Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2024

[Ad Anker]

Echter: waar er geen geestelijke overeenstemming is en waar niet onvoorwaardelijke gebogen wordt voor Gods Woord, zul je nooit tot geestelijke herkenning komen. Ook al luister je nog 25 jaar. Als je geestelijke herkenning ervaart met personen die Gods Woord loslaten, dan heb je pas echt een probleem.

Maar die geestelijke herkenning is al jaren weg toch? Gaat het gesprek dáár nu over? Of er geestelijke herkenning is?

En natuurlijk wordt er nagedacht over de toekomst, een scheuring is een reëel scenario. En ja, voor de achterban moet het wel goed voelen: niet gewild, niet naar toegewerkt, omwille van de waarheid. Het wordt ook wel zo gebracht: die linkerflankmensen zijn toch wat lastig, vragen steeds meer ruimte etc. En ja, op grond van synodebesluiten omtrent Bijbelse standpunten mbt vrouwen en homo's is dat natuurlijk gruwelijk ingewikkeld.

Elke scheuring is mensenwerk. En mensen zijn zondig en hoogmoedig.

Ik maak me niet veel zorgen om de hoofdrolspelers, het is immers een luxeprobleem. Maar ik geloof wel dat een kerktwist cq scheuring niet dichter bij de Heere brengt. Dat is wel mijn zorg.

[GerefGemeente-lid]

Maar ik geloof wel dat een kerktwist cq scheuring niet dichter bij de Heere brengt. Dat is wel mijn zorg.

En samenblijven, terwijl een deel niet meer staat in de Gereformeerde traditie, brengt wel dichter bij de Heere?

Volgens mij niet.

En een vraag aan jou als moderator: begrijp ik goed dat er (terecht!) een stuk uit het draadje geknipt is van vanmorgen? Ik zie namelijk geen groene letters staan, maar mis wel een aantal postings.

[BSH]

Ik doelde o.a. op onderstaand ‘grapje’ Ad en er zijn er meer. Jammer dat je niet inhoudelijk reageert. Ik zal wel in je irritatie-zone zitten. Excuses daarvoor.

Excuses aanvaard.

Ik heb in deze topic een aantal vragen gesteld over de mogelijke scenario's die er voor de CGK zijn. Ik zet ze nog even op een rij:
1. CGK blijven. Besluiten die andere gemeenten nemen zijn verdrietig en verwerpelijk. Toch is dat geen reden om een kerkverband te verlaten. Zolang je de mond niet gesnoerd wordt en de plaatselijke gemeenten zich kunnen houden aan Schrift en belijdenis is weggaan geen optie.
2. Aansluiten bij een ander kerkverband. Zeg je lidmaatschap op (als predikant, ambtsdrager of lid), voeg je bij een andere gemeente en wacht of de Heere je roeping (her)bevestigt en je daar een taak krijgt.
3. Een nieuw kerkverband oprichten. HCGK of zo.

Ik heb daar ook mijn mening bij gegeven:
1. Ik zie paralellen met 2004. Toen was het: we kunnen niet mee en we kunnen niet weg. Velen zijn weggegaan in een nieuw kerkverband, de HHK. Er zijn er ook velen gebleven die hervormd-gereformeerd zijn gebleven binnen de PKN. Het blijkt dat dit laatste prima mogelijk is zonder water bij de wijn te hoeven doen. (Zeg ik van een afstandje, ik weet in de praktijk niet helemaal zeker hoe eenvoudig het is voor gemeenten als Scherpenisse, Elspeet, Valburg etc.)
2. Dat is een moeilijke stap waarvan ik gezegd heb: het volgen van Jezus kost alles.
3. Hiervan heb ik gezegd: doe dit nu niet. Er zijn al genoeg verbanden, er hoeft er nog niet 1 bij.

Die lijnen heb ik uitgezet. Ik begrijp natuurlijk heel goed dat ik een buitenstaander ben. Maar dat ontneemt me niet het recht om hier vragen te stellen. Daar is dit forum ook voor bedoeld. En dan de sterke oppositie, best vervelend en op de persoon soms, van huisman en GG-lid begrijp ik dan niet goed. Vooral die laatste, ook een buitenstaander, trekt dan best een grote broek aan richting mij. Van huisman snap ik de emotie wel. Toch heeft hij, Wim, refereerde er al aan, best sterke uitspraken gedaan en is hij nu ineens deels niet in staat te antwoorden omdat hij afgevaardigde is. Begrijpelijk, maar dan is de suggestie om deze topic wat links te laten liggen zo'n rare niet.

Bij deze redenering is je uitgangspunt steeds het kerkverband en niet de plaatselijke gemeente.

Want je lijkt de voorkeur ter geven aan het uit elkaar laten vallen van plaatselijke gemeenten (vertrek en sluit je bij een andere gemeente aan) boven het ontstaan van een nieuw kerkverband.

Daardoor worden jullie het niet eens.

[Ad Anker]

@BSH, is dat zo? Is er binnengemeentelijk geen geestelijke herkenning meer?
Ik pleit niet voor het uit elkaar vallen van gemeenten. Uiteindelijk zeg ik slechts dit: zo lang je er niet uit gegooid wordt, moet je blijven.

[BSH]

Nee, dat zeg ik niet.

Wij zijn als gemeente aan elkaar gegeven. En geestelijke familie. En als iedereen, ter voorkoming van een extra kerkverband, individueel zijn lidmaatschap opvraagt, waarbij de één HHK wordt, de volgende GG, enzovoorts, dan scheurt de gemeente. En dat vind ik pijnlijker dan een extra kerkverband.

[BSH]

Daarom: laat de gemeente heel blijven. En als een extra kerkverband daartoe behulpzaam is, dan zij dat zo.

[Wim Anker]

Nee, dat zeg ik niet.

Wij zijn als gemeente aan elkaar gegeven. En geestelijke familie. En als iedereen, ter voorkoming van een extra kerkverband, individueel zijn lidmaatschap opvraagt, waarbij de één HHK wordt, de volgende GG, enzovoorts, dan scheurt de gemeente. En dat vind ik pijnlijker dan een extra kerkverband.

De mate van pijn is niet de norm. Dat is de Schrift.

En menen dat een gemeente niet uit elkaar valt bij een nieuw kerkverband is niet reëel.

[J.C. Philpot]

Maar die geestelijke herkenning is al jaren weg toch? Gaat het gesprek dáár nu over? Of er geestelijke herkenning is?

Ik draag het onderwerp "geestelijke herkenning" niet aan, maar ik reageer daar op.

En ja, voor de achterban moet het wel goed voelen: niet gewild, niet naar toegewerkt, omwille van de waarheid.

Ik vindt dit onnodig cynisch, en generaliserend. Dat doet geen recht aan veel kerkleden en ambtsdragers. Uiteraard zijn er die graag een dekmantel zoeken om maar te kunnen scheuren, maar dat neemt niet weg dat dit voor velen echt niet gewild is, maar dat er wel een opdracht ligt om Gods gemeente met wijs beleid te besturen.

Elke scheuring is mensenwerk. En mensen zijn zondig en hoogmoedig.

Ik weet niet of je ervaring hebt met ambtelijk werk. Maar het valt mij telkens weer op, en ik kom er steeds weer achter hoeveel mensenwerk en hoe menselijk dat vaak is. Dat valt me soms ook tegen. In kerkenraden, classes, synodes, commissies. Het is is voor mij een wonder dat de Heere daar nog door heen wil werken. Maar de Heere heeft het behaagd om middelijk Zijn gemeente te besturen, door zondig mensenwerk heen. Kerkelijk werk is per definitie mensenwerk, en vaak heel erg menselijk. Of je nu uit elkaar gaat of niet.

Maar ik geloof wel dat een kerktwist cq scheuring niet dichter bij de Heere brengt. Dat is wel mijn zorg.

Ik geloof dat een vechtscheiding niet tot Gods eer is, en niet dichter bij de Heere brengt. Dat blust de Heilige Geest uit, en jaagt velen gedesillusioneerd uit de kerk.

Maar een ordelijk uit elkaar gaan, zorgt ervoor dat al die energie die nu verspild wordt aan de zorgen die er zijn in de CGK, weer besteed kunnen worden in gemeenteopbouw, zending, jeugdwerk en pastoraat. Predikanten en kerkenraad hoeven zich dan niet hun energie en vele uren van tijd te besteden aan kerkpolitiek, maar kunnen zich dan weer volledig wijden aan de redding van zielen. En ik deel je mening niet dat dat niet dichter bij de Heere zou kunnen brengen onder Gods zegen

[Ad Anker]

@Philpot, dank voor je reacties. Ik merk dat ik dingen soms scherper formuleer dan ik ze bedoel. Al is dat ook niet erg, het maakt het vaak wel duidelijker.

Je opmerking over cynisch en generaliserend begrijp ik. Toch kun je er niet omheen dat zulke menselijke gevoelens echt wel een rol spelen. Ik heb dat in 2004 ook gezien en gemerkt, en zeker ook bij de scheuring in mijn jeugd. Het om het hardst roepen dat je Gods leiding ervaart bij twee tegengestelde kampen, terwijl het ten diepste een strijd om de macht is. Dat maakt me wat nuchter.

Je opmerking over het menselijke in het ambtelijke werk herken ik. En inderdaad, God wil door mensen gediend worden in Zijn gemeente en Hij gebruikt mensen in Zijn dienst.

Jij lijkt te opteren voor een ordelijke ontvlechting om weer terug te keren tot de kern. Daarmee zeg je eigenlijk: dat is het meest zegenrijke manier van reageren op deze impasse. Zoals je het schrijft is het het meest logische, maar of het de beste optie is? Ik waag het te betwijfelen. Ootmoed, zelfopoffering, volgen en heel dicht bij de Heere je plaats innemen in een ongedeelde kerk lijkt mij zegenrijker.

[HHR]

Maar die geestelijke herkenning is al jaren weg toch? Gaat het gesprek dáár nu over? Of er geestelijke herkenning is?

Ik draag het onderwerp "geestelijke herkenning" niet aan, maar ik reageer daar op.

En ja, voor de achterban moet het wel goed voelen: niet gewild, niet naar toegewerkt, omwille van de waarheid.

Ik vindt dit onnodig cynisch, en generaliserend. Dat doet geen recht aan veel kerkleden en ambtsdragers. Uiteraard zijn er die graag een dekmantel zoeken om maar te kunnen scheuren, maar dat neemt niet weg dat dit voor velen echt niet gewild is, maar dat er wel een opdracht ligt om Gods gemeente met wijs beleid te besturen.

Elke scheuring is mensenwerk. En mensen zijn zondig en hoogmoedig.

Ik weet niet of je ervaring hebt met ambtelijk werk. Maar het valt mij telkens weer op, en ik kom er steeds weer achter hoeveel mensenwerk en hoe menselijk dat vaak is. Dat valt me soms ook tegen. In kerkenraden, classes, synodes, commissies. Het is is voor mij een wonder dat de Heere daar nog door heen wil werken. Maar de Heere heeft het behaagd om middelijk Zijn gemeente te besturen, door zondig mensenwerk heen. Kerkelijk werk is per definitie mensenwerk, en vaak heel erg menselijk. Of je nu uit elkaar gaat of niet.

Maar ik geloof wel dat een kerktwist cq scheuring niet dichter bij de Heere brengt. Dat is wel mijn zorg.

Ik geloof dat een vechtscheiding niet tot Gods eer is, en niet dichter bij de Heere brengt. Dat blust de Heilige Geest uit, en jaagt velen gedesillusioneerd uit de kerk.

Maar een ordelijk uit elkaar gaan, zorgt ervoor dat al die energie die nu verspild wordt aan de zorgen die er zijn in de CGK, weer besteed kunnen worden in gemeenteopbouw, zending, jeugdwerk en pastoraat. Predikanten en kerkenraad hoeven zich dan niet hun energie en vele uren van tijd te besteden aan kerkpolitiek, maar kunnen zich dan weer volledig wijden aan de redding van zielen. En ik deel je mening niet dat dat niet dichter bij de Heere zou kunnen brengen onder Gods zegen

Prachtige post!

[J.C. Philpot]

@Philpot, dank voor je reacties.

Jij ook bedankt voor je reactie. Je vat mijn visie goed samen.

Ik denk dat we blijven verschillen van mening, maar dat geeft niet. Het is goed dat we daar inhoudelijk over kunnen spreken.

[MGG]

Maar ik geloof wel dat een kerktwist cq scheuring niet dichter bij de Heere brengt. Dat is wel mijn zorg.

En samenblijven, terwijl een deel niet meer staat in de Gereformeerde traditie, brengt wel dichter bij de Heere?

Volgens mij niet.

En een vraag aan jou als moderator: begrijp ik goed dat er (terecht!) een stuk uit het draadje geknipt is van vanmorgen? Ik zie namelijk geen groene letters staan, maar mis wel een aantal postings.

Ik begon aan mezelf te twijfelen, maar blijkbaar wordt knipwerk soms niet weergegeven. De mods zullen hier vast een goede reden voor hebben.

[DDD]

Er zijn best veel CGK-leden die wel degelijk geestelijke herkenning hebben bij alle andere broeders en zusters. Binnen de uiterste flanken is dat wat minder, maar ook niet afwezig.

[J.C. Philpot]

Er zijn best veel CGK-leden die wel degelijk geestelijke herkenning hebben bij alle andere broeders en zusters. Binnen de uiterste flanken is dat wat minder, maar ook niet afwezig.

Uiteraard. Niet elke CGKer in een linkse gemeente is blij met de afval van Gods Woord. Ook daar heeft God Zijn kinderen. En niet elke rechtse CGKer buigt van harte onder Gods Woord. De werkelijke scheiding gaat door avondmaalstafels, kerkenraden en kansels, en liturgische voorkeuren heen. Maar dat neemt niet weg dat de basis is waar een mens zijn eigen wijsheid schade en drek leert achten, en gaat buigen voor Gods openbaring. Daar alleen kan sprake zijn van ware geestelijke herkenning.

[BSH]

Nee, dat zeg ik niet.

Wij zijn als gemeente aan elkaar gegeven. En geestelijke familie. En als iedereen, ter voorkoming van een extra kerkverband, individueel zijn lidmaatschap opvraagt, waarbij de één HHK wordt, de volgende GG, enzovoorts, dan scheurt de gemeente. En dat vind ik pijnlijker dan een extra kerkverband.

De mate van pijn is niet de norm. Dat is de Schrift.

En menen dat een gemeente niet uit elkaar valt bij een nieuw kerkverband is niet reëel.

Ik lees in de Bijbel wel over het belang van eenheid in een gemeente, maar 0,0 over kerkverbanden.

Dus laat mij maar focussen op eenheid in de gemeente, dat voelt op grond van de Bijbel als prio 1, 2 en 3.

En ik ben gelukkig niet verantwoordelijk voor individuele beslissingen van broeders en zusters, maar wel dat ik mij maximaal heb ingezet voor eenheid in de plaatselijke gemeente.