Willem schreef:Marnix schreef:Dat je dat zegt is omdat jij een bepaalde (andere) visie hebt op het gebruik van aanspreekvormen. Normen en waarden die voor zover ik het kan zien, slechts vanuit hoe het vroeger ging worden bepaald. Na je oproep om naar de Bijbel te kijken, wat die zegt over respect / gezag en over aanspreekvormen, ipv je alleen door gevoel te laten leiden, wil ik ook jou vragen om je moeite te toetsen aan wat de Bijbel zegt en je niet alleen te laten leiden door je eigen gevoel.
Ik heb dat oprecht geprobeerd te doen en heb eerst op basis daarvan aangegeven dat het wat lastig is gezien de verschillen in namen enzo ten opzichte van nu, en vervolgens toch geprobeerd zo helder mogelijk te krijgen wat de Bijbel hier over zegt. Conclusie is dan dat de Bijbel het gezag en respect leert, en dat we dat dus moeten hebben voor ambtsdragers. Tegelijkertijd geeft de Bijbel geen richtlijnen voor het gebruik van aanspreekvormen. Dus of we een predikant nou bij de voornaam noemen of met titel en achternaam, belangrijk is dat het respect er is. Zoals ik al aangaf is dat wel degelijk aanwezig en ben ik het niet eens met je redenering dat het de oorzaak van oppervlakkigheid is. Dat het juist besef van het gewicht van het ambt de aanspreekvorm bepaalt is ook subjectief, een logische denkwijze als je jouw visie op aanspreekvormen / respect hanteert maar daarmee is nog niet gezegd dat die visie juist is.... Vandaar de oproep om aan de Bijbel te toetsen (en niet aan hoe het vroeger ging, cultuur enz) of respect wel moet leiden tot andere aanspreekvormen, gebruik van titels enz.
1. Maar wat is dan in jouw optiek de reden geweest voor de huidige manier van aanspreken? Waarom is dit veranderd t.o.v. vroeger? Het is een beetje vreemd om mij visie omtrent aanspreekvormen af te keuren omdat deze visie in jouw optiek "slechts vanuit hoe het vroeger ging wordt bepaald". Dat zou betekenen dat alles wat men vroeger al goed deed en nu - terecht - wordt gehandhaafd onjuist zou zijn?
Dat weet ik niet direct, ik weet ook niet of het om bepaalde redenen is veranderd, maar hier in het topic zie je wel een aantal mogelijke redenen terugkomen.... Dat het teveel afstand schept bijvoorbeeld. Maar er zijn ook mensen die dat formele gewoon niet prettig vinden en daarom liever bij hun naam genoemd worden ipv met een titel, met u enz. Zolang het respect er wel is lijkt me dit geen slechte zaak.
Daarnaast kan je ook niet redeneren in de zin van: "als het nu zo ging was het vroeger dus niet goed?" Vroeger hoorde dit bij respect en gezag.... als culturele norm. Daarom zou iemand het ook respectloos hebben gevonden als je hem zonder titel en gewoon met de voornaam aansprak. Die cultuur is veranderd omdat mensen die aanspreekvormen minder belangrijk zijn gaan vinden.... waardoor het nu niet respectloos is om iemand zo aan te spreken, sterker nog, mensen vinden dit vaak prettig. Die twee dingen kan je niet loskoppelen, als je dingen slechts wilt handhaven omdat het vroeger ook zo ging verlies je het doel uit het oog om wordt het een lege gewoonte.
2. Historisch gezien is het afschaffen van de titels en gezag op basis van ambten ter discussie gesteld in de jaren '60. De achterliggende redenen destijds waren iig niet christelijk, integendeel. De leuze was toch wel: "Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen". Alleen al om die achtergrond zou men als kerk niet geassocieerd moeten willen worden met dergelijke "verworvenheden" als aanspreken bij de voornaam en het afschaffen van titels.
Ik vraag me af in hoeverre dit klopt, volgens mij is het veel te kort door de bocht, maar zelfs al verandert iets om niet goede redenen, dan is de verandering zelf daarmee nog niet verkeerd. Als ik iemand zonder titels en bij de voornaam aanspreek is dus niet onchristelijk omdat sommigen dat ooit om onchristelijke redenen hebben gedaan.
2. Meerdere malen laat Paulus in zijn brieven zijn apostolische gezag gelden.
Correct, maar dat heeft helemaal niets te maken met aanspreekvormen en titels. Zoals ik al heb gesteld moet dat gezag er zijn en geaccepteerd worden. Of ik mijn dominee nou met u, ds. achternaam of met zijn voornaam aanspreek. Ik doe het laatste en erken zijn gezag en de belangrijke functie waarin hij door God geplaatst is.
3. Tenslotte, om het maar eens simpel te zeggen, de natuur zelve leert om met aanspreektitels respect uit te drukken.
Hoe dan? Dit volg ik niet.
Als laatste opnieuw een oproep om het te toetsen aan de Bijbel. Ik zie hier cultuur, natuur, hoe de verandering heeft plaatsgevonden.... En dat Paulus zijn gezag laat gelden... maar ik zie nog nergens dat de Bijbel ons leert om bepaalde aanspreekvormen te gebruiken.
Erasmiaan schreef:Vroeger had je 'manieren geleerd' als je iemand met twee woorden en met u aansprak. Jijen en jouwen was asociaal. Wordt dat niet meer zo gezien?
Nee, die cultuur is veranderd, tegenwoordig laat je respect op een andere manier zien dan met mooie woorden.
