Hyperdordt

[Evangelist]

Ik maak me zorgen over een prediking waar het onvoorwaardelijke welmenende aanbod ontbreekt. En die prediking is er. Helaas.
Tegelijkertijd is overslaan naar de andere kant, en welhaast rationele geloofskeuze, net zo gevaarlijk.
En ik ben wel eens bang dat dit nu gepropagandeerd wordt door de mensen rond Geloofstoerusting.
Dan krijg je een koud en hard verstandsgeloof. Waarin bevinding een vies woord geworden is, en je een christendom overhoud vol van gelovige mensen die vooral naar heiligmaking staan, maar geen enkel oog hebben voor mensen die vast lopen, die geen voeten hebben om te gaan en geen handen hebben om aan te grijpen. Die worstelen met hun eigen zondige bestaan en uitzien naar het spreken Gods in hun leven. En dan laat de Koning wel eens wachten, dan verbergt de Koning zich wel eens. Om ons te leren volharden. En dan onverwachts te verschijnen, Zie hier ben Ik.
Die wonderlijke Godsontmoetingen.
Niet als mystiek of voorwaarden, maar om ons volharding te leren.

Ik zit absoluut niet onder een prediking waar kleine letters klinken, en toch hoor ik ook regelmatig, of we nu kennis hebben van die duisternis waarin het Licht zich openbaart. Of we nu geworsteld hebben met de onmogelijkheid en onverbeterlijkheid aan onze kant. Ja of er wel eens een crisis is geweest in ons leven dat we niets anders konden dan met een Esther te vluchten tot de genadetroon, Kom ik om, dan kom ik om. Maar ik zal naar de Koning gaan.

Niet als nieuwe wet. Wel als toetssteen. En terecht. Als we die bevindingen kwijtraken, houden we maar een arm geloof over.

Van harte mee eens. Het lijkt erop dat @Cyrillus deze analyse niet begrijpt, niet aanvoelt, of dat dit gewoon een blinde vlek is. Ik spreek jongeren die regelmatig naar geloofstoerusting gaan, en die doen wat ds Vd Brink zegt, (en Cyrillus hier op RF). Ze geloven eenvoudig het Woord van God, zeggen ze. Maar bij doorvragen blijkt het een verstandelijke keuze te zijn, waarbij er wel bevlogen wordt gesproken, maar waar ik het wonder maar nauwelijks in beluister. Net zomin als het worden van zondaar voor God, het vluchten tot Christus met een verbroken en verslagen hart.

Misschien vindt men dit allemaal kleine lettertjes; dat is dan maar zo. Het zijn wel de “kleine lettertjes” uit de Schrift m.i. Denk alleen al aan het grootste deel van het Psalmenboek, maar ook aan Romeinen 7.

Hiermee wil ik het niet opnemen voor prediking waarin vooral gangen en wegen van Gods volk worden beschreven, en de nodiging tot de zaligheid hooguit in wensende zin voor komt. Wel ben ik bang dat Vd Brink door een eenzijdig front te kiezen, en in reactie daarop Woord en Geest te vermengen, de ene eenzijdigheid inwisselt voor de andere.

[TSD]

Van harte mee eens. Het lijkt erop dat @Cyrillus deze analyse niet begrijpt, niet aanvoelt, of dat dit gewoon een blinde vlek is. Ik spreek jongeren die regelmatig naar geloofstoerusting gaan, en die doen wat ds Vd Brink zegt, (en Cyrillus hier op RF). Ze geloven eenvoudig het Woord van God, zeggen ze. Maar bij doorvragen blijkt het een verstandelijke keuze te zijn, waarbij er wel bevlogen wordt gesproken, maar waar ik het wonder maar nauwelijks in beluister. Net zomin als het worden van zondaar voor God, het vluchten tot Christus met een verbroken en verslagen hart.

Misschien vindt men dit allemaal kleine lettertjes; dat is dan maar zo. Het zijn wel de “kleine lettertjes” uit de Schrift m.i. Denk alleen al aan het grootste deel van het Psalmenboek, maar ook aan Romeinen 7.

Hiermee wil ik het niet opnemen voor prediking waarin vooral gangen en wegen van Gods volk worden beschreven, en de nodiging tot de zaligheid hooguit in wensende zin voor komt. Wel ben ik bang dat Vd Brink door een eenzijdig front te kiezen, en in reactie daarop Woord en Geest te vermengen, de ene eenzijdigheid inwisselt voor de andere.

Exact, dit is uit mijn hart gegrepen!

Ik denk dat het belangrijk is om de kenmerken van genade ook echt als kenmerken, vruchten van genade te blijven blijven benoemen, ook in de prediking. Als de kenmerken als voorwaarden gaan functioneren voordat je mag geloven dan kom je inderdaad bij een voorwaardelijk evangelie en zou je kunnen spreken van hypercalvinisme.

Ik denk dat het een wankel evenwicht is in de prediking waarbij er inderdaad prediking voorkomt waar dat evenwicht kwijt is, maar waar dr. van den Brink de andere kant op buigt, het kind met het badwater weggooit, waarbij er uiteindelijk een soort 'conclusiegeloof' ontstaat waarin het wonder wordt gemist. Ik weet niet wat erger is, mensen die menen een kind van God te zijn, maar dat niet werkelijk zijn en hiervoor niet gewaarschuwd worden, of mensen die onbekeerd zijn die denken dat ze eerst aan allerlei voorwaarden moeten voldoen voordat ze tot Christus mogen komen en daarin niet onderwezen worden.

[Zeeuw]

Ik maak me zorgen over een prediking waar het onvoorwaardelijke welmenende aanbod ontbreekt. En die prediking is er. Helaas.
Tegelijkertijd is overslaan naar de andere kant, en welhaast rationele geloofskeuze, net zo gevaarlijk.
En ik ben wel eens bang dat dit nu gepropagandeerd wordt door de mensen rond Geloofstoerusting.
Dan krijg je een koud en hard verstandsgeloof. Waarin bevinding een vies woord geworden is, en je een christendom overhoud vol van gelovige mensen die vooral naar heiligmaking staan, maar geen enkel oog hebben voor mensen die vast lopen, die geen voeten hebben om te gaan en geen handen hebben om aan te grijpen. Die worstelen met hun eigen zondige bestaan en uitzien naar het spreken Gods in hun leven. En dan laat de Koning wel eens wachten, dan verbergt de Koning zich wel eens. Om ons te leren volharden. En dan onverwachts te verschijnen, Zie hier ben Ik.
Die wonderlijke Godsontmoetingen.
Niet als mystiek of voorwaarden, maar om ons volharding te leren.

Ik zit absoluut niet onder een prediking waar kleine letters klinken, en toch hoor ik ook regelmatig, of we nu kennis hebben van die duisternis waarin het Licht zich openbaart. Of we nu geworsteld hebben met de onmogelijkheid en onverbeterlijkheid aan onze kant. Ja of er wel eens een crisis is geweest in ons leven dat we niets anders konden dan met een Esther te vluchten tot de genadetroon, Kom ik om, dan kom ik om. Maar ik zal naar de Koning gaan.

Niet als nieuwe wet. Wel als toetssteen. En terecht. Als we die bevindingen kwijtraken, houden we maar een arm geloof over.

Van harte mee eens. Het lijkt erop dat @Cyrillus deze analyse niet begrijpt, niet aanvoelt, of dat dit gewoon een blinde vlek is. Ik spreek jongeren die regelmatig naar geloofstoerusting gaan, en die doen wat ds Vd Brink zegt, (en Cyrillus hier op RF). Ze geloven eenvoudig het Woord van God, zeggen ze. Maar bij doorvragen blijkt het een verstandelijke keuze te zijn, waarbij er wel bevlogen wordt gesproken, maar waar ik het wonder maar nauwelijks in beluister. Net zomin als het worden van zondaar voor God, het vluchten tot Christus met een verbroken en verslagen hart.

Misschien vindt men dit allemaal kleine lettertjes; dat is dan maar zo. Het zijn wel de “kleine lettertjes” uit de Schrift m.i. Denk alleen al aan het grootste deel van het Psalmenboek, maar ook aan Romeinen 7.

Hiermee wil ik het niet opnemen voor prediking waarin vooral gangen en wegen van Gods volk worden beschreven, en de nodiging tot de zaligheid hooguit in wensende zin voor komt. Wel ben ik bang dat Vd Brink door een eenzijdig front te kiezen, en in reactie daarop Woord en Geest te vermengen, de ene eenzijdigheid inwisselt voor de andere.

Ik kan je hierin wel volgen. Ik vind het een lastig en delicaat onderwerp. Ik heb in mijn jeugd een dominee gehad, die bv heel vaak in zijn preken gebruikte 'dat het nog mocht gebeuren dat er vandaag nog eentje zalig mag worden'. Dat zijn opzich geen kleine lettertjes, maar hebben mij wel lange tijd een Godsbeeld gegeven dat niet leek op een God die graag zondaren zalig wil maken. Is het zalig worden een wonder? Voor de zondaar een oneindig wonder. Er is werkelijk niets dat daar ook maar enigszins bij in de buurt komt. Maar zondaren zaligen vanuit God als een weinig voorkomend wonder voor te stellen, dat is m.i. niet goed.

[Konijntje]

Komt omdat de prediking van dr vd Brink ook niet op die van de oudvaders lijken, iig niet op die van de Nadere Reformatie.
Een dominee als van Leeuwen komt daar veel dichter bij in de buurt.

Ik merk iets heel eigenaardigs in de discussie over Hyperdordt. Als ik deze discussie vergelijk met de Roomse priester Antoine Bodard die heel onbevangen schrijft over zijn huidige paus waar hij falikant van mening mee verschilt, terwijl Bodard een trouw zoon van de kerk is: iedereen reageert hier als door een wesp gestoken als een theoloog als dr. vd Brink dingen de vinger legt bij bepaalde uitspraken en theologieën van GG predikanten.
Vd. Brink onderbouwt zijn kritiek en heeft een heel andere invalshoek. Hij heeft zich ingeleefd in de Reformatorische theologie en in de theologie van Dordrecht en de theologie van het hypercalvinisme. Terwijl de GG een historie kent van maar ruim 100 jaar. Ik zou u willen vragen: mag dr. vd. Brink de verschillen benoemen? Of moet hij zwijgen? Zoals ik ook een 'spreekverbod' heb als ik het bij geliefde familieleden over het verschil tussen de theologie van Dordt en die van de GG heb. Mijn geliefden vinden me Remonstrants, vijandig, ik sla het eerste stuk over enz. enz. Ik ben een vijand van de bevindelijke waarheid. Nee, dat leggen ze niet uit. Dat vinden ze een ' teer ' onderwerp, einde discussie. Vijftig jaar heb ik geworsteld om de theologie van de Reformatie op éen lijn te krijgen met die van de GG, het is me niet gelukt en het gaat niet lukken. Ik ben zeer dankbaar dat dr. v.d. Brink onderbouwd heeft dat de verschillen inderdaad onoverbrugbaar zijn. Of hij dat op de goede manier gedaan heeft? Ik weet het niet. wel weet ik dat ik in mijn jeugd in de GG in Ned. geleerd heb om alles en iedereen te wantrouwen die de Drie formulieren van Enigheid niet uitlegde in de geest van ds. Kersten en dr. Steenblok ( inderdaad , het is nu heel hard, in sneltreinvaart, aan het veranderen, maar dat kun je beter ook niet hardop zeggen)

Precies dezelfde ervaring heb ik ook. Ik ben van jongs af aan lid van de Ger. Gem. Nog steeds ben ik lid. Ik begreep nooit waarom predikanten zoals ds. Vreugdenhil of ds. Harinck als licht werden gezien, maar ze zijn juist gehoorzaam aan hun Zender!

In mijn jeugd werd voor alles wat niet Ger. Gem. was gewaarschuwd. In de hervormde kerk zongen ze ritmisch. Dat was natuurlijk uit den boze.

Later ben ik meer gaan lezen en ontdekken waarom predikanten uit de rechterflank van de Ger. Gem. niet overeenkomstig het Woord preken. Dr. Van de Brink legt daar haarfijn de vinger op. En dat doet blijkbaar zeer! Het bevel van geloof en bekering ontbreekt namelijk bij deze predikanten. Ook nu zit ik vaak zondag in de kerk en wordt Christus enkel voorgesteld. Maar woorden zoals bekering, geloven, aannemen worden niet gezegd. Men wacht op een bijzondere gebeurtenis. Exact waar de Dordtse Leerregels voor waarschuwen.

Voor mij zijn de boeken van dr. Van de Brink daarom een heldere uiteenzetting en begrijp ik zijn heilige verontwaardiging.

Vind dat je wel grote woorden in de mond neemt. Alsof alles dwaalleer is. Ik vind het lastig dat mensen het zo zwart-wit zien.

Wat ik op zondag in de kerk hoor, is in ieder geval niet in overeenstemming met Dordt. Over het algemeen benadrukt mijn predikant de noodzaak van ellendekennis, legt hij daar de nadruk op in zijn preek en geeft hij aan dat Christus voor zondaren is gestorven en dat Hij ook nog uitverkoren wilt toevoegen. Het bevel van geloof en bekering ontbreekt in de kerk waar ik lid van ben (Ger Gem).

Als ik de Dordtse leerregels doorneem, dan kom ik tot de conclusie dat het bevel van geloof en bekering een vereiste is en ook Bijbels is.

Mijn predikant is overigens een vriendelijke man en ik geloof ook een kind van God. Ik vind het daarom des te lastiger dat hij geen gevolg geeft aan dit bevel.

Overigens zijn er ook een aantal predikanten die wel een ruim aanbod van genade prediken binnen de Ger Gem. Te denken valt aan ds. Vreugdenhil, ds. Baan, ds. Zondag, ds IJsselstein, ds. Harinck enz.

[Konijntje]

Komt omdat de prediking van dr vd Brink ook niet op die van de oudvaders lijken, iig niet op die van de Nadere Reformatie.
Een dominee als van Leeuwen komt daar veel dichter bij in de buurt.

Ik merk iets heel eigenaardigs in de discussie over Hyperdordt. Als ik deze discussie vergelijk met de Roomse priester Antoine Bodard die heel onbevangen schrijft over zijn huidige paus waar hij falikant van mening mee verschilt, terwijl Bodard een trouw zoon van de kerk is: iedereen reageert hier als door een wesp gestoken als een theoloog als dr. vd Brink dingen de vinger legt bij bepaalde uitspraken en theologieën van GG predikanten.
Vd. Brink onderbouwt zijn kritiek en heeft een heel andere invalshoek. Hij heeft zich ingeleefd in de Reformatorische theologie en in de theologie van Dordrecht en de theologie van het hypercalvinisme. Terwijl de GG een historie kent van maar ruim 100 jaar. Ik zou u willen vragen: mag dr. vd. Brink de verschillen benoemen? Of moet hij zwijgen? Zoals ik ook een 'spreekverbod' heb als ik het bij geliefde familieleden over het verschil tussen de theologie van Dordt en die van de GG heb. Mijn geliefden vinden me Remonstrants, vijandig, ik sla het eerste stuk over enz. enz. Ik ben een vijand van de bevindelijke waarheid. Nee, dat leggen ze niet uit. Dat vinden ze een ' teer ' onderwerp, einde discussie. Vijftig jaar heb ik geworsteld om de theologie van de Reformatie op éen lijn te krijgen met die van de GG, het is me niet gelukt en het gaat niet lukken. Ik ben zeer dankbaar dat dr. v.d. Brink onderbouwd heeft dat de verschillen inderdaad onoverbrugbaar zijn. Of hij dat op de goede manier gedaan heeft? Ik weet het niet. wel weet ik dat ik in mijn jeugd in de GG in Ned. geleerd heb om alles en iedereen te wantrouwen die de Drie formulieren van Enigheid niet uitlegde in de geest van ds. Kersten en dr. Steenblok ( inderdaad , het is nu heel hard, in sneltreinvaart, aan het veranderen, maar dat kun je beter ook niet hardop zeggen)

Precies dezelfde ervaring heb ik ook. Ik ben van jongs af aan lid van de Ger. Gem. Nog steeds ben ik lid. Ik begreep nooit waarom predikanten zoals ds. Vreugdenhil of ds. Harinck als licht werden gezien, maar ze zijn juist gehoorzaam aan hun Zender!

In mijn jeugd werd voor alles wat niet Ger. Gem. was gewaarschuwd. In de hervormde kerk zongen ze ritmisch. Dat was natuurlijk uit den boze.

Later ben ik meer gaan lezen en ontdekken waarom predikanten uit de rechterflank van de Ger. Gem. niet overeenkomstig het Woord preken. Dr. Van de Brink legt daar haarfijn de vinger op. En dat doet blijkbaar zeer! Het bevel van geloof en bekering ontbreekt namelijk bij deze predikanten. Ook nu zit ik vaak zondag in de kerk en wordt Christus enkel voorgesteld. Maar woorden zoals bekering, geloven, aannemen worden niet gezegd. Men wacht op een bijzondere gebeurtenis. Exact waar de Dordtse Leerregels voor waarschuwen.

Voor mij zijn de boeken van dr. Van de Brink daarom een heldere uiteenzetting en begrijp ik zijn heilige verontwaardiging.

Als de bekering geen bijzondere gebeurtenis is, weet ik niet hoe je de bekering dan wel ziet eigenlijk?

Mijn woordkeuze is ongelukkig geweest. Ik doel op een bijzondere openbaring. Exact zoals hoofdstuk 5, de vijfde verwerping beschrijft.

[Thea]

"dat ben ik met je eens. Ik bedoel te benadrukken dat de Heilige Geest door het geloof werkt. Niet los van het geloof."
@Cyrillus, het 'wonderlijke' van deze discussie vind ik dat jij, en dat zie ik ook bij ds vd Brink, dogmatische uitgangspunten met je woorden beamen, maar in de uitwerking niet meenemen. Dat vind ik ook heel listig. Als iemand iets zegt, van dat is de leer etc, zeg je dat je dat ook vindt, maar in de praktijk vind je het niet, getuige je uitlatingen. Dat is toch de boel 'voorliegen' of 'draaien. Zo ervaar ik dat.

[Geytenbeekje]

Wat ik op zondag in de kerk hoor, is in ieder geval niet in overeenstemming met Dordt. Over het algemeen benadrukt mijn predikant de noodzaak van ellendekennis, legt hij daar de nadruk op in zijn preek en geeft hij aan dat Christus voor zondaren is gestorven en dat Hij ook nog uitverkoren wilt toevoegen. Het bevel van geloof en bekering ontbreekt in de kerk waar ik lid van ben (Ger Gem).

Als ik de Dordtse leerregels doorneem, dan kom ik tot de conclusie dat het bevel van geloof en bekering een vereiste is en ook Bijbels is.

Mijn predikant is overigens een vriendelijke man en ik geloof ook een kind van God. Ik vind het daarom des te lastiger dat hij geen gevolg geeft aan dit bevel.

Overigens zijn er ook een aantal predikanten die wel een ruim aanbod van genade prediken binnen de Ger Gem. Te denken valt aan ds. Vreugdenhil, ds. Baan, ds. Zondag, ds IJsselstein, ds. Harinck enz.

Een een gesprek hierover gaat niet? Denk je niet dat bij bovenstaande dominees andere valkuilen aanwezig zijn?

[Cyrillus]

"dat ben ik met je eens. Ik bedoel te benadrukken dat de Heilige Geest door het geloof werkt. Niet los van het geloof."
@Cyrillus, het 'wonderlijke' van deze discussie vind ik dat jij, en dat zie ik ook bij ds vd Brink, dogmatische uitgangspunten met je woorden beamen, maar in de uitwerking niet meenemen. Dat vind ik ook heel listig. Als iemand iets zegt, van dat is de leer etc, zeg je dat je dat ook vindt, maar in de praktijk vind je het niet, getuige je uitlatingen. Dat is toch de boel 'voorliegen' of 'draaien. Zo ervaar ik dat.

Wat bedoel je met de praktijk in dit verband?

[Cyrillus]

Wat ik op zondag in de kerk hoor, is in ieder geval niet in overeenstemming met Dordt. Over het algemeen benadrukt mijn predikant de noodzaak van ellendekennis, legt hij daar de nadruk op in zijn preek en geeft hij aan dat Christus voor zondaren is gestorven en dat Hij ook nog uitverkoren wilt toevoegen. Het bevel van geloof en bekering ontbreekt in de kerk waar ik lid van ben (Ger Gem).

Als ik de Dordtse leerregels doorneem, dan kom ik tot de conclusie dat het bevel van geloof en bekering een vereiste is en ook Bijbels is.

Mijn predikant is overigens een vriendelijke man en ik geloof ook een kind van God. Ik vind het daarom des te lastiger dat hij geen gevolg geeft aan dit bevel.

Overigens zijn er ook een aantal predikanten die wel een ruim aanbod van genade prediken binnen de Ger Gem. Te denken valt aan ds. Vreugdenhil, ds. Baan, ds. Zondag, ds IJsselstein, ds. Harinck enz.

Een een gesprek hierover gaat niet? Denk je niet dat bij bovenstaande dominees andere valkuilen aanwezig zijn?

Je schetst een foute vergelijking. Een preek waar geen Evangelie klinkt heeft geen valkuilen, het is geen Evangelie. Een preek waar wel het Evangelie klinkt, kan mogelijk valkuilen hebben, maar is in ieder geval het Evangelie.

[Geytenbeekje]

Wat ik op zondag in de kerk hoor, is in ieder geval niet in overeenstemming met Dordt. Over het algemeen benadrukt mijn predikant de noodzaak van ellendekennis, legt hij daar de nadruk op in zijn preek en geeft hij aan dat Christus voor zondaren is gestorven en dat Hij ook nog uitverkoren wilt toevoegen. Het bevel van geloof en bekering ontbreekt in de kerk waar ik lid van ben (Ger Gem).

Als ik de Dordtse leerregels doorneem, dan kom ik tot de conclusie dat het bevel van geloof en bekering een vereiste is en ook Bijbels is.

Mijn predikant is overigens een vriendelijke man en ik geloof ook een kind van God. Ik vind het daarom des te lastiger dat hij geen gevolg geeft aan dit bevel.

Overigens zijn er ook een aantal predikanten die wel een ruim aanbod van genade prediken binnen de Ger Gem. Te denken valt aan ds. Vreugdenhil, ds. Baan, ds. Zondag, ds IJsselstein, ds. Harinck enz.

Een een gesprek hierover gaat niet? Denk je niet dat bij bovenstaande dominees andere valkuilen aanwezig zijn?

Je schetst een foute vergelijking. Een preek waar geen Evangelie klinkt heeft geen valkuilen, het is geen Evangelie. Een preek waar wel het Evangelie klinkt, kan mogelijk valkuilen hebben, maar is in ieder geval het Evangelie.

Of het geen Evangelie in zich heeft is namelijk ook vrij subjectief.
Ik kan afgaan op wat Konijntje schrijft maar wellicht kom ik tot andere conclusies als ik weet wie de dominee is.

[KDD]

Ik merk iets heel eigenaardigs in de discussie over Hyperdordt. Als ik deze discussie vergelijk met de Roomse priester Antoine Bodard die heel onbevangen schrijft over zijn huidige paus waar hij falikant van mening mee verschilt, terwijl Bodard een trouw zoon van de kerk is: iedereen reageert hier als door een wesp gestoken als een theoloog als dr. vd Brink dingen de vinger legt bij bepaalde uitspraken en theologieën van GG predikanten.
Vd. Brink onderbouwt zijn kritiek en heeft een heel andere invalshoek. Hij heeft zich ingeleefd in de Reformatorische theologie en in de theologie van Dordrecht en de theologie van het hypercalvinisme. Terwijl de GG een historie kent van maar ruim 100 jaar. Ik zou u willen vragen: mag dr. vd. Brink de verschillen benoemen? Of moet hij zwijgen? Zoals ik ook een 'spreekverbod' heb als ik het bij geliefde familieleden over het verschil tussen de theologie van Dordt en die van de GG heb. Mijn geliefden vinden me Remonstrants, vijandig, ik sla het eerste stuk over enz. enz. Ik ben een vijand van de bevindelijke waarheid. Nee, dat leggen ze niet uit. Dat vinden ze een ' teer ' onderwerp, einde discussie. Vijftig jaar heb ik geworsteld om de theologie van de Reformatie op éen lijn te krijgen met die van de GG, het is me niet gelukt en het gaat niet lukken. Ik ben zeer dankbaar dat dr. v.d. Brink onderbouwd heeft dat de verschillen inderdaad onoverbrugbaar zijn. Of hij dat op de goede manier gedaan heeft? Ik weet het niet. wel weet ik dat ik in mijn jeugd in de GG in Ned. geleerd heb om alles en iedereen te wantrouwen die de Drie formulieren van Enigheid niet uitlegde in de geest van ds. Kersten en dr. Steenblok ( inderdaad , het is nu heel hard, in sneltreinvaart, aan het veranderen, maar dat kun je beter ook niet hardop zeggen)

Precies dezelfde ervaring heb ik ook. Ik ben van jongs af aan lid van de Ger. Gem. Nog steeds ben ik lid. Ik begreep nooit waarom predikanten zoals ds. Vreugdenhil of ds. Harinck als licht werden gezien, maar ze zijn juist gehoorzaam aan hun Zender!

In mijn jeugd werd voor alles wat niet Ger. Gem. was gewaarschuwd. In de hervormde kerk zongen ze ritmisch. Dat was natuurlijk uit den boze.

Later ben ik meer gaan lezen en ontdekken waarom predikanten uit de rechterflank van de Ger. Gem. niet overeenkomstig het Woord preken. Dr. Van de Brink legt daar haarfijn de vinger op. En dat doet blijkbaar zeer! Het bevel van geloof en bekering ontbreekt namelijk bij deze predikanten. Ook nu zit ik vaak zondag in de kerk en wordt Christus enkel voorgesteld. Maar woorden zoals bekering, geloven, aannemen worden niet gezegd. Men wacht op een bijzondere gebeurtenis. Exact waar de Dordtse Leerregels voor waarschuwen.

Voor mij zijn de boeken van dr. Van de Brink daarom een heldere uiteenzetting en begrijp ik zijn heilige verontwaardiging.

Als de bekering geen bijzondere gebeurtenis is, weet ik niet hoe je de bekering dan wel ziet eigenlijk?

Mijn woordkeuze is ongelukkig geweest. Ik doel op een bijzondere openbaring. Exact zoals hoofdstuk 5, de vijfde verwerping beschrijft.

Wat jij hier schrijft is al eerder in deze topic weerlegd.

[Martijn]

Helemaal eens.
Ik maak me zorgen over een prediking waar het onvoorwaardelijke welmenende aanbod ontbreekt. En die prediking is er. Helaas.
Tegelijkertijd is overslaan naar de andere kant, en welhaast rationele geloofskeuze, net zo gevaarlijk.
En ik ben wel eens bang dat dit nu gepropagandeerd wordt door de mensen rond Geloofstoerusting.
Dan krijg je een koud en hard verstandsgeloof. Waarin bevinding een vies woord geworden is, en je een christendom overhoud vol van gelovige mensen die vooral naar heiligmaking staan, maar geen enkel oog hebben voor mensen die vast lopen, die geen voeten hebben om te gaan en geen handen hebben om aan te grijpen. Die worstelen met hun eigen zondige bestaan en uitzien naar het spreken Gods in hun leven. En dan laat de Koning wel eens wachten, dan verbergt de Koning zich wel eens. Om ons te leren volharden. En dan onverwachts te verschijnen, Zie hier ben Ik.
Die wonderlijke Godsontmoetingen.
Niet als mystiek of voorwaarden, maar om ons volharding te leren.

Ik zit absoluut niet onder een prediking waar kleine letters klinken, en toch hoor ik ook regelmatig, of we nu kennis hebben van die duisternis waarin het Licht zich openbaart. Of we nu geworsteld hebben met de onmogelijkheid en onverbeterlijkheid aan onze kant. Ja of er wel eens een crisis is geweest in ons leven dat we niets anders konden dan met een Esther te vluchten tot de genadetroon, Kom ik om, dan kom ik om. Maar ik zal naar de Koning gaan.


Niet als nieuwe wet. Wel als toetssteen. En terecht.
Als we die bevindingen kwijtraken, houden we maar een arm geloof over.

Prachtig geschreven HHR;). Zo hoor ik het ook in Scherpenzeel en Renswoude en wens niet anders te horen en te gevoelen.

Hoe moet ik dat lezen over Esther? Bij haar kon het dat de koning haar zou afwijzen als hij bijvoorbeeld in een slecht humeur was.
Als een zondaar tot God vlucht omdat hij niets anders kan, bestaat dan de mogelijkheid dat hij niet wordt aangenomen?

Nee natuurlijk niet. Een zondaar die werkelijk tot God vlucht wordt aangenomen. Het gaat fout dat velen denken te vluchten als een zondaar maar in werkelijkheid dat in het geheel niet doen.

In de waarneming van de vluchtende zondaar wel, aan Gods kant zeker niet.

Maar dan klopt toch niet wat er gezegd wordt?
Het citaat zegt dan: Esther (= de zondaar) gaat tot de koning (= dan God/Jezus). Maar ze weet niet of ze welkom is en daarom zegt ze kom ik om dan kom ik om. Als het over het komen tot Jezus gaat dan lees ik dat hij oproept om juist tot hem te komen.

Door dit soort citaten ontstaat denk ik de verwarring. Als dit wordt vergeestelijkt en een eigen waarheid gaat krijgen. Bevindelijk klinkt het allemaal mooi, maar is geen bijbels beeld van een zondaar die welkom is bij God.

[Herman]

Bevindelijk klinkt het allemaal mooi, maar is geen bijbels beeld van een zondaar die welkom is bij God.

Daar gaat nu net de hele discussie over. Als je je een schuldige zondaar weet en vol ontzag bent voor God die de zonde straft, dan kom je niet zo makkelijk tot Christus. Je komt wel, maar als een door onweder voortgedrevene en ongetrooste. Het beeld van Esther is dan heel erg sterk. Hoeveel barmhartiger is God de Vader om zondaren in genade aan te nemen, dan Ahasverus, de onberekenbare tiran die zelfs door zijn vrouw niet vertrouwd wordt.

[Evangelist]

Hoeveel bezwaren Esther ook heeft gehad, hoezeer ze ook aarzelde en bang was, nu klinkt ook uit de mond van Esther het ware geloof: Ze krijgt zich helemaal over voor Gods zaak. Met vaste overtuiging zegt ze het: “Ik zál… (!!) tot de koning ingaan, hetwelk niet naar de wet is. Wanneer ik dan omkom, zo kom ik om.” Het is totale overgave aan Gods wil. Ik zál…!
Nu zien we in Esther ook een flauwe afschaduwing van de Heere Jezus Christus. Hij is gekomen om Zijn volk te verlossen. En het was niet de vraag: Zou Ik omkomen? Nee, Hij moest omkomen onder Gods recht. Maar juist omdat Hij zo gewillig is gegaan, maar ook weer uit de dood verrezen is, is er verlossing en verlichting voor een ieder die door Hem tot God gaat. Nee, wij hoeven niet naar Koning Christus te gaan, zoals Esther naar Ahasveros ging. Ja, we hebben wél de dood verdiend, vanwege onze zonde. Maar eer de Heere die ongestraft liet blijven, heeft Hij die gestraft aan Zijn eigen, lieve Zoon.
En die Zoon, Christus, zit nu aan de rechterhand van Zijn Vader, om Voorspraak te zijn. Hij is daar als enige Hogepriester, als eeuwige Koning, Die ernaar uitziet dat armen en verlorenen tot God naderen.
Deze Koning is ons van Israëls God gegeven! Je zou kunnen zeggen: Gods gouden scepter wordt in de prediking al van tevoren getoond: 'U zult niet omkomen!' “Want wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen!” Waarom niet? Omdat Gods gouden scepter gedoopt is in het bloed van de Zoon van Zijn eeuwige liefde. Daarom trekt Hij, en nodigt Hij, met goedertierenheid.

[huisman]

Bevindelijk klinkt het allemaal mooi, maar is geen bijbels beeld van een zondaar die welkom is bij God.

Daar gaat nu net de hele discussie over. Als je je een schuldige zondaar weet en vol ontzag bent voor God die de zonde straft, dan kom je niet zo makkelijk tot Christus. Je komt wel, maar als een door onweder voortgedrevene en ongetrooste. Het beeld van Esther is dan heel erg sterk. Hoeveel barmhartiger is God de Vader om zondaren in genade aan te nemen, dan Ahasverus, de onberekenbare tiran die zelfs door zijn vrouw niet vertrouwd wordt.

Vraag mij af hoe de Dr vd Brink aanhangers Lukas 18 lezen? Begint met de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter. Volhardend blijven bidden. Dan de gelijkenis van de tollenaar (stond achter in de tempel) durfde niet verder te komen. Dan de geschiedenis van de rijke jongeling. Jezus stelt zelfs een voorwaarde om Hem te volgen. Verkoop alles wat je hebt en deel het onder de armen. (Zijn dat kleine lettertjes @Cyrillus? )

Of de genezing van de bloedvloeiende vrouw. Ze kon niet wegblijven en ze durfde niet te komen.

Of de Kananese vrouw. Ze wordt drie keer door Jezus afgewezen in Mattheüs 15.
Afwijzing 1.Vers 23. Doch Hij antwoordde haar niet een woord.
Afwijzing 2. Vers 24 Ik ben niet gezonden dan tot de verloren schapen van het huis Israëls
Afwijzing 3. Vers 26 Het is niet betamelijk het brood der kinderen te nemen en den hondekens voor te werpen.

Maar ze hield aan. Zo beproefde de HEERE Zijn eigen werk en kwam het onderscheid tussen deze vrouw en bv de rijke jongeling openbaar. De laatste ging bij de eerste voorwaarde bedroefd weg van Jezus. De Kananese vrouw bleef aanhouden zoals de arme weduwe uit de gelijkenis.

Als ik @Cyrillus lees is het aanbod van genade direct gevolgd door geloof. Elk gebed lijkt onmiddellijk verhoort te worden. Dat er een wachtenstijd kan zijn hoor ik niet.

Naar aanleiding van de preken van afgelopen zondag las ik in het ABC van Comrie het hoofdstuk over verwachten. Dat tintelt van leven. Bevindelijk gereformeerd! Zie geen reden om daar van verlost te worden.