afkeuring kun je lezen terwijl ze niet te lezen is, zoals je ogen kunt voelen prikken die niet naar je kijken....Wilhelm schreef:Daar gaat het in het eerste stukje niet over, het gaat over het "niet overnemen", de afkeurende blikken. Dat is een ander uitgangspunt als persoonlijke onwaardigheid, want dan kun je de mensen ten diepste alleen maar gelijk geven. Maar dan weet je ook dat het de Meester is die roept om Zijn dood te verkondigen en dan kan geen mens je meer tegenhouden.MarthaMartha schreef:nooit mensenvrees gehad?Wilhelm schreef:
Dat is ook mijn vraag, ik vind het een wat overtrokken stukje.
Als de Meester roept, dan moet je, nee dan mag je, en wil je niets anders, wat mensen er ook over zeggen of over denken.
En de verwondering is er dan niet minder om. In welke gemeente het dan ook is.
Je nooit afgevraagd wat jij daar moest tussen al die mensen die zoveel beter zijn als jij?
nooit gedacht: als de mensen wisten wie ik was... wat zouden ze denken?
niet omdat het er iets toe doet...
maar gewoon, omdat je je zo onwaardig voelt?
alles ingegeven door het gevoel van je eigen onwaardigheid.