Bidden is de deur openen voor Jezus, en Hem toelaten tot onze noden. Uw hulpeloosheid opent juist de deur, en geeft Hem toegang tot wat u bezwaart...(O. Hallesby)
Wat vinden jullie van dit citaat? Ik vind het mooi.
Bidden is...
-
uitgeworpen
- Berichten: 939
- Lid geworden op: 11 sep 2006, 20:10
Bidden is...
Het gebed is de gouden sleutel die de poort der genade kan openen.
Er zijn wel eens momenten, soms wel eens véle momenten, die je moet doormaken, die voor mensen een blokkade vormen om iets van "dankbaarheid" te voelen, en daaraan gekoppeld ook niet iets van "aanbidding"...............Duuk schreef:
Heb jij niet iets om voor te danken?
In het gebed behoort dankzegging en aanbidding de boventoon te voeren.
Dan voert maar één woord de boventoon: Waarom oh Heer, waarom toch? Een simpele, maar diepdoorleefde hartekreet.
Maar ja, er moeten altijd weer mensen zijn die alles netjes volgens de regeltjes van "zó hoort het en niet anders" willen hebben, en daar ánderen op aanspreken, terwijl er in élk leven momenten of perioden zijn die tot deze hartekreet leiden..................
Moderatorbericht:
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Ik weet niet of jullie spijkers op laag water zoeken. Hoezo?jvdg schreef:Zoeken we spijkers op laag water, Duuk?Duuk schreef:Heb jij niet iets om voor te danken?jvdg schreef:Bidden is vragen of de Heere mijn hart opent voor Hem..............
In het gebed behoort dankzegging en aanbidding de boventoon te voeren.
Op het risico af dat dit de discussie een beetje doodslaat (tekst gejat uit de HC):
Bidden is ten eerste noodzakelijk omdat het gebed het voornaamste is in de dankbaarheid die God van ons eist; bovendien wil God zijn genade en zijn Heilige Geest alleen geven aan hen die van harte en zonder ophouden Hem daarom bidden en daarvoor danken.
En daarin hoort thuis dat ten eerste dat wij alleen de enige ware God, die Zich in zijn Woord aan ons geopenbaard heeft, van harte aanroepen om alles wat Hij ons geboden heeft te bidden.
Ten tweede dat wij onze nood en ellende grondig kennen, om ons voor het aangezicht van zijn majesteit te verootmoedigen.
Ten derde dat wij deze vaste grond hebben, dat Hij ons gebed, al zijn wij dat niet waard, om Christus' wil zeker verhoren wil, zoals Hij ons in zijn Woord belooft heeft.
En in ons gebed kunnen wij vragen om alles wat wij voor lichaam en ziel nodig hebben, zoals de Here Christus dat samenvatte in het gebed dat Hij zelf ons geleerd heeft.
------------------
Dan wordt bidden inderdaad wel moeilijk als je geen dankbaarheid hebt. Maar als je die niet hebt, besef je misschien ook niet goed, tegen welke God je het hebt. Alleen al dat je tegen die God mag praten stemt toch tot verwondering.
Verder verbaast het mij dat in 'onze' kringen in het gebed de aanspraak vaak 'God' of 'Heer'/HEER' is, terwijl Jezus ons leerde bidden tot de Vader. Missen wij hier misschien een stuk vertrouwen?
Bidden is ten eerste noodzakelijk omdat het gebed het voornaamste is in de dankbaarheid die God van ons eist; bovendien wil God zijn genade en zijn Heilige Geest alleen geven aan hen die van harte en zonder ophouden Hem daarom bidden en daarvoor danken.
En daarin hoort thuis dat ten eerste dat wij alleen de enige ware God, die Zich in zijn Woord aan ons geopenbaard heeft, van harte aanroepen om alles wat Hij ons geboden heeft te bidden.
Ten tweede dat wij onze nood en ellende grondig kennen, om ons voor het aangezicht van zijn majesteit te verootmoedigen.
Ten derde dat wij deze vaste grond hebben, dat Hij ons gebed, al zijn wij dat niet waard, om Christus' wil zeker verhoren wil, zoals Hij ons in zijn Woord belooft heeft.
En in ons gebed kunnen wij vragen om alles wat wij voor lichaam en ziel nodig hebben, zoals de Here Christus dat samenvatte in het gebed dat Hij zelf ons geleerd heeft.
------------------
Dan wordt bidden inderdaad wel moeilijk als je geen dankbaarheid hebt. Maar als je die niet hebt, besef je misschien ook niet goed, tegen welke God je het hebt. Alleen al dat je tegen die God mag praten stemt toch tot verwondering.
Verder verbaast het mij dat in 'onze' kringen in het gebed de aanspraak vaak 'God' of 'Heer'/HEER' is, terwijl Jezus ons leerde bidden tot de Vader. Missen wij hier misschien een stuk vertrouwen?
Er zijn wel eens momenten, soms wel eens véle momenten, die je moet doormaken, die voor mensen een blokkade vormen om iets van "dankbaarheid" te voelen, en daaraan gekoppeld ook niet iets van "aanbidding"...............Marco schreef:Op het risico af dat dit de discussie een beetje doodslaat (tekst gejat uit de HC):
Bidden is ten eerste noodzakelijk omdat het gebed het voornaamste is in de dankbaarheid die God van ons eist; bovendien wil God zijn genade en zijn Heilige Geest alleen geven aan hen die van harte en zonder ophouden Hem daarom bidden en daarvoor danken.
En daarin hoort thuis dat ten eerste dat wij alleen de enige ware God, die Zich in zijn Woord aan ons geopenbaard heeft, van harte aanroepen om alles wat Hij ons geboden heeft te bidden.
Ten tweede dat wij onze nood en ellende grondig kennen, om ons voor het aangezicht van zijn majesteit te verootmoedigen.
Ten derde dat wij deze vaste grond hebben, dat Hij ons gebed, al zijn wij dat niet waard, om Christus' wil zeker verhoren wil, zoals Hij ons in zijn Woord belooft heeft.
En in ons gebed kunnen wij vragen om alles wat wij voor lichaam en ziel nodig hebben, zoals de Here Christus dat samenvatte in het gebed dat Hij zelf ons geleerd heeft.
------------------
Dan wordt bidden inderdaad wel moeilijk als je geen dankbaarheid hebt. Maar als je die niet hebt, besef je misschien ook niet goed, tegen welke God je het hebt. Alleen al dat je tegen die God mag praten stemt toch tot verwondering.
Verder verbaast het mij dat in 'onze' kringen in het gebed de aanspraak vaak 'God' of 'Heer'/HEER' is, terwijl Jezus ons leerde bidden tot de Vader. Missen wij hier misschien een stuk vertrouwen?
Dan voert maar één woord de boventoon: Waarom oh Heer, waarom toch? Een simpele, maar diepdoorleefde hartekreet.
Maar ja, er moeten altijd weer mensen zijn die alles netjes volgens de regeltjes van "zó hoort het en niet anders" willen hebben, en daar ánderen op aanspreken, terwijl er in élk leven momenten of perioden zijn die tot deze hartekreet leiden..................
Moderatorbericht:
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Het is goed dat je de belijdenisgeschriften als vertrekpunt van je argumentatie neemt.Marco schreef:Dan wordt bidden inderdaad wel moeilijk als je geen dankbaarheid hebt.
Alleen lijk je de catechismus een bepaalde eenzijdigheid in de mond te leggen, die het niet heeft. Namelijk door als eerste te wijzen op de dankbaarheid.
De catechismus doet dat niet. Wel als het gaat over de noodzaak van het gebed (vr+antw 116). Maar niet als het gaat over de inhoud van het gebed (vr+antw 117 en 118).
Dan wijst de HC op alle geestelijke en lichamelijke nooddruft als inhoud van het gebed.
Gods Woord doet dat ook op talloze plaatsen. Ik noem zomaar een paar plaatsen:
Het indrukwekkende refrein in psalm 107 (een mooie psalm trouwens om de drieslag ellende/verlossing/dankbaarheid Bijbels te funderen):
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
Of uit de berijmde Psalm 25:
Ik hef mijn ziel, o God der goden, tot U op, Gij zijt mijn God; ik heb op U vertrouwd in noden; weer van mij toch schaamte en spot.
Psalm 130, waar de dichter uit de diepte roept:
Uit de diepten roep ik tot U, o HEERE!
HEERE! hoor naar mijn stem; laat Uw oren opmerkende zijn op de stem mijner smekingen.
Ook in het Nieuwe Testament, Romeinen 8:
Want wij weten niet, wat wij bidden zullen gelijk het behoort, maar de Geest Zelf bidt voor ons met onuitsprekelijke zuchtingen.
Het gevaar bestaat namelijk anders, dat je als een Farizeeër vanuit de hoogte gaat bidden en met al je dankbaarheid en aanbidding niets anders dan jezelf bedoelt en de boventoon laat voeren.
Daarom sluit ik me liever aan bij de posting van Rens: een zucht uit de diepte, zoals Saulus dat deed in de straat, genaamd de Rechte, waarvan de Heere Zelf zegt: "Zie, hij bidt".
Hooguit zeg ik "Zo hoort het", maar je hoort mij hier niet "niet anders" zeggen. Bedenk alleen wel, dat als je enige vraag aan God "Waarom?" is, waarom je die vraag stelt. Job stelde die vraag ook. Hoofdstukken lang. Hij kreeg op die vraag geen antwoord, behalve een wedervraag (hoofdstukken lang). God stelde hem de vraag "Wie ben jij dat je mij wilt narekenen? Heb jij soms de aarde/zee/bergen/... gemaakt?"Rens schreef:Er zijn wel eens momenten, soms wel eens véle momenten, die je moet doormaken, die voor mensen een blokkade vormen om iets van "dankbaarheid" te voelen, en daaraan gekoppeld ook niet iets van "aanbidding"...............Marco schreef:Op het risico af dat dit de discussie een beetje doodslaat (tekst gejat uit de HC):
Bidden is ten eerste noodzakelijk omdat het gebed het voornaamste is in de dankbaarheid die God van ons eist; bovendien wil God zijn genade en zijn Heilige Geest alleen geven aan hen die van harte en zonder ophouden Hem daarom bidden en daarvoor danken.
En daarin hoort thuis dat ten eerste dat wij alleen de enige ware God, die Zich in zijn Woord aan ons geopenbaard heeft, van harte aanroepen om alles wat Hij ons geboden heeft te bidden.
Ten tweede dat wij onze nood en ellende grondig kennen, om ons voor het aangezicht van zijn majesteit te verootmoedigen.
Ten derde dat wij deze vaste grond hebben, dat Hij ons gebed, al zijn wij dat niet waard, om Christus' wil zeker verhoren wil, zoals Hij ons in zijn Woord belooft heeft.
En in ons gebed kunnen wij vragen om alles wat wij voor lichaam en ziel nodig hebben, zoals de Here Christus dat samenvatte in het gebed dat Hij zelf ons geleerd heeft.
------------------
Dan wordt bidden inderdaad wel moeilijk als je geen dankbaarheid hebt. Maar als je die niet hebt, besef je misschien ook niet goed, tegen welke God je het hebt. Alleen al dat je tegen die God mag praten stemt toch tot verwondering.
Verder verbaast het mij dat in 'onze' kringen in het gebed de aanspraak vaak 'God' of 'Heer'/HEER' is, terwijl Jezus ons leerde bidden tot de Vader. Missen wij hier misschien een stuk vertrouwen?
Dan voert maar één woord de boventoon: Waarom oh Heer, waarom toch? Een simpele, maar diepdoorleefde hartekreet.
Maar ja, er moeten altijd weer mensen zijn die alles netjes volgens de regeltjes van "zó hoort het en niet anders" willen hebben, en daar ánderen op aanspreken, terwijl er in élk leven momenten of perioden zijn die tot deze hartekreet leiden..................
Daarmee bracht God Job weer tot de orde, als een jengelend kind. Niet bestraffend, wel met een (lichte) toon van verwijt.
Een gebed dat alleen de vraag 'waarom?' stelt, loopt het risico, verwijtend te worden. Je hoort mij niet zeggen dat het niet of nooit mag. Maar je hebt er niets aan als je niet verder komt. Je zult er niet altijd antwoord op krijgen. En dan moet je het toch doen met het gegeven dat het in Gods hand ligt, en dat dat goed is.
Zit je met de vraag 'waarom', ga dan eens naar biblija.net en zoek op 'waarom' in de psalmen. Je vindt dan - afhankelijk van de vertaling die je kiest - rond de 20 resultaten. Verreweg de meeste stellen ook de vraag 'waarom?' Maar ze komen wel verder. Ze komen terug bij God, pleiten op zijn verbond. Allemaal.
De vraag 'waarom' is daarom op zich niet fout. Maar je moet wel verder komen. Misschien niet meteen - daarvoor kan de situatie te ernstig zijn. Maar later wel. En dan komen vroeg of laat toch weer die 'catechismuswijsheden' naar voren. Want dan stel je ook de vraag 'waarom' in het kader van 'het is toch tot Uw eer?'
Als je goed gelezen hebt, heb je gezien dat ik vraag 116, 117 én 118 in mijn post had opgenomen "alle geestelijke en lichamelijke nooddruft" is toch alles wat ik voor lichaam en ziel nodig heb?Tiberius schreef:Het is goed dat je de belijdenisgeschriften als vertrekpunt van je argumentatie neemt.Marco schreef:Dan wordt bidden inderdaad wel moeilijk als je geen dankbaarheid hebt.
Alleen lijk je de catechismus een bepaalde eenzijdigheid in de mond te leggen, die het niet heeft. Namelijk door als eerste te wijzen op de dankbaarheid.
De catechismus doet dat niet. Wel als het gaat over de noodzaak van het gebed (vr+antw 116). Maar niet als het gaat over de inhoud van het gebed (vr+antw 117 en 118).
Dan wijst de HC op alle geestelijke en lichamelijke nooddruft als inhoud van het gebed.
Gods Woord doet dat ook op talloze plaatsen. Ik noem zomaar een paar plaatsen:
Het indrukwekkende refrein in psalm 107 (een mooie psalm trouwens om de drieslag ellende/verlossing/dankbaarheid Bijbels te funderen):
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
Of uit de berijmde Psalm 25:
Ik hef mijn ziel, o God der goden, tot U op, Gij zijt mijn God; ik heb op U vertrouwd in noden; weer van mij toch schaamte en spot.
Psalm 130, waar de dichter uit de diepte roept:
Uit de diepten roep ik tot U, o HEERE!
HEERE! hoor naar mijn stem; laat Uw oren opmerkende zijn op de stem mijner smekingen.
Ook in het Nieuwe Testament, Romeinen 8:
Want wij weten niet, wat wij bidden zullen gelijk het behoort, maar de Geest Zelf bidt voor ons met onuitsprekelijke zuchtingen.
Het gevaar bestaat namelijk anders, dat je als een Farizeeër vanuit de hoogte gaat bidden en met al je dankbaarheid en aanbidding niets anders dan jezelf bedoelt en de boventoon laat voeren.
Daarom sluit ik me liever aan bij de posting van Rens: een zucht uit de diepte, zoals Saulus dat deed in de straat, genaamd de Rechte, waarvan de Heere Zelf zegt: "Zie, hij bidt".
Mijn stelling is alleen, dat als je alleen focust op 'hoe' of 'waarom' dat je dan het risico loopt te blijven steken in een verwijtende houding tot God. En volgens mij zijn we het daar eigenlijk allemaal wel mee eens dat dat niet moet.
Wil er iemand trouwens nog reageren op mijn vraag rond antwoord 119 (en verder) HC, over 'Onze Vader' (in plaats van 'God' of 'Heer') als geadresseerde van ons gebed?
@ Marco............
ik heb zélf nooit de vraag "Waarom" gesteld............wat mij gebeurd is, heeft een doel, en daar "leg ik mij bij neer" zonder morren.
maar er zijn mensen die die bede een hartekreet uit nood is geworden.......................
ik heb zélf nooit de vraag "Waarom" gesteld............wat mij gebeurd is, heeft een doel, en daar "leg ik mij bij neer" zonder morren.
maar er zijn mensen die die bede een hartekreet uit nood is geworden.......................
Moderatorbericht:
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Klopt, want op zich ben ik het volkomen met je eens, maar wilde ik even een nuance aanbrengen.Marco schreef:Als je goed gelezen hebt, (...)
Daarom typte ik ook: "Alleen lijk je de catechismus een bepaalde eenzijdigheid in de mond te leggen"
Want mensen zouden dat aan kunnen grijpen om de gestalte van de dankbare Farizeeër op de belijdenisgeschriften te gronden. En het gebed van de tollenaar weg te trappen.
Ik begrijp uit deze vraag, dat je niet helemaal in 'onze' kringen geworteld bent.Marco schreef:Verder verbaast het mij dat in 'onze' kringen in het gebed de aanspraak vaak 'God' of 'Heer'/HEER' is, terwijl Jezus ons leerde bidden tot de Vader. Missen wij hier misschien een stuk vertrouwen?
Dat men in het gebed de Vadernaam niet gebruikt heeft een tweetal redenen (zover ik weet).
Enerzijds is het een reactie op het lichtzinnig roepen van "God is ons aller Vader" in 'sommige' kringen. Waarvan we vrezen, dat dat alleen op uiterlijke zaken is gebaseerd.
Daarnaast is het een bepaalde uitleg van Romeinen 8 : 14: Want zovelen als er door den Geest Gods geleid worden, die zijn kinderen Gods..
En ook wel Efeze 1 : 13: in Welken gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met den Heiligen Geest der belofte;
Het voert te ver om hier in den brede over te spreken, maar komt er eigenlijk op neer, dat de zondaar eerst een persoonsopenbaring van God de Vader krijgt. In die fase is er nog niet zo'n oog voor de openstaande schuld.
Pas als het de Heere behaagt Zijn Zoon aan ons te openbaren, wordt de zondaar gerechtvaardigd en heeft men kennis aan God de Zoon.
Daarna is er nog een nadere stand in het genadeleven, waarbij de Geest als Persoon aan ons geopenbaard wordt, gegrond op bovenstaande teksten.
Pas als dat gebeurd is, kan Gods kind Vader zeggen.
@Rens
Ik besef dat ik rond het onderwerp 'lijden' makkelijk praten heb - zeker als ik je weblog lees. Juist jij bent iemand bij wie de vraag "waarom" legitiem zou zijn. En toch geef je aan dat je zelf je "erbij neer legt". Dat is knap.
Toch is juist voor wie de vraag "waarom" een hartekreet uit nood is geworden het zo belangrijk om verder te gaan. In de vraag zelf is geen troost. Vooral als je er geen antwoord op krijgt of lijkt te krijgen. Troost is er vooral als je de volgende stap mag zetten. Als je niet weet waarom, maar toch durft overgeven. Daarom zijn die Psalmen vaak ook zo mooi. Als je de mens in nood ziet en herkent, en ook ziet hoe die toch weer bij God uitkomt!
Ik besef dat ik rond het onderwerp 'lijden' makkelijk praten heb - zeker als ik je weblog lees. Juist jij bent iemand bij wie de vraag "waarom" legitiem zou zijn. En toch geef je aan dat je zelf je "erbij neer legt". Dat is knap.
Toch is juist voor wie de vraag "waarom" een hartekreet uit nood is geworden het zo belangrijk om verder te gaan. In de vraag zelf is geen troost. Vooral als je er geen antwoord op krijgt of lijkt te krijgen. Troost is er vooral als je de volgende stap mag zetten. Als je niet weet waarom, maar toch durft overgeven. Daarom zijn die Psalmen vaak ook zo mooi. Als je de mens in nood ziet en herkent, en ook ziet hoe die toch weer bij God uitkomt!