De glijdende schaal

[refo]

Sommige glijdende schalen brengen ons met beide benen op de grond. En dat heeft bepaald voordelen.
Het is om te beginnen steviger.

Of we zinken in een oceaan en we verdrinken... Het is maar of de grond kan lijden.

Precies, zoals ik al eerder in dit topic opmerkte: als het nu op tijd zou stoppen....
Hebben we die illusie echt? Dat we gaan glijden vanaf het niveau menselijke inzettingen en niet verder??

Die kant wordt al in vele toonaarden bezongen. Dus ik dacht: ik benoem de andere kant eens.

Niet iedere verandering is een verslechtering. Maar die boodschap is hier niet besteed. Moerassen en diepten zijn modieuzer.
Het zij zo.

[eilander]

Sommige glijdende schalen brengen ons met beide benen op de grond. En dat heeft bepaald voordelen.
Het is om te beginnen steviger.

Of we zinken in een oceaan en we verdrinken... Het is maar of de grond kan lijden.

Precies, zoals ik al eerder in dit topic opmerkte: als het nu op tijd zou stoppen....
Hebben we die illusie echt? Dat we gaan glijden vanaf het niveau menselijke inzettingen en niet verder??

Die kant wordt al in vele toonaarden bezongen. Dus ik dacht: ik benoem de andere kant eens.

Niet iedere verandering is een verslechtering. Maar die boodschap is hier niet besteed. Moerassen en diepten zijn modieuzer.
Het zij zo.

Oké. Nu ja, zoals je het nu zegt, ben ik het wel met je eens. Lastig is dat soms: ontwikkelingen zijn soms goed, soms niet, soms kan het beide...

[Orchidee]

Blijven we ons ook verantwoordelijk voelen voor onze ouders ? Of schuiven we dit af op de gemeenschap, bejaardencentrum, thuiszorg, buurtzorg etc ?

Ik voel me wel verantwoordelijk voor onze ouders, tot op zekere hoogte, want soms moet je ook grenzen trekken, en is het fijn als je moeder bijv. 2 dagen in de week naar een recreatieve/actieve dagbesteding gaat...

[Mara]

Blijven we ons ook verantwoordelijk voelen voor onze ouders ? Of schuiven we dit af op de gemeenschap, bejaardencentrum, thuiszorg, buurtzorg etc ?

Ik voel me wel verantwoordelijk voor onze ouders, tot op zekere hoogte, want soms moet je ook grenzen trekken, en is het fijn als je moeder bijv. 2 dagen in de week naar een recreatieve/actieve dagbesteding gaat...

Dat is ook helemaal logisch ! Maar het gaat over die zonen en dochters die 1 x in de 6 weken of 1 x per half jaar of soms nog minder naar hun ouders omkijken. En dat gebeurt veel vaker dan je misschien denkt !
Ben je een luisterend oor ? Een helpende hand ? Daar gaat het om. Kind blijf je tot je ouders overleden zijn.

[JolandaOudshoorn]

In de Bijbel wordt geen leeftijd genoemd van 18 jaar. Wel vind je dat ouders kinderen loslaten, wanneer zij daar volwassen zijn. Dit gebeurd vaak wanneer men trouwt. Als mensen in de Bijbel trouwen, behoren ze hun vader en moeder te verlaten. Verantwoordelijkheid houdt dan ook op.

Ik denk niet, dat dit een Bijbelse gedachtegang is. Integendeel, juist in de Bijbel zie je een patriarchaal familiemodel.
Van de onderstreepte regels zou ik wel een paar voorbeelden willen zien.

Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen en die twee zullen tot een vlees zijn.

Mijn vraag betreft de verantwoordelijkheid van ouders over getrouwde kinderen.

Ik zou geen voorbeeld kunnen noemen waarbij ouders, nadat kinderen getrouwd zijn, nog verantwoordelijk worden gehouden voor hen. De laatste keuze die men vaak voor hen maakt is een trouwpartner en daarna worden de kinderen toch behoorlijk zelfstandig. Vaak al eerder. Wel worden ouders vaak door hun kinderen onderhouden, de rollen worden omgedraaid zeg maar.
Of weet jij wel een voorbeeld uit de Bijbel waarbij ouders zeggenschap hebben over hun getrouwde kinderen??

[Tiberius]

Ik zou geen voorbeeld kunnen noemen waarbij ouders, nadat kinderen getrouwd zijn, nog verantwoordelijk worden gehouden voor hen. De laatste keuze die men vaak voor hen maakt is een trouwpartner en daarna worden de kinderen toch behoorlijk zelfstandig. Vaak al eerder. Wel worden ouders vaak door hun kinderen onderhouden, de rollen worden omgedraaid zeg maar.
Of weet jij wel een voorbeeld uit de Bijbel waarbij ouders zeggenschap hebben over hun getrouwde kinderen??

Zeker. Denk aan Jakob, David, Eli. Zo maar een paar die me te binnen schieten.

In ieder geval waarvan je zou kunnen zeggen: In de Bijbel wordt geen leeftijd genoemd van 18 jaar. Wel vind je dat ouders kinderen loslaten, wanneer zij daar volwassen zijn. Dit gebeurd vaak wanneer men trouwt. Als mensen in de Bijbel trouwen, behoren ze hun vader en moeder te verlaten. Verantwoordelijkheid houdt dan ook op.

[Marnix]

Ligt er ook een beetje aan of je uit huis trouwt. Zo was het in de tijd van de Bijbel wel. Tegenwoordig houdt die verantwoordelijkheid vaak al op als iemand zelfstandig (het woord zegt het al) gaat wonen.

@ Jolanda: Ik denk dat tegenwoordig de trouwpartner ook geen keuze van de ouders meer is, ze kunnen er hooguit mee instemmen of niet en als ze dat niet doen zal iemand vaak ook zeggen: Jammer, maar we gaan wel samen verder. Wat op zich weer geen verkeerde situatie is, ook op dat punt hebben ouders vooral een adviserende rol.

[Marnix]

Ligt er ook een beetje aan of je uit huis trouwt. Zo was het in de tijd van de Bijbel wel. Tegenwoordig houdt die verantwoordelijkheid vaak al op als iemand zelfstandig (het woord zegt het al) gaat wonen.

@ Jolanda: Ik denk dat tegenwoordig de trouwpartner ook geen keuze van de ouders meer is, ze kunnen er hooguit mee instemmen of niet en als ze dat niet doen zal iemand vaak ook zeggen: Jammer, maar we gaan wel samen verder. Wat op zich weer geen verkeerde situatie is, ook op dat punt hebben ouders vooral een adviserende rol.

[JolandaOudshoorn]

Ik zou geen voorbeeld kunnen noemen waarbij ouders, nadat kinderen getrouwd zijn, nog verantwoordelijk worden gehouden voor hen. De laatste keuze die men vaak voor hen maakt is een trouwpartner en daarna worden de kinderen toch behoorlijk zelfstandig. Vaak al eerder. Wel worden ouders vaak door hun kinderen onderhouden, de rollen worden omgedraaid zeg maar.
Of weet jij wel een voorbeeld uit de Bijbel waarbij ouders zeggenschap hebben over hun getrouwde kinderen??

Zeker. Denk aan Jakob, David, Eli. Zo maar een paar die me te binnen schieten.

In ieder geval waarvan je zou kunnen zeggen: In de Bijbel wordt geen leeftijd genoemd van 18 jaar. Wel vind je dat ouders kinderen loslaten, wanneer zij daar volwassen zijn. Dit gebeurd vaak wanneer men trouwt. Als mensen in de Bijbel trouwen, behoren ze hun vader en moeder te verlaten. Verantwoordelijkheid houdt dan ook op.

Waar lees je dat David, na zijn huwelijk met Michal, verantwoording moest afleggen tov zijn vader??

[oesterschelpje]

Ik zou geen voorbeeld kunnen noemen waarbij ouders, nadat kinderen getrouwd zijn, nog verantwoordelijk worden gehouden voor hen. De laatste keuze die men vaak voor hen maakt is een trouwpartner en daarna worden de kinderen toch behoorlijk zelfstandig. Vaak al eerder. Wel worden ouders vaak door hun kinderen onderhouden, de rollen worden omgedraaid zeg maar.
Of weet jij wel een voorbeeld uit de Bijbel waarbij ouders zeggenschap hebben over hun getrouwde kinderen??

Zeker. Denk aan Jakob, David, Eli. Zo maar een paar die me te binnen schieten.

In ieder geval waarvan je zou kunnen zeggen: In de Bijbel wordt geen leeftijd genoemd van 18 jaar. Wel vind je dat ouders kinderen loslaten, wanneer zij daar volwassen zijn. Dit gebeurd vaak wanneer men trouwt. Als mensen in de Bijbel trouwen, behoren ze hun vader en moeder te verlaten. Verantwoordelijkheid houdt dan ook op.

Waar lees je dat David, na zijn huwelijk met Michal, verantwoording moest afleggen tov zijn vader??

Even een kanttekening hierbij.
Helaas, voorbeeld uit de praktijk wijst uit dat ouders totdat hun kinderen 23 zijn verantwoording voor hen dragen over bijv. financieel wanbeleid. Ik ken een gezin waar zoonlief brokken op brokken heeft gestapeld en de ouders zijn schulden moesten betalen voor de wet totdat hij 23 was geworden.
Dan pas ben je dus wettelijk gezien in staat je financiele lasten verantwoordelijk te dragen, terwijl je al vanaf je 18e als volwassene wordt gerekend.

Kan iemand mij dat uitleggen?

[Lourens]

Ik had vanavond een gesprek over de doopbelofte die we als ouders hebben gedaan.
Die houdt naar mijn mening niet op als het kind 16, 18,25, of 40 jaar is.
Die doopbelofte gaat door als ouder en later, als de Heere het geeft, als grootouder, in het voorleven, het bidden, maar ook in vermanen.

[albion]

Sommige glijdende schalen brengen ons met beide benen op de grond. En dat heeft bepaald voordelen.
Het is om te beginnen steviger.

Of we zinken in een oceaan en we verdrinken... Het is maar of de grond kan lijden.

Fijn Dia dat je je weer goed genoeg voelt om weer deel te nemen aan de discussie.

[albion]

Blijven we ons ook verantwoordelijk voelen voor onze ouders ? Of schuiven we dit af op de gemeenschap, bejaardencentrum, thuiszorg, buurtzorg etc ?

Ik voel me wel verantwoordelijk voor onze ouders, tot op zekere hoogte, want soms moet je ook grenzen trekken, en is het fijn als je moeder bijv. 2 dagen in de week naar een recreatieve/actieve dagbesteding gaat...

Als ik met vakantie in Engeland naar de kerk ga, zit er zondags een 'zwerver' in de kerk bij zijn zoon in de bank. Hij wil niet in een huis wonen, zwerft over straat en zo af en toe komt hij eens langs bij zijn zoon. (Hij mompelt hardop en trekt zich eigenlijk weinig aan van de mensen om zich heen). Zijn zoon voelt zich toch verantwoordelijk voor zijn vader. Hoewel diezelfde vader zich nooit wat aangetrokken heeft van zijn gezin (hij heeft altijd een zwervend bestaan geleid).

[albion]

Ik had vanavond een gesprek over de doopbelofte die we als ouders hebben gedaan.
Die houdt naar mijn mening niet op als het kind 16, 18,25, of 40 jaar is.
Die doopbelofte gaat door als ouder en later, als de Heere het geeft, als grootouder, in het voorleven, het bidden, maar ook in vermanen.

Hier ben ik het dus helemaal mee eens. Die verantwoording blijft.

[Snuf]

Sommige glijdende schalen brengen ons met beide benen op de grond. En dat heeft bepaald voordelen.
Het is om te beginnen steviger.

Of we zinken in een oceaan en we verdrinken... Het is maar of de grond kan lijden.

Fijn Dia dat je je weer goed genoeg voelt om weer deel te nemen aan de discussie.

Ik hoorde ooit van iemand het volgende verhaal: Een timmerman had een leerling in dienst. Op een dag moest de timmerman weg. De leerling moest ondertussen houtjes op een bepaalde lengte zagen. De timmerman had hem een "voorbeeldhoutje" gegeven. Na een paar uur kwam de timmerman terug. Zijn eerste vraag: Heb je het eerste houtje nog?

Hoe dichter bij de bron, hoe helderder het water.

Volgens mij is het aardig troebel geworden.... (maar desondanks......)