RD dinsdag 6 juni '06
Kerkredactie Geplaatst: 6-06-2006 | 11:50
Per maand 400 jonge kerkverlaters
Onderzoekers: Investeer in jeugd vóór het te laat is
ZEIST - Elke maand verlaten zo’n 400 jongeren tussen de 12 en de 18 jaar de kerk. Per jaar zijn dit er bijna 5000. De meesten van hen haken „stilzwijgend” af, zo blijkt uit het zaterdag gepresenteerde onderzoek ”Op kousenvoeten de kerk uit”.
Het onderzoek naar de betrokkenheid van jongeren bij de kerk werd uitgevoerd op initiatief van de Christelijke Jongerenwerkersopleiding van Christelijke Hogeschool en Toerustingscentrum De Wittenberg in Zeist, met medewerking van studenten van de opleiding Godsdienst Pastoraal Werk aan de Christelijke Hogeschool Ede. De resultaten werden zaterdagavond bekendgemaakt op de Opwekkingsconferentie in Biddinghuizen.
De Wittenberg schreef 1500 kerken aan met de vraag aan het onderzoek mee te doen door het invullen van een enquête op internet. Uiteindelijk deden 131 kerken mee. Hoewel dit er minder zijn dan de onderzoekers hadden gehoopt, gaan zij ervan uit dat het onderzoek „redelijk representatief” is.
De auteurs onderscheiden drie kerktypes: Protestantse Kerk in Nederland, reformatorisch (waartoe zij de Christelijke Gereformeerde Kerken, Nederlands Gereformeerde Kerken, Gereformeerde Kerken vrijgemaakt en Gereformeerde Gemeenten rekenen) en evangelisch. Jongeren verdelen zij onder in drie leeftijdscategorieën: tussen de 12 en de 15 jaar, tussen de 16 en de 18 jaar en tussen de 19 en de 25 jaar.
Op basis van de verkregen gegevens komen zij tot meerdere conclusies. De eerste is wel dat kerken „slecht op de hoogte” zijn van eigen ledenaantallen en participatie door jongeren. „Wellicht is daarom de belangrijkste conclusie uit het onderzoek er een die niet uit de cijfers zelf blijkt, namelijk: dat veel kerken weinig tot geen inzicht hebben in de betrokkenheid van jongeren bij hun kerk. Hoe verklaren we dat? Zijn ze niet geïnteresseerd? Richten ze zich alleen op de jongeren die komen en vallen de jongeren die niet komen volledig buiten hun aandacht?”
De auteurs roepen op tot onderzoek: hoeveel jongeren haken er af, en vooral: waarom haken zij af? „Kwalitatief onderzoek alleen is onvoldoende: het gaat vooral om het verhaal áchter de cijfers. Dat verhaal krijg je alleen door met de jongeren in gesprek te gaan.”
Als tweede stellen zij vast dat de kerken in totaal nog geen 10 procent van de jongeren in Nederland bereiken. Zo’n 6 procent bezoekt kerkdiensten en zo’n 7 procent participeert in activiteiten. „Hoewel ons onderzoek zich voornamelijk gericht heeft op de jongeren die de kerk verlaten, is het aantal jongeren dat niet door de kerken bereikt wordt, nog vele malen groter. Het gaat om 2,3 tot 2,5 van de 2,7 miljoen jongeren tussen 12 en 25 jaar in Nederland. Het grootste werkterrein voor de kerk ligt dan ook buiten haar muren.” Kerken zouden hun krachten moeten bundelen om deze jongeren te bereiken, stellen de onderzoekers.
Verder: per jaar verlaten 4800 jongeren tussen de 12 en 18 jaar de kerk, „oftewel 400 per maand en 92 per week. Merk op dat het hier gaat over de kerkverlating van 12-18 jaar en niet van 12-25 jaar. Dit komt omdat we niet weten hoeveel mensen die nu tussen de 19 en 25 zijn de kerk verlaten.”
De meesten van deze jongeren haken stilzwijgend af. „Zij verlaten de kerk als het ware op kousenvoeten. Ze schrijven geen brief naar de kerkenraad om hun onvrede te uiten en hun vertrek heeft geen financieel nadelige gevolgen voor de kerk.”
Hoe komt het dat jongeren (en volwassenen) de kerk verlaten? De auteurs van ”Op kousenvoeten de kerk uit” wijzen in de eerste plaats op de betrokkenheid van ouders (het gezin). „Er zijn bijna geen jongeren die naar de kerk gaan, terwijl de ouders niet naar de kerk gaan. Daarbij gaat het niet alleen om de participatie in kerkelijke activiteiten, maar ook om het overdragen en voorleven van het geloof.”
Als tweede belangrijke factor noemen zij de kerk zelf. „Als jongeren er zelf voor kiezen de kerk te verlaten (terwijl hun ouders nog betrokken zijn), heeft dit vaak te maken met het feit dat ze zich niet thuis voelen in de kerk, geen aansluiting hebben bij leeftijdgenoten, het geloof niet aantrekkelijk vinden, en /of het idee hebben dat het geloof niks toevoegt aan hun leven.
De vraag is of het de inhoud zelf is die de jongeren afwijzen, of dat het vooral te maken heeft met de manier waarop het geloof wordt gepresenteerd en gecommuniceerd. In het laatste geval is de kerk verantwoordelijk.”
Over het algemeen lijken jongeren in „traditionele kerken” hier meer last van te hebben, constateren de onderzoekers, en is de kloof tussen kerk en de leefwereld van de jongere groter. „Ook uit ons onderzoek blijkt dat evangelische kerken beter in staat zijn hun jongeren vast te houden.”
Kerkverlating begint al bij kinderen, stellen de auteurs verder vast. „Ons onderzoek heeft zich beperkt tot jongeren bóven de twaalf. Daar blijkt echter al de helft niet meer mee te doen. Wat gebeurt er onder de 12 jaar? Tussen doop of opdragen en het verlaten van de basisschool? Hier zou onderzoek naar gedaan moeten worden.”
Wat investeren kerken in jongeren? Deze vraag is niet meegenomen in het onderzoek, „omdat we vreesden dat daarop geen antwoord te vinden zou zijn. Maar als we kijken naar het budget van de kerk, de ruimte die er in het kerkgebouw is en de menskracht die aan jongeren besteed wordt, dan lijkt het erop dat kerken minder dan 16 tot 29 procent van hun budget in jongeren investeren.”
Een derde (PKN) tot meer dan de helft (reformatorisch) van de kerken heeft geen eigen ruimte voor jongeren, zo blijkt. Van de onderzochte kerken heeft 3 procent van de evangelische, 4 procent van de reformatorische en 16 procent van de bij de Protestantse Kerk aangesloten gemeenten een jeugdwerker in dienst.
Reformatorische en evangelische kerken zijn wel beter in staat om jongeren te bereiken dan PKN-gemeenten, aldus de onderzoekers. „De kerken zouden van elkaar kunnen leren.” Evangelische kerken lijken beter in staat jongeren langdurig vast te houden dan reformatorische kerken.
Wat de jeugdwerker betreft: hun aantal groeit, constateren de auteurs. Terecht, menen zij, en zij verwijzen dan naar een onderzoek van Baxter-Brown (2003) waaruit zou blijken dat in de kerken in Engeland met een jeugdwerker de kerkverlating „min of meer tot stilstand kon worden gebracht. In deze kerken zijn meer vrijwilligers bij het jeugdwerk betrokken en gaan de gemeenteleden met meer plezier naar de kerk dan in kerken zonder jeugdwerker.”
De onderzoekers doen ten slotte een „dringend beroep” op kerken om te investeren in jongeren „vóór het te laat is. En om zich niet alleen te beperken tot de jongeren uit de eigen kaartenbak, maar zich ook te richten op de grootste groep jongeren in Nederland: zij die geen kerkelijke betrokkenheid hebben.”
Per maand 400 jonge kerkverlaters
Ik denk dat heel veel jeugd de kerk verlaat omdat hun ouders enkel nog uit traditie en om de omgeving naar de kerk gaan. Je hebt helaas ook uitzonderingen en die ouders hebben dan een hoop verdriet te verwerken 
De kerkdiensten aanpassen aan de jeugd op een manier dat je er een vrolijke boel met een bandje van maakt heeft in de praktijk geen, of juist negatieve invloed op de kerkverlating door de jeugd. Ik denk dat in de eerste plaats de ongelooflijke grote hoeveelheid doodgelovige ouders een upgrade moeten krijgen. Pinksteren... Och, dat Gij de hemelen scheurdet!
De kerkdiensten aanpassen aan de jeugd op een manier dat je er een vrolijke boel met een bandje van maakt heeft in de praktijk geen, of juist negatieve invloed op de kerkverlating door de jeugd. Ik denk dat in de eerste plaats de ongelooflijke grote hoeveelheid doodgelovige ouders een upgrade moeten krijgen. Pinksteren... Och, dat Gij de hemelen scheurdet!Kaw, ik vind dat je gelijk hebt.
Als sleur en gewoonte de reden van kerkgang zijn bij de ouders, zullen kinderen eerder afhaken, omdat zij nuchter stellen: wat levert zo'n kerkgang op?
Als ouders (of anderen) niet helder uit kunnen leggen wat de diepere betekenis van kerkgang voor hen is, is de verleiding groter om te kappen met een christelijk buitenkantje. Jongeren voelen heus wel aan of er iets echt leeft of dat slechts een goede gewoonte de drijfveer is.
Jongeren die bij de kerk blijven, zullen hierin wellicht bewuster kiezen als de oudere generatie.
Als sleur en gewoonte de reden van kerkgang zijn bij de ouders, zullen kinderen eerder afhaken, omdat zij nuchter stellen: wat levert zo'n kerkgang op?
Als ouders (of anderen) niet helder uit kunnen leggen wat de diepere betekenis van kerkgang voor hen is, is de verleiding groter om te kappen met een christelijk buitenkantje. Jongeren voelen heus wel aan of er iets echt leeft of dat slechts een goede gewoonte de drijfveer is.
Jongeren die bij de kerk blijven, zullen hierin wellicht bewuster kiezen als de oudere generatie.
Het ligt niet alleen aan ouders.... het ligt ook aan de kerken. Jongeren worden vaak veel te weinig betrokken... ze zitten er wel maar worden er niet aangesproken, vormen zijn ouderwets, men is vastgeroest in eeuwenoude tradities die jongeren weinig zeggen... en de kerk wordt "geregeerd" door een bepaalde leeftijdsgroep die veranderingen tegenhoudt en alles wil laten zoals het is.
Heel veel jongeren doen helemaal niks in de kerk, worden daar ook niet toe aangespoord en dat schijnt ook helemaal niet erg te zijn. Je gaat op zondag 2x naar de kerk en dat is het dan weer. Ze hebben verder geen binding, behalve vanuit hun opvoeding... Als er mensen de kerk verlaten ligt het aan de jongeren zelf... ze zijn ook zo wereldgelijkvormig.... de kerk moet niet veranderen... maar jongeren.... makkelijke manier van de schuld afschuiven.
Je kan niet jongeren belangrijk vinden en ze ondertussen niet serieus nemen en er weinig geen rekening mee houden. En zie hier de gevolgen. Wil je dat niet, dan zal je toch een beetje moeten veranderen als kerk. Wil je niet veranderen, dan zet deze lijn zich de komende decennia voort.
Heel veel jongeren doen helemaal niks in de kerk, worden daar ook niet toe aangespoord en dat schijnt ook helemaal niet erg te zijn. Je gaat op zondag 2x naar de kerk en dat is het dan weer. Ze hebben verder geen binding, behalve vanuit hun opvoeding... Als er mensen de kerk verlaten ligt het aan de jongeren zelf... ze zijn ook zo wereldgelijkvormig.... de kerk moet niet veranderen... maar jongeren.... makkelijke manier van de schuld afschuiven.
Je kan niet jongeren belangrijk vinden en ze ondertussen niet serieus nemen en er weinig geen rekening mee houden. En zie hier de gevolgen. Wil je dat niet, dan zal je toch een beetje moeten veranderen als kerk. Wil je niet veranderen, dan zet deze lijn zich de komende decennia voort.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Marnix,
Geloven is toch niet enkel een rol hebben in de kerk? Dat vind ik een beetje een vrijgemaakte houding
Geloven is bidden, bijbellezen, voor je naaste bezig zijn, enz. En ja, ook je inzetten voor de gemeente. Maar dat hangt toch niet af van de inhoudelijke vorming van de kerkdiensten? Dat is maar 1 accent! Moet je kijken hoeveel rollen er dan overblijven en hoeveel ouderen idd niets aan die rollen doen, dus ook de kinderen er niet toe roepen en aansporen!
Geloven is toch niet enkel een rol hebben in de kerk? Dat vind ik een beetje een vrijgemaakte houding
Geloven is bidden, bijbellezen, voor je naaste bezig zijn, enz. En ja, ook je inzetten voor de gemeente. Maar dat hangt toch niet af van de inhoudelijke vorming van de kerkdiensten? Dat is maar 1 accent! Moet je kijken hoeveel rollen er dan overblijven en hoeveel ouderen idd niets aan die rollen doen, dus ook de kinderen er niet toe roepen en aansporen!Marnix, er zit wel wat in in jouw verhaal dat het ook aan de kerk ligt. Ik weet ook dat er binnen sommige kerken naar de jeugd toe weinig ruimte is voor praktische en theologische vragen.
De drempel om die vragen te stellen is vaak te hoog, doordat de kerkenraad bijvoorbeeld uit oudere mensen bestaat, die niet gewend zijn om argumenten te geven op de vragen van nu.
Tijdens een huisbezoek kan dat frustraties opleveren bij de jongelui, als je het verschil ziet tussen de leefwereld van de kerkenraad en die van jonge mensen.
Toch ligt volgens mij de grootste oorzaak bij de ouders, zoals de onderzoekers ook al aangeven.
Dat begint al heel jong: als er openheid is over geloofszaken en ook betrokkenheid op de kerk bij de ouders, nemen de kinderen dat gemakkelijk over.
Natuurlijk kan je ze als ouders niet vasthouden, en verplichten tot een belijdenis des geloofs.
Maar jongeren zien heel scherp het verschil tussen schijn en zijn. tussen zwaarheid en waarheid.
De drempel om die vragen te stellen is vaak te hoog, doordat de kerkenraad bijvoorbeeld uit oudere mensen bestaat, die niet gewend zijn om argumenten te geven op de vragen van nu.
Tijdens een huisbezoek kan dat frustraties opleveren bij de jongelui, als je het verschil ziet tussen de leefwereld van de kerkenraad en die van jonge mensen.
Toch ligt volgens mij de grootste oorzaak bij de ouders, zoals de onderzoekers ook al aangeven.
Dat begint al heel jong: als er openheid is over geloofszaken en ook betrokkenheid op de kerk bij de ouders, nemen de kinderen dat gemakkelijk over.
Natuurlijk kan je ze als ouders niet vasthouden, en verplichten tot een belijdenis des geloofs.
Maar jongeren zien heel scherp het verschil tussen schijn en zijn. tussen zwaarheid en waarheid.
Klopt, maar juist jongeren zitten daarin heel sterk in een ontwikkelingsfase, hun denken staat niet al vast maar wordt gevormd, ze gaan zich een beeld vormen van het geloof... maar kijken daarbij ook naar medegelovigen, naar de kerk. Of je ze dan wel of niet serieus neemt en betreft speelt dan zeker wel een belangrijke rol in die ontwikkeling... Maar als jongeren zien dat mensen menselijke tradities vooral belangrijk vinden, mensen elkaar veroordelen, vanalles verbieden terwijl het wel mag, niet in de kerkdiensten willen veranderen en ook jongeren niet echt serieus nemen en er geen rekening mee willen houden omdat wat ze zelf goed en mooi en vertrouwd vinden belangrijker vinden, is dan niet raar dat jongeren op een gegeven moment denken: Nou, dat geloof is ook niet wat het lijkt...? Als het zo moet, dan maar niet?Kaw schreef:Marnix,
Geloven is toch niet enkel een rol hebben in de kerk? Dat vind ik een beetje een vrijgemaakte houding
Lelie zegt het al, jongeren prikken door die schijn heen.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Een ander bericht, toch maar in dit topic geplakt:
Uit het ND van vandaag:
'Kijk met een andere bril naar je gemeente'
door onze redacteur Gerald Bruins
GOUDA - Hoe krijgen mensen die via de Alphacursus in aanraking met het geloof zijn gekomen, een plaats binnen de gemeente? De St.-Jansgemeente in Gouda heeft daar veel ervaring mee opgedaan. De IZB wijdt er vandaag in Gouda een 'werkdag' aan.Het missionaire werk van de St.-Jansgemeente in Gouda was én is een zoektocht, zegt Niels de Jong, coördinator van het Alphawerk. Het begon zo'n negen jaar geleden als een actie van enkelingen. Spontaan, omdat twee mensen aangaven meer over het christelijk geloof te willen weten. Inderhaast organiseerden enkele gemeenteleden een Alphacursus.
Inmiddels behoort het missionaire werk tot het hart van de gemeente. Er is een visie ontwikkeld en er wordt gestructureerd een aantal missionaire activiteiten gehouden. Daarbij leerde de gemeente met vallen en opstaan. ,,Mijn boodschap is: wacht niet tot alles besproken is, maar ga aan de slag. Probeer iets te organiseren, met of los van de kerkenraad. Op missionair gebied praten we als kerken te veel en doen we te weinig. Het valt mij tegen hoeveel gemeenten daadwerkelijk bezig zijn met het bereiken van ongelovigen'', zegt De Jong, pasafgestudeerd theoloog en sinds 2004 bij de St.-Jansgemeente betrokken.
In een werkmap, die vandaag aan de deelnemers van de IZB-bijeenkomst wordt uitgereikt, staat de 'worsteling' van de Goudse gereformeerde- bondsgemeente met het missionaire werk beschreven. Zo bleek dat de tien avonden van de Alphacursus niet genoeg zijn voor zogeheten zoekers, mensen die belangstelling hebben voor het christelijk geloof, om de stap naar geloof en kerk te maken. De St.-Jansgemeente begon met Alphavervolggroepen, een leertraject van tweeënhalf jaar over het geloof.
,,In 2003 werd geconcludeerd dat sommige Alphacursisten de stap naar de reguliere diensten maakten, maar dat verreweg de meeste deelnemers in hun Alphakringen bleven hangen'', aldus een passage in de werkmap. De drempel naar de 'gewone' dienst op zondagmorgen was veel te hoog.
Daarom begon de gemeente met zogeheten Alphameetings, tweewekelijkse laagdrempelige samenkomsten in het koor van de St.-Jan. Hoewel die in een behoefte voorzagen, bleken de Alphacursisten maar moeizaam de stap te maken naar de gemeente. ,,De meesten van hen hielden het bij hun Alpha-groep en het incidenteel bijwonen van een Alpha-meeting of een kerkdienst. Zelfs als mensen tot geloof kwamen, ging de stap naar de St.-Jansgemeente lang niet altijd vanzelf'', aldus het werkdocument.
Deze constatering bracht een bezinning op gang over de eigen kerkdiensten. Naar het voorbeeld van de Redeemer Church in New York is het streven nu die laagdrempeliger te maken. Melk&brooddiensten noemen ze dat in Gouda. De zoekers krijgen eenvoudige kost, melk, en de gevorderden wat steviger spijs, brood dus.
Naast het zingen van psalmen in de oude berijming, wat de gewoonte is in de meeste gereformeerde-bondsgeenten, kwam er in de liturgie ruimte voor twee andere liederen. De dominee probeert in de preek ervaren kerkgangers én zoekers aan te spreken. Aansluitend op de Alphavervolggroep begon de gemeente een doop- en belijdenisgroep voor nieuwkomers die geen aansluiting vonden bij de reguliere catechisatie.
Trok de ingreep in de liturgie wel meer zoekers naar de kerkdienst? ,,Dat kun je moeilijk op getal brengen'', zegt De Jong. ,,Een deel bezoekt inmiddels trouw de diensten. Anderen komen nog steeds incidenteel en sommigen nog steeds helemaal niet. Het is een proces, een zoektocht waar we nog steeds mee bezig zijn.''
Toch vindt hij het al de inspanningen waard. ,,In negen jaar tijd hebben 250 mensen de Alphacursus gevolgd. Daar zitten dan geen kerkgangers tussen, want dat is bij ons niet toegestaan. Dertig zoekers lieten zich dopen en hebben belijdenis gedaan. Dat is een aardig aantal, maar voor een of twee zoekers hadden we het ook gedaan. Het gaat er ons niet alleen om dat mensen de eredienst bezoeken, maar dat ze tot geloof komen en een discipel van Jezus worden.''
Wat zou hij de bezoekers van de IZB-bijeenkomst mee willen geven? ,,Dat het in deze tijd mogelijk is mensen te bereiken met het evangelie. Als je evangeliseert, mag je vruchten verwachten. Maar het vraagt wel veel. Je moet bereid zijn met een andere bril naar je eigen gemeente te kijken.''
Een valkuil is, aldus de Alphacoördinator, dat je vergeet 'in geloof' activiteiten op te zetten. ,,Bij het missionaire werk moet je je afhankelijk weten van God. Het geloof is niet te geven, hoe graag je dat ook zou willen.''
Gebed is daarbij belangrijk, weet De Jong. ,,Toen ik hier twee jaar geleden aantrad, viel mij op dat er zoveel wordt gebeden. De gemeente moet de missionaire activiteiten omringen met gebeden. Dan besef je dat het bereiken van ongelovigen Gods werk is.''
Uit het ND van vandaag:
'Kijk met een andere bril naar je gemeente'
door onze redacteur Gerald Bruins
GOUDA - Hoe krijgen mensen die via de Alphacursus in aanraking met het geloof zijn gekomen, een plaats binnen de gemeente? De St.-Jansgemeente in Gouda heeft daar veel ervaring mee opgedaan. De IZB wijdt er vandaag in Gouda een 'werkdag' aan.Het missionaire werk van de St.-Jansgemeente in Gouda was én is een zoektocht, zegt Niels de Jong, coördinator van het Alphawerk. Het begon zo'n negen jaar geleden als een actie van enkelingen. Spontaan, omdat twee mensen aangaven meer over het christelijk geloof te willen weten. Inderhaast organiseerden enkele gemeenteleden een Alphacursus.
Inmiddels behoort het missionaire werk tot het hart van de gemeente. Er is een visie ontwikkeld en er wordt gestructureerd een aantal missionaire activiteiten gehouden. Daarbij leerde de gemeente met vallen en opstaan. ,,Mijn boodschap is: wacht niet tot alles besproken is, maar ga aan de slag. Probeer iets te organiseren, met of los van de kerkenraad. Op missionair gebied praten we als kerken te veel en doen we te weinig. Het valt mij tegen hoeveel gemeenten daadwerkelijk bezig zijn met het bereiken van ongelovigen'', zegt De Jong, pasafgestudeerd theoloog en sinds 2004 bij de St.-Jansgemeente betrokken.
In een werkmap, die vandaag aan de deelnemers van de IZB-bijeenkomst wordt uitgereikt, staat de 'worsteling' van de Goudse gereformeerde- bondsgemeente met het missionaire werk beschreven. Zo bleek dat de tien avonden van de Alphacursus niet genoeg zijn voor zogeheten zoekers, mensen die belangstelling hebben voor het christelijk geloof, om de stap naar geloof en kerk te maken. De St.-Jansgemeente begon met Alphavervolggroepen, een leertraject van tweeënhalf jaar over het geloof.
,,In 2003 werd geconcludeerd dat sommige Alphacursisten de stap naar de reguliere diensten maakten, maar dat verreweg de meeste deelnemers in hun Alphakringen bleven hangen'', aldus een passage in de werkmap. De drempel naar de 'gewone' dienst op zondagmorgen was veel te hoog.
Daarom begon de gemeente met zogeheten Alphameetings, tweewekelijkse laagdrempelige samenkomsten in het koor van de St.-Jan. Hoewel die in een behoefte voorzagen, bleken de Alphacursisten maar moeizaam de stap te maken naar de gemeente. ,,De meesten van hen hielden het bij hun Alpha-groep en het incidenteel bijwonen van een Alpha-meeting of een kerkdienst. Zelfs als mensen tot geloof kwamen, ging de stap naar de St.-Jansgemeente lang niet altijd vanzelf'', aldus het werkdocument.
Deze constatering bracht een bezinning op gang over de eigen kerkdiensten. Naar het voorbeeld van de Redeemer Church in New York is het streven nu die laagdrempeliger te maken. Melk&brooddiensten noemen ze dat in Gouda. De zoekers krijgen eenvoudige kost, melk, en de gevorderden wat steviger spijs, brood dus.
Naast het zingen van psalmen in de oude berijming, wat de gewoonte is in de meeste gereformeerde-bondsgeenten, kwam er in de liturgie ruimte voor twee andere liederen. De dominee probeert in de preek ervaren kerkgangers én zoekers aan te spreken. Aansluitend op de Alphavervolggroep begon de gemeente een doop- en belijdenisgroep voor nieuwkomers die geen aansluiting vonden bij de reguliere catechisatie.
Trok de ingreep in de liturgie wel meer zoekers naar de kerkdienst? ,,Dat kun je moeilijk op getal brengen'', zegt De Jong. ,,Een deel bezoekt inmiddels trouw de diensten. Anderen komen nog steeds incidenteel en sommigen nog steeds helemaal niet. Het is een proces, een zoektocht waar we nog steeds mee bezig zijn.''
Toch vindt hij het al de inspanningen waard. ,,In negen jaar tijd hebben 250 mensen de Alphacursus gevolgd. Daar zitten dan geen kerkgangers tussen, want dat is bij ons niet toegestaan. Dertig zoekers lieten zich dopen en hebben belijdenis gedaan. Dat is een aardig aantal, maar voor een of twee zoekers hadden we het ook gedaan. Het gaat er ons niet alleen om dat mensen de eredienst bezoeken, maar dat ze tot geloof komen en een discipel van Jezus worden.''
Wat zou hij de bezoekers van de IZB-bijeenkomst mee willen geven? ,,Dat het in deze tijd mogelijk is mensen te bereiken met het evangelie. Als je evangeliseert, mag je vruchten verwachten. Maar het vraagt wel veel. Je moet bereid zijn met een andere bril naar je eigen gemeente te kijken.''
Een valkuil is, aldus de Alphacoördinator, dat je vergeet 'in geloof' activiteiten op te zetten. ,,Bij het missionaire werk moet je je afhankelijk weten van God. Het geloof is niet te geven, hoe graag je dat ook zou willen.''
Gebed is daarbij belangrijk, weet De Jong. ,,Toen ik hier twee jaar geleden aantrad, viel mij op dat er zoveel wordt gebeden. De gemeente moet de missionaire activiteiten omringen met gebeden. Dan besef je dat het bereiken van ongelovigen Gods werk is.''
-
Adorote
Kerkverlating wil niet zeggen ongelovig, mensen verlaten niet zo zeer het Geloof maar wel het instituut Kerk, de Kerk zou zich dat aan moeten trekken, en geen mistbanken op moeten werpen , die het zicht op Jezus Christus de Heilige Verlosser ontnemen. Het zich op Hem moet helder en zuiver blijven .
Ten diepste gaat het om de persoonlijke relatie met God door Zijn Zoon Jezus Christus, daar moet de Kerk opgericht zijn in Liturgie en Woordbediening......... de kans is er dan dat jongeren helemaal niet de Kerk verlaten maar zelfs andere jongeren aan trekken .
Ten diepste gaat het om de persoonlijke relatie met God door Zijn Zoon Jezus Christus, daar moet de Kerk opgericht zijn in Liturgie en Woordbediening......... de kans is er dan dat jongeren helemaal niet de Kerk verlaten maar zelfs andere jongeren aan trekken .
Precies. In bijvoorbeeld jeugdkerken, bij Flevo Festival, de Jongerendag, Youth Alpha atcetera zie je dat gebeuren. In de kerk voelen jongeren zich vaak geremd, zien ze allerlei schijnvertoning, focus op voor hen weinigzeggende tradities, verdeeldheid intern... en met andere christenen... waar ze zich zelf wel mee verbonden voelen. Jongeren prikken daar doorheen, ergeren zich vaak aan allerlei gezever over bijzaken, conflicten, modder gooien naar andere christenen etc. Dat is een van de redenen waarom jongeren vaak teleurgesteld de kerk verlaten... Omdat vaak allerlei andere dingen centraal staan. Dat heb ik in de afgelopen jaren jongerenwerk doen wel gemerkt.Adorote schreef:Kerkverlating wil niet zeggen ongelovig, mensen verlaten niet zo zeer het Geloof maar wel het instituut Kerk, de Kerk zou zich dat aan moeten trekken, en geen mistbanken op moeten werpen , die het zicht op Jezus Christus de Heilige Verlosser ontnemen. Het zich op Hem moet helder en zuiver blijven .
Ten diepste gaat het om de persoonlijke relatie met God door Zijn Zoon Jezus Christus, daar moet de Kerk opgericht zijn in Liturgie en Woordbediening......... de kans is er dan dat jongeren helemaal niet de Kerk verlaten maar zelfs andere jongeren aan trekken .
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."