Ga jij aan het avondmaal?

[Ariene]

Precies. Mensen die niets meer hebben dan schuld worden genodigd. En daarom is het blijven zitten (met of zonder genade in het hart) zo'n groot kwaad: Je belijdt ermee dat je Gods genade niet nodig hebt.

Ik zal de laatste zijn die hier aan afdoet. Maar een werk Gods in het hart is wel nodig. Dat kan en mag geen verstandelijk geredeneer of geconcludeer zijn. Het geldt altijd, maar zeker de eerste keer, dat je ook weten moet hoe dat de HEERE je daar gebracht hebt. Want die vertrouwen op hun benen, wil Hij geen hulp verlenen. Maar om nou aangedragen te mogen worden als een Mefiboseth. Dan doet de Heere dat. Die brengt in de nood, en Hij geeft uitkomst. Hij brengt daar ongedacht en onverwacht.

Maar veel ernstiger is dat er zoveel mee doorkan. Men kan niet aan de tafel van de Koning der koningen verkeren, terwijl men ondertussen in de zonde wandelt, of dat men meent een geloof te hebben, maar dat men doorgebroken is op valse gronden.
Verder merk ik wel eens bij mensen die er over spreken, dat het Heilig Avondmaal voor hen een doel lijkt, en geen middel.

Waarom wordt ook die heilige instelling, dat sacrament van de Heere Jezus Christus botweg 'avondmaal' genoemd? Het is toch meer dan dat? Het is een HEILIG Avondmaal. Daar is een heilige tafel. Daar kunnen we toch ook niet zo maar platvloers over spreken of schrijven?

Gods werk in je hart is nodig. Zonder genade zitten we nog steeds zelf op de troon, en hebben we simpelweg ook niets te zoeken aan de Avondmaalstafel.

Verder begrijp ik niet goed wat je bedoeld met het H.A. als doel.
Je spreekt er hier weer voor anderen over alsof het het hoogst haalbare is.
Er is niemand zo diep gezakt als een Avondmaalsganger.

Als laatste over het woordje Heilig.

Je vindt het platvloers om over Avondmaal te spreken.
Mag ik je erop wijzen dat Jezus dat zelf in de bijbel ook zegt.

[sander]

Precies. Mensen die niets meer hebben dan schuld worden genodigd. En daarom is het blijven zitten (met of zonder genade in het hart) zo'n groot kwaad: Je belijdt ermee dat je Gods genade niet nodig hebt.

Ik zal de laatste zijn die hier aan afdoet. Maar een werk Gods in het hart is wel nodig. Dat kan en mag geen verstandelijk geredeneer of geconcludeer zijn. Het geldt altijd, maar zeker de eerste keer, dat je ook weten moet hoe dat de HEERE je daar gebracht hebt. Want die vertrouwen op hun benen, wil Hij geen hulp verlenen. Maar om nou aangedragen te mogen worden als een Mefiboseth. Dan doet de Heere dat. Die brengt in de nood, en Hij geeft uitkomst. Hij brengt daar ongedacht en onverwacht.

Maar veel ernstiger is dat er zoveel mee doorkan. Men kan niet aan de tafel van de Koning der koningen verkeren, terwijl men ondertussen in de zonde wandelt, of dat men meent een geloof te hebben, maar dat men doorgebroken is op valse gronden.
Verder merk ik wel eens bij mensen die er over spreken, dat het Heilig Avondmaal voor hen een doel lijkt, en geen middel.

Waarom wordt ook die heilige instelling, dat sacrament van de Heere Jezus Christus botweg 'avondmaal' genoemd? Het is toch meer dan dat? Het is een HEILIG Avondmaal. Daar is een heilige tafel. Daar kunnen we toch ook niet zo maar platvloers over spreken of schrijven?

Als laatste over het woordje Heilig.

Je vindt het platvloers om over Avondmaal te spreken.
Mag ik je erop wijzen dat Jezus dat zelf in de bijbel ook zegt.

Enne....Het formulier staat er ook vol mee.....heb even gescreend maar kon het 5 keer tegen (Avondmaal des Heeren niet meegeteld) Waaronder nota bene een citaat van Christus zelf.....Ga toch niet boven de Heere-Jezus zelf staan. De farizeën legden ook wetten op de schouders van het volk en Christus bestraft hen daarom.....

[Robert]

Ik heb last van 'schroom' om naar God te gaan met m'n zonden en m'n egoisme en m'n hypocritie, etc.
Dat geldt voor m'n gebed om vergeving net zo als voor de gang naar de maaltijd van de Heer.
Maar hoewel ik me soms niet tot God durf te wenden ga ik uiteindelijk toch altijd omdat me van hem afkeren wel de allerslechtste oplossing is.

Er zijn ook momenten dat ik blij naar hem durf te gaan omdat ik veel zegeningen heb ervaren.
Niet dat ik me dan goed voel ofzo, maar er zijn weken dat je dichter bij God leeft dan andere weken.
Daar ben ik dan erg dankbaar voor.

ik wil met m'n post hierboven niet zeggen dat het vanzelfsprekend is en dat de vergeving zomaar gaat oid.
Wat ik wil zeggen is dat wegblijven (En dus onbekeerd blijven) wel de allerslechtste keuze is.
Bekeer je, en neem deel met de gemeente aan de maaltijd van de Heer. Blijf niet op en afstand staan.
Doe het niet morgen maar doe het vandaag. Elke dag dat je niet buigt voor hem is een dag dat hij je niet
kan gebruiken in zijn Koninkrijk.

De leugen van het onbekeerd zijn is een van de grootste dwalingen uit onze richting.
Je bent onbekeerd als je denkt Jezus niet nodig te hebben.
Als je denkt Jezus wel nodig te hebben ben je bekeerd. Of denkt iemand dat hij of zij dat kan denken
zonder dat de Heilige Geest dat gegeven heeft? Dat je uit jezelf erachter bent gekomen dat je het offer
van Christus nodig hebt, maar nu alleen nog maar moet wachten tot God je bekeert?
Wie dat denkt is als het schaap van de herder dat wel gevonden wordt maar niet meegenomen wil worden
omdat hij denkt dat de herder hem niet hebben wil. Een klap in het gezicht van de herder, die gezocht heeft
en gevonden heeft, maar terug gestuurd wordt. Het is een klap in het gezicht van Christus die geleden heeft,
de verstotenheid van God heeft ervaren, door de dood heen is gegaan, maar vervolgens niet herdacht wordt
aan het avondmaal. En dat allemaal omdat men niet zeker is of hij het wel voor hen heeft gedaan.

Ik wordt echt intens verdrietig als ik aan die grove leugen denk die in onze hoek van de kerk zo wordt
aangehangen. De RKK heeft de heiligen leer en de aflaat, bij de pinksterkerk
denkt iedereen alle gaven te hebben, wij hebben de onbekeerlijkheid. Alsof de zondekennis van ons zelf komt
maar het heil van God nog op zich laat wachten.

Je smijt nogal breed met de termen leugens en dwalingen, zonder enige nuancering.
Eigenlijk schrijf je de rechterflank gewoon af.

Is dat niet hoogmoedig en zelfverzekerd.
Ootmoed mis ik in deze posting.

Mss. ben ik ook kort door de bocht met deze opmerkingen, maar ik schreef gewoon wat in mij opkwam.
Excuses als ik je verkeerd begrepen heb.

Nee, ik schrijf de rechter flank niet af. Ik stel alleen een dwaalleer aan de kaak.
En dat is ook christelijk, elkaar vermanen en leugens aan de kaak stellen.
Er zijn veel leugens in de christelijke wereld, en de reformateren hebben er gelukkig veel aan de kaak gesteld.
Dat heeft niets met hoogmoedigheid te maken.

Hier wil ik graag wat op zeggen, en zeker op dit citaat: Als je denkt Jezus nodig te hebben, ben je bekeerd. Ik neem aan dat dit je standpunt is, robert?
Hoe moet ik de volgende catechismusvraag dan zien?
2. Vr. Hoeveel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in dezen troost zaliglijk leven en sterven moogt? [Met andere woorden, wanneer ben je bekeerd?]
Antw. Drie stukken. 1 Hoe groot mijn zonden en ellende zijn. 2. Hoe ik van al mijn zonde en ellende verlost worde. 3. Hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

1 is voor de bekering, 2 en 3 komen daarna.
Dat zie je telkens in de Bijbel. Geef mij vanuit de Bijbel aan waar verlossing en dankbaarheid vooraf gaan aan de bekering.

Wie zijn ellende kent en daarmee naar Christus gaat wordt verlost en betoont dankbaarheid.
(eigenlijk hou ik niet zo van formules van bekering)
Daarom is het een dwaalleer om niet aan het avondmaal te gaan als je wel zondekennis hebt, dan zet je een wig tussen zondekennis en verlossing, en tussen verlossing en dankbaarheid.

[memento]

Dankjewel voor je antwoord memento!

God werkt door woord en sacrament. Het heilig avondmaal is hét middel bij uitstek waar God zijn kinderen versterkt. Lees het formulier en onze vaderen maar. Júist de zwak-gelovigen moeten aangaan, want hoe anders moeten zij ooit versterkt worden? Ja, hoe kan je zegen verwachten terwijl je de middelen die God daartoe geeft niet waarneemt? (memento)[/color]

Met alle eerlijkheid kan ik zeggen dat ondanks de grote strijd het toch ook goed mocht zijn onder het woord hoewel ik niet tot die Heilige tafel kon naderen tijdens de avondmaalsdienst.
Of is dat inbeelding als jij zegt dat er geen zegen te verwachten is?
Ik weet even niet waar het staat in de bijbel. Maar er staat wel dat de melk van het evangelie er is voor de zuigelingen. De vaste spijze voor hen die meer geoefend zijn in de genade. Of leg ik dit nu verkeerd uit?

Ik denk dat je uitleg geen juiste is.

Ik wil daarmee niet ontkennen dat het mogelijk is dat God ook in de bank zegent. Alleen: Dat is niet de weg waarop God aangeeft te willen werken. Net zoals God iemand kan bekeren in de kroeg, is dat niet Zijn gewone weg. En is het feit dat God dat soms doet, geen enkel excuus waarmee je het in-de-kroeg-zijn goed kan praten. Zo ook met iemand die in Christus is, maar uit zwakheid niet durft aan te gaan: Hij kan zegen ontvangen in de bank, maar dat is daarmee geen excuus waarmee de zonde van het weigeren van Christus roepstem tot de tafel des Heeren goed te praten is.

Het avondmaal is júist voor zwakgelovigen. Júist om hén te versterken. Net zoals zuigelingen die nooit melk drinken ook niet groeien, zo zal een kind van God wat weigert de middelen die God gegeven heeft tot versterking te gebruiken, ook niet opwassen in de genade en kennis van onze Heere Jezus Christus.

Tenslotte: Bekering is leren doen wat God van ons vraagt. Onze wil gelijkvormig laten worden aan Zijn wil. Zou het niet-doen van Zijn uitdrukkelijke gebod, doet dat tot Mijn gedachtenis, daar niet onder vallen?

[adri]

1 is voor de bekering, 2 en 3 komen daarna.
Dat zie je telkens in de Bijbel. Geef mij vanuit de Bijbel aan waar verlossing en dankbaarheid vooraf gaan aan de bekering.

Wie zijn ellende kent en daarmee naar Christus gaat wordt verlost en betoont dankbaarheid.
(eigenlijk hou ik niet zo van formules van bekering)

Tja, je kunt moeilijk boven de opstellers van de catechismus gaan staan lijkt me. Er moet ergens een lijn worden getrokken, tussen het sibboleth en schibboleth, niet?
Hoe kun je zelf tot Christus gaan? Hij heeft Zelf gezegd: 'gijlieden wilt tot Mij niet komen.' Vind ik lastig.

[Barmhartigheid]

Dankjewel voor je antwoord memento!

God werkt door woord en sacrament. Het heilig avondmaal is hét middel bij uitstek waar God zijn kinderen versterkt. Lees het formulier en onze vaderen maar. Júist de zwak-gelovigen moeten aangaan, want hoe anders moeten zij ooit versterkt worden? Ja, hoe kan je zegen verwachten terwijl je de middelen die God daartoe geeft niet waarneemt? (memento)[/color]

Met alle eerlijkheid kan ik zeggen dat ondanks de grote strijd het toch ook goed mocht zijn onder het woord hoewel ik niet tot die Heilige tafel kon naderen tijdens de avondmaalsdienst.
Of is dat inbeelding als jij zegt dat er geen zegen te verwachten is?
Ik weet even niet waar het staat in de bijbel. Maar er staat wel dat de melk van het evangelie er is voor de zuigelingen. De vaste spijze voor hen die meer geoefend zijn in de genade. Of leg ik dit nu verkeerd uit?

Ik denk dat je uitleg geen juiste is.

Ik wil daarmee niet ontkennen dat het mogelijk is dat God ook in de bank zegent. Alleen: Dat is niet de weg waarop God aangeeft te willen werken. Net zoals God iemand kan bekeren in de kroeg, is dat niet Zijn gewone weg. En is het feit dat God dat soms doet, geen enkel excuus waarmee je het in-de-kroeg-zijn goed kan praten. Zo ook met iemand die in Christus is, maar uit zwakheid niet durft aan te gaan: Hij kan zegen ontvangen in de bank, maar dat is daarmee geen excuus waarmee de zonde van het weigeren van Christus roepstem tot de tafel des Heeren goed te praten is.

Het avondmaal is júist voor zwakgelovigen. Júist om hén te versterken. Net zoals zuigelingen die nooit melk drinken ook niet groeien, zo zal een kind van God wat weigert de middelen die God gegeven heeft tot versterking te gebruiken, ook niet opwassen in de genade en kennis van onze Heere Jezus Christus.

Tenslotte: Bekering is leren doen wat God van ons vraagt. Onze wil gelijkvormig laten worden aan Zijn wil. Zou het niet-doen van Zijn uitdrukkelijke gebod, doet dat tot Mijn gedachtenis, daar niet onder vallen?

Ik begrijp deels wat je bedoelt.
Maar het is toch nodig om te weten dat ik ´in Christus´ben? Als deze bewuste wetenschap er niet is wat doe ik dan aan het H.A? Het H.A is toch tot versterking van dit geloof / deze wetenschap en met het aangaan leg je toch ook een vorm van belijdenis af?

[memento]

Dankjewel voor je antwoord memento!

God werkt door woord en sacrament. Het heilig avondmaal is hét middel bij uitstek waar God zijn kinderen versterkt. Lees het formulier en onze vaderen maar. Júist de zwak-gelovigen moeten aangaan, want hoe anders moeten zij ooit versterkt worden? Ja, hoe kan je zegen verwachten terwijl je de middelen die God daartoe geeft niet waarneemt? (memento)[/color]

Met alle eerlijkheid kan ik zeggen dat ondanks de grote strijd het toch ook goed mocht zijn onder het woord hoewel ik niet tot die Heilige tafel kon naderen tijdens de avondmaalsdienst.
Of is dat inbeelding als jij zegt dat er geen zegen te verwachten is?
Ik weet even niet waar het staat in de bijbel. Maar er staat wel dat de melk van het evangelie er is voor de zuigelingen. De vaste spijze voor hen die meer geoefend zijn in de genade. Of leg ik dit nu verkeerd uit?

Ik denk dat je uitleg geen juiste is.

Ik wil daarmee niet ontkennen dat het mogelijk is dat God ook in de bank zegent. Alleen: Dat is niet de weg waarop God aangeeft te willen werken. Net zoals God iemand kan bekeren in de kroeg, is dat niet Zijn gewone weg. En is het feit dat God dat soms doet, geen enkel excuus waarmee je het in-de-kroeg-zijn goed kan praten. Zo ook met iemand die in Christus is, maar uit zwakheid niet durft aan te gaan: Hij kan zegen ontvangen in de bank, maar dat is daarmee geen excuus waarmee de zonde van het weigeren van Christus roepstem tot de tafel des Heeren goed te praten is.

Het avondmaal is júist voor zwakgelovigen. Júist om hén te versterken. Net zoals zuigelingen die nooit melk drinken ook niet groeien, zo zal een kind van God wat weigert de middelen die God gegeven heeft tot versterking te gebruiken, ook niet opwassen in de genade en kennis van onze Heere Jezus Christus.

Tenslotte: Bekering is leren doen wat God van ons vraagt. Onze wil gelijkvormig laten worden aan Zijn wil. Zou het niet-doen van Zijn uitdrukkelijke gebod, doet dat tot Mijn gedachtenis, daar niet onder vallen?

Ik begrijp deels wat je bedoelt.
Maar het is toch nodig om te weten dat ik ´in Christus´ben? Als deze bewuste wetenschap er niet is wat doe ik dan aan het H.A? Het H.A is toch tot versterking van dit geloof / deze wetenschap en met het aangaan leg je toch ook een vorm van belijdenis af?

Klopt helemaal. Leef daarom niet verder, totdat je antwoord hebt op deze vraag. Ik laat U niet gaan tenzij U me zegent.

[Barmhartigheid]

Ja, daar heb je gelijk in Memento. Wil je met mij mee bidden en voor de vele anderen die met hetzelfde worstelen?

[Robert]

Tja, je kunt moeilijk boven de opstellers van de catechismus gaan staan lijkt me.

De Bijbel staat boven de catechismus.
Bovendien heb jij een bepaalde interpretatie van de catechismus.

Er moet ergens een lijn worden getrokken, tussen het sibboleth en schibboleth, niet?

Nee, het christendom trekt geen lijnen meer.
Stoppen met lijnen trekken, beginnen met het vertrouwen op Christus (dat is geloven!).
Wie zelf zijn eigen lijnen trekt vertrouwt Christus het lijnen trekken niet toe.

Hoe kun je zelf tot Christus gaan? Hij heeft Zelf gezegd: 'gijlieden wilt tot Mij niet komen.' Vind ik lastig.

Er staat niet "Gij kunt tot Mij niet komen" maar er staat "Gij wilt tot Mij niet komen".
Het kan wel, maar ze willen niet. Daar gaat het over bij avondmaalsmijding. Of mensen nu met vrome redenen of met werldse redenen niet willen komen. Het blijft niet willen.

Jezus zegt: "Komt to mij, allen die vermoeid en belast zijn en ik zal u rust geven!"
Hij nodigt uit. Wie niet komt die wil niet komen. Of liegt Jezus als hij allen uitnodigt? Nodigt hij mensen uit die niet kunnen komen?

Jezus is de middelaar tussen God en de mens.
Deze theologie van de avondmaalsmijding heeft een middelaar tussen De Middelaar en de mens geplaatst onder het mom dat De Middelbaar niet benaderbaar is zonder eerst........

Het is eigenlijk ten diepste Rooms. Net zoals de plaats van de traditie ten diepste Rooms is. (het grote verschil tussen reformatie en rome is de traditie, de RKK houd vast aan de gezaghebbendheid van de traditie, en daaruit komen voort al die verschillende leerstellingen waar we het nooit over eens worden)

Rome komt telkens terug in nieuwe gedaante. Het doet alsof het anders is, maar het is hetzelfde.
De opstellers van de catechismus zouden het verschrikkelijk vinden dat christenen nu Rooms denken met een beroep op een interpretatie van de catechismus.

[JolandaOudshoorn]

Ik ga aan het Nagmaal niet omdat ik daarmee zeg dat ik iets ben maar om te getuigen dat ik van genade brood moet leven. Wie ben ik dat ik het zelf kan doen? Niets. Ik kan alleen de handen ophouden en het brood ontvangen. Als ik niet ga, dan weiger ik het genade brood en zeg ik feitelijk dat ik het niet nodig heb. Verzwaar ik daarmee dan niet mijn schuld?

Volgens het formulier verzwaar je je schuld ook als je dit niet kunt en toch aan het avondmaal gaat: 'zonder geveinsdheid (alle vijandschap, haat en nijd van harte afleggende) een ernstig voornemen heeft, om van nu voortaan in waarachtige liefde en enigheid met zijn naasten te leven.'

De enige oplossing is dus: Bekeert u! Vandaag nog. (En dan bedoel ik niet dat we het zelf moeten doen, voor het geval dat het allemaal verkeerd wordt opgevat, maar ga er mee op de knieen! Want niet-aangaan is geen oplossing als we niet mogen aangaan!)

[JolandaOudshoorn]

Ja, daar heb je gelijk in Memento. Wil je met mij mee bidden en voor de vele anderen die met hetzelfde worstelen?

Doen we!

[caprice]

Er moet ergens een lijn worden getrokken, tussen het sibboleth en schibboleth, niet?

Nee, het christendom trekt geen lijnen meer.

Beste Robert, graag gaf ik u een boekentip:
Lees een van Theodorus van der Groe, het boek 'Toetssteen der ware en valse genade'

En als je ook wat in de Bijbel wilt lezen, lees dan voordat je zo gaat slapen Markus 4:1-20.

[Robert]

Als je tobt met je geloof, ga naar Christus, leg je moeite voor hem neer, en vertrouw het dan aan hem toe.
Stop daarna met tobben. Als je het aan hem toevertrouwt dan zal hij je niet vergeten!

Dat is de crux. Vertrouw je Christus toe, of wil je een bevestiging, een teken, een gevoel of een ervaring?
Christus vertrouwen is zeggen: "Heer, ik kan het niet, ik ben uw eeuwige verstoting waard, help mij! U bent de enige die mij kan helpen. Ik leg het in uw handen neer." en het dan loslaten. Gaan tobben is het in zijn handen leggen, je gebed uitspreken, het weer uit zijn handen trekken en er in bed mee gaan liggen tobben.

En zolang je zegt de genade niet gekregen te hebben, ga dan niet door met leven, maar blijf op je knieen liggen en blijf hem smeken.
Wie heeft het lef om te stoppen met smeken en verder te gaan met leven zonder verlost te zijn? Wie durft het aan te leven als de dood elk moment kan komen?

Ik snap het niet, als ik dacht niet gered te zijn dan zou ik geen stap durven zetten.
Ik was pas met iemand op een plaats waarvan hij zei dat als Jezus hem bij de wederkomst daar zou tegenkomen hij dan verloren zou gaan.
Waarom ben je er dan? Wie speelt er russisch roulette met zijn ziel? Wie leeft er door zonder zeker te zijn van redding? Is je ziel je dan niets waard?
Smeek Christus onafgebroken om redding.

De samaritaanse vrouw bleef smeken, totdat ze redding kreeg. Want Jezus geeft geen steen als je om een brood vraagt! En hij geeft vergeving als je je zonden beleidt.

Wie kan doorleven zonder genade ontvangen te hebben, als een samaritaanse vrouw die gaat zonder gezegend te zijn, die heeft of geen geloof in Christus,
of geen behoefte aan redding. Een andere weg is er niet. Hoe vroom het ook klinkt.
Wie echt behoefte heeft aan redding en echt vertrouwen heeft in Christus leeft niet door. Die speelt geen russisch roulette met zijn leven.

Het is keihard. Misschien wel veel te hard, maar een andere les kan ik niet leren van de Samaritaanse vrouw.

[caprice]

Het is keihard. Misschien wel veel te hard, maar een andere les kan ik niet leren van de Samaritaanse vrouw.

Fijn dat jij het al zo goed weet. Ik hoop dat de Heere het ons wil leren.
Want ik ben een vijand van God. Dus ik kom niet zomaar op dat plekje terecht. Daar moet de Heere me toch echt Zelf brengen.

[Robert]

Er moet ergens een lijn worden getrokken, tussen het sibboleth en schibboleth, niet?

Nee, het christendom trekt geen lijnen meer.

Beste Robert, graag gaf ik u een boekentip:
Lees een van Theodorus van der Groe, het boek 'Toetssteen der ware en valse genade'

En als je ook wat in de Bijbel wilt lezen, lees dan voordat je zo gaat slapen Markus 4:1-20.

Beste Caprice,

Wie zijn de 'te bezwaard om aan het avondmaal te gaan' in Marcus 4?
Ik zie alleen de volgende groepen:

- en als zij het gehoord hebben, zo komt de satan terstond, en neemt het Woord weg.
Die zijn het niet.

- als zij het Woord gehoord hebben, terstond hetzelve met vreugde ontvangen;
En hebben geen wortel in zichzelven, maar zijn voor een tijd; daarna, als verdrukking of vervolging komt om des Woords wil, zo worden zij terstond geergerd.
Die zijn het ook niet.

- degenen, die het Woord horen;
En de zorgvuldigheden dezer wereld, en de verleiding des rijkdoms en de begeerlijkheden omtrent de andere dingen, inkomende, verstikken het Woord, en het wordt onvruchtbaar.
Die zijn het ook niet.

- En dezen zijn, die in de goede aarde bezaaid zijn, welke het Woord horen en aannemen, en dragen vruchten, het ene dertig voud, en het andere zestig voud, en het andere honderd voud.
En ook deze laatsten zijn het niet.

Geen van de groepen bestaat uit mensen die het zaad wel ontvangen maar zich afvragen of het wel voor hen bedoeld is.