldheid

[Simon]

Ik weet niet of daarmee de Roomse Kerk bedoeld wordt. Dus ook niet of ds Kersten dat terecht onderkende.
De eerste 1500 jaar van het Christendom was dat de enige verschijningsvorm van de kerk.

Vóór deze 1500 jaar was er al een Kerk, meen ik, die vervolgd werd ipv vervolgde, die diende ipv heerste, en waarvan het hoofd geen keizer of pontificaat was, maar Christus alleen.
Geen hierarchisch systeem met erestanden en -titels, maar broeders en zusters in Hem.
Een kerk, die niet huisde in grote kathedralen vol pracht en praal, want de Allerhoogste woont niet in wat men met handen maakt, dat begreep deze eerste GEMEENTE nog heel goed...

De tempels in Jeruzalem waren anders ook vol van pracht en praal...

Maar dat was dan ook vóór de tijd dat er gepredikt werd door Jezus schatten in de hemel te verzamelen ipv op aarde.
Offers wil God niet, maar barmhartigheid.
De beloften aan Abraham waren tegenovergesteld aan wat de gemeente van Christus in het vooruitzicht wordt gesteld.
Stoffelijk werd geestelijk.
(Adam wAS een levensgeest ingeblazen, maar Jezus blies de Heilige Geest op Zijn volgelingen)
Israel zou heersen en oorlogen winnen als het God gehoorzaam zou zijn, de gemeente is vervolging en haat om Zijns naams wil in het vooruitzicht gesteld.
Hetwelk geschiedde.
Tot ''de wereld'' in de kerk kwam, en zij zelf ging vervolgen.

[huisman]

Dat evenwicht zie je verloren gaan aan ultrarechtse zijde, de Gereformeerde Gemeenten met de leeruitspraken van 1931 voorop. Nota bene ook nog eens bedoeld om zich af te grenzen van de Christelijke Gereformeerde Kerken. In plaats van katholieke breedheid komt groepsdenken. Eigen opvattingen worden tot de enig juiste verklaard. Het leidt tot een intern gericht zijn, dat niet anders dan als kerkelijk individualisme te typeren is.

In zo’n geval is het einde zoek. Dat hebben de Gereformeerde Gemeenten aan den lijve ondervonden met bijvoorbeeld dr. C. Steenblok. Deze scholastische denker zonder veel inschikkelijkheid verloor zijn positie als docent aan de Theologische School in Rotter­dam. Niet vanwege dwaalleer, maar vanwege „eenzijdigheid.” Steenblok en de zijnen zagen dat anders. Er was een leergeschil! Het ging om de ”oude waarheid”. En die was een kerkelijke breuk waard. Met als gevolg de afsplitsing van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland. Waar dr. Steenblok zo solistisch optrad dat hij opnieuw zijn positie als docent verspeelde

Is Dr Steenblok ook in de GGiN zijn docentschap afgepakt?

Yep!

Overigens: wat vind je van de analyse die je citeert?

Ben ik het wel mee eens. De leeruitspraken van 1931 zijn idd onnodige aanvullingen op onze 3FvE. Zij zijn gaan dienen om een kerkverband te verbijzonderen van andere kerken van gereformeerde leer.

[SecorDabar]

Dat evenwicht zie je verloren gaan aan ultrarechtse zijde, de Gereformeerde Gemeenten met de leeruitspraken van 1931 voorop. Nota bene ook nog eens bedoeld om zich af te grenzen van de Christelijke Gereformeerde Kerken. In plaats van katholieke breedheid komt groepsdenken. Eigen opvattingen worden tot de enig juiste verklaard. Het leidt tot een intern gericht zijn, dat niet anders dan als kerkelijk individualisme te typeren is.

In zo’n geval is het einde zoek. Dat hebben de Gereformeerde Gemeenten aan den lijve ondervonden met bijvoorbeeld dr. C. Steenblok. Deze scholastische denker zonder veel inschikkelijkheid verloor zijn positie als docent aan de Theologische School in Rotter­dam. Niet vanwege dwaalleer, maar vanwege „eenzijdigheid.” Steenblok en de zijnen zagen dat anders. Er was een leergeschil! Het ging om de ”oude waarheid”. En die was een kerkelijke breuk waard. Met als gevolg de afsplitsing van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland. Waar dr. Steenblok zo solistisch optrad dat hij opnieuw zijn positie als docent verspeelde

Is Dr Steenblok ook in de GGiN zijn docentschap afgepakt?

Yep!

Overigens: wat vind je van de analyse die je citeert?

Ben ik het wel mee eens. De leeruitspraken van 1931 zijn idd onnodige aanvullingen op onze 3FvE. Zij zijn gaan dienen om een kerkverband te verbijzonderen van andere kerken van gereformeerde leer.

Beste Huisman,
Dat schrijft u nu wel, maar:
Hebt u daar dan ook bewijzen voor dat dit zo is?

[Heus]

Eerlijk gezegd ben ik van mening dat het geestelijk klimaat in leer en leven,
van de Ger.Kerk Vrijgemaakt, waar Dr. Wildschut predikant van is,
ver af staat van gemeenten en kerkelijkdenkende thuislezers
die een Schriftuurlijk-bevindelijke prediking voorstaan.

Daar gaan we weer....

Maar het is wel waar...

Verder, verbaast me de mededeling dat dr. Steenblok is afgezet als docent. Ik mis namelijk juist het jaarboekje van 1965.
Dan zie je dat dr. Steenblok in 1964 nog docent is, en in een volgend boekje (1966) wordt verslag gedaan van zijn overlijden en begrafenis.
Dus wat dat betreft moet ik iets gemist hebben, of... ja ik heb geen reden om het dan in twijfel te trekken....

Lees de levensbeschrijving van ds. A. Breeman: Maak mij Uw wegen bekend, geschreven door C. Verdouw. Dr. Steenblok ging ouderling A. Breeman bevestigen als dominee zonder toestemming van het curatorium. Dr. Steenblok legde zich in eerste instantie hierbij neer, maar later geloofde hij toch dat hij moest gaan vanwege de grote nood in Amerika, hij kreeg ook toestemming van zijn eigen kerkenraad. Op 5 februari 1964 werd er een vervroegde synode gehouden over deze kwestie, daar werd besloten te wachten op de terugkomst van dr. Steenblok. Op de synode van 29 april 1964 werd dr. Steenblok om deze kwestie afgezet als docent.

Op de synode van juni 1966 werd besloten dat dr. Steenblok het docentschap weer op mocht nemen, zij het gedeeltelijk. Ds. J. de Groot heeft les gehad van ds. F. Mallan en dr. Steenblok, totdat dr. Steenblok vanwege ziekte het niet meer kon. December 1966 is hij overleden.

[-DIA-]

Eerlijk gezegd ben ik van mening dat het geestelijk klimaat in leer en leven,
van de Ger.Kerk Vrijgemaakt, waar Dr. Wildschut predikant van is,
ver af staat van gemeenten en kerkelijkdenkende thuislezers
die een Schriftuurlijk-bevindelijke prediking voorstaan.

Daar gaan we weer....

Maar het is wel waar...

Verder, verbaast me de mededeling dat dr. Steenblok is afgezet als docent. Ik mis namelijk juist het jaarboekje van 1965.
Dan zie je dat dr. Steenblok in 1964 nog docent is, en in een volgend boekje (1966) wordt verslag gedaan van zijn overlijden en begrafenis.
Dus wat dat betreft moet ik iets gemist hebben, of... ja ik heb geen reden om het dan in twijfel te trekken....

Lees de levensbeschrijving van ds. A. Breeman: Maak mij Uw wegen bekend, geschreven door C. Verdouw. Dr. Steenblok ging ouderling A. Breeman bevestigen als dominee zonder toestemming van het curatorium. Dr. Steenblok legde zich in eerste instantie hierbij neer, maar later geloofde hij toch dat hij moest gaan vanwege de grote nood in Amerika, hij kreeg ook toestemming van zijn eigen kerkenraad. Op 5 februari 1964 werd er een vervroegde synode gehouden over deze kwestie, daar werd besloten te wachten op de terugkomst van dr. Steenblok. Op de synode van 29 april 1964 werd dr. Steenblok om deze kwestie afgezet als docent.

Op de synode van juni 1966 werd besloten dat dr. Steenblok het docentschap weer op mocht nemen, zij het gedeeltelijk. Ds. J. de Groot heeft les gehad van ds. F. Mallan en dr. Steenblok, totdat dr. Steenblok vanwege ziekte het niet meer kon. December 1966 is hij overleden.

Ik heb alleen een kort verslag van het overlijden en begrafenis van ds. Breeman, uit het Jaarboekje, en daar wordt van deze dingen niets gezegd. Misschien is er iets te vinden in oude jaargangen van DWS via Digibron...

[Eveline de Pater]

Een waardevolle reactie van Ds. Golverdingen op het artikel, wat aanleiding was deze topic te openen:

http://www.refdag.nl/opinie/waardevol_b ... n_1_631482

[huisman]

Een waardevolle reactie van Ds. Golverdingen op het artikel, wat aanleiding was deze topic te openen:

http://www.refdag.nl/opinie/waardevol_b ... n_1_631482

Idd een mooie reactie met zelfs een kleine opening naar de drieverbondenleer

5. De sympathie van dr. Wilschut ligt bij de drieverbondenleer, die in aanzet teruggaat op een man als de hervormer Heinrich Bullinger. Hij laat de naam van Comrie vallen, die ernstige bezwaren had tegen de gedachte van de drie verbonden maar aanhangers daarvan niet onrechtzinnig wilde noemen.

Wij kennen in dit leven ten dele. Dat kan inhouden dat het wellicht nooit zal komen tot een gelijkluidende visie op de verbondsleer binnen de gereformeerde theologie. Men zal elkaar met Comrie enige ruimte moeten laten, ook al deelt men elkaars gevoelen op dit punt niet.

Ook bij ds. G. H. Kersten deed zich een ontwikkeling voor, waarbij hij het inzicht ontwikkelde dat dergelijke dogmatische verschillen niet noodzakelijkerwijs behoeven te leiden tot een praktisch verschil in geestelijke beleving en waardering. Dat is het geval als de noodzaak en de betekenis van wedergeboorte, bekering en geloof hun plaats behouden.

[huisman]

Nog een mooi artikel over onnodige kerkelijke verdeeldheid op Urk.

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... e_1_631477

De predikant waarschuwde voor het meegaan met de tijdgeest, de invloed van de welvaart, het niet goed ter harte nemen van de opvoeding, de opkomst van evangelische gemeenten, maar vooral voor het ruziemaken tussen de kerken onderling. „Er is in de kerken veel mensenwerk. We stoten elkaar af, terwijl we zo dicht 
bij elkaar staan. We maken van de andere kerken een karikatuur en verheffen onszelf. De eigen identiteit betreft vooral het kerkelijk standpunt. Wij verbreken de eenheid van de kerk, en vinden dat nog gewoon ook. De verdeeldheid is zonde tegen God en wordt veroorzaakt door de liefdeloosheid van ons hart.”

Ds. Brons citeerde Calvijn, die schreef dat hij landen en zeeën wilde doorkruisen om tot de eenheid van de kerk te komen, en die wenste dat alle kerken van Christus zó door eenheid werden verbonden dat de engelen in de hemel daarbij hun loflied zouden zingen.

Aan het eind van zijn lezing riep de predikant op tot bekering in een weg van vernedering. „Dat betekent niet het zoeken naar onze kerkelijke identiteit, maar naar wat God wil.”

Als praktisch handvat verwees hij naar de drie sola’s van de Reformatie: sola Scriptura, (alleen de Schift), sola gratia (alleen genade) en sola fide (alleen geloof). „De Schrift moet gezag en heerschappij hebben. We moeten Gods Woord niet verklaren vanuit de cultuur en niet laten buikspreken. We kunnen de genade niet verdienen, maar hij is evenmin goedkoop. Het geloof is een gave van God, en geen zaak van ons verstand.”

[Mara]

Op Telegraaf.nl staat dit berichtje:
DORDRECHT
Bijna alle christenen in Nederland (91 procent) schamen zich voor de verdeeldheid binnen de kerk. Er zijn veel te veel afsplitsingen, richtingen en interpretaties. Tegelijkertijd denkt meer dan de helft van de kerkgangers dat het nog lang zal duren voor protestanten, rooms-katholieken, anglicanen, orthodoxen en lutheranen één kerk kunnen vormen.

Dat blijkt uit een enquête die de organisatie van de Nationale Synode heeft laten houden in de aanloop naar de landelijke kerkvergadering, eind deze week in Dordrecht. Deze tweede Nationale Synode heeft als thema eenheid binnen de kerk.
Aan de enquête hebben ongeveer 4000 mensen uit bijna 40 verschillende kerk- of geloofsgenootschappen meegedaan. Zij zien nog veel hobbels op de weg naar samengaan, zoals de visie op het homohuwelijk (48 procent) en de opvattingen over doop en avondmaal (57 procent). Maar 42 procent van de ondervraagden snapt wel dat niet-christenen de verdeeldheid maar moeilijk kunnen begrijpen.
Aan de Nationale Synode doen vrijdag en zaterdag honderden vertegenwoordigers van ruim 50 genootschappen mee. Ter gelegenheid daarvan verschijnt deze week de glossy Dordt!. De eerste synode in 1618 had ook in Dordrecht plaats.

9% schaamt zich dus niet?

[Fjodor]

Op Telegraaf.nl staat dit berichtje:
DORDRECHT
Bijna alle christenen in Nederland (91 procent) schamen zich voor de verdeeldheid binnen de kerk. Er zijn veel te veel afsplitsingen, richtingen en interpretaties. Tegelijkertijd denkt meer dan de helft van de kerkgangers dat het nog lang zal duren voor protestanten, rooms-katholieken, anglicanen, orthodoxen en lutheranen één kerk kunnen vormen.

Dat blijkt uit een enquête die de organisatie van de Nationale Synode heeft laten houden in de aanloop naar de landelijke kerkvergadering, eind deze week in Dordrecht. Deze tweede Nationale Synode heeft als thema eenheid binnen de kerk.
Aan de enquête hebben ongeveer 4000 mensen uit bijna 40 verschillende kerk- of geloofsgenootschappen meegedaan. Zij zien nog veel hobbels op de weg naar samengaan, zoals de visie op het homohuwelijk (48 procent) en de opvattingen over doop en avondmaal (57 procent). Maar 42 procent van de ondervraagden snapt wel dat niet-christenen de verdeeldheid maar moeilijk kunnen begrijpen.
Aan de Nationale Synode doen vrijdag en zaterdag honderden vertegenwoordigers van ruim 50 genootschappen mee. Ter gelegenheid daarvan verschijnt deze week de glossy Dordt!. De eerste synode in 1618 had ook in Dordrecht plaats.

9% schaamt zich dus niet?

Nee, er zijn zat mensen die het niet als scheidingen zien maar als verscheidenheid.
En daar is wel wat voor te zeggen.

[DDD]

Nee hoor. Ik vind het geen probleem. Beter vredig gescheiden dan met haat en nijd samengevoegd. Zelfs bij de vorming van de PKN leidde het tot een nieuw kerkgenootschapje dat zich natuurlijk zelf als de enige echte voortzetting beschouwt. En bij het ontstaan van de GG was het al niet anders.

Als ik hoor welke droevig stemmende onzin er door predikanten op GBS- bijeenkomsten wordt gedebiteerd, dan ben ik blij dat ze nog hun eigen kerkje kunnen handhaven. Anders zou het helemaal een toestand worden. Nu valt al te vrezen dat Gods naam vanwege sommige bijeenkomsten meer gelasterd dan geeerd en geprezen wordt.

Sommige mensen zijn ongeschikt voor veelkleurigheid, dat is een beperking waar anderen mee moeten leren leven. Zelf zien ze het vast niet als een handicap, maar meer als een Elia's-gestalte. Als zulke mensen eenmaal dominee zijn kun je daar niet veel meer tegen ondernemen, anders beginnen ze gewoon voor zichzelf. Er zijn altijd mensen die zich aangetrokken voelen door heldere stellingnames, ongeacht de vraag of ze verstandig zijn.

Wat natuurlijk wel problemen met zich meebrengt voor kerkleden die zich daar niet mee kunnen verenigen. Het vereist moed, beleid en trouw om dan lid te blijven. Maar dat is weer een ander verhaal.

[eilander]

Nee, er zijn zat mensen die het niet als scheidingen zien maar als verscheidenheid.
En daar is wel wat voor te zeggen.

Het is m.i. jammer dat die verscheidenheid niet binnen een gezamenlijk verband zou kunnen. Naar buiten toe zou dat een beter signaal zijn.

Beter vredig gescheiden dan met haat en nijd samengevoegd.

Als je alleen maar tussen deze twee uitersten kunt kiezen, dan: ja. Maar het ideaal blijft toch: van harte inzien dat scheiding niet goed is en van daaruit samengaan.

[Mara]

Het gegeven dat 9% zich niet schaamt, wat zegt dat?
Leggen ze zich erbij neer, interesseert het hen niet, hebben ze er geen verdriet over?

[Jongere]

Het gegeven dat 9% zich niet schaamt, wat zegt dat?
Leggen ze zich erbij neer, interesseert het hen niet, hebben ze er geen verdriet over?

Er zijn toch wel wat meer mogelijkheden te bedenken?
Misschien zijn er mensen die het terecht vinden dat niet iedereen bij elkaar in de kerk zit. Ik zou er moeite mee hebben als een predikant als ds. Hendrikse in mijn kerkverband voor zou mogen gaan. Waarom zou ik me dan over zulke kerkelijke verdeeldheid schamen?

[Mara]

Het gegeven dat 9% zich niet schaamt, wat zegt dat?
Leggen ze zich erbij neer, interesseert het hen niet, hebben ze er geen verdriet over?

Er zijn toch wel wat meer mogelijkheden te bedenken?
Misschien zijn er mensen die het terecht vinden dat niet iedereen bij elkaar in de kerk zit. Ik zou er moeite mee hebben als een predikant als ds. Hendrikse in mijn kerkverband voor zou mogen gaan. Waarom zou ik me dan over zulke kerkelijke verdeeldheid schamen?

Tja, daar noem je wel een voorbeeld.
Als ik voor mezelf spreek, ik kijk graag over kerkmuren heen, maar dan wel ter rechterzijde. Als het links "moet" ga ik ook wel, soms met tegenzin, en dan valt het wel eens mee.
En zo zal een ander liefst de linkerzijde kiezen.
We kiezen allemaal zelf voor die verdeeldheid, maar het is niet Bijbels. Dus in die zin zouden we ons wel moeten schamen ja. Verootmoedigen is misschien een beter woord.