Gaat de kerkelijke kaart op de schop?

[Luther]

Terzijde: Ik vind het toch wel mooi dat deze discussie over de spanning tussen verkiezing en verbond in dit topic plaatsvindt. Jammer dat dit alleen op RF gebeurt en niet op een gezamenlijk (besloten) bijkomst (van een week bijvoorbeeld) tussen HHK, CGK, GG, GGiN, OGG en deel van de PKN.

Ik heb het volgens mij wel eens meer gezegd, maar wat ben je een ongelooflijke illusionist.

Het zou kunnen, dat Luther een illusionist is, maar dat blijkt niet uit deze post. :)Ik denk dat je idealist bedoelt of zo, illusionist is één of andere goochelaar.

Freek bedoelt dat ik illussies heb: onvervulbare idealen.

[memento]

Dit klinkt aardig, maar in feite verkoop je onzin. Als jij met je studie tot andere conclusies komt dan Jesaja en het NT, kun je je hele studie wel voor de mollen en de vledermuizen gooien.

Gelukkig komt mijn studie juist niet op andere conclusies dan Jesaja en het NT. Wél plaatst het hun uitspraken tegen de achtergrond van het spreken van de HELE Schrift ten aanzien van het verbond. Het spreken van Jesaja moet gezien worden tegenover een gebroken verbond.

Degenen die ongehoorzaam worden door God niet meer als verbondskinderen, 'knechten', betiteld. Dat is wat je steeds terugziet, in OT en NT

M.i. is jouw is-gelijk-teken plaatsen tussen verbondskinderen en 'knechten' niet terecht. Ongehoorzaamheid plaatst je niet buiten het verbond, maar plaatst je onder de verbondsvloek. Niet voor niets vergelijkt God Zijn afgedwaalde volk, wat zijn verbond ongehoorzaam was, met een overspelige vrouw. Het volk blijft, ondanks hun geestelijke overspel, tóch Zijn vrouw. De oproep, die daarbij hoort, namelijk de oproep om terug te keren, die klinkt aan het hele volk.

Allen waren besneden, allen waren in het verbond, en allen kregen de verbondsbeloften toegezegd. En zij, die deze in een waar geloof aannamen, werden behouden. En al de anderen hebben het verbond onwaardig geacht, en zijn Gode ongehoorzaam geworden, en hebben daarom de vervulling der belofte niet verkregen.


----------
Verder deel ik de conclusie van Tiberius, dat we het in de grote lijnen hier wel eens zijn. Het verschil zit m in details. Alhoewel een vraag als : Is een onbekeerde écht, werkelijk, wezenlijk in het verbond? zeker geen onbelangrijk detail is. Ook het onderscheid tussen evangelie-beloften en verbondsbeloften is m.i. niet Bijbels, en ook zeker niet onbelangrijk.

[Afgewezen]

Dit klinkt aardig, maar in feite verkoop je onzin. Als jij met je studie tot andere conclusies komt dan Jesaja en het NT, kun je je hele studie wel voor de mollen en de vledermuizen gooien.

Gelukkig komt mijn studie juist niet op andere conclusies dan Jesaja en het NT. Wél plaatst het hun uitspraken tegen de achtergrond van het spreken van de HELE Schrift ten aanzien van het verbond. Het spreken van Jesaja moet gezien worden tegenover een gebroken verbond.

Als je studie niet tot andere conclusies komt dan Jesaja en het NT, hoef je er ook niet van te schrikken als er geargumenteerd wordt vanuit Jesaja en het NT. De uitdrukking "wel plaatst het hun uitspraken tegen de achtergrond..." voegt daaraan niets toe. Iets is waar of het is niet waar, tegen welke achtergrond je het ook plaatst.
En in feite spreken we altijd over een gebroken verbond. Als er alleen ware verbondskinderen waren, was er ook geen sprake van een verbroken verbond.

Degenen die ongehoorzaam worden door God niet meer als verbondskinderen, 'knechten', betiteld. Dat is wat je steeds terugziet, in OT en NT

M.i. is jouw is-gelijk-teken plaatsen tussen verbondskinderen en 'knechten' niet terecht. Ongehoorzaamheid plaatst je niet buiten het verbond, maar plaatst je onder de verbondsvloek. Niet voor niets vergelijkt God Zijn afgedwaalde volk, wat zijn verbond ongehoorzaam was, met een overspelige vrouw. Het volk blijft, ondanks hun geestelijke overspel, tóch Zijn vrouw. De oproep, die daarbij hoort, namelijk de oproep om terug te keren, die klinkt aan het hele volk.

Allen waren besneden, allen waren in het verbond, en allen kregen de verbondsbeloften toegezegd. En zij, die deze in een waar geloof aannamen, werden behouden. En al de anderen hebben het verbond onwaardig geacht, en zijn Gode ongehoorzaam geworden, en hebben daarom de vervulling der belofte niet verkregen.

Ongehoorzaamheid plaatst je niet buiten het verbond, maar laat zien dat je nooit wezenlijk tot het verbond behoord hebt. Dat is wat ik onder al heb proberen aan te tonen. Dat er vanuit het verbond een oproep uitgaat tot het hele volk, heb ik inmiddels óók aangetoond.
----------

Verder deel ik de conclusie van Tiberius, dat we het in de grote lijnen hier wel eens zijn. Het verschil zit m in details. Alhoewel een vraag als : Is een onbekeerde écht, werkelijk, wezenlijk in het verbond? zeker geen onbelangrijk detail is. Ook het onderscheid tussen evangelie-beloften en verbondsbeloften is m.i. niet Bijbels, en ook zeker niet onbelangrijk.

Waarom vind je het zo belangrijk dat een onbekeerde 'echt, wezenlijk' in het verbond is? Zoals gezegd, ik geloof niet dat er één rechtzinnige theoloog is die dat zó geleerd heeft. En als dat wel zo is, hoor ik het graag. Niet dat dit alles zegt, maar als je op je eentje tot conclusies komt die niemand met je deelt, mag je je toch nog wel eens achter je oor krabben.
Tot slot: wie stelt dat iedereen op dezelfde wijze in het verbond is, berooft het verbond van zijn kracht en zijn troost. Er is dan nog iets boven en buiten het verbond nodig om ons heil vast te maken. Dat is tegen de Schrift, waarin de ene grote verbondsbelofte deze is: "Zij zullen Mijn volk zijn en Ik zal hun tot een God zijn."

[memento]

Als je studie niet tot andere conclusies komt dan Jesaja en het NT, hoef je er ook niet van te schrikken als er geargumenteerd wordt vanuit Jesaja en het NT. De uitdrukking "wel plaatst het hun uitspraken tegen de achtergrond..." voegt daaraan niets toe. Iets is waar of het is niet waar, tegen welke achtergrond je het ook plaatst.

De achtergrond die je gebruikt om iets te zeggen, bepaald mede wat je bedoelt. Het niet meenemen van die achtergrond leidt ertoe, dat je uitdrukkingen die tegenover die achtergrond bedoelt zijn, niet goed interpreteert.

Ongehoorzaamheid plaatst je niet buiten het verbond, maar laat zien dat je nooit wezenlijk tot het verbond behoord hebt. Dat is wat ik onder al heb proberen aan te tonen. Dat er vanuit het verbond een oproep uitgaat tot het hele volk, heb ik inmiddels óók aangetoond.

Waarom gebruikt God dan het beeld van een overspelige vrouw, waarbij Hij Zichzelf identificeert met de Man van die vrouw? Dat beeld gebruikt God juist tegen de onbekeerden van het volk. Waarom gebruikt God een beeld wat een nauwe relatie aangeeft, als er nooit een relatie is geweest, zoals jij zegt?

Waarom vind je het zo belangrijk dat een onbekeerde 'echt, wezenlijk' in het verbond is? Zoals gezegd, ik geloof niet dat er één rechtzinnige theoloog is die dat zó geleerd heeft. En als dat wel zo is, hoor ik het graag. Niet dat dit alles zegt, maar als je op je eentje tot conclusies komt die niemand met je deelt, mag je je toch nog wel eens achter je oor krabben.

Ik geloof dat er geen enkel rechtzinnig theoloog is geweest, die NIET gezegd heeft dat door de doop een kind waarlijk in het verbond is opgenomen. Lees alleen het doopformulier maar, dat gaat niet om een inhoudloos teken, maar om een daadwerkelijk opnemen in het verbond.

Tot slot: wie stelt dat iedereen op dezelfde wijze in het verbond is, berooft het verbond van zijn kracht en zijn troost. Er is dan nog iets boven en buiten het verbond nodig om ons heil vast te maken. Dat is tegen de Schrift, waarin de ene grote verbondsbelofte deze is: "Zij zullen Mijn volk zijn en Ik zal hun tot een God zijn."

Die laatste regel die je citeert wordt m.i. tot heel het volk gezegd. Nergens lees ik in het OT (en anders hoor ik graag de bewijsteksten) dat een besneden Israëliet gezegd wordt dat hij niet in het verbond is. Ja, omgedraait, veelvuldig wordt het verbond gebruikt als argument in de oproep om terug te keren tot God.

Het verbond is een garantie van de waarheid en getrouwheid van de belofte, maar niet van de persoonlijke vervulling ervan. Slechts wie door een waar geloof de beloften aannemen (= geschonken krijgen), worden behouden.

[Tiberius]

Lees alleen het doopformulier maar, dat gaat niet om een inhoudloos teken, maar om een daadwerkelijk opnemen in het verbond.

Ze worden gedoopt, als teken en zegel, omdat ze in het verbond zijn.
Maar dat terzijde, want dat zal je wel bedoelen.

[Afgewezen]

Als je studie niet tot andere conclusies komt dan Jesaja en het NT, hoef je er ook niet van te schrikken als er geargumenteerd wordt vanuit Jesaja en het NT. De uitdrukking "wel plaatst het hun uitspraken tegen de achtergrond..." voegt daaraan niets toe. Iets is waar of het is niet waar, tegen welke achtergrond je het ook plaatst.

De achtergrond die je gebruikt om iets te zeggen, bepaald mede wat je bedoelt. Het niet meenemen van die achtergrond leidt ertoe, dat je uitdrukkingen die tegenover die achtergrond bedoelt zijn, niet goed interpreteert.

Maak dat even concreet als je wilt.

Ongehoorzaamheid plaatst je niet buiten het verbond, maar laat zien dat je nooit wezenlijk tot het verbond behoord hebt. Dat is wat ik onder al heb proberen aan te tonen. Dat er vanuit het verbond een oproep uitgaat tot het hele volk, heb ik inmiddels óók aangetoond.

Waarom gebruikt God dan het beeld van een overspelige vrouw, waarbij Hij Zichzelf identificeert met de Man van die vrouw? Dat beeld gebruikt God juist tegen de onbekeerden van het volk. Waarom gebruikt God een beeld wat een nauwe relatie aangeeft, als er nooit een relatie is geweest, zoals jij zegt?

Zeg ik dat er nooit een relatie geweest is???

Waarom vind je het zo belangrijk dat een onbekeerde 'echt, wezenlijk' in het verbond is? Zoals gezegd, ik geloof niet dat er één rechtzinnige theoloog is die dat zó geleerd heeft. En als dat wel zo is, hoor ik het graag. Niet dat dit alles zegt, maar als je op je eentje tot conclusies komt die niemand met je deelt, mag je je toch nog wel eens achter je oor krabben.

Ik geloof dat er geen enkel rechtzinnig theoloog is geweest, die NIET gezegd heeft dat door de doop een kind waarlijk in het verbond is opgenomen. Lees alleen het doopformulier maar, dat gaat niet om een inhoudloos teken, maar om een daadwerkelijk opnemen in het verbond.

Dan nog is er onderscheid tussen werkelijk in het verbond zijn en een uitwendig in het verbond zijn, hoe 'werkelijk' dit laatste ook is. En dat wordt volgens mij door álle rechtzinnige theologen geleerd, bijv. door Calvijn. Lees zijn comm. bij Gen. 17:7 maar.

Tot slot: wie stelt dat iedereen op dezelfde wijze in het verbond is, berooft het verbond van zijn kracht en zijn troost. Er is dan nog iets boven en buiten het verbond nodig om ons heil vast te maken. Dat is tegen de Schrift, waarin de ene grote verbondsbelofte deze is: "Zij zullen Mijn volk zijn en Ik zal hun tot een God zijn."

Die laatste regel die je citeert wordt m.i. tot heel het volk gezegd. Nergens lees ik in het OT (en anders hoor ik graag de bewijsteksten) dat een besneden Israëliet gezegd wordt dat hij niet in het verbond is. Ja, omgedraait, veelvuldig wordt het verbond gebruikt als argument in de oproep om terug te keren tot God.

Het verbond is een garantie van de waarheid en getrouwheid van de belofte, maar niet van de persoonlijke vervulling ervan. Slechts wie door een waar geloof de beloften aannemen (= geschonken krijgen), worden behouden.

Een onpersoonlijk verbond dus?

[Afgewezen]

Die laatste regel die je citeert wordt m.i. tot heel het volk gezegd. Nergens lees ik in het OT (en anders hoor ik graag de bewijsteksten) dat een besneden Israëliet gezegd wordt dat hij niet in het verbond is.

Nee, dat wordt niet letterlijk zo gezegd. Net zo min als dat 'letterlijk' gezegd wordt dat kinderen gedoopt moeten worden.
Ik heb Jesaja 65 aangehaald. Zie ook Psalm 50:16: Maar tot de goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen en neemt Mijn verbond in uw mond? Ook hier wordt de goddeloze als niet-in-het-verbond-zijnd beschouwd.

[memento]

Zie ook Psalm 50:16: Maar tot de goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen en neemt Mijn verbond in uw mond? Ook hier wordt de goddeloze als niet-in-het-verbond-zijnd beschouwd.

Volgens mij zegt de tekst, geparafraseerd:

God zegt tegen de goddeloze: Hoe durf jij te spreken over Mijn inzettingen, en hoe durf je over Mijn verbond te spreken.

Vergelijk het met een vader, die zijn kind een fiets heeft beloofd als het lief is. Nu komt dat kind, terwijl het net iets stouts gedaan heeft, wat vader verboden had, en waar vader nu boos om is, naar vader toe en zegt: Wanneer krijg ik mijn fiets?

Juist het concrete: Gij zijt niet in Mijn verbond ontbreekt. Terwijl profeten van alles aan de kaak stellen, en allerlei misstanden concreet benoemen, lezen we nergens dat zij het volk verwijten dat het zegt IN het verbond te zijn, terwijl ze NIET IN het verbond zijn. Nee, hun wordt juist verweten dat zij het verbond gebroken hebben (wat impliceert dat ze eerst in het verbond waren), en God gebruikt schokkende beelden (het volk wordt vergeleken met een overspelige vrouw, die normaal in de tijd gedood moest worden, en Hij gebruikt dát beeld om Zijn volk weer terug te roepen). Het volk wordt niet opgeroepen om IN het verbond te komen, maar juist om aan het verbond, waarin zij zich bevinden, te gehoorzamen, om zo de volle rijkdom van het verbond te genieten.

[Tiberius]

Die laatste regel die je citeert wordt m.i. tot heel het volk gezegd. Nergens lees ik in het OT (en anders hoor ik graag de bewijsteksten) dat een besneden Israëliet gezegd wordt dat hij niet in het verbond is.

Nee, dat wordt niet letterlijk zo gezegd. Net zo min als dat 'letterlijk' gezegd wordt dat kinderen gedoopt moeten worden.
Ik heb Jesaja 65 aangehaald. Zie ook Psalm 50:16: Maar tot de goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen en neemt Mijn verbond in uw mond? Ook hier wordt de goddeloze als niet-in-het-verbond-zijnd beschouwd.

Ik denk dat ik nu een correctie de andere kant op wil maken.
Hoewel de goddelozen, zolang ze in hun goddeloosheid blijven, niet tot het wezen van het verbond behoren, blijven ze wel tot de bediening ervan behoren.

[Zonderling]

Even terzijde (want ik heb de discussie niet helemaal gevolgd) over het onderscheid 'evangeliebeloften' (voorwaardelijk, voor alle hoorders van het Evangelie) en 'verbondsbeloften (onvoorwaardelijk, voor de uitverkorenen).

1. Dit onderscheid vinden we niet terug in de Reformatie of Nadere Reformatie, maar is pas na 1950 geponeerd. Nog nooit ben ik het onderscheid tegengekomen in de oude theologie en ik heb toch al heel wat gelezen. Integendeel, ik heb wel werken gelezen waar voluit gezegd wordt dat ALLE beloften van het Verbond in het Evangelie worden aangeboden, NIET EEN UITGEZONDERD.

2. Het is ook geen juist onderscheid want ALLE (Evangelie of Verbonds-)beloften zijn in God ja, en in Hem amen. En ook AL deze beloften worden in het Evangelie aangeboden, geen uitgezonderd.

3. Het verschil tussen de beloften voor de hoorders van het Evangelie en de uitverkorenen schuilt niet in de beloften zelf, maar uitsluitend in de betrekking die iemand heeft tot deze beloften. Dan komen op het onderscheid 'recht van bezit' (voor de gelovigen) en 'recht van aanneming' (voor de hoorders van het Evangelie). Dat onderscheid is voldoende om het verschil te beschrijven.

[memento]

Even terzijde (want ik heb de discussie niet helemaal gevolgd) over het onderscheid 'evangeliebeloften' (voorwaardelijk, voor alle hoorders van het Evangelie) en 'verbondsbeloften (onvoorwaardelijk, voor de uitverkorenen).

1. Dit onderscheid vinden we niet terug in de Reformatie of Nadere Reformatie, maar is pas na 1950 geponeerd. Nog nooit ben ik het onderscheid tegengekomen in de oude theologie en ik heb toch al heel wat gelezen. Integendeel, ik heb wel werken gelezen waar voluit gezegd wordt dat ALLE beloften van het Verbond in het Evangelie worden aangeboden, NIET EEN UITGEZONDERD.

2. Het is ook geen juist onderscheid want ALLE (Evangelie of Verbonds-)beloften zijn in God ja, en in Hem amen. En ook AL deze beloften worden in het Evangelie aangeboden, geen uitgezonderd.

3. Het verschil tussen de beloften voor de hoorders van het Evangelie en de uitverkorenen schuilt niet in de beloften zelf, maar uitsluitend in de betrekking die iemand heeft tot deze beloften. Dan komen op het onderscheid 'recht van bezit' (voor de gelovigen) en 'recht van aanneming' (voor de hoorders van het Evangelie). Dat onderscheid is voldoende om het verschil te beschrijven.

Helemaal mee eens.

[Democritus]

Even terzijde (want ik heb de discussie niet helemaal gevolgd) over het onderscheid 'evangeliebeloften' (voorwaardelijk, voor alle hoorders van het Evangelie) en 'verbondsbeloften (onvoorwaardelijk, voor de uitverkorenen).

1. Dit onderscheid vinden we niet terug in de Reformatie of Nadere Reformatie, maar is pas na 1950 geponeerd. Nog nooit ben ik het onderscheid tegengekomen in de oude theologie en ik heb toch al heel wat gelezen. Integendeel, ik heb wel werken gelezen waar voluit gezegd wordt dat ALLE beloften van het Verbond in het Evangelie worden aangeboden, NIET EEN UITGEZONDERD.

2. Het is ook geen juist onderscheid want ALLE (Evangelie of Verbonds-)beloften zijn in God ja, en in Hem amen. En ook AL deze beloften worden in het Evangelie aangeboden, geen uitgezonderd.

3. Het verschil tussen de beloften voor de hoorders van het Evangelie en de uitverkorenen schuilt niet in de beloften zelf, maar uitsluitend in de betrekking die iemand heeft tot deze beloften. Dan komen op het onderscheid 'recht van bezit' (voor de gelovigen) en 'recht van aanneming' (voor de hoorders van het Evangelie). Dat onderscheid is voldoende om het verschil te beschrijven.

Dit is een mooi onderscheid het recht van aanneming en het recht van bezit.

[Zonderling]

Al eens eerder heb ik het volgende ingebracht, dat ook in deze discussie relevant is.

Uit de vragen en antwoorden over de Westminster Catechismus door Ralph Erskine, Ebenezer Erskine en James Fisher (De Kennis der Zaligheid). Bij het hoofdstuk Verbond der genade (vr. 20 Westminster Catechismus) vinden we onder andere:

80. Aan wie werd deze belofte van het eeuwige leven [waarin alle beloften van het Genadeverbond besloten liggen] gegeven?
Antwoord: In de eerste plaats aan Christus en zo in de tweede plaats in en door Hem aan de uitverkorenen, zoals blijkt uit Titus 1:2 vergeleken met 1 Joh. 2:25.

81. Aan wie worden de beloften van het verbond voorgesteld?
Aan allen die het Evangelie horen mét hun zaad, Hand. 2:39: "U komt de belofte toe en uw kinderen".

82. Welk recht hebben zij, die het Evangelie horen, op de beloften als ze hun zo in het algemeen overgemaakt worden?
Een recht van aanneming van de beloften en van al de goederen die erin vervat zijn, zodat ze daardoor niet te verontschuldigen zijn, als ze niet geloven, Joh. 3:18.

83. Welk recht geeft het geloof of de daad van het geloven op de beloften?
Een recht van bezit, uit kracht van de vereniging met Christus in Wie al de beloften "Ja en amen" zijn. Johannes 3:36: "Hij die gelooft ... heeft het eeuwige leven."

Let onder meer op vraag 81: de 'beloften van het verbond' = de beloften van het Evangelie !!

[Luther]

Even terzijde (want ik heb de discussie niet helemaal gevolgd) over het onderscheid 'evangeliebeloften' (voorwaardelijk, voor alle hoorders van het Evangelie) en 'verbondsbeloften (onvoorwaardelijk, voor de uitverkorenen).

1. Dit onderscheid vinden we niet terug in de Reformatie of Nadere Reformatie, maar is pas na 1950 geponeerd. Nog nooit ben ik het onderscheid tegengekomen in de oude theologie en ik heb toch al heel wat gelezen. Integendeel, ik heb wel werken gelezen waar voluit gezegd wordt dat ALLE beloften van het Verbond in het Evangelie worden aangeboden, NIET EEN UITGEZONDERD.

2. Het is ook geen juist onderscheid want ALLE (Evangelie of Verbonds-)beloften zijn in God ja, en in Hem amen. En ook AL deze beloften worden in het Evangelie aangeboden, geen uitgezonderd.

3. Het verschil tussen de beloften voor de hoorders van het Evangelie en de uitverkorenen schuilt niet in de beloften zelf, maar uitsluitend in de betrekking die iemand heeft tot deze beloften. Dan komen op het onderscheid 'recht van bezit' (voor de gelovigen) en 'recht van aanneming' (voor de hoorders van het Evangelie). Dat onderscheid is voldoende om het verschil te beschrijven.

Zonderling, ik kan me voor 100% in deze posting vinden. Overigens lees ik exact hetzelfde in het boekje van ds. H. Paul (GG ): De zekerheid des geloofs. (http://www.depelgrim.nl/contents/nl/d70 ... _Paul.html)

[Afgewezen]

Zie ook Psalm 50:16: Maar tot de goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen en neemt Mijn verbond in uw mond? Ook hier wordt de goddeloze als niet-in-het-verbond-zijnd beschouwd.

Volgens mij zegt de tekst, geparafraseerd:

God zegt tegen de goddeloze: Hoe durf jij te spreken over Mijn inzettingen, en hoe durf je over Mijn verbond te spreken.

Vergelijk het met een vader, die zijn kind een fiets heeft beloofd als het lief is. Nu komt dat kind, terwijl het net iets stouts gedaan heeft, wat vader verboden had, en waar vader nu boos om is, naar vader toe en zegt: Wanneer krijg ik mijn fiets?

Juist het concrete: Gij zijt niet in Mijn verbond ontbreekt.

Met die woorden wel, ja. Maar het staat er zakelijk wel. Natuurlijk blijft de betrekking tot het verbond in zekere zin wel bestaan, in die zin hoeft Tiberius me ook echt niet te corrigeren.
Het gaat ook helemaal niet over de vraag of goddelozen tot het verbond kunnen behoren. Wel over de vraag of ze er écht, wezenlijk toe behoren. Dan is het antwoord, ook op grond van deze tekst, zonder meer 'nee'.

Terwijl profeten van alles aan de kaak stellen, en allerlei misstanden concreet benoemen, lezen we nergens dat zij het volk verwijten dat het zegt IN het verbond te zijn, terwijl ze NIET IN het verbond zijn. Nee, hun wordt juist verweten dat zij het verbond gebroken hebben (wat impliceert dat ze eerst in het verbond waren), en God gebruikt schokkende beelden (het volk wordt vergeleken met een overspelige vrouw, die normaal in de tijd gedood moest worden, en Hij gebruikt dát beeld om Zijn volk weer terug te roepen). Het volk wordt niet opgeroepen om IN het verbond te komen, maar juist om aan het verbond, waarin zij zich bevinden, te gehoorzamen, om zo de volle rijkdom van het verbond te genieten.

Natuurlijk zijn ze in het verbond. Maar de vraag is of de goddelozen op dezelfde manier in het verbond zijn als de gelovigen, en dan is het antwoord wederom 'nee'. Zo zegt Paulus het, als conclusie na al die eeuwen, in Romeinen 9. En dan kun je me wel verbieden om het NT erbij te halen, maar dat is onzin natuurlijk. Daar ga jij niet over.