Rouw in de kerk brengen

[Hendrikus]

Nu is het niet altijd verkeerd om een psalm te zingen bij een begrafenis.
Maar toch acht ik het beter om het te houden bij die gevallen waavan God Zelf getuigenis geeft
bij Zijn volk. Hij is geen God dat Hij liegen zal.
Dan gaan we wel veilig.

<knip> [de rest, over de persoonlijke opvattingen van de dominee, laat ik buiten beschouwing: ben het met je eens dat we daar maar niet teveel op moeten focussen].

Ik haak even in op je laatste opmerking: "dan gaan we veilig".
Als ik je goed begrijp, vind je het feit dat er gezongen wordt in een rouwdienst dus een uiting waaruit blijkt dat de overledene nu juicht voor Gods troon. En mag er niet gezongen worden wanneer daarover geen duidelijkheid bestaat.
Ik vind dat een merkwaardig hanteren van criteria rond de vraag of er tijdens een rouwdienst wel of niet moet worden gezongen. De vraag naar de eeuwige bestemming van de overledene behoort daarbij mijns inziens geen rol te hebben. Ik zie überhaupt geen reden waarom er tijdens een rouwdienst niét gezongen zou kunnen worden. Voor elke omstandigheid is in ons psalmboek (laat ik me daar maar toe beperken) wel een passend vers te vinden. De opmerking "Hij is geen God dat Hij liegen zal" is daarbij dus in het geheel niet im Frage.

[Democritus]

Maar Dia als je op deze wijze naar het zingen van psalmen kijkt tijdens een rouwdienst.

Kan jij dan zelf zondags wel meezingen in de kerk, zoals:
Dan ga ik op tot Gods altaren,
Tot God, mijn God, de bron van vreugd;
Dan zal ik, juichend, stem en snaren
Ten Roem van Zijne goedheid paren,
Die, na kortstondig ongeneugt,
Mij eindeloos verheugt.

[jvdg]

In sommige gemeentes waar ik kerkte was het de gewoonte om na de afkondiging van het overlijden van een (meelevend) lid uit psalm 103 te zingen.
Het was bedroevend dat de gemeente op het psalmbord kon zien of (naar de mening van de kerkenraad c.q. predikant) de overledene een kind van God was of niet.
Zoniet, alleen vers 8, zowel, de verzen 8 en 9.

Voorts was het in die gemeentes bij de rouwdiensten zeer ongebruikelijk om ook maar één psalm te zingen, op zeer hoge uitzondering na dan één vers.

Ik heb diverse begrafenissen van predikanten bijgewoond, omdat ik ze kende, maar dan was er wel volop zang. Ook op het graf.

't Is wat off-topic, maar ik wilde dit even kwijt.

[Hendrikus]

In sommige gemeentes waar ik kerkte was het de gewoonte om na de afkondiging van het overlijden van een (meelevend) lid uit psalm 103 te zingen.
Het was bedroevend dat de gemeente op het psalmbord kon zien of (naar de mening van de kerkenraad c.q. predikant) de overledene een kind van God was of niet.
Zoniet, alleen vers 8, zowel, de verzen 8 en 9.

Voorts was het in die gemeentes bij de rouwdiensten zeer ongebruikelijk om ook maar één psalm te zingen, op zeer hoge uitzondering na dan één vers.

Ik heb diverse begrafenissen van predikanten bijgewoond, omdat ik ze kende, maar dan was er wel volop zang. Ook op het graf.

't Is wat off-topic, maar ik wilde dit even kwijt.

Helemaal niet, het sluit aan bij hetgeen ik stelde.

De vraag naar de eeuwige bestemming van de overledene behoort daarbij mijns inziens geen rol te hebben.

[Marnix]

Het gaat wel degelijk om geloof en dus ook om de eeuwige bestemming die daarmee samenhangt. Je hebt natuurlijk naast de overledenen ook de achterblijvers en liederen kunnen op beiden van toepassing zijn. Je kan goed zingen over schuilen bij God, ook al wist de overledene zich niet bekeerd. De achterblijvers die zich kind van Hem weten, mogen ook dan bij Hem schuilen. Daarnaast zegt de staat die een mens zich toerekent ook niet alles.

Aan de andere kant snap ik wat Dia aankaart ook wel weer. Als iemand niet geloofde, waarom zouden we bij een begrafenis dan zingen van verlossing, van het bij God zijn? Hou je jezelf dan niet voor de gek? Is het dan geen valse troost, een doekje voor het bloeden? Daar moeten we voor uitkijken. Maar de andere kant is minstens zo gevaarlijk, omdat mensen dan gaan beoordelen of iemand bij God zal zijn of niet. En dat vind ik zeker gevaarlijk in kerken waar men daar volgens mij vaak verkeerde maatstaven voor heeft (zie verhaal van Jvdg).

[Optimatus]

We lezen in de Bijbel veel over hoe het volk Israel rouw bedreef. Wat wij wel het meest hebben overgenomen is het wenen.

Ik denk dat er in voor-christelijke tijden in Nederland ook al geweend werd.
Overigens vind ik het in de kerk brengen van rouw een prachtige traditie. Jammer dat onze kerk die niet (meer) heeft.

[Gijs83]

Maar Dia als je op deze wijze naar het zingen van psalmen kijkt tijdens een rouwdienst.

Kan jij dan zelf zondags wel meezingen in de kerk, zoals:
Dan ga ik op tot Gods altaren,
Tot God, mijn God, de bron van vreugd;
Dan zal ik, juichend, stem en snaren
Ten Roem van Zijne goedheid paren,
Die, na kortstondig ongeneugt,
Mij eindeloos verheugt.

Durf jij dat zomaar te zingen dan? Vaak lijkt het in onze dagen van wel, --- knip ---Daar geven ze je het gevoel dat jij erbij hoort(echt een gevoelsgodsdienst dus) terwijl ze er haast niet kunnen buiten gestaan te hebben. Het kan allemaal zo superreformatorisch klinken. Zou de duivel daar ook geen handje in hebben? Dat buiten staan moet toch ook beleefd zijn en niet oppervlakkig!

[Luther]

Maar Dia als je op deze wijze naar het zingen van psalmen kijkt tijdens een rouwdienst.

Kan jij dan zelf zondags wel meezingen in de kerk, zoals:
Dan ga ik op tot Gods altaren,
Tot God, mijn God, de bron van vreugd;
Dan zal ik, juichend, stem en snaren
Ten Roem van Zijne goedheid paren,
Die, na kortstondig ongeneugt,
Mij eindeloos verheugt.

Durf jij dat zomaar te zingen dan? Vaak lijkt het in onze dagen van wel, --- knip --- Daar geven ze je het gevoel dat jij erbij hoort(echt een gevoelsgodsdienst dus) terwijl ze er haast niet kunnen buiten gestaan te hebben. Het kan allemaal zo superreformatorisch klinken. Zou de duivel daar ook geen handje in hebben? Dat buiten staan moet toch ook beleefd zijn en niet oppervlakkig!

Dit is zeer off-topic en bovendien vooral gebaseerd op een gevoel. En zoals je zelf aangeeft, is dat gevaarlijk.

[Hendrikus]

Maar Dia als je op deze wijze naar het zingen van psalmen kijkt tijdens een rouwdienst.

Kan jij dan zelf zondags wel meezingen in de kerk, zoals:
Dan ga ik op tot Gods altaren,
Tot God, mijn God, de bron van vreugd;
Dan zal ik, juichend, stem en snaren
Ten Roem van Zijne goedheid paren,
Die, na kortstondig ongeneugt,
Mij eindeloos verheugt.

Durf jij dat zomaar te zingen dan? Vaak lijkt het in onze dagen van wel, --- knip --- Daar geven ze je het gevoel dat jij erbij hoort(echt een gevoelsgodsdienst dus) terwijl ze er haast niet kunnen buiten gestaan te hebben. Het kan allemaal zo superreformatorisch klinken. Zou de duivel daar ook geen handje in hebben? Dat buiten staan moet toch ook beleefd zijn en niet oppervlakkig!

ik maak bezwaar tegen deze reactie.

[Auto]

Ik heb een deel van de zin weggehaald, welke ongefundeerd is!

[sela]

...

[Hendrikus]

Ik heb een deel van de zin weggehaald, welke ongefundeerd is!

Dank daarvoor!

Desondanks word ik onpasselijk van dit soort reacties, waarin wordt afgegeven op activiteiten door mensen die er zelf nooit geweest zijn en die dus niet weten waar ze 't over hebben.

[Marnix]

Maar Dia als je op deze wijze naar het zingen van psalmen kijkt tijdens een rouwdienst.

Kan jij dan zelf zondags wel meezingen in de kerk, zoals:
Dan ga ik op tot Gods altaren,
Tot God, mijn God, de bron van vreugd;
Dan zal ik, juichend, stem en snaren
Ten Roem van Zijne goedheid paren,
Die, na kortstondig ongeneugt,
Mij eindeloos verheugt.

Durf jij dat zomaar te zingen dan? Vaak lijkt het in onze dagen van wel, --- knip ---Daar geven ze je het gevoel dat jij erbij hoort(echt een gevoelsgodsdienst dus) terwijl ze er haast niet kunnen buiten gestaan te hebben. Het kan allemaal zo superreformatorisch klinken. Zou de duivel daar ook geen handje in hebben? Dat buiten staan moet toch ook beleefd zijn en niet oppervlakkig!

Ik weet wel waar hij een handje van heeft. Het normaal laten vinden dat men dit in de kerk NIET durft te zingen. Een anti-gevoels-godsdienst waarbij men de Psalmen maar meezingt maar vooral niet durft te zeggen: Ik sta achter wat ik zing. In het hart zingen: Dan ga ik op tot Gods altaren, tot God maar niet mijn bron van vreugd. Want 't zingen, juichend bij de snaren. Kunnen we ons beter naar besparen.

Hoe kan het toch dat op een reformatorisch forum, twijfels worden geplaats bij het uit je hart zingen van Psalmen.....

[memento]

Ik ben groot voorstander van eerlijkheid op het graf. Als iemand geen enkele blijk van enige geestelijk leven of enige ware bekommernis heeft geopenbaard, zowel op de pastorale bezoeken als tegenover de mensen met wie hij/zij in één huis woonde, tot aan het einde toe, dan is met grote zekerheid vast te stellen dat zo iemand onbekeerd gestorven, en dus in het eeuwige oordeel is. Laten we zulke dingen, zeker wanneer ze erg duidelijk zijn, niet verbloemen. Laat het functioneren als de afschuwelijke waarschuwing die het in wezen is.

Anderzijds, als bekend is dat iemand de Heere vreesde, wat als het goed is in spreken en avondmaalsgang openbaar is gekomen, dan dienen de loftonen bij de begrafenis hoog aangeslagen te worden. Tot eer van God, die een zondaar thuishaalde.

En wat betreft de mensen van wie we niets met zekerheid weten (als het pastoraat goed functioneert is dit slechts een hele kleine groep!) daarvan moeten we het maar in het midden laten.

In ieder geval dient op elke begrafenis de schrik der hel, en de vreugde des hemels gepredikt te worden. Bij bekeerd en onbekeerd.

[Gijs83]

Ik heb een deel van de zin weggehaald, welke ongefundeerd is!

Dank daarvoor!

Desondanks word ik onpasselijk van dit soort reacties, waarin wordt afgegeven op activiteiten door mensen die er zelf nooit geweest zijn en die dus niet weten waar ze 't over hebben.

Maar de 'vrucht' van zullke bijeenkomsten is toch vaak wel zo? Dat vind ik heel apart. Hun eigen kerk klopt dan vaak niet meer, omdat de andere vaak toch iets beter bij hun gevoel aansluit en als andere mensen(bv.ambtsdragers) iets van dat gevoel, dan worden ze kribbig en het is al gauw: er mag niet ge-oordeeld worden. Dat is niet de houding van een ware bekeerde. Ik hoop oprecht dat zulke mensen er nog eens achter komen(dat kan alleen door Goddelijke werking) hoe het recht zit.