Een overheid die bidt voor de gemeenschap
DEN HAAG - Een overheid die bidt voor de gemeenschap. Zoals Mozes, die, in Exodus 32:7-14, bad om genade voor Israël. „Dat kennen wij niet meer”, zei oud-minister van Justitie Donner dinsdag tijdens een residentiepauzedienst in Den Haag. „Daar ís de overheid ook niet voor.”
„U zou vreemd opkijken indien de minister-president na de ministerraad zou meedelen dat de ministers eerst een uur hebben gebeden om vergeving voor de zonden van Nederland”, aldus Donner. „Ook de meest rechtzinnigen onder ons zouden bij dit bericht denken: Daar is de overheid niet voor.”
Dat heeft weinig met secularisatie of ontkerkelijking te maken, maar alles met het Nieuwe Testament, zo zei de aankomend minister van Sociale Zaken. „Sinds Pasen is Christus onze voorspraak, niet ministers of koningen.”
De boodschap van het Nieuwe Testament is: „Geef de keizer wat des keizers is, en Gode wat Gods is” - het uitgangspunt van scheiding van kerk en staat, met dien verstande dat we Gode meer gehoorzaam moeten zijn dan mensen.” Donner: „Let wel, dat betekent niet dat we als samenleving onze gang kunnen gaan en dat de samenleving geen voorbeden behoeft. Maar die voorbeden doen we thuis of in de kerk, in het gebed om ontferming, vergeving en genade.”
Elke derde dinsdag van de maand wordt in de Waalse Kerk in Den Haag een residentiepauzedienst gehouden. Met steeds twee sprekers: een politicus van een van de christelijke politieke partijen en een predikant van een van de kerken in de regio. Gisteren waren dit mr. J. P. H. Donner en A. Fraanje, voorganger van de Morgenstondgemeente in Den Haag.
De laatste tijd wordt er weer „erg gemakkelijk” over christelijke politiek gesproken, constateerde Donner in zijn referaat. „Alsof andere politiek dat per definitie niet is. We kunnen vanuit een christelijke overtuiging politiek bedrijven, maar of het resultaat christelijk is en of ander beleid dat niet is, dat oordeel is niet aan ons. Je kunt hooguit soms met grote zekerheid weten dat bepaald beleid onchristelijk is.”
Scheiding van kerk en staat dus, aldus Donner, „maar scheiding van geloof en politiek kan niet. Je kunt geloof niet uit de politiek halen, omdat je geloof niet uit mensen kunt halen. Alle handelen, dus ook politiek handelen, berust op een mensbeeld, op opvattingen over wat goed en kwaad is en over het waarom van leven en samenleven. Uitgangspunten die religieus kunnen zijn of niet, maar die men hoe dan ook aanneemt en niet kan bewijzen; die men kortom gelooft.”
Ook in onze tijd zijn er voorbeden nodig, aldus Donner, die aangaf dat toen hij minister was, en ook nadien, velen hem schreven dat zij voor hem baden. „Het heeft mij steeds gesterkt, dankbaar gestemd en bescheiden gemaakt. Ook in de komende periode zal ik die gebeden nodig hebben.”
Maar in overheid en politiek behoeven we vooral ook ’voorgangers’, aldus de bewindsman, „mensen die door hun gedrag en overtuiging de weg wijzen en anderen voorgaan. Af zal het nooit zijn, maar zo kan wel kwaad worden voorkomen, kunnen we houvast en richting bieden en kunnen we mensen tot hun recht laten komen. En zo kunnen we de samenleving tot heil zijn.”
Kan deze gedachtengang van oud- (D.V. morgen weer opnieuw) minister Donner onze instemming hebben?
Hij roept ook op om voorbede voor de regering en hemzelf.
Dat zijn we sowieso verplicht aan de overheden en aan allen die over ons gesteld zijn.
Scheiding van kerk en staat
-
Lisa Ethan
Misschien niet helemaal wat je bedoelde met dit topic maar ik ben VOOR een scheiding van geloofsovertuiging en staat. Waarom? Wel, je ziet wat er in Amerika van is gekomen. De staat die tegen abortussen is, homo huwelijken en voor een oorlog in Iraq.
Het kan nog extremer zelfs. Stel bijvoorbeeld dat wij hier op een dag een moslim overheid hebben met extremistische gedachten? Voor je het weet leven wij hier dan met een Shaira-wet. Er is een reden voor dat in een democratie kerk en staat gescheiden horen te zijn.
Kijk dat we momenteel een Christelijk kabinet hebben heeft voor Christenen uiteraard zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. En persoonlijk vind ik dat de voordelen niet opwegen tegen de nadelen.
Ook al ben ik Christen ben ik voor abortus en voor het homohuwelijk ook al zijn veel van mijn broeders en zusters het daar niet mee eens. Ik ben er echter voor dat zowel voor als tegen niet geforceerd uit het kabinet komt. En zo werkt een democratie, mensen mogen voor of tegen zijn en er wordt een gulden middenweg gekozen. In het geval van welke extremistische gedachtengang dan ook wordt die gulden middenweg echter vaak niet bewandeld. Amerika is hier momenteel het voorbeeld van. Nee of misschien wordt met harde hand te kop in gedrukt, alleen maar omdat ze "overtuigd zijn wat goed is."
Tevens kun je met een meerderheid aan gelovige fundementalisten makkelijk met stemmen winnen, wat de reden is dat George Bush uberhaubt alleen al verkozen is tot president, in mijn optiek heeft hij de kerk hiervoor misbruikt.
Het kan nog extremer zelfs. Stel bijvoorbeeld dat wij hier op een dag een moslim overheid hebben met extremistische gedachten? Voor je het weet leven wij hier dan met een Shaira-wet. Er is een reden voor dat in een democratie kerk en staat gescheiden horen te zijn.
Kijk dat we momenteel een Christelijk kabinet hebben heeft voor Christenen uiteraard zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. En persoonlijk vind ik dat de voordelen niet opwegen tegen de nadelen.
Ook al ben ik Christen ben ik voor abortus en voor het homohuwelijk ook al zijn veel van mijn broeders en zusters het daar niet mee eens. Ik ben er echter voor dat zowel voor als tegen niet geforceerd uit het kabinet komt. En zo werkt een democratie, mensen mogen voor of tegen zijn en er wordt een gulden middenweg gekozen. In het geval van welke extremistische gedachtengang dan ook wordt die gulden middenweg echter vaak niet bewandeld. Amerika is hier momenteel het voorbeeld van. Nee of misschien wordt met harde hand te kop in gedrukt, alleen maar omdat ze "overtuigd zijn wat goed is."
Tevens kun je met een meerderheid aan gelovige fundementalisten makkelijk met stemmen winnen, wat de reden is dat George Bush uberhaubt alleen al verkozen is tot president, in mijn optiek heeft hij de kerk hiervoor misbruikt.
Dat heet consensus.... De CU is tegen, het CDA voor, met kanttekeningen, de PVDA wat meer voor. Logisch dat men geen regeringsstandpunt tgeen abortus inneemt, hoe jammer het ook is. Er is geen enkele mogelijke coalitie waarbij abortus wordt afgeschaft. Dus keurt men het niet af, maar de CU heeft wel voor elkaar gekregen dat er beter wordt voorgelicht. Beter dan dat er helemaal niets gebeurt.... of dat men dan maar helemaal voor is, zonder voorlichting/hulp en allicht een minder strakke "deadline".
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
-
Adorote
Dit lijkt me toch een onmogelijke eis. Dan zou de staat dus alles (moord, doodslag, stelen etc) mogelijk moeten maken.Misschien niet helemaal wat je bedoelde met dit topic maar ik ben VOOR een scheiding van geloofsovertuiging en staat.
Bovendien is het in Nederland (gelukkig) nog wel wat anders gesteld dan in de USA. Wij zijn van de polder. Geen grote leiders hier, maar eindeloos overleggen en onderhandelen :mrgreen:.
-
J.C. Philpot
- Berichten: 10216
- Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08
húp, daar gáán we weer met het "groot naambordjes-spel".......als je die absurditeit wilt vermijden, hou het dan bij zoals het is: parlementaire democratie gekoppeld aan een constitutionele monarchie stoelende op een strikte scheiding tussen kerk en staat.bazz schreef: met welke kerk zou de nederlandse staat verbonden moeten zijn?
Niks welk naambordje, want voor de één staat er een letter te weinig, voor de ander weer ééntje teveel, en ga zomaar door.
Moderatorbericht:
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Hm, in een land waar maar 15 procent geregeld naar de kerk gaat kan je je afvragen of het goed zou zijn als kerk en staat wel samen waren. Het kan wel, maar daarmee gooi je wel de democratie overboord. Goed, logisch, want als kerk en staat niet gescheiden zijn heb je een theocratie. Maar kan je met zo'n minderheid dat wel doen? Dan krijg je ongetwijfeld een revolutieAdorote schreef:Het is nog maar de vraag of dat verstandig is scheiding Kerk en staat, in cultuur zin niet verstanding voor de samenhang van een staat ook niet.De Kerk is en zal altijd blijven een samenbindend organisme,want ten goede komt aan staat en aan de Kerk zelf.
Daarnaast gaat het altijd gepaard met macht. Want hoe kom je anders aan de macht, met een minderheid? En vaak is waar er geen scheiding van kerk en staat was, vroeger, een hoop misbruik van macht gemaakt.... door Rome, door protestanten... je ziet het ook bij andere religies.... vervolgingen omdat mensen dingen opgelegd kregen waar ze zich niet aan wilden houden... tja... lijkt me geen goed idee.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
"de macht komt uit de loop van een geweer"Marnix schreef: een revolutie.....
Daarnaast gaat het altijd gepaard met macht. Want hoe kom je anders aan de macht, met een minderheid? .
Moderatorbericht:
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Daarom bestaan er vast ook geen christelijke theocratïeen meer.Rens schreef:"de macht komt uit de loop van een geweer"Marnix schreef: een revolutie.....
Daarnaast gaat het altijd gepaard met macht. Want hoe kom je anders aan de macht, met een minderheid? .
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
weet je eigenlijk wel van wie er geciteerd wordt????Marnix schreef:Daarom bestaan er vast ook geen christelijke theocratïeen meer.Rens schreef:"de macht komt uit de loop van een geweer"Marnix schreef: een revolutie.....
Daarnaast gaat het altijd gepaard met macht. Want hoe kom je anders aan de macht, met een minderheid? .
Moderatorbericht:
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
JaRens schreef:weet je eigenlijk wel van wie er geciteerd wordt????Marnix schreef:Daarom bestaan er vast ook geen christelijke theocratïeen meer.Rens schreef:"de macht komt uit de loop van een geweer"Marnix schreef: een revolutie.....
Daarnaast gaat het altijd gepaard met macht. Want hoe kom je anders aan de macht, met een minderheid? .
En die heeft niets met theocratieen te maken... wel met een dictatuur 
Maar hij heeft ten dele wel gelijk. Daarom zijn religie en macht moeilijk te combineren. Vroeger zijn er in naam van het geloof een heleboel misdaden gepleegd maar uiteindelijk had het helemaal niet met geloof te maken...maar ging het gewoon om macht...Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
veel mensen gaan ervan uit dat bij de opheffing van de scheiding Kerk en Staat de kerk macht krijgt over de staat, maar ik ben eerder bang dat het andersom zal gaan, en dat de kerk zich dient te voegen naar wat de staat voorschrijft. bovendien, stel dat de kerk inderdaad macht krijgt over de staat, is het gevaar groot dat de kerkelijke leiders zich zoveel met staatsaangelegenheden gaan bemoeien, dat hun politiek leiderschap belangrijker wordt dan hun kerklijk/gelovig leiderschap.
Als men het heeft over de relatie tussen kerk en staat & theocratie, moet men eerst afvragen wat een vorm van theocratie : ecclesiocracy,Erastianism, establishment principle of national confessionalism .
Mischien dat het volgende artikel helpt :
--------------------------------------------------
Lordship of Christ and the Separation of Church and State
by William Einwechter
The issue of the relationship between the church and state has proven to be one that is fraught with difficulty, disagreement, and bitter controversy. Various ideas on how the church and state should relate to one another have been proposed and tried. Today, the church is as divided as ever on what the precise relationship should be between church and state. This division contributes substantially to the triumph of secularism in civil government, and negates the ability of Christians to speak with one voice on this most crucial matter.
Views on the Relation between Church and State
There have been five competing views on the relationship between church and state that have been advocated by Christians:
A union of church and state that grants the church power over the state. This is known as ecclesiocracy. The church holds ultimate authority in all spheres and has the power to dictate policy to the state.
A union of church and state that grants the state power over the church. This is known (in varying forms) as Erastianism. The state governs the affairs of the church, establishing the church's doctrine, worship, and ministers. The state (often through the office of the chief magistrate) is considered the head of the church, and the final court of appeal in all ecclesiastical matters.
A union of a particular denomination of the Christian church with the state. This is known as the establishment principle. In such a union of church and state, one denomination is established as the state church and it alone receives the countenance and support of the state; all other denominations or independent Christian congregations are either tolerated or suppressed. Under the establishment principle, the state church retains its independence from the control of the state (at least in theory).
An official recognition of the governing authority of Jesus Christ and His Word by the state. This is known as national confessionalism. Here there is a clear institutional separation between church and state, and both remain independent of the control of the other, while there is an informal union of church and state in that both confess the same Lord. The submission of the state to Christ formally establishes a Christian nation that requires Christian magistrates and biblically based laws, but does not establish a formal institutional union between church and state.
Complete separation between the church and state in all regards. This is known as secularism. In this view, the state is forbidden to interest itself in any way with the Christian faith (or, for that matter, with any religion). The state must maintain a clear wall of separation between church and state, and give no support or countenance to any religion at all. The concerns of the state are secular concerns only, and, therefore, appeal cannot be made to any religious or Christian principles in the state's constitution, legislative or judicial counsels, or qualifications for civil office. Although secularism may endorse a form of religious "liberty," it excludes Jesus Christ and the church from the public square.
How are we to judge between these competing theories? Which, if any, is correct? How is the dilemma over the relationship between church and state to be solved? The solution is found in the doctrine of the lordship of Christ, or, in the doctrine of His mediatorial reign.
The Lordship of Christ
According to Scripture, when Jesus Christ arose from the dead He ascended into heaven and took His seat at the right hand of God the Father (Acts 2:30-36; 5:30-31; Ps. 110:1). At that time He was granted all authority in heaven and earth (Matt. 28:18) and, accordingly, all men now have been commanded to bow before Him and to confess Him as Lord (Phil. 2:9-11). The lordship of Christ is absolute; there is no creature, person, institution, tribe, tongue, or nation, that has not been placed under Him by the Father (Dan. 7:13,14; 1 Pet. 3:22; Heb. 2:5-9; Rev. 17:16). In particular, because of the subject under discussion, we note that Christ has been appointed as Lord of both church and state.
Jesus Christ is the Head of the church (Col. 1:18), and the Shepherd of the flock of God (John 10:11, 1 Pet. 5:4). The church was purchased by His blood (Acts 20:28), and the members were given to Him by the Father (John 6:37-39). Christ alone has authority to govern the church, and those who hold office in the church do so by His appointment and serve as His ministers to carry out His will. To Christ belongs the sole prerogative to establish the doctrine, worship, and practice of the church, and this He does through His Word. The church as a divinely established institution stands directly under Christ and submits to Him as Lord.
Jesus Christ is also the Governor of the nations (Ps. 22:28), and Prince of the kings of the earth (Rev. 1:5). Christ has been placed in authority over the civil government and rulers of every nation, and has been commissioned by the Father to bring them into submission to His reign ( Ps. 2; 110:1-3; 1 Cor. 15:24-28; Rev. 2:26-28; 19:16). All kings and rulers are commanded to pay homage to Christ as their Sovereign and to serve Him in their capacity as civil magistrates (Ps. 2:10-12; Phil. 2:9). Therefore, the state is to recognize the authority of Christ over it and conduct its divinely appointed task (Rom. 13:1-6) with conscious submission to His Word. The state is directly accountable to Christ as the mediatorial King.
The Relationship between Church and State
In Scripture, church and state are treated as separate institutions each having their own clearly defined ministry and sphere of authority. However, both church and state are also presented as being divine institutions and ultimately answerable to God.
In Old Testament Israel, church and state were separate institutions within the covenant nation of Israel. Both were commanded by God to serve Him in their appointed sphere. By obeying God's Word, each contributed to the well-being of the nation and to the advance of God's kingdom in Israel. Church and state were not competing institutions, nor was one under the authority of the other. Rather, each stood directly under Yahweh who was Lord of both church and state. Hence, the relationship between church and state was defined by their common covenant Head. Church and state in Israel were united by a common allegiance to Yahweh; yet church and state were separate institutions by the will and command of Yahweh.
In the New Testament, the kingdom of God is not limited to one nation. However, the doctrine of Christ's lordship over both church and state means that the basic relationship that existed in Israel between church and state is the relationship that should exist between church and state today. Church and state are to be united by a common allegiance to Jesus Christ, but are to remain separate as institutions.
The sequence for bringing about the biblical relationship between church and state in New Testament times is different than what took place in Israel. First, the church must be planted in a particular nation. Then as the church grows and faithfully disciples the converts, Christian citizens and rulers will see their duty to establish a Christian civil government. When the nation comes to the place of explicitly recognizing the authority of Christ over the state, it will become a Christian nation with both church and state, in their own proper spheres, confessing Christ as Lord.
Conclusion
The doctrine of the lordship of Christ enables us to determine the true relationship between church and state. Since Christ is Lord of both, ecclesi-ocracy and Erastianism, which posit the lordship of one of these institutions over the other, are manifestly in error. Secularism is so patently false that it is amazing that this is the view of church and state that is supported by so many Christians. The establishment principle also comes up short in that it goes beyond the duty of the state to confess its submission to Christ, and requires the state to differentiate between Christian denominations, and to intrude into matters that belong exclusively to the sphere of the church (i.e., matters relating to the fine points of doctrine, practice, and worship).
The doctrine of the lordship of Christ leads to the position of national confessionalism. Here, the authority of Christ over both church and state is recognized and carefully guarded; the church and state are united by a common allegiance to Christ, but remain as separate institutions; the Christian Faith is established, but not any particular church.
Zie : http://www.natreformassn.org/statesman/99/lordsep.html
Mischien dat het volgende artikel helpt :
--------------------------------------------------
Lordship of Christ and the Separation of Church and State
by William Einwechter
The issue of the relationship between the church and state has proven to be one that is fraught with difficulty, disagreement, and bitter controversy. Various ideas on how the church and state should relate to one another have been proposed and tried. Today, the church is as divided as ever on what the precise relationship should be between church and state. This division contributes substantially to the triumph of secularism in civil government, and negates the ability of Christians to speak with one voice on this most crucial matter.
Views on the Relation between Church and State
There have been five competing views on the relationship between church and state that have been advocated by Christians:
A union of church and state that grants the church power over the state. This is known as ecclesiocracy. The church holds ultimate authority in all spheres and has the power to dictate policy to the state.
A union of church and state that grants the state power over the church. This is known (in varying forms) as Erastianism. The state governs the affairs of the church, establishing the church's doctrine, worship, and ministers. The state (often through the office of the chief magistrate) is considered the head of the church, and the final court of appeal in all ecclesiastical matters.
A union of a particular denomination of the Christian church with the state. This is known as the establishment principle. In such a union of church and state, one denomination is established as the state church and it alone receives the countenance and support of the state; all other denominations or independent Christian congregations are either tolerated or suppressed. Under the establishment principle, the state church retains its independence from the control of the state (at least in theory).
An official recognition of the governing authority of Jesus Christ and His Word by the state. This is known as national confessionalism. Here there is a clear institutional separation between church and state, and both remain independent of the control of the other, while there is an informal union of church and state in that both confess the same Lord. The submission of the state to Christ formally establishes a Christian nation that requires Christian magistrates and biblically based laws, but does not establish a formal institutional union between church and state.
Complete separation between the church and state in all regards. This is known as secularism. In this view, the state is forbidden to interest itself in any way with the Christian faith (or, for that matter, with any religion). The state must maintain a clear wall of separation between church and state, and give no support or countenance to any religion at all. The concerns of the state are secular concerns only, and, therefore, appeal cannot be made to any religious or Christian principles in the state's constitution, legislative or judicial counsels, or qualifications for civil office. Although secularism may endorse a form of religious "liberty," it excludes Jesus Christ and the church from the public square.
How are we to judge between these competing theories? Which, if any, is correct? How is the dilemma over the relationship between church and state to be solved? The solution is found in the doctrine of the lordship of Christ, or, in the doctrine of His mediatorial reign.
The Lordship of Christ
According to Scripture, when Jesus Christ arose from the dead He ascended into heaven and took His seat at the right hand of God the Father (Acts 2:30-36; 5:30-31; Ps. 110:1). At that time He was granted all authority in heaven and earth (Matt. 28:18) and, accordingly, all men now have been commanded to bow before Him and to confess Him as Lord (Phil. 2:9-11). The lordship of Christ is absolute; there is no creature, person, institution, tribe, tongue, or nation, that has not been placed under Him by the Father (Dan. 7:13,14; 1 Pet. 3:22; Heb. 2:5-9; Rev. 17:16). In particular, because of the subject under discussion, we note that Christ has been appointed as Lord of both church and state.
Jesus Christ is the Head of the church (Col. 1:18), and the Shepherd of the flock of God (John 10:11, 1 Pet. 5:4). The church was purchased by His blood (Acts 20:28), and the members were given to Him by the Father (John 6:37-39). Christ alone has authority to govern the church, and those who hold office in the church do so by His appointment and serve as His ministers to carry out His will. To Christ belongs the sole prerogative to establish the doctrine, worship, and practice of the church, and this He does through His Word. The church as a divinely established institution stands directly under Christ and submits to Him as Lord.
Jesus Christ is also the Governor of the nations (Ps. 22:28), and Prince of the kings of the earth (Rev. 1:5). Christ has been placed in authority over the civil government and rulers of every nation, and has been commissioned by the Father to bring them into submission to His reign ( Ps. 2; 110:1-3; 1 Cor. 15:24-28; Rev. 2:26-28; 19:16). All kings and rulers are commanded to pay homage to Christ as their Sovereign and to serve Him in their capacity as civil magistrates (Ps. 2:10-12; Phil. 2:9). Therefore, the state is to recognize the authority of Christ over it and conduct its divinely appointed task (Rom. 13:1-6) with conscious submission to His Word. The state is directly accountable to Christ as the mediatorial King.
The Relationship between Church and State
In Scripture, church and state are treated as separate institutions each having their own clearly defined ministry and sphere of authority. However, both church and state are also presented as being divine institutions and ultimately answerable to God.
In Old Testament Israel, church and state were separate institutions within the covenant nation of Israel. Both were commanded by God to serve Him in their appointed sphere. By obeying God's Word, each contributed to the well-being of the nation and to the advance of God's kingdom in Israel. Church and state were not competing institutions, nor was one under the authority of the other. Rather, each stood directly under Yahweh who was Lord of both church and state. Hence, the relationship between church and state was defined by their common covenant Head. Church and state in Israel were united by a common allegiance to Yahweh; yet church and state were separate institutions by the will and command of Yahweh.
In the New Testament, the kingdom of God is not limited to one nation. However, the doctrine of Christ's lordship over both church and state means that the basic relationship that existed in Israel between church and state is the relationship that should exist between church and state today. Church and state are to be united by a common allegiance to Jesus Christ, but are to remain separate as institutions.
The sequence for bringing about the biblical relationship between church and state in New Testament times is different than what took place in Israel. First, the church must be planted in a particular nation. Then as the church grows and faithfully disciples the converts, Christian citizens and rulers will see their duty to establish a Christian civil government. When the nation comes to the place of explicitly recognizing the authority of Christ over the state, it will become a Christian nation with both church and state, in their own proper spheres, confessing Christ as Lord.
Conclusion
The doctrine of the lordship of Christ enables us to determine the true relationship between church and state. Since Christ is Lord of both, ecclesi-ocracy and Erastianism, which posit the lordship of one of these institutions over the other, are manifestly in error. Secularism is so patently false that it is amazing that this is the view of church and state that is supported by so many Christians. The establishment principle also comes up short in that it goes beyond the duty of the state to confess its submission to Christ, and requires the state to differentiate between Christian denominations, and to intrude into matters that belong exclusively to the sphere of the church (i.e., matters relating to the fine points of doctrine, practice, and worship).
The doctrine of the lordship of Christ leads to the position of national confessionalism. Here, the authority of Christ over both church and state is recognized and carefully guarded; the church and state are united by a common allegiance to Christ, but remain as separate institutions; the Christian Faith is established, but not any particular church.
Zie : http://www.natreformassn.org/statesman/99/lordsep.html