Erfzonde, Erfsmet, Erfschuld

[jakobmarin]

Een tijdje geleden had ik opnieuw een discussie met iemand hierover. Wat zich uiteindelijk toespitste op de erfschuld, m.a.w. worden pasgeboren kinderen schuld toegerekend, de schuld van de zonde van Adam.

Dit hoort bij het reformatorische gedachtengoed, dat een kindje al 'doemwaardig' is en valt onder de 'toorn van God'. Hier is een hele strijd aan vooraf gegaan tegen de leer van Pelagius dat de mensen worden geboren als een wit blad, zonder erfzonde, maar gaat zondigen uit navolging.

De reformatorische leer (erfsmet, erfschuld) weet zich gesteund door deze teksten:
- Romeinen 5:12 Daarom, gelijk door een mens de zonde in de wereld ingekomen is, en door de zonde de dood; en alzo de dood tot alle mensen doorgegaan is, in welken allen gezondigd hebben.
- Psalm 51:7 Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren, en in zonde heeft mij mijn moeder ontvangen.
- Job 14:4 Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.
- Jesaja 48:8 Ook hebt gij ze niet gehoord, ook hebt gij ze niet geweten, ook van toen af is uw oor niet geopend geweest; want Ik heb geweten, dat gij gans trouwelooslijk handelen zoudt, en dat gij van den buik af een overtreder genaamd zijt.
- Johannes 3:6 Hetgeen uit het vlees geboren is, dat is vlees; en hetgeen uit den Geest geboren is, dat is geest.
- Efeze 2:3 Onder dewelke ook wij allen eertijds verkeerd hebben in de begeerlijkheden onzes vleses, doende den wil des vleses en der gedachten; en wij waren van nature kinderen des toorns, gelijk ook de anderen;
- Romeinen 3:23 Want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods;

Anderen zeggen, als we deze teksten nader gaan bezien, hier wel sprake is van erfsmet (het besmet zijn van de zonde van de ouders), maar dat hierin niet is te lezen de erfschuld (het schuldig staan tegenover God bij het geboren te worden uit zondige ouders, zonder zelf een zonde te hebben gedaan).
Die weten zich gesteund uit deze teksten:
- Deuteronomium 24:16 De vaders zullen niet gedood worden voor de kinderen, en de kinderen zullen niet gedood worden voor de vaders; een ieder zal om zijn zonde gedood worden.
- Efeze2:1 En u heeft Hij mede levend gemaakt, daar gij dood waart door de misdaden en de zonden;
- Openbaring 20:12 En ik zag de doden, klein en groot, staande voor God; en de boeken werden geopend; en een ander boek werd geopend, dat des levens is; en de doden werden geoordeeld uit hetgeen in de boeken geschreven was, naar hun werken.
- 2 Samuel 12:23 Maar nu is het dood, waarom zou ik nu vasten? Zal ik hem nog kunnen wederhalen? Ik zal wel tot hem gaan, maar hij zal tot mij niet wederkomen. (David wist zijn net geboren kindje in de hemel)
- Jona 4:11 En Ik zou die grote stad Nineve niet verschonen? waarin veel meer dan honderd en twintig duizend mensen zijn, die geen onderscheid weten tussen hun rechterhand, en hun linkerhand; daartoe veel vee?
- Ezechiel 18: 20 De ziel, die zondigt, die zal sterven; de zoon zal niet dragen de ongerechtigheid des vaders, en de vader zal niet dragen de ongerechtigheid des zoons;
- 2 Kronieken 25:4 Doch hun kinderen doodde hij niet, maar hij deed, gelijk in de wet, in het boek van Mozes, geschreven is, waar de HEERE geboden heeft, zeggende: De vaders zullen niet sterven om de kinderen, en de kinderen zullen niet sterven om de vaders; maar een ieder zal om zijn zonde sterven. Zou God iets doen wat tegen Zijn Eigen wet ingaat?

Dan nog een opmerking over de vertaling van Rom 5:12: Daarom, gelijk door een mens de zonde in de wereld ingekomen is, en door de zonde de dood; en alzo de dood tot alle mensen doorgegaan is, in welken allen gezondigd hebben.
‘In welken’ zou vertaald moeten worden met ‘Of, voorzoveel, of omdat zij allen gezondigd hebben’, zoals de meeste andere vertalingen (Alle vertalingen die ik nageslagen heb) dit hebben en óók staat als mogelijkheid in de kanttekening.
De bijbelverklaring van Dächsel merkt op, dat de vertaling 'in wie' of 'in welke' van taalkundige grond ontbloot is: 'Zij steunt alleen op het gezag der gewone Latijnse overzetting, en misschien nog op een verkeerde opvatting ervan'.


Dit brengt mij er toe toch te twijfelen aan de leer van de erfschuld (dus niet van de erfzonde/erfsmet).
- Als God meerdere keren in de bijbel zegt niet de zonen te zullen straffen om de zonde van hun vaderen, hoe kun je dan leren dat pasgeboren kinderen 'doemwaardig' zijn.
- Meerdere keren staat ook in bovengenoemde teksten dat een ieder gestraft wordt om de zonde die hij zelf heeft gedaan. Hoe kunnen dan alle abortus-kindertjes 'kinderen des toorns' zijn, terwijl ze geen enkele 'dadelijke zonde' hebben gedaan?
- En als dan de tekst uit Rom5:12 een onterechte vertaling is, waarop toch een groot gedeelte van deze leer op gestoeld is, dan kan ik niet meer bedenken waarom dit waar zou zijn......

Hoe denken anderen hierover?

[memento]

Persoonlijk vindt ik de Bijbelteksten, ook zónder Rom 5:12, nog steeds overduidelijk vóór dit leerstuk getuigen. Ook Rom, waar gesproken wordt over dat God Ezau gehaat heeft voordat deze geboren was, kan je erbij betrekken.

[Afgewezen]

Anderen zeggen, als we deze teksten nader gaan bezien, hier wel sprake is van erfsmet (het besmet zijn van de zonde van de ouders), maar dat hierin niet is te lezen de erfschuld (het schuldig staan tegenover God bij het geboren te worden uit zondige ouders, zonder zelf een zonde te hebben gedaan).
Die weten zich gesteund uit deze teksten:
- Deuteronomium 24:16 De vaders zullen niet gedood worden voor de kinderen, en de kinderen zullen niet gedood worden voor de vaders; een ieder zal om zijn zonde gedood worden.
- Efeze2:1 En u heeft Hij mede levend gemaakt, daar gij dood waart door de misdaden en de zonden;
- Openbaring 20:12 En ik zag de doden, klein en groot, staande voor God; en de boeken werden geopend; en een ander boek werd geopend, dat des levens is; en de doden werden geoordeeld uit hetgeen in de boeken geschreven was, naar hun werken.
- 2 Samuel 12:23 Maar nu is het dood, waarom zou ik nu vasten? Zal ik hem nog kunnen wederhalen? Ik zal wel tot hem gaan, maar hij zal tot mij niet wederkomen. (David wist zijn net geboren kindje in de hemel)
- Jona 4:11 En Ik zou die grote stad Nineve niet verschonen? waarin veel meer dan honderd en twintig duizend mensen zijn, die geen onderscheid weten tussen hun rechterhand, en hun linkerhand; daartoe veel vee?
- Ezechiel 18: 20 De ziel, die zondigt, die zal sterven; de zoon zal niet dragen de ongerechtigheid des vaders, en de vader zal niet dragen de ongerechtigheid des zoons;
- 2 Kronieken 25:4 Doch hun kinderen doodde hij niet, maar hij deed, gelijk in de wet, in het boek van Mozes, geschreven is, waar de HEERE geboden heeft, zeggende: De vaders zullen niet sterven om de kinderen, en de kinderen zullen niet sterven om de vaders; maar een ieder zal om zijn zonde sterven. Zou God iets doen wat tegen Zijn Eigen wet ingaat?

Je zou ook kunnen zeggen dat deze teksten bewijzen dat er wél sprake is van erfschuld. Want als de mens alleen gestraft werd op grond van de erfsmet, zonder dat hij daadwerkelijk schuldig staat aan Adams zonde, juist dán zou hij toch gestraft worden voor iets wel zijn vader (Adam), maar niet hijzélf gedaan heeft?

[refo]

De erfzonde is ongeveer het enige dogma dat wetenschappelijk bewezen kan worden.
Niemand doet vanzelf het goede, al denken we van wel.

Toch is de leer van de erfzonde vooral theoretisch, want
Vr.36. Wat nuttigheid verkrijgt gij door de heilige ontvangenis en geboorte van Christus?
Antw. Dat Hij onze Middelaar is, en met Zijn onschuld en volkomen heiligheid mijn zonde, waarin ik ontvangen en geboren ben, voor Gods aangezicht bedekt.

De bijbel staat dan ook vol van bedreigingen tegen dadelijke zonden.

[Luther]

De erfzonde is ongeveer het enige dogma dat wetenschappelijk bewezen kan worden.
Niemand doet vanzelf het goede, al denken we van wel.

Toch is de leer van de erfzonde vooral theoretisch, want
Vr.36. Wat nuttigheid verkrijgt gij door de heilige ontvangenis en geboorte van Christus?
Antw. Dat Hij onze Middelaar is, en met Zijn onschuld en volkomen heiligheid mijn zonde, waarin ik ontvangen en geboren ben, voor Gods aangezicht bedekt.

De bijbel staat dan ook vol van bedreigingen tegen dadelijke zonden.

Ik vermag niet in te zien dat dit theoretisch is. Als je door de verlichting van Gods Geest gaat leren dat je niet alleen dadelijke zonden doet, maar tot op de wortel van je bestaan zonde bent, al vanaf het uur van je ontvangenis af, zoals David zingt, dan is het Evangelie wat de HC in antwoord 36 verwoordt.

[jan33willem]

Persoonlijk vindt ik de Bijbelteksten, ook zónder Rom 5:12, nog steeds overduidelijk vóór dit leerstuk getuigen. Ook Rom, waar gesproken wordt over dat God Ezau gehaat heeft voordat deze geboren was, kan je erbij betrekken.

Over welk leerstuk heb je het hier, Memento? Over de erfzonde in het algemeen of het specifieke onderscheid tussen erfsmet en erfschuld zoals jakobmarin hierboven aangeeft?

En hoe wil je Romeinen 9 hierbij betrekken? -- ik neem tenminste aan dat je Romeinen 9 bedoelt, waar in vers 13 staat: "Gelijk geschreven is: Jakob heb Ik liefgehad, en Ezau heb Ik gehaat." Dit stuk gaat over de vraag wie er kinderen van God zijn. Verzen 8 tot 13 leggen uit dat dit niet een kwestie is van natuurlijke afstamming, maar afhangt van "het verkiezend voornemen van God" (vers 11). Jakob en Ezau worden gepresenteerd als duidelijk voorbeeld hiervan: als natuurlijke afstamming het criterium is, dan zouden Jakob en Ezau allebei kinderen van God zijn omdat ze dezelfde afstamming hebben. Maar nee, dat is niet het geval; God heeft besloten Jakob wel te kiezen en Ezau niet -- Jakob heb Ik liefgehad, en Ezau heb Ik gehaat.

Deze tekst heeft volgens mij niet met de erfzonde te maken, want daar vallen zowel Ezau als Jakob onder, hoewel God Jakob liefhad.

[Tiberius]

Dit brengt mij er toe toch te twijfelen aan de leer van de erfschuld (dus niet van de erfzonde/erfsmet).

Erfschuld valt onder de erfzonde; het leerstuk van de erfzonde onderscheidt namelijk erfschuld en erfsmet, waarbij erfschuld de zonde van Adam is die ons toegerekend wordt, terwijl erfsmet wijst op onze totale geestelijke verdorvenheid.

In het verdere van Romeinen 5 (vers 15 tot 19) bouwt Paulus zijn betoog voort hierover: gelijk de schuld was door één, alzo is de gift; want de schuld is wel uit één misdaad tot verdoemenis, maar de genadegift is uit vele misdaden tot rechtvaardigmaking.
Hij zegt: als je de (erf)schuld loochent, loochen je dus de toerekening. En aangezien de (genade)gift op dezelfde wijze toegerekend wordt, zou je die dus ook loochenen.

Overigens wordt elk kind van God teruggeleid naar de val in het paradijs en krijgt hij oog voor deze erfschuld.

[jakobmarin]

Persoonlijk vindt ik de Bijbelteksten, ook zónder Rom 5:12, nog steeds overduidelijk vóór dit leerstuk getuigen.

Welke andere bijbelteksten bedoel je dan?

Ook Rom, waar gesproken wordt over dat God Ezau gehaat heeft voordat deze geboren was, kan je erbij betrekken.

'Voordat deze geboren was'? Dat staat niet in de bijbel. Wel dat de meerdere de mindere zou dienen. God sprak dit in Maleachi, zo'n 1400 jaar nádat Ezau geboren werd en kende het leven en de zonde van Ezau dus ook, en zei tóen 'Ezau heb ik gehaat', en niet vóór zijn geboorte.

[refo]

Dit brengt mij er toe toch te twijfelen aan de leer van de erfschuld (dus niet van de erfzonde/erfsmet).

Erfschuld valt onder de erfzonde; het leerstuk van de erfzonde onderscheidt namelijk erfschuld en erfsmet, waarbij erfschuld de zonde van Adam is die ons toegerekend wordt, terwijl erfsmet wijst op onze totale geestelijke verdorvenheid.

In het verdere van Romeinen 5 (vers 15 tot 19) bouwt Paulus zijn betoog voort hierover: gelijk de schuld was door één, alzo is de gift; want de schuld is wel uit één misdaad tot verdoemenis, maar de genadegift is uit vele misdaden tot rechtvaardigmaking.
Hij zegt: als je de (erf)schuld loochent, loochen je dus de toerekening. En aangezien de (genade)gift op dezelfde wijze toegerekend wordt, zou je die dus ook loochenen.

Overigens wordt elk kind van God teruggeleid naar de val in het paradijs en krijgt hij oog voor deze erfschuld.

Dat laatste mag nog wel van bewijzen worden voorzien.

In Rom 5 staat telkens wel schuld, maar de kanttekenaren hebben verantwoord dat er eigenlijk 'oordeel' staat.
De teneur van het hoofdstuk is: aan wie hebben we de dood (=straf, oordeel) te danken? Aan Adam. Aan wie hebben we het leven te danken? Aan Christus. En niet: als je de erfschuld loochent, loochen je de toerekening.

[memento]

Persoonlijk vindt ik de Bijbelteksten, ook zónder Rom 5:12, nog steeds overduidelijk vóór dit leerstuk getuigen.

Welke andere bijbelteksten bedoel je dan?

De teksten uit je openingspost.

Ook Rom, waar gesproken wordt over dat God Ezau gehaat heeft voordat deze geboren was, kan je erbij betrekken.

'Voordat deze geboren was'? Dat staat niet in de bijbel. Wel dat de meerdere de mindere zou dienen. God sprak dit in Maleachi, zo'n 1400 jaar nádat Ezau geboren werd en kende het leven en de zonde van Ezau dus ook, en zei tóen 'Ezau heb ik gehaat', en niet vóór zijn geboorte.

Rom 9 (NBV), waar ik meen dat deze teksten deel uitmaken van één argument in het betoog van Paulus.

10 Sterker nog, Rebekka was van onze vader Isaak zwanger van een tweeling, 11-12 en al voor ze geboren waren en nog niets goeds of slechts hadden gedaan, werd haar gezegd: ‘De oudste zal de jongste dienen.’ Gods besluit blijft namelijk van kracht: God kiest een mens niet uit op grond van zijn daden, maar omdat hij hem roept. [11–12] 12 13 Zo staat er ook geschreven: ‘Jakob heb ik liefgehad, Esau heb ik gehaat.’

[jakobmarin]

De teksten die ik opsomde die vóór de erfschuld zouden pleiten, spreken daar niet van. Wel over erfsmet, maar daar zit het nu niet in.

De tekst uit Romeinen 5:12 waar wél duidelijk te lezen zou zijn dat het over erfschuld gaat, zou eigenlijk anders vertaald moeten worden, geven kanttekeningen zelf ook aan, plus ook alle andere bijbelvertalingen.

En om dan zo'n verstrekkend leerstuk (we hebben het erover of een pas- of nog niet geboren baby doemschuldig is) op een enkele tekst te baseren, waarvan de uitleg helemaal niet zeker is, is niet echt betrouwbaar.

Temeer nog, omdat er wel hele duidelijke teksten zijn, voor één uitleg vatbaar, die zeggen dat de kinderen niet schuldig zijn voor de zonden van de vaders en een zondaar gestraft wordt voor zijn eigen misdaden.

[Afgewezen]

De teksten die ik opsomde die vóór de erfschuld zouden pleiten, spreken daar niet van. Wel over erfsmet, maar daar zit het nu niet in.

De tekst uit Romeinen 5:12 waar wél duidelijk te lezen zou zijn dat het over erfschuld gaat, zou eigenlijk anders vertaald moeten worden, geven kanttekeningen zelf ook aan, plus ook alle andere bijbelvertalingen.

En om dan zo'n verstrekkend leerstuk (we hebben het erover of een pas- of nog niet geboren baby doemschuldig is) op een enkele tekst te baseren, waarvan de uitleg helemaal niet zeker is, is niet echt betrouwbaar.

Temeer nog, omdat er wel hele duidelijke teksten zijn, voor één uitleg vatbaar, die zeggen dat de kinderen niet schuldig zijn voor de zonden van de vaders en een zondaar gestraft wordt voor zijn eigen misdaden.

Volgens mij heb ik ook nog een keer gereageerd. Daar ga je echter niet op in. De teksten die jij aanhaalt pleiten juist vóór de erfschuld, niet ertegen.

[jakobmarin]

Je zou ook kunnen zeggen dat deze teksten bewijzen dat er wél sprake is van erfschuld. Want als de mens alleen gestraft werd op grond van de erfsmet, zonder dat hij daadwerkelijk schuldig staat aan Adams zonde, juist dán zou hij toch gestraft worden voor iets wel zijn vader (Adam), maar niet hijzélf gedaan heeft?

Welke voorbeelden ken je van mensen die alléén om erfzonde (schuld, of smet, en dus niet om dadelijke zonde) verdoemd zijn?
Als die er niet zijn, bestaat je vraag niet....

[Tiberius]

Ook ga je niet op mijn posting in...

Dat is namelijk kort samengevat hoe de vaderen daarover spraken.

Als je dat uitgebreider wil lezen, kan ik je hoofdstuk 14 van het eerste deel van "De Redelijke Godsdienst" van. W. à Brakel adviseren.

[jakobmarin]

Ook ga je niet op mijn posting in...

Dat is namelijk kort samengevat hoe de vaderen daarover spraken.

Iemand anders ging al op jou in en vroeg om bewijzen, die ik nog niet heb gezien.
Uiteraard heb ik gelezen hoe de vaderen hierover spreken. Maar dat wil nog niet zeggen, dat we dat zomaar over moeten nemen. Ze zijn van hun tijd toen vooral de strijd werd gestreden tegen de Pelagianen, die de erfzonde (smet) sowieso loochenden (overigens is de indeling -smet, -schuld) nog niet zo heel lang.

Ik vond hier nog een heel stuk over van Dhr. J. Ph. Fijnvandraat.

Is ‘zonde’, ‘erfzonde’ of ‘erfschuld’ mijn straf?
De bewering dat de erfzonde de straf is op de zonde die ik in Adam zou hebben bedreven, klopt niet. Het feit dat Adams nageslacht in zonde wordt ontvangen en geboren, is een gevolg van Adams zonde en kan hoogstens als een hem toekomende straf gezien worden. Het moet voor Adam zeker een vreselijke gewaarwording geweest zijn, dat de natuur van zijn oudste zoon door zijn (Adams) zonde zo verdorven was, dat deze jongen een moordenaar werd van zijn eigen broer. Maar het was niet Kaïns straf, dat hij zo geboren werd! Men beroept zich voor deze redenering op Hebr. 7:9. Daar staat echter niet dat Levi in Abraham aan Melchizedek de tienden betaalde. De schrijver last uitdrukkelijk de woorden in: ‘om zo te zeggen’, of: ‘als het ware’. Wat hij betoogt is: de gelijkheid van positie of rang waarin allen staan die uit Abraham zijn geboren, brengt noodzakelijk met zich mee, dat ook hun priesterlijke positie lager is, dan die van Melchizedek. Om het eens heel populair te zeggen: ‘als je als dubbeltje geboren bent word je nooit een kwartje’. Dat is de bewijsvoering in Hebr. 7, en dat illustreert de schrijver met een ‘om zo te zeggen’. Ik érf dus wel de positie voor God en de verdorven toestand voor God, waarin Adam na de zondeval terecht kwam, maar dat is zomin mijn schuld als mijn straf. Ik heb er immers nimmer om gevraagd geboren te worden. Hier te spreken over mijn straf voor iets dat ik ‘in Adam’ zou hebben gedaan is een kromme redenering. Niet door mij, maar door hém is de zonde in de wereld geko¬men.

Voor mij is de toestand waarin ik ben geboren een wetmatig gegeven, waarvoor ik de oplossing even weinig in handen heb, als dat ik de datum van mijn geboorte in handen had. Mijn verantwoor-delijkheid is slechts, wat ik met dit gegeven doe. Mijn schuld is het, als ik weiger te erkennen dat ik als zondaar ben geboren en dat mijn natuur verdorven is als gevolg van Adams zonde en door Adams (en niet mijn persoonlijke) schuld. En natuurlijk sta ik verantwoordelijk voor mijn persoon-lijke zonde en de daaruit voortvloeiende schuld.

Het omkeren van de zaken
In feite betekent de bovengenoemde redenering het omkeren van de zaken. Dat ik in zonde wordt geboren is Adams schuld. Dat ik als natuurlijk mens niet anders kan dan zondigen (‘wat niet uit het geloof is, is zonde’ Rom. 14:23) is een wetmatig gevolg van Adams zonde. Mijn zonden zijn al-lereerst mijn persoonlijke schuld maar ze vloeien wel voort uit de wetmatigheid dat ik, tengevolge van Adams val in de zonde, geboren ben met een verdorven natuur, die niet anders kan dan zondi-gen. Ieder van ons staat schuldig aan zijn eigen zonden en Adam staat in zekere zin schuldig aan de zonden van alle mensen, omdat hij door zijn zonde zijn nageslacht verdorven heeft. Dus niet ‘ik heb in Adam gezon¬digd’, maar hooguit ‘Adam zondigt in mij’. Mijn oude na¬tuur is de natuur van de gevallen Adam.

Maar wat zegt de Schrift? Hoewel het zojuist gestelde strikt logisch is, wordt deze conclusie niet getrokken! In het Oude Testament wordt zeker viermaal een heel ander principe van de Godsrege-ring aan ons voorgesteld. We vinden dit in Deut. 24:16 (vgl. 2 Kon. 14:6 en 2 Kron. 25:4):

‘De vaderen zullen niet om hun kinderen ter dood ge¬bracht worden; ook zullen de kinderen niet om hun va¬ders ter dood gebracht worden; ieder zal om zijn eigen zonde ter dood gebracht wor-den’.

En zo ook in Ezechiël 18:20;

‘De ziel die zondigt, die zal sterven. Een zoon zal niet mede de ongerechtigheid van zijn vader dragen, en een vader zal niet mede de ongerechtigheid van zijn zoon dragen’.

Geheel in overeenstemming hiermee zegt Rom. 5:12 dat ‘de dood tot alle mensen is doorgegaan doordat allen gezon¬digd hebben’.*

Een onjuist beroep op Rom. 5:19 en 1 Kor. 15:21 22
Voor de opvatting dat ‘de erfzonde’ een straf zou zijn voor de zonde die wij in Adam zouden hebben bedreven beroept men zich ook op bovengenoemde teksten. Bezien we met het oog op het begrip ‘straf’ o.a. Spr. 19:19; Ezech. 5:15; Luk. 23:41; Rom. 13:4; 2 Thess. 1:9; Hebr. 10:29; 1 Petr. 2:14 etc., dan zien we telkens weer, dat in de Schrift ‘straf’ steeds het antwoord is op ongerechtigheden, door de gestrafte personen zelf tevoren bedreven. Rom. 5:19 zegt dan ook niet dat ‘door de overtreding van één (Adam) velen in hem gezondigd hebben’, maar ‘ ... velen tot zondaars gesteld zijn’. Deze tekst leert eenvoudig dat Adam door zijn overtreding zijn gehele nageslacht in de slavernij van de zonde heeft gevoerd. Elke pasgeboren baby is een potentiële zondaar; de zonde huist erin, al manifesteert zij zich nog niet. Zodra een mensenkind opgroeit komt er een moment, waarop de zonde zich manifesteert. Dan blijkt dat ook hij of zij een zondaar is. 1 Kor. 15:21 22 spreekt niet over het erven van schuld of straf, maar over het erven van een natuur die aan de dood onderworpen is.

*De statenvertaling geeft deze tekst helaas anders weer en heeft in plaats van het woord ‘doordat’ de twee woorden ‘in welken’. Zowel Luther als Calvijn en na hen talloze anderen (zie o.a. de Engelse King James vertaling, de Duitse Elberfelder vertaling, de Voorhoeve vertaling etc.) vertalen niet ‘in welken’. De Korte Verklaring laat duidelijk blijken dat ‘in welken’ niet de nauwkeurige vertaling is van de Griekse tekst.