Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!

[Michaels]

Volgens dr. C.J. Meeuse blijft het een verdrietige zaak dat er telkens verwarring ontstaat rond het sacrament van de heilige doop, doordat tegengestelde opvattingen worden uitgedragen.

Tegen Meeuse zou ik willen zeggen: kijk eens in de eigen denominatie om te zien waar de schoen werkelijk wringt en hoe deze tegenstellingen ontstaan. De verwarring ligt namelijk expliciet in het formulier van de kinderdoop zelf. Ik begrijp niet hoe Meeuse verdrietig kan zijn over de verwarring rond kinderdoop en geloofsdoop, wanneer hij de schuld daarvan steeds bij anderen legt en niet bereid is de hand in eigen boezem te steken.

In zijn eerste alinea noemt Meeuse de volgende oorzaken:

Mensen die niet vaststaan in hun reformatorisch belijden

Een heersend individualistisch gevoelen

De neiging om zelf keuzes te willen maken

Sektarische groepen die de kinderdoop loochenen

Met alle respect, dr. C.J. Meeuse: als deze vier punten werkelijk de oorzaak zouden zijn, dan vind ik uw verdriet oprecht gezegd nogal hypocriet. Nogmaals, de oorzaak ligt in uw eigen denominatie, en in het bijzonder in het zeer verwarrende kinderdoopformulier. Niet ‘gewone’ mensen, maar juist mensen met een titel voor hun naam, zoals u, dragen bij aan het ontstaan en in stand houden van deze verwarring.

[J.C. Philpot]

Om weer OT te gaan, er staat een mooi opinie stuk van d.s Meeuse over de doop in het RD

"Als God afzondert tot Zijn dienst staat Hij ook klaar om te geven wat Hij eist. Zo wil Hij bekering en geloof geven. Het door God gegeven teken heeft veel te zeggen, omdat het van God is. Het mag vrijmoedigheid geven om de vereiste zaken bij Hem te zoeken en dan ook te krijgen."

https://www.rd.nl/artikel/1130571-houd- ... ng-van-god

Mooi citaat. En een goed artikel van ds. Meeuse.

[Herman]

Ds. Meeuse leest hier niet mee, dus het is niet erg fraai om dat de derde persoon te gebruiken en net doen of je hem aanspreekt. @Michaels

En jouw constatering sluit de constateringen van ds. Meeuse helemaal niet uit. De vier genoemde punten zijn allemaal zeer valide en op talloze mensen en argumenten van toepassing.

[Michaels]

Beste Herman,

De eerste alinea neem ik ter harte. Mag ik hierover wel een vraag stellen: hoe weet je dat ds. Meeuse niet meeleest, of betreft dit een veronderstelling?

Daarnaast begrijp ik uit je reactie dat je uit mijn schrijven hebt opgemaakt dat ik ds. Meeuse zijn constateringen zou uitsluiten. Dat is echter niet mijn bedoeling geweest. Het ging mij niet om het uitsluiten, maar om het benoemen van het proces van externaliseren.

[Refojongere]

Als je een beetje taalgevoel hebt, zie je toch wel verschil tussen betekend en betekenend?

Net zo goed als verzorgd en verzorgend, gekoeld en koelend. Taalgevoel zou een goede vereiste kunnen zijn voor de opinieredactie van het RD.

De doop is een teken, niet het bedoelde zelf. De doop betekent, maar de betekende zaak is niet uiterlijk, maar innerlijk. De betekenende zaak is uiterlijk, maar de betekende zaak is innerlijk.

Maar los daarvan: dominees moeten dit soort rariteiten niet in hun preken en artikelen gebruiken. Er is geen enkele zinnige reden te bedenken om dit soort taalspelletjes in de kerken te brengen. Het voegt niets toe dan een separatie onder de luisteraars naar intelligentieniveau.

Dank voor de uitleg. Achteraf gezien dom van me. Met een beetje nadenken had ik het zelf kunnen bedenken. Had ik iets meer de bedenkenende forummer moeten zijn

[Herman]

Aha, dat is een oud-leerling van me. Ik ben benieuwd. Maar dat is geen de Vries..

Vandaag een nieuwe (indirecte) bijdrage: https://drpdevries.com/2025/12/08/prof- ... rmulier-2/

[FlyingEagle]

Aha, dat is een oud-leerling van me. Ik ben benieuwd. Maar dat is geen de Vries..

Vandaag een nieuwe (indirecte) bijdrage: https://drpdevries.com/2025/12/08/prof- ... rmulier-2/

Mooi en goed uitgelegd.

Eén alinea snap ik niet, de Vries zegt:

Ik leer geen uitwendig verbond, evenmin als onze Catechismus dit doet, maar wel een tweeërlei in-zijn in het verbond. Zij die de beloften van het verbond niet door het geloof omhelzen en het verbond niet inwilligen, zijn slechts uitwendig in het verbond. Die de eisen door het geloof omhelzen zijn inwendig en wezenlijk in het verbond.


Zegt hij nu iets tegenstrijdigs of snap ik nu niet wat hij bedoeld te zeggen.

[DDD]

Hij vindt kennelijk dat de uitwendigheid niet ligt aan het verbond, maar aan de ongelovige.

Allemaal prima, maar uiteindelijk zal hij ook menen dat de grond dat de ene gedoopte binnen het verbond blijft en de andere dat niet blijft, ook zit in Gods verkiezing in Christus.

Het is prima om goed na te denken over een bijbelse formulering, maar verder vind ik dat het in hoge mate een definitiekwestie is.

Overigens: in de GG leert men ook geen afzonderlijk uitwendig verbond, maar één verbond in meerdere concentrische cirkels.

[Michaels]

Vandaag een nieuwe (indirecte) bijdrage: https://drpdevries.com/2025/12/08/prof- ... rmulier-2/

Van forme naar formulier

Wie zich verdiept in de geschiedenis van het klassieke gereformeerde doopformulier in de Nederlandse Reformatie loopt de kans al spoedig het spoor bijster te raken.

Over het doopformulier is nogal wat geschreven, vooral in het bredere kader van de liturgische geschriften van de Gere­formeerde (Hervormde) Kerk. Veel in ons taalgebied dateert uit de periode van ongeveer het midden van de vorige tot het midden van deze eeuw.

J.A.M.Mensinga was in1851 met zijn Verhandeling over de litur­gische geschriften der Nederlandsche Hervormde Kerk een van de eerst en die de ontstaansgeschiedenis van het doopformulier aan een kritisch onderzoek onderwierp.

https://books.google.nl/books?id=c53PGN ... &q&f=false

Een van de laatsten was W.F.Dankbaar die zijn in 1956 verschenen heruitgave van Microns De Christlicke Ordinancien van een gedegen inleiding vóórzag. Maar hier gaat het eigenlijk al niet meer om het klassieke gereformeerde doopformulier, maar om het oudste Nederlandstalige. In de tussen liggende eeuw is in de aller eerste plaats de gereformeerde orthodoxie zich bewust geworden van het eigen liturgisch erfgoed, heeft vervolgens de bezinning op de eredienst een bredere kerkelijke basis gekregen en is de liturgische beweging met name in de Nederlandse Hervormde Kerk tot bloei gekomen. Na de verschijning van het Dienstboek voorde Nederlandse Hervormde Kerk in ontwerp in 1955 verminderde de belangstelling voor de in de Reformatie gelegen liturgische wortels al spoedig. De bredere horizon van de oecumene dook op. In ruim een eeuw tijd is echter geen poging onder nomen een uit puttende tekstgeschiedenis van het doopformulier te schrijven. Daar was en is weldegelijk aanleiding toe. Er bestaat een groot aantal uitgaven van de tekst met wel­haast evenzovele varianten. De kerk was zich daar al vroeg bewust van.

https://ugp.rug.nl/jvlo/article/view/38355/35896

[Geeske_1991]

Wat ik zojuist las hierover;

Efeze 2:11 Daarom, gedenkt dat gij, die eertijds heidenen waart in het vlees, en die voorhuid genaamd werd van degenen die genaamd zijn besnijdenis in het vlees, die met handen geschiedt; 12 Dat gij in dien tijd waart zonder Christus, vervreemd van het burgerschap Israels, en vreemdelingen van de verbonden der belofte, geen hoop hebbende, en zonder God in de wereld.



Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

[Geeske_1991]

Kersten vertaalde een stukje van Ralph Erskine, Ebenezer en James Fisher over het verbond


Men beroept zich gaarne op het formulier van de Heilige Doop, dat in het
derde gedeelte zegt: “Overmits dat in alle verbonden twee delen begrepen
zijn, zo worden wij ook wederom van God door den doop vermaand en
verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid".
Maar eer dit formulier van die nieuwe gehoorzaamheid handelt, heeft het
gezegd, “dat wij met onze kinderen in zonden ontvangen en geboren en
daarom kinderen des toorns zijn, zodat wij in het Rijk Gods niet kunnen komen,
tenzij wij van nieuws geboren worden.” Zonder wedergeboorte staan wij en
onze kinderen dus buiten het Rijk Gods of, met andere woorden, buiten het
verbond der genade.
Men stapt hier maar al te zeer overheen. Al is er een uiterlijke betrekking tot
het verbond, gelijk weleer geheel Israël daardoor van de heidenen
onderscheiden en boven hen bevoorrecht was, in het verbond zijn alleen
degenen die wedergeboren zijn. En van een nieuwe gehoorzaamheid is dan
ook geen sprake, tenzij wij door de krachtdadige, hart-vernieuwende werking
van de Heilige Geest een nieuw leven deelachtig zijn geworden.
Als dan ook God de Vader in de doop betuigt en verzegelt, dat Hij met ons een
eeuwig verbond der genade opricht (dat dus onverbrekelijk is) en ons tot Zijn
kinderen en erfgenamen aanneemt, dan kan dit nimmer verstaan worden van
al Abrahams natuurlijk zaad. God Zelf sloot Ismaël uit en sprak: “… want in Izak
zal uw zaad genoemd worden” Genesis 21:12 en in Galaten 3:29 getuigt de
Heilige Geest “En indien gij van Christus zijt, zo zijt gij dan Abrahams zaad, en
naar de beloftenis erfgenamen.”
Ook in Galaten 4 maakt de apostel Paulus scheiding in het natuurlijk zaad van
Abraham. Hij onderscheidt de zoon uit de dienstmaagd van die uit de vrije en
hij kent de belofte alleen toe aan de kinderen van de vrije, die als Gods
uitverkorenen in de tijd wedergeboren worden. Met hen richt de Vader het
verbond op.
Niet minder geldt de verzegeling van de Zoon, “dat Hij ons wast in Zijn bloed
van al onze zonden, en ons in de gemeenschap Zijns doods en
wederopstanding inlijvende, alzo dat wij van onze zonden bevrijd, en
rechtvaardig voor God gerekend worden”, alleen de gegevenen van de Vader
aan Hem. En ook de verzekering van de Heilige Geest, “dat Hij in ons wonen,
en ons tot lidmaten van Christus heiligen wil, ons toe-eigenende hetgeen wij
in Christus hebben”, is voor de uitverkorenen alleen. De volvoering van Gods
soevereine, eeuwige en onveranderlijke wil, hangt toch niet af van iets dat de
mens doen of laten zal en dus ook niet van ons geloof of van onze
gehoorzaamheid.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

[Michaels]

Kersten vertaalde een stukje van Ralph Erskine, Ebenezer en James Fisher over het verbond


Men beroept zich gaarne op het formulier van de Heilige Doop, dat in het
derde gedeelte zegt: “Overmits dat in alle verbonden twee delen begrepen
zijn, zo worden wij ook wederom van God door den doop vermaand en
verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid".
Maar eer dit formulier van die nieuwe gehoorzaamheid handelt, heeft het
gezegd, “dat wij met onze kinderen in zonden ontvangen en geboren en
daarom kinderen des toorns zijn, zodat wij in het Rijk Gods niet kunnen komen,
tenzij wij van nieuws geboren worden.” Zonder wedergeboorte staan wij en
onze kinderen dus buiten het Rijk Gods of, met andere woorden, buiten het
verbond der genade.
Men stapt hier maar al te zeer overheen. Al is er een uiterlijke betrekking tot
het verbond, gelijk weleer geheel Israël daardoor van de heidenen
onderscheiden en boven hen bevoorrecht was, in het verbond zijn alleen
degenen die wedergeboren zijn. En van een nieuwe gehoorzaamheid is dan
ook geen sprake, tenzij wij door de krachtdadige, hart-vernieuwende werking
van de Heilige Geest een nieuw leven deelachtig zijn geworden.
Als dan ook God de Vader in de doop betuigt en verzegelt, dat Hij met ons een
eeuwig verbond der genade opricht (dat dus onverbrekelijk is) en ons tot Zijn
kinderen en erfgenamen aanneemt, dan kan dit nimmer verstaan worden van
al Abrahams natuurlijk zaad. God Zelf sloot Ismaël uit en sprak: “… want in Izak
zal uw zaad genoemd worden” Genesis 21:12 en in Galaten 3:29 getuigt de
Heilige Geest “En indien gij van Christus zijt, zo zijt gij dan Abrahams zaad, en
naar de beloftenis erfgenamen.”
Ook in Galaten 4 maakt de apostel Paulus scheiding in het natuurlijk zaad van
Abraham. Hij onderscheidt de zoon uit de dienstmaagd van die uit de vrije en
hij kent de belofte alleen toe aan de kinderen van de vrije, die als Gods
uitverkorenen in de tijd wedergeboren worden. Met hen richt de Vader het
verbond op.
Niet minder geldt de verzegeling van de Zoon, “dat Hij ons wast in Zijn bloed
van al onze zonden, en ons in de gemeenschap Zijns doods en
wederopstanding inlijvende, alzo dat wij van onze zonden bevrijd, en
rechtvaardig voor God gerekend worden”, alleen de gegevenen van de Vader
aan Hem. En ook de verzekering van de Heilige Geest, “dat Hij in ons wonen,
en ons tot lidmaten van Christus heiligen wil, ons toe-eigenende hetgeen wij
in Christus hebben”, is voor de uitverkorenen alleen. De volvoering van Gods
soevereine, eeuwige en onveranderlijke wil, hangt toch niet af van iets dat de
mens doen of laten zal en dus ook niet van ons geloof of van onze
gehoorzaamheid.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

Ja, dat zeggen Ralph Erskine, Ebenezer en James Fisher, zoals Kersten het heeft vertaald. En je leest een gedeelte uit de Bijbel. Maar wat zegt Geeske_1991nu nu eigenlijk over de kinderdoop, en wat mij betreft ook over het formulier van de kinderdoop?

[Geeske_1991]

Kersten vertaalde een stukje van Ralph Erskine, Ebenezer en James Fisher over het verbond


Men beroept zich gaarne op het formulier van de Heilige Doop, dat in het
derde gedeelte zegt: “Overmits dat in alle verbonden twee delen begrepen
zijn, zo worden wij ook wederom van God door den doop vermaand en
verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid".
Maar eer dit formulier van die nieuwe gehoorzaamheid handelt, heeft het
gezegd, “dat wij met onze kinderen in zonden ontvangen en geboren en
daarom kinderen des toorns zijn, zodat wij in het Rijk Gods niet kunnen komen,
tenzij wij van nieuws geboren worden.” Zonder wedergeboorte staan wij en
onze kinderen dus buiten het Rijk Gods of, met andere woorden, buiten het
verbond der genade.
Men stapt hier maar al te zeer overheen. Al is er een uiterlijke betrekking tot
het verbond, gelijk weleer geheel Israël daardoor van de heidenen
onderscheiden en boven hen bevoorrecht was, in het verbond zijn alleen
degenen die wedergeboren zijn. En van een nieuwe gehoorzaamheid is dan
ook geen sprake, tenzij wij door de krachtdadige, hart-vernieuwende werking
van de Heilige Geest een nieuw leven deelachtig zijn geworden.
Als dan ook God de Vader in de doop betuigt en verzegelt, dat Hij met ons een
eeuwig verbond der genade opricht (dat dus onverbrekelijk is) en ons tot Zijn
kinderen en erfgenamen aanneemt, dan kan dit nimmer verstaan worden van
al Abrahams natuurlijk zaad. God Zelf sloot Ismaël uit en sprak: “… want in Izak
zal uw zaad genoemd worden” Genesis 21:12 en in Galaten 3:29 getuigt de
Heilige Geest “En indien gij van Christus zijt, zo zijt gij dan Abrahams zaad, en
naar de beloftenis erfgenamen.”
Ook in Galaten 4 maakt de apostel Paulus scheiding in het natuurlijk zaad van
Abraham. Hij onderscheidt de zoon uit de dienstmaagd van die uit de vrije en
hij kent de belofte alleen toe aan de kinderen van de vrije, die als Gods
uitverkorenen in de tijd wedergeboren worden. Met hen richt de Vader het
verbond op.
Niet minder geldt de verzegeling van de Zoon, “dat Hij ons wast in Zijn bloed
van al onze zonden, en ons in de gemeenschap Zijns doods en
wederopstanding inlijvende, alzo dat wij van onze zonden bevrijd, en
rechtvaardig voor God gerekend worden”, alleen de gegevenen van de Vader
aan Hem. En ook de verzekering van de Heilige Geest, “dat Hij in ons wonen,
en ons tot lidmaten van Christus heiligen wil, ons toe-eigenende hetgeen wij
in Christus hebben”, is voor de uitverkorenen alleen. De volvoering van Gods
soevereine, eeuwige en onveranderlijke wil, hangt toch niet af van iets dat de
mens doen of laten zal en dus ook niet van ons geloof of van onze
gehoorzaamheid.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

Ja, dat zeggen Ralph Erskine, Ebenezer en James Fisher, zoals Kersten het heeft vertaald. En je leest een gedeelte uit de Bijbel. Maar wat zegt Geeske_1991nu nu eigenlijk over de kinderdoop, en wat mij betreft ook over het formulier van de kinderdoop?

De vraag is of het 100%naar de heilige schrift is, niet hoe Geeske er over denkt

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

[GG links]

Kersten vertaalde een stukje van Ralph Erskine, Ebenezer en James Fisher over het

. En ook de verzekering van de Heilige Geest, “dat Hij in ons wonen,
en ons tot lidmaten van Christus heiligen wil, ons toe-eigenende hetgeen wij
in Christus hebben”, is voor de uitverkorenen alleen. De volvoering van Gods
soevereine, eeuwige en onveranderlijke wil, hangt toch niet af van iets dat de
mens doen of laten zal en dus ook niet van ons geloof of van onze
gehoorzaamheid.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

Dan zegt de doop dus helemaal niks. Een nutteloze handeling. Die niet eens symbolisch is voor iets.

[JanRap]

Kersten vertaalde een stukje van Ralph Erskine, Ebenezer en James Fisher over het verbond


Men beroept zich gaarne op het formulier van de Heilige Doop, dat in het
derde gedeelte zegt: “Overmits dat in alle verbonden twee delen begrepen
zijn, zo worden wij ook wederom van God door den doop vermaand en
verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid".
Maar eer dit formulier van die nieuwe gehoorzaamheid handelt, heeft het
gezegd, “dat wij met onze kinderen in zonden ontvangen en geboren en
daarom kinderen des toorns zijn, zodat wij in het Rijk Gods niet kunnen komen,
tenzij wij van nieuws geboren worden.” Zonder wedergeboorte staan wij en
onze kinderen dus buiten het Rijk Gods of, met andere woorden, buiten het
verbond der genade.
Men stapt hier maar al te zeer overheen. Al is er een uiterlijke betrekking tot
het verbond, gelijk weleer geheel Israël daardoor van de heidenen
onderscheiden en boven hen bevoorrecht was, in het verbond zijn alleen
degenen die wedergeboren zijn. En van een nieuwe gehoorzaamheid is dan
ook geen sprake, tenzij wij door de krachtdadige, hart-vernieuwende werking
van de Heilige Geest een nieuw leven deelachtig zijn geworden.
Als dan ook God de Vader in de doop betuigt en verzegelt, dat Hij met ons een
eeuwig verbond der genade opricht (dat dus onverbrekelijk is) en ons tot Zijn
kinderen en erfgenamen aanneemt, dan kan dit nimmer verstaan worden van
al Abrahams natuurlijk zaad. God Zelf sloot Ismaël uit en sprak: “… want in Izak
zal uw zaad genoemd worden” Genesis 21:12 en in Galaten 3:29 getuigt de
Heilige Geest “En indien gij van Christus zijt, zo zijt gij dan Abrahams zaad, en
naar de beloftenis erfgenamen.”
Ook in Galaten 4 maakt de apostel Paulus scheiding in het natuurlijk zaad van
Abraham. Hij onderscheidt de zoon uit de dienstmaagd van die uit de vrije en
hij kent de belofte alleen toe aan de kinderen van de vrije, die als Gods
uitverkorenen in de tijd wedergeboren worden. Met hen richt de Vader het
verbond op.
Niet minder geldt de verzegeling van de Zoon, “dat Hij ons wast in Zijn bloed
van al onze zonden, en ons in de gemeenschap Zijns doods en
wederopstanding inlijvende, alzo dat wij van onze zonden bevrijd, en
rechtvaardig voor God gerekend worden”, alleen de gegevenen van de Vader
aan Hem. En ook de verzekering van de Heilige Geest, “dat Hij in ons wonen,
en ons tot lidmaten van Christus heiligen wil, ons toe-eigenende hetgeen wij
in Christus hebben”, is voor de uitverkorenen alleen. De volvoering van Gods
soevereine, eeuwige en onveranderlijke wil, hangt toch niet af van iets dat de
mens doen of laten zal en dus ook niet van ons geloof of van onze
gehoorzaamheid.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

@_Geeske_1991, Geeske deze bijdrage is wat onduidelijk. U zegt: Kersten vertaalde een stukje van Ralph Erskine, Ebenezer en James Fisher over het verbond.
Wat u vervolgens citeert is voorzover ik het kan bekijken niet van Engelse origine maar van ds. G. H. Kersten zelf. Een stukje waarin hij alle zeilen bijzet om aan te tonen dat gedoopte kinderen niet in het genadeverbond zijn opgenomen. Ds. G.H. Kersten was een crypto-baptist. Heel de leer van de Heilige Doop van ds. G. H. Kersten is één grote poging om de leeruitspraken van 1931 veilig te stellen. Hij gaat met het doopformulier om als een modern theoloog. 1. Hij gebruikt oude termen. 2. Vervolgens holt hij die uit en berooft ze van hun betekenis. 3. Dan gaat hij de oude termen opnieuw invullen en verkoopt dat als de leer der vaderen. En tienduizenden zijn hem tot op de dag van vandaag in dat spoor gevolgd. Daarom was ik heel blij met het artikel van ds. Meeuse. Er zijn dus in de GG nog mensen die zelfstandig theologiseren, en het aandurven om af te wijken van ds. G.H. Kersten en de Theologische School. Je ziet dat trouwens vaker dat een emeritus-predikant zich wat gemakkelijker kan uitspreken.