Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2024

[Terri]

De gemeente (dat zijn de ware Christgelovigen) daarvan is Christus het hoofd.
Hij is het hoofd van Zijn (geestelijke) lichaam.

God roept zondaren van uit de duisternis en het dood zijn in zonde en misdaden, in Zijn genade licht, in het leven met Christus door het geloof.

Al in Handelingen 2 ontstond een "organisatie"
De kerk/de gemeente laat zich als het goed is leiden door Gods woord, als men dat niet/niet meer doet, dan kan de Geest zich terugtrekken, zonder hoofd is er geen leven.

Als je jouw en de visie van Merel volgt, kom je op: mensen organiseren een kerk/gemeente, mensen beleggen kerkdiensten, alles heel menselijk, waar is God dan?
Het is Zijn kerk, niet de kerk van mensen, juist door het als een menselijk iets te zien, komen er vele dwalingen.

Als je werkelijk Gods gezag wilt volgen en dus ook Zijn woord, dan zie je de kerk als iets van de God, drie-enig.
En daarom is scheuren zo erg!

De kerk in Handelingen 2 kan je niet vergelijken met alle dependances die nu zijn ontstaan. Vooral de protestanten hebben daar een handje van. Dat is zeer zeker niet op deze wijze door God bedoelt. Het gaat om de wereldwijde kerk en niet om een kerkverband die in een ander land niet eens bestaat. Dan denk je mijns inziens te klein over de wereldwijde kerk.

Als het geheel van de kerk van God is, dan zijn de delen het ook.
Als het hele huis van mij is, is de woonkamer dat maar ook de badkamer.

Scheuringen zijn menselijke zonden, maar als het niet samen gaat meer doordat een deel Gods woord niet serieus neemt, dan kan het niet meer.

Jij denkt klein ik, denk juist groot, jullie begrijpen mijn punt niet zo lijkt.

Ik kijk heel erg over kerkmuren heen, dat heb ik al vaker betuigd, maar sommige zijn zo genuanceerd en ruimdenkend dat er bijna helemaal geen grenzen zijn, en men bang moet zijn dat er Bijbelse grenzen over worden gegaan.

De tijd/visie van (bijna) alles moet kunnen, want ergens op de wereld gebeurd het ook wel, of als je wereldwijd kijkt zijn er nog grotere verschillen gaat niet op, en wijs Gods woord ons niet.

Ik blijf het lastig vinden dat je delen van de kerk schaart onder het geheel van God.
Ongelovigen horen niet bij het lichaam waarvan Christus het hoofd is. Daarom door deze vermenging en invoering van het woord kerk is er mijns inziens veel ruis op de lijn ontstaan.
Iemand schreef hier al eens; gemeente en Gemeente worden ook door elkaar gebruikt en dan komt er verwarring.

[DDD]

Daar heeft Jezus anders een duidelijke gelijkenis over uitgesproken. Ik ben het daar dan ook niet mee eens.

[Johann Gottfried Walther]

De gemeente (dat zijn de ware Christgelovigen) daarvan is Christus het hoofd.
Hij is het hoofd van Zijn (geestelijke) lichaam.

God roept zondaren van uit de duisternis en het dood zijn in zonde en misdaden, in Zijn genade licht, in het leven met Christus door het geloof.

Al in Handelingen 2 ontstond een "organisatie"
De kerk/de gemeente laat zich als het goed is leiden door Gods woord, als men dat niet/niet meer doet, dan kan de Geest zich terugtrekken, zonder hoofd is er geen leven.

Als je jouw en de visie van Merel volgt, kom je op: mensen organiseren een kerk/gemeente, mensen beleggen kerkdiensten, alles heel menselijk, waar is God dan?
Het is Zijn kerk, niet de kerk van mensen, juist door het als een menselijk iets te zien, komen er vele dwalingen.

Als je werkelijk Gods gezag wilt volgen en dus ook Zijn woord, dan zie je de kerk als iets van de God, drie-enig.
En daarom is scheuren zo erg!

De kerk in Handelingen 2 kan je niet vergelijken met alle dependances die nu zijn ontstaan. Vooral de protestanten hebben daar een handje van. Dat is zeer zeker niet op deze wijze door God bedoelt. Het gaat om de wereldwijde kerk en niet om een kerkverband die in een ander land niet eens bestaat. Dan denk je mijns inziens te klein over de wereldwijde kerk.

Als het geheel van de kerk van God is, dan zijn de delen het ook.
Als het hele huis van mij is, is de woonkamer dat maar ook de badkamer.

Scheuringen zijn menselijke zonden, maar als het niet samen gaat meer doordat een deel Gods woord niet serieus neemt, dan kan het niet meer.

Jij denkt klein ik, denk juist groot, jullie begrijpen mijn punt niet zo lijkt.

Ik kijk heel erg over kerkmuren heen, dat heb ik al vaker betuigd, maar sommige zijn zo genuanceerd en ruimdenkend dat er bijna helemaal geen grenzen zijn, en men bang moet zijn dat er Bijbelse grenzen over worden gegaan.

De tijd/visie van (bijna) alles moet kunnen, want ergens op de wereld gebeurd het ook wel, of als je wereldwijd kijkt zijn er nog grotere verschillen gaat niet op, en wijs Gods woord ons niet.

Ongelovigen horen niet bij het lichaam waarvan Christus het hoofd is. Daarom door deze vermenging en invoering van het woord kerk is er mijns inziens veel ruis op de lijn ontstaan.
Iemand schreef hier al eens; gemeente en Gemeente worden ook door elkaar gebruikt en dan komt er verwarring.

Ik vermeng niets,

en ik heb juist gezegd:

De gemeente (dat zijn de ware Christgelovigen) daarvan is Christus het hoofd.
Hij is het hoofd van Zijn (geestelijke) lichaam.

[Terri]

De kerk in Handelingen 2 kan je niet vergelijken met alle dependances die nu zijn ontstaan. Vooral de protestanten hebben daar een handje van. Dat is zeer zeker niet op deze wijze door God bedoelt. Het gaat om de wereldwijde kerk en niet om een kerkverband die in een ander land niet eens bestaat. Dan denk je mijns inziens te klein over de wereldwijde kerk.

Als het geheel van de kerk van God is, dan zijn de delen het ook.
Als het hele huis van mij is, is de woonkamer dat maar ook de badkamer.

Scheuringen zijn menselijke zonden, maar als het niet samen gaat meer doordat een deel Gods woord niet serieus neemt, dan kan het niet meer.

Jij denkt klein ik, denk juist groot, jullie begrijpen mijn punt niet zo lijkt.

Ik kijk heel erg over kerkmuren heen, dat heb ik al vaker betuigd, maar sommige zijn zo genuanceerd en ruimdenkend dat er bijna helemaal geen grenzen zijn, en men bang moet zijn dat er Bijbelse grenzen over worden gegaan.

De tijd/visie van (bijna) alles moet kunnen, want ergens op de wereld gebeurd het ook wel, of als je wereldwijd kijkt zijn er nog grotere verschillen gaat niet op, en wijs Gods woord ons niet.

Ongelovigen horen niet bij het lichaam waarvan Christus het hoofd is. Daarom door deze vermenging en invoering van het woord kerk is er mijns inziens veel ruis op de lijn ontstaan.
Iemand schreef hier al eens; gemeente en Gemeente worden ook door elkaar gebruikt en dan komt er verwarring.

Ik vermeng niets,

en ik heb juist gezegd:

De gemeente (dat zijn de ware Christgelovigen) daarvan is Christus het hoofd.
Hij is het hoofd van Zijn (geestelijke) lichaam.

Met je eerste alinea's ben ik het vanzelfsprekend eens, maar daarna ga je over op vermenging van de kerk als organisatie met het lichaam van Christus. Deze is mijns inziens onderdeel van de kerk maar niet de kerk ( en dan wordt er gezegd kerk met een hoofdletter....) Moet er helaas achter zetten natuurlijk, het zou zo niet moeten zijn.
Maar goed, het zij zo.

[MidMid]

Ja, er is een verschil tussen de Kerk, de kerk, een kerkverband en gemeenten.
Het allemaal afdoen als puur menselijk organiseren strijdt voor mij met wat de NGB en HC daarover belijden. Daar is God de Actor tot samenbrengen.
Dit geldt trouwens ook van de gemeenschap die ontstond rond Pinksteren.
God bracht die samen, daar was volgens mij niets menselijks qua organisatie bij.
Vervolgens was er wel organisatie nodig, dus komen de ambten op.
Dat er contact onderling was en zelfs een mate van toezicht blijkt voor mij uit een geschiedenis als Handelingen 11. Hier wordt op uitzending van de kerk te Jeruzalem Barnabas uitgezonden naar Antiochië om te horen en bij te dragen. Het over-en-weer tussen kerken kom je trouwens vaker tegen, denk aan 2 Korinthe 8 waar gewezen wordt op wederzijds dienstbetoon aan de heiligen. Dat een verband tussen kerken, dus een menselijk georganiseer is, is veel te eenzijdig. Het is een Bijbelse roeping.

Hoe ik het zie bij de CGK. Die kerken hebben elkaar gevonden en onderling erkent als gemeente(n) van Christus op de grondslag van binding aan Schrift en belijden (3 FvE). En ja, ze hebben de opdracht serieus genomen om daar waar men andere kerken herkent als kerk van Christus contact te zoeken en aan te gaan. Oecumene zit ingebakken in het CGK dna, lokaal werd dat zoeken ook altijd sterk aangemoedigd. En daar waar de ander voluit als kerk(verband) van Christus wordt aangemerkt, is samengaan geen mogelijkheid, maar een verplichting.

En ja, daar kan je persoonlijk verder van alles van vinden. Maar even vrij zwart-wit - wat daarin de persoonlijke mening en overtuiging is, lijkt mij niet heel relevant voor de situatie in de CGK op dit moment.

Valt de CGK dan samen met dé Kerk? Nu weet ze zich daar inderdaad onderdeel van, maar natuurlijk niet mee samenvallen - zie ook wat is geschrevene over de (on)zichtbare kerk in de NBG. Waar ze andere keren herkent als 'zondemeer van Christus' zal ze de verbinding zoeken.

Het verband degraderen tot een set afspraken, kan een persoonlijke overtuiging zijn, maar strijdt met de ontstaansgeschiedenis en theologische onderliggende principes. En ook daar kan je van alles van vinden, maar dat simpel wegvegen en er verder niet mee rekenen, daar los je volgens mij helemaal niets mee op.

[Job]

Niet alleen de jongere generatie. Sowieso neemt kerkelijk besef af. Vooral in sommige delen ter rechterzijde van afgescheiden kerken vindt men (vooral kerkleiding) dat best lastig.
Wat bedoel je met gevolgen? Kerkelijke 'vrijbandigheid' klinkt negatief.
Als we eenheid voorstaan zou je dit toch ook een positieve ontwikkeling kunnen noemen?

Je laatste zin gaat m.i. niet op. Ik denk dat het meer met karakter te maken heeft dan met wel of geen nieuwkomer.

Ik bedoel daarmee dat een deel zich nauwelijks gebonden weet aan het instituut met als gevolg dat bij de eerstvolgende tegenvaller men weer verder gaat kijken. Per volgende stap wordt de band aan de kerk losser en de eigen regie groter. Als het goed is trouw je een soort van met je gemeente en kerk (belijdenis, herhaald bij trouwen, dopen). Door dik en dun en in lief en leed. De geest van "scheiden" is echter diep doorgedrongen en wordt met de Bijbel in de hand goed gepraat.

Natuurlijk: je belooft als het goed is vooreerst met de Heere te 'trouwen' (geef de Heere de hand). Dat staat voorop. Edoch, de geest van zelfhandhaving, betweten en lange tenen die onze kerken binnen is getrokken is daarmee niet goed te praten. Het is mijn stokpaardje, maar ik veronderstel dan ook dat er heel erg veel mis gaat op dat punt.

Wat het laatste betreft: dat zal deels zo zijn, een stuk flexibiliteit in aanleg. Toch hoor ik die andere zijde ook benoemen.

In veel postings in dit topic wordt gemeente en kerkverband door elkaar gehaald. Als ik je goed begrijp doe jij dat hier ook.
Als het om de gemeente gaat kan ik je volgen. Als het om kerkverband gaat, niet.

Ik denk overigens dat de rol van de plaatselijke gemeente belangrijker wordt in de toekomst, en dat men meer los komt te staan van landelijke kerkverbanden.

Ik begrijp je vraag. Volgens mij horen gemeente en kerkverband onlosmakelijk samen. Maar ik volg de discussie daarover met interesse.

[Refojongere]

Het had anders gelegen als de rechterflank zich nog helderder had opgesteld ter synode. Zoals prof Severijn van de Gereformeerde Bond:

Want die de vrouw in het ambt wil hebben kan zich alleen maar beroepen op zijn eigen gezag en daarom kan hij niet zeggen, dat het een gewetenszaak voor hem is.

Deze zaak toont weer zo klaar als de dag, dat de nieuwe koers de gereformeerde belijdenis loslaat.

[ZWP]

Ds. Schenau spreekt wijze woorden in het RD vandaag.

“Met alle respect zou ik de kerkenraad van de christelijke gereformeerde kerk (cgk) Dordrecht-Zuid en die van de cgk Rijnsburg (en mogelijk andere kerkenraden die nog weer andere initiatieven overwegen) willen vragen: wilt u ons alstublieft even tijd geven om te rouwen?“

“ De brief van Dordrecht-Zuid lijkt geschreven door iemand die bij de condoleance zegt: Je kunt het beste maar weer gauw aan het werk gaan! De brief van Rijnsburg lijkt geschreven door iemand die bij de condoleance zegt: Kijk eens wie je allemaal nog wél hebt! Beide vertroostingen bevatten waarheid, maar kunnen toch ontijdig zijn.”

[DDD]

De CGK van Dordrecht-Zuid vindt wellicht dat er geen reden is om te rouwen. Gek dat dit pas vandaag in het RD staat. Misschien heb ik het dan in een andere krant of op CVandaag gelezen.

[J de Groot]

Een eerlijk en bewogen dienaar, het raakte me in het hart :
https://www.rd.nl/artikel/1110864

[DDD]

Ja, een mooi artikel. Het bevestigt maar weer hoe jammer het is dat op de laatste synode over die hermeneutiek niet is gesproken. Want ik ben het op dat punt niet met hem eens, al begrijp ik zijn standpunt.

[Refojongere]

Het is interessant dat middenrefo, DDD en sommige anderen stellen dat de CGK altijd al zo breed is geweest en nu niet versmald moet worden naar rechts toe.

Hoe taxeren zij de uitspraak van ds. Buijs:
Maar doordat in de CGK nogal wat mensen naar links zijn opgeschoven, voel ik mezelf tegenwoordig wel wat rechts van het midden staan. Dat geldt ook voor de gemeenten die ik heb mogen dienen. Vroeger heetten die gewoon middengemeenten. Tegenwoordig moet je ze rechts van het midden lokaliseren. Niet omdat ze zelf zo zijn veranderd, maar omdat anderen zijn opgeschoven.

[Evangelist]

Het is interessant dat middenrefo, DDD en sommige anderen stellen dat de CGK altijd al zo breed is geweest en nu niet versmald moet worden naar rechts toe.

Hoe taxeren zij de uitspraak van ds. Buijs:
Maar doordat in de CGK nogal wat mensen naar links zijn opgeschoven, voel ik mezelf tegenwoordig wel wat rechts van het midden staan. Dat geldt ook voor de gemeenten die ik heb mogen dienen. Vroeger heetten die gewoon middengemeenten. Tegenwoordig moet je ze rechts van het midden lokaliseren. Niet omdat ze zelf zo zijn veranderd, maar omdat anderen zijn opgeschoven.

Dat is ook heel eenvoudig te constateren als je op digibron meditaties leest uit De Wekker van pak 'm beet de jaren '80 en van de afgelopen jaren. Dat kun je ook constateren als je leespreken vergelijkt.

[HHR]

Het stukje van ds Ruis op Linkedin is ook weer helder:

Collega J.G. Schenau schrijft in het ND, dat het initiatief van Rijnsburg hem veel te snel gaat. Eerst heeft hij tijd nodig om te rouwen. Hij voegt eraan toe:

'Nú al is mijn vraag: zou op zo’n eerste bijeenkomst niet direct de intentie uitgesproken moeten worden van het zoeken van een samenwerkingsverband met de CGK’s, die niet aan de voorwaarden in de uitnodiging voldoen? Ik vermoed dat zo’n intentie verschillende middengemeenten over de drempel zou helpen. Misschien is die vraag ontijdig, maar dat krijg je als je met ontijdige initiatieven wordt geconfronteerd'.

De combinatie van deze vraag met een pleidooi voor een rouwperiode komt me wat fragwürdig voor. Maar nu die toch en public gesteld is, zette hij me wel aan het denken. Wat mij betreft: prima als er een commissie is die de nodige zakelijke en organisatorische aspecten goed regelt. Maar zeker geen samenwerkingsverband in de vorm van kanselruil of iets dergelijks. Júist niet.

Post Scriptum: Desgevraagd wil ik dit punt wel iets verduidelijken. Het is geen slip of the pen dat ik bovenstaande reactie gaf. De kwestie vrouw en ambt is voor ons geen bagatel. Geen puntje waarop je in een kerkverband van mening kan verschillen. Het is een exponent van een dieper liggend probleem, dat van een andere hermeneutiek.


En eerlijk gezegd denk ik, dat we vuurbang zijn om op de termijn te worden meegezogen in een vergelijkbare ontwikkeling. De voorbeelden zijn er van kerkverbanden, gemeenten, kerkenraden en theologen die in hun visie op vrouw en ambt of homoseksuele relaties in een tien- of twintigtal jaren een verbijsterende ontwikkeling hebben doorgemaakt. Het veranderende denken in de NGK (/ GKV) lijkt hier veel invloed te hebben gehad. Overigens bevreemdt het me hoeveel mensen uit die hoek felle kritiek ventileren op mensen in een ander kerkverband die zich gewoon met z'n allen aan de besluiten willen houden.

Ik bedoel het niet veroordelend, al helemaal niet persoonlijk. Maar ik zie geen andere mogelijkheid dan nu heel duidelijk de scheiding te markeren en afstand te houden in inhoudelijk opzicht. Natuurlijk kan men dan nog steeds wellevend met elkaar omgaan. Maar niet in de vorm van een samenwerkingsverband.

Prof. J. Hovius destijds: '...dan zullen zeer velen in en buiten de Nederlandsch Hervormde kerk het optreden van vrouwelijke ambtsdragers eerst vreemd en stuitend vinden, maar langzamerhand zal ieder er aan wennen en het tenslotte heel gewoon gaan vinden. En daar schuilt o.i. in de toekomst voornamelijk voor vele leden van onze kerken het gevaar. Daarom is het nodig, dat de kerken er in haar onderwijs en voorlichting er telkens op blijven wijzen, dat de Schrift zich tegen deze toelating tot het bijzondere ambt verzet, ja, ze nadrukkelijk verbiedt. Onze kerken zullen haar zaad er steeds op moeten wijzen, dat Christus alleen Koning is in Zijn kerk, zodat wij alleen hebben te vragen naar Zijn geopenbaarde wil en niet naar onze menselijke meningen. - De Wekker (1950)

[Middenrefo]

Het stukje van ds Ruis op Linkedin is ook weer helder:

Collega J.G. Schenau schrijft in het ND, dat het initiatief van Rijnsburg hem veel te snel gaat. Eerst heeft hij tijd nodig om te rouwen. Hij voegt eraan toe:

'Nú al is mijn vraag: zou op zo’n eerste bijeenkomst niet direct de intentie uitgesproken moeten worden van het zoeken van een samenwerkingsverband met de CGK’s, die niet aan de voorwaarden in de uitnodiging voldoen? Ik vermoed dat zo’n intentie verschillende middengemeenten over de drempel zou helpen. Misschien is die vraag ontijdig, maar dat krijg je als je met ontijdige initiatieven wordt geconfronteerd'.

De combinatie van deze vraag met een pleidooi voor een rouwperiode komt me wat fragwürdig voor. Maar nu die toch en public gesteld is, zette hij me wel aan het denken. Wat mij betreft: prima als er een commissie is die de nodige zakelijke en organisatorische aspecten goed regelt. Maar zeker geen samenwerkingsverband in de vorm van kanselruil of iets dergelijks. Júist niet.

Post Scriptum: Desgevraagd wil ik dit punt wel iets verduidelijken. Het is geen slip of the pen dat ik bovenstaande reactie gaf. De kwestie vrouw en ambt is voor ons geen bagatel. Geen puntje waarop je in een kerkverband van mening kan verschillen. Het is een exponent van een dieper liggend probleem, dat van een andere hermeneutiek.


En eerlijk gezegd denk ik, dat we vuurbang zijn om op de termijn te worden meegezogen in een vergelijkbare ontwikkeling. De voorbeelden zijn er van kerkverbanden, gemeenten, kerkenraden en theologen die in hun visie op vrouw en ambt of homoseksuele relaties in een tien- of twintigtal jaren een verbijsterende ontwikkeling hebben doorgemaakt. Het veranderende denken in de NGK (/ GKV) lijkt hier veel invloed te hebben gehad. Overigens bevreemdt het me hoeveel mensen uit die hoek felle kritiek ventileren op mensen in een ander kerkverband die zich gewoon met z'n allen aan de besluiten willen houden.

Ik bedoel het niet veroordelend, al helemaal niet persoonlijk. Maar ik zie geen andere mogelijkheid dan nu heel duidelijk de scheiding te markeren en afstand te houden in inhoudelijk opzicht. Natuurlijk kan men dan nog steeds wellevend met elkaar omgaan. Maar niet in de vorm van een samenwerkingsverband.

Prof. J. Hovius destijds: '...dan zullen zeer velen in en buiten de Nederlandsch Hervormde kerk het optreden van vrouwelijke ambtsdragers eerst vreemd en stuitend vinden, maar langzamerhand zal ieder er aan wennen en het tenslotte heel gewoon gaan vinden. En daar schuilt o.i. in de toekomst voornamelijk voor vele leden van onze kerken het gevaar. Daarom is het nodig, dat de kerken er in haar onderwijs en voorlichting er telkens op blijven wijzen, dat de Schrift zich tegen deze toelating tot het bijzondere ambt verzet, ja, ze nadrukkelijk verbiedt. Onze kerken zullen haar zaad er steeds op moeten wijzen, dat Christus alleen Koning is in Zijn kerk, zodat wij alleen hebben te vragen naar Zijn geopenbaarde wil en niet naar onze menselijke meningen. - De Wekker (1950)

De reactie van ds. Ruis op het artikel van ds. Schenau geeft precies aan waarom ik inmiddels van gedachten ben veranderd en de middengemeenten oproep om vooral niet naar Rijnsburg te gaan. Want dan is het echt gedaan met de ruimte die je nu nog hebt binnen de bestaande synodebesluiten. In middengemeentes gaan predikanten van beide flanken voor. Als je je aansluit bij Rijnsburg mag je een flink deel van de predikanten die nu gewoon in je gemeente voorgaan straks niet meer uitnodigen. De ruimte in de liturgie die je nu nog hebt zal ook verdwijnen. Ik had eerst nog goede hoop dat de rechterflank de middengemeentes hun ruimte zou gunnen (dat is namelijk écht CGK), maar de recente reacties maken duidelijk dat dit niet het geval is.

Ds. Schenau heeft er alles aan gedaan om te verbinden en aandacht te vragen voor de gemeenten in het midden. Tijdens de laatste synode werd al duidelijk dat de rechterflank daar niet in geïnteresseerd was en dat spreken ze nu zelfs openlijk uit. Heel dom, want als ze de middengemeenten en predikanten als ds. Schenau nu al van zich vervreemden, dan is het maar de vraag of hun initiatief wel kans van slagen heeft.

Mijn advies is nu: blijf als middengemeente weg uit Rijnsburg. En als je niet overtuigd bent door het initiatief van Dordrecht-Zuid, onderteken dat dan ook niet. In het midden hebben we misschien het gevoel dat we moeten kiezen, maar dat is niet zo. Niets doen en wachten is ook een prima optie.