Gereformeerde Gemeenten

[pierre27]

Laten we vooral hopen dat Franca weer de weg naar God vind.

Verklaar eens het woordje ‘weer’?

Franca is gedoopt binnen de GG. Zij is dus op het erf van het verbond. Wij zijn verbond brekers, maar God houd zich aan Zijn verbond. Hij zoekt verloren schapen op.

Ik heb de dominees in de GerGem horen zeggen: het is dood of leven, het is binnen of buiten. Je bent niet zomaar een schaap van de kudde. Daarom is het beter om te zeggen: God zoekt het verlorene. Gods genade is onvoorwaardelijk. God komt met Zijn genade tot ver­loren zondaren. Hij zoekt in dit opzicht geen verloren schapen op maar maakt ze tot Zijn schapen, door ze in hun verlorenheid op te zoeken.

En ja, in Zijn ogen waren degenen die Hij opzocht, al van eeuwigheid af Zijn schapen (de kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij).

"Want de Zoon des mensen is gekomen, om te zoeken en zalig te maken, dat verloren was".

Ik kan niet anders zeggen dat ik het met deze dominees dan eens ben..

[Arja]

Verklaar eens het woordje ‘weer’?

Franca is gedoopt binnen de GG. Zij is dus op het erf van het verbond. Wij zijn verbond brekers, maar God houd zich aan Zijn verbond. Hij zoekt verloren schapen op.

Ik heb de dominees in de GerGem horen zeggen: het is dood of leven, het is binnen of buiten. Je bent niet zomaar een schaap van de kudde. Daarom is het beter om te zeggen: God zoekt het verlorene. Gods genade is onvoorwaardelijk. God komt met Zijn genade tot ver­loren zondaren. Hij zoekt in dit opzicht geen verloren schapen op maar maakt ze tot Zijn schapen, door ze in hun verlorenheid op te zoeken.

En ja, in Zijn ogen waren degenen die Hij opzocht, al van eeuwigheid af Zijn schapen (de kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij).

"Want de Zoon des mensen is gekomen, om te zoeken en zalig te maken, dat verloren was".

Ik kan niet anders zeggen dat ik het met deze dominees dan eens ben..

Ik ook

[-DIA-]

Lucas 15 spreekt toch duidelijk over blijdschap in de hemel over één zondaar die bekeerd wordt die zich bekeert.

En waarom... waarom bekeerde hij zich... waarom werd hij uit de dood tot het leven geroepen?
Er is maar één reden, waar de Allerhoogste Zelf spreekt: Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde... dáárom...
Niet om die ene zondaar, maar omdat God het wilde, omdat Hij die man van eeuwigheid had liefgehad.
Liefgehad, met een eeuwige liefde...

[pierre27]

Lucas 15 spreekt toch duidelijk over blijdschap in de hemel over één zondaar die bekeerd wordt die zich bekeert.

En waarom... waarom bekeerde hij zich... waarom werd hij uit de dood tot het leven geroepen?
Er is maar één reden, waar de Allerhoogste Zelf spreekt: Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde... dáárom...
Niet om die ene zondaar, maar omdat God het wilde, omdat Hij die man van eeuwigheid had liefgehad.
Liefgehad, met een eeuwige liefde...

Geheel eens DIA

[CvdW]

Lucas 15 spreekt toch duidelijk over blijdschap in de hemel over één zondaar die bekeerd wordt die zich bekeert.

En waarom... waarom bekeerde hij zich... waarom werd hij uit de dood tot het leven geroepen?
Er is maar één reden, waar de Allerhoogste Zelf spreekt: Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde... dáárom...
Niet om die ene zondaar, maar omdat God het wilde, omdat Hij die man van eeuwigheid had liefgehad.
Liefgehad, met een eeuwige liefde...

Mooi geschreven.

[Arja]

Hoe wordt een mens dan in zijn verlorenheid opgezocht?

Voor mij is de link tussen verlorenheid en het verlorene belangrijk. Het woordje "het verlorene" betekent iets als: voorgoed vernietigd, zonder mogelijkheid tot herstel of terugkeer. In de voltooide tijd zoals gebruikt in LuKas 19:10 verwijst ἀπολωλός naar iets dat in het verleden verloren of vernietigd is en in die staat blijft: metaforisch gezien verwijst het naar spirituele verlorenheid en ondergang, gescheiden zijn van God. De onzijdige enkelvoudsvorm τὸ ἀπολωλός suggereert een collectieve betekenis - "dat wat verloren is gegaan", dat de hele verloren mensheid omvat. Deze ‘verlorenheid’ is de wanhopige toestand van zondaars die de zoekende en reddende "missie" van Christus noodzakelijk maakte.
---
Hoe zocht God? God zocht "het verlorene" door Zijn Zoon Jezus te sturen. In Lukas 19:10 wordt ζητέω gebruikt in de actieve infinitiefvorm van de aoristus ζητῆσαι (zētēsai), waarmee het doel wordt aangegeven waarvoor de Mensenzoon kwam: "om te zoeken".

Hoe wordt een mens op gezocht in Zijn verlorenheid? Door de werking van Zijn Geest, Die mensen overtuigt van zonde en hen brengt tot bekering en geloof in Jezus Christus.

De Heere gebruikt hiervoor verschillende middelen, zoals de verkondiging van het Woord, gebeurtenissen in het leven, en het getuigenis van gelovigen. Maar uiteindelijk is het Zijn genade waardoor Hij zondaren trekt uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht (1 Petrus 2:9).

[CvdW]

Dank voor de uitgebreide uitleg. Zo begrijp ik het beter.

[Delftenaar]

Het is God die in ons het geloof werkt, maar tegelijk staat de Bijbel vol met de oproep "Bekeert u en wordt behouden". Dat is een oproep om tot inkeer te komen, zonden los te laten en God te gaan zoeken. Dat gaat niet buiten de eigen verantwoordelijkheid van de mens om: dan wordt het lijdelijk en afwachtend.

[ejvl]

Het is God die in ons het geloof werkt, maar tegelijk staat de Bijbel vol met de oproep "Bekeert u en wordt behouden". Dat is een oproep om tot inkeer te komen, zonden los te laten en God te gaan zoeken. Dat gaat niet buiten de eigen verantwoordelijkheid van de mens om: dan wordt het lijdelijk en afwachtend.

Ik vind Spurgeon omtrent deze onderwerpen altijd zeer duidelijk:

Maar ik heb niet zoveel berouw als ik zou moeten hebben.” Het is Chrístus' werk om u zo berouwvol te maken als u behoort te zijn, en naar Hem moet u toe gaan om berouw te krijgen.
U zegt: “O, maar ik heb geen verbroken hart”. Het is Chrístus die uw hart moet verbreken. Het is niet zo dat u zelf uw hart moet verbreken, om vervolgens naar Christus te kunnen gaan met een voldoende verbroken hart. Kom tot Jezus precies zoals u bent, met uw harde, stenen, ongevoelige hart, en vertrouw dat hart, en al het andere, toe aan Zijn reddende kracht.
“Ik schijn zelfs geen sterk verlangen te hebben”, zegt iemand. Christus zélf schenkt elk geestelijk verlangen, door Zijn Heilige Geest. Hij is een Zaligmaker die het alfabet van de genade bij de letter A begint. Hij vraagt niet van u dat u zelf eerst tot de letter B, C of D komt, en dat Hij u dan pas wil ontmoeten. Nee, Hij begint bij het begin."

[BSH]

Lucas 15 spreekt toch duidelijk over blijdschap in de hemel over één zondaar die bekeerd wordt die zich bekeert.

En waarom... waarom bekeerde hij zich... waarom werd hij uit de dood tot het leven geroepen?
Er is maar één reden, waar de Allerhoogste Zelf spreekt: Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde... dáárom...
Niet om die ene zondaar, maar omdat God het wilde, omdat Hij die man van eeuwigheid had liefgehad.
Liefgehad, met een eeuwige liefde...

Mooi geschreven.

Ik reageer hier toch nog even op. Voor zover ik weet wordt (bijna) nooit in de Bijbel de oproep tot geloof en bekering vergezeld van de opmerking dat we dan vanuit onszelf niet kunnen. Waarom dan zo’n huiver als de oproep in deze tijd zonder die disclaimer wordt gedaan?

En ik weet dat als Hij er niet voor zorgde dat ik anders ging denken (metanoia / bekering), ik de keuze nooit zo gemaakt had. Maar is mijn ervaring, hoe Bijbels deze ook verklaarbaar en te onderbouwen is, dan een reden om de Bijbelse boodschap aan te passen? In de Bijbel staat toch een veelvoud van oproepen als ‘Bekeert u’, ‘Gelooft het evangelie’, ‘Komt tot de wateren’, ‘Wend u naar Mij toe en wordt behouden’, ‘Zoekt de Heere en leef’. Enzovoorts, enzovoorts.

Als op paasmorgen tegen de vrouwen was gezegd vóór ze naar het graf gingen: Er ligt een steen! Er staan wachters! Dan waren ze wellicht niet gegaan. Maar ze wisten niet van wachters, ze dachten niet aan een steen. Ze gingen gewoon en kwamen niet beschaamd uit.

Als we nu eens stoppen met telkens roepen: Je kan niet! Je wil niet! en in plaats daarvan gewoon de Bijbelse opdracht onbekommerd gaan verkondigen, dan geloof ik dat er velen zullen gaan. En achteraf zullen zeggen: Als God deze boodschap niet had laten klinken, als Hij niet in mijn hart had gewerkt, dan was ik nooit gegaan. Maar nu heb ik ervaren: Wie tot Hem gaat, wordt geenszins uitgeworpen.

[CBG]

Lucas 15 spreekt toch duidelijk over blijdschap in de hemel over één zondaar die bekeerd wordt die zich bekeert.

En waarom... waarom bekeerde hij zich... waarom werd hij uit de dood tot het leven geroepen?
Er is maar één reden, waar de Allerhoogste Zelf spreekt: Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde... dáárom...
Niet om die ene zondaar, maar omdat God het wilde, omdat Hij die man van eeuwigheid had liefgehad.
Liefgehad, met een eeuwige liefde...

Mooi geschreven.

Ik reageer hier toch nog even op. Voor zover ik weet wordt (bijna) nooit in de Bijbel de oproep tot geloof en bekering vergezeld van de opmerking dat we dan vanuit onszelf niet kunnen. Waarom dan zo’n huiver als de oproep in deze tijd zonder die disclaimer wordt gedaan?

En ik weet dat als Hij er niet voor zorgde dat ik anders ging denken (metanoia / bekering), ik de keuze nooit zo gemaakt had. Maar is mijn ervaring, hoe Bijbels deze ook verklaarbaar en te onderbouwen is, dan een reden om de Bijbelse boodschap aan te passen? In de Bijbel staat toch een veelvoud van oproepen als ‘Bekeert u’, ‘Gelooft het evangelie’, ‘Komt tot de wateren’, ‘Wend u naar Mij toe en wordt behouden’, ‘Zoekt de Heere en leef’. Enzovoorts, enzovoorts.

Als op paasmorgen tegen de vrouwen was gezegd vóór ze naar het graf gingen: Er ligt een steen! Er staan wachters! Dan waren ze wellicht niet gegaan. Maar ze wisten niet van wachters, ze dachten niet aan een steen. Ze gingen gewoon en kwamen niet beschaamd uit.

Als we nu eens stoppen met telkens roepen: Je kan niet! Je wil niet! en in plaats daarvan gewoon de Bijbelse opdracht onbekommerd gaan verkondigen, dan geloof ik dat er velen zullen gaan. En achteraf zullen zeggen: Als God deze boodschap niet had laten klinken, als Hij niet in mijn hart had gewerkt, dan was ik nooit gegaan. Maar nu heb ik ervaren: Wie tot Hem gaat, wordt geenszins uitgeworpen.

Mooi geschreven.

[Terri]

Lucas 15 spreekt toch duidelijk over blijdschap in de hemel over één zondaar die bekeerd wordt die zich bekeert.

En waarom... waarom bekeerde hij zich... waarom werd hij uit de dood tot het leven geroepen?
Er is maar één reden, waar de Allerhoogste Zelf spreekt: Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde... dáárom...
Niet om die ene zondaar, maar omdat God het wilde, omdat Hij die man van eeuwigheid had liefgehad.
Liefgehad, met een eeuwige liefde...

Mooi geschreven.

Ik reageer hier toch nog even op. Voor zover ik weet wordt (bijna) nooit in de Bijbel de oproep tot geloof en bekering vergezeld van de opmerking dat we dan vanuit onszelf niet kunnen. Waarom dan zo’n huiver als de oproep in deze tijd zonder die disclaimer wordt gedaan?

En ik weet dat als Hij er niet voor zorgde dat ik anders ging denken (metanoia / bekering), ik de keuze nooit zo gemaakt had. Maar is mijn ervaring, hoe Bijbels deze ook verklaarbaar en te onderbouwen is, dan een reden om de Bijbelse boodschap aan te passen? In de Bijbel staat toch een veelvoud van oproepen als ‘Bekeert u’, ‘Gelooft het evangelie’, ‘Komt tot de wateren’, ‘Wend u naar Mij toe en wordt behouden’, ‘Zoekt de Heere en leef’. Enzovoorts, enzovoorts.

Als op paasmorgen tegen de vrouwen was gezegd vóór ze naar het graf gingen: Er ligt een steen! Er staan wachters! Dan waren ze wellicht niet gegaan. Maar ze wisten niet van wachters, ze dachten niet aan een steen. Ze gingen gewoon en kwamen niet beschaamd uit.

Als we nu eens stoppen met telkens roepen: Je kan niet! Je wil niet! en in plaats daarvan gewoon de Bijbelse opdracht onbekommerd gaan verkondigen, dan geloof ik dat er velen zullen gaan. En achteraf zullen zeggen: Als God deze boodschap niet had laten klinken, als Hij niet in mijn hart had gewerkt, dan was ik nooit gegaan. Maar nu heb ik ervaren: Wie tot Hem gaat, wordt geenszins uitgeworpen.

Eens.
Ik moet bij al de (wellicht goedbedoelde) drempels vaak denken aan de opmerking van mijn al lang overleden dominee, ( toendertijd geliefd in heel Nederland):
"We moeten niet zo benauwd zijn dat er een huichelaar in de hemel komt".

[Emma de Jong]

https://www.youtube.com/watch?v=s7odqgsuFuA

Trouwdienst met ds. Tuinier en ds. de Groot. Opvallend: een dienst van GerGem Kampen, maar ds. de Groot deed de zegen. Officieel dus een HHK-predikant die in de GerGem voorgaat.

[Ararat]

https://www.youtube.com/watch?v=s7odqgsuFuA

Trouwdienst met ds. Tuinier en ds. de Groot. Opvallend: de dienst was van GerGem Kampen, maar ds. de Groot legde de zegen op. Officieel dus een HHK-predikant die in de GerGem voorgaat.

Ach, wat is de definitie van voorgaan...

Als iedere kijker 1 euro zou geven aan het bruidspaar zou dit dé perfecte clickbait zijn voor op dit forum: het zou ze een leuk extra cadeau opleveren

[GerefGemeente-lid]

https://www.youtube.com/watch?v=s7odqgsuFuA

Trouwdienst met ds. Tuinier en ds. de Groot. Opvallend: een dienst van GerGem Kampen, maar ds. de Groot deed de zegen. Officieel dus een HHK-predikant die in de GerGem voorgaat.

Niets opvallends aan. Juist bijzonder mooi dat dit op deze manier werd gedaan.