Kanselboodschap Free Presbyterian Church Schotland

[Johann Gottfried Walther]

The Outer Isles Presbytery of the Free Presbyterian Church of Scotland meeting at Stornoway
on Tuesday 5th March 2013 considered a report on the spiritual declension evident in these
islands and of various evangelistic methods adopted in Presbyterian Churches. The Presbytery
wishes to express its strong disapproval of the increasing prevalence of unscriptural, Arminian
methods of evangelism directed towards young people, such as used by the Challenger Bus
active on Lewis in recent years.
Amongst other things, the use of drama, unscriptural worship and the idolatrous portrayal of
the Cross in presentations used by the Challenger Bus in addition to the false doctrines of
Arminianism in DVD shows are highly dangerous to the souIs of the young. The Presbytery
exhorts and warns parents of younger children and teenagers to be particularly vigilant in
finding out beforehand what material will be used when the Challenger Bus visits local schools
and strongly advises that young people be discouraged from attending this Bus in the evening
sessions over the summer months.
The Presbytery, while fully desiring to encourage Biblical evangelism among young people
and all others, takes the view that such flawed teachings and methods dishonour the Holy
Spirit, in having a tendency to counterfeit His blessed work in regeneration, „That which is
born of the flesh is flesh, but that which is born of the Spirit is spirit” (John 3:6). Such unbiblical
practices often produce the bitter fruit of false converts to a false gospel, many of whom
renounce their former profession and apostasise from Christianity to their eternal ruin.
Furthermore, the Presbytery desires to voice its concern at the increasingly lax manner in
which the privilege of communicant membership is extended in Presbyterian churches within
these islands. The Presbytery notes with dismay how Biblical separation from many worldly
practices has come to be so little enforced by Kirk Sessions, thus weakening the testimony of
the Church before the eyes of the world that lieth in wickedness: In particular, the Presbytery
take the view that the use of public transport on the Sabbath Day by professing Christians
ought to be a matter for Church discipline, as should their participation in the activities of
dancehalls and public houses and the attendance of professional sporting events.
The Presbytery takes this opportunity to warn the people of these islands that worldly living
clothed in a profession of faith in Christ is as sure a route to everlasting destruction as open
ungodliness if persisted in. „Love not the world, neither the things that are in the world. If any
man love the world, the love of the Father is not in him” (1 John 2:15).
Finally, the Presbytery, painfully consdous of the lowness of vital religion within our own
congregations, seeks in a spirit of brotherly charity and humility to exhort all sincere
believers in Jesus Christ throughout these islands to steadfast adherence to the Gospel of His
grace and to the old paths of Biblical holiness in heart and life.

[SecorDabar]

Beste Johann Gottfried Walther,

Het zou meer reacties opleveren als dit stuk in het Nederlands vertaalt was.

Wat ik er uit op concludeer is, dat het een waarschuwing is tegen Arminiaanse en Evangelicale invloeden
die (van buitenaf ?) binnen deze kerk gesignaleert worden.

Met daaropvolgend een andere visie op de zondagsheiliging.

Klopt het in die zin met dit pers-artikel ?

[Johann Gottfried Walther]

Beste Johann Gottfried Walther,

Het zou meer reacties opleveren als dit stuk in het Nederlands vertaalt was.

Wat ik er uit op concludeer is, dat het een waarschuwing is tegen Arminiaanse en Evangelicale invloeden
die (van buitenaf ?) binnen deze kerk gesignaleert worden.

Met daaropvolgend een andere visie op de zondagsheiliging.

Klopt het in die zin met dit pers-artikel ?

Ze waarschuwen tegen de Arminiaanse evangelisatie methoden onder anderen.

[-DIA-]

Beste Johann Gottfried Walther,

Het zou meer reacties opleveren als dit stuk in het Nederlands vertaalt was.

Wat ik er uit op concludeer is, dat het een waarschuwing is tegen Arminiaanse en Evangelicale invloeden
die (van buitenaf ?) binnen deze kerk gesignaleert worden.

Met daaropvolgend een andere visie op de zondagsheiliging.

Klopt het in die zin met dit pers-artikel ?

Ze waarschuwen tegen de Arminiaanse evangelisatie methoden onder anderen.

Het is zeker ook een voor ons land niet minder ernstige boodschap, en ik vrees wel
eens dat we niet meer zo snel tot zulke kanselboodschappen komen.

Als een voorbeeld kunnen we allen weten dat men zich ook niet altijd stoort
aan kanselboodschappen.
Toen de laatste (naar ik meen) ernstige kanselboodschap klonk van de kansels
van de Christelijke Gereformeerde Kerken had prof. Wisse nog zoveel gezag dat
deze voluit gereformeerde boodschap ook is afgelezen in de kerken die het in feite
er niet mee eens waren.
Maar deze kanselboodschap heeft in feite niet veel uitgewerkt.

[Cees]

Beste Johann Gottfried Walther,

Het zou meer reacties opleveren als dit stuk in het Nederlands vertaalt was.

Wat ik er uit op concludeer is, dat het een waarschuwing is tegen Arminiaanse en Evangelicale invloeden
die (van buitenaf ?) binnen deze kerk gesignaleert worden.

Met daaropvolgend een andere visie op de zondagsheiliging.

Klopt het in die zin met dit pers-artikel ?

Ze waarschuwen tegen de Arminiaanse evangelisatie methoden onder anderen.

Het is zeker ook een voor ons land niet minder ernstige boodschap, en ik vrees wel
eens dat we niet meer zo snel tot zulke kanselboodschappen komen.

Als een voorbeeld kunnen we allen weten dat men zich ook niet altijd stoort
aan kanselboodschappen.
Toen de laatste (naar ik meen) ernstige kanselboodschap klonk van de kansels
van de Christelijke Gereformeerde Kerken had prof. Wisse nog zoveel gezag dat
deze voluit gereformeerde boodschap ook is afgelezen in de kerken die het in feite
er niet mee eens waren.
Maar deze kanselboodschap heeft in feite niet veel uitgewerkt.

Stop maar met wijzen naar een ander kerkverband. Hoeveel kanselboodschappen zijn de laatste decennia er niet geweest in de GG en GGinNed waarin gewezen werd op de achteruitgang van allerlei zaken in de kerken? En wat heeft dat uitgewerkt?

[Erasmiaan]

Oei, een gevoelig CGK-snaartje geraakt?

[Cees]

Oei, een gevoelig CGK-snaartje geraakt?

Nee hoor ik heb niks met CGK-snaartjes.

Maar blijkbaar komt na mijn opmerking wel weer gevoelens bij anderen boven.

[-DIA-]

Beste Johann Gottfried Walther,

Het zou meer reacties opleveren als dit stuk in het Nederlands vertaalt was.

Wat ik er uit op concludeer is, dat het een waarschuwing is tegen Arminiaanse en Evangelicale invloeden
die (van buitenaf ?) binnen deze kerk gesignaleert worden.

Met daaropvolgend een andere visie op de zondagsheiliging.

Klopt het in die zin met dit pers-artikel ?

Ze waarschuwen tegen de Arminiaanse evangelisatie methoden onder anderen.

Het is zeker ook een voor ons land niet minder ernstige boodschap, en ik vrees wel
eens dat we niet meer zo snel tot zulke kanselboodschappen komen.

Als een voorbeeld kunnen we allen weten dat men zich ook niet altijd stoort
aan kanselboodschappen.
Toen de laatste (naar ik meen) ernstige kanselboodschap klonk van de kansels
van de Christelijke Gereformeerde Kerken had prof. Wisse nog zoveel gezag dat
deze voluit gereformeerde boodschap ook is afgelezen in de kerken die het in feite
er niet mee eens waren.
Maar deze kanselboodschap heeft in feite niet veel uitgewerkt.

Stop maar met wijzen naar een ander kerkverband. Hoeveel kanselboodschappen zijn de laatste decennia er niet geweest in de GG en GGinNed waarin gewezen werd op de achteruitgang van allerlei zaken in de kerken? En wat heeft dat uitgewerkt?

We zijn als christen, als het recht ligt toch elkanders broeders? Ik kijk niet zo nauw naar
kerkverbanden, maar let meer op het Woord dat er gebracht wordt. Of er nu PKN
op het bordje staat of Vereenigde Oud Gereformeerde Evangelisatie in Hersteld Verband,
onderhoduende artikel 31, wat maakt een naam in feite uit?

[Marco]

We zijn als christen, als het recht ligt toch elkanders broeders? Ik kijk niet zo nauw naar
kerkverbanden, maar let meer op het Woord dat er gebracht wordt. Of er nu PKN
op het bordje staat of Vereenigde Oud Gereformeerde Evangelisatie in Hersteld Verband,
onderhoduende artikel 31, wat maakt een naam in feite uit?

Zo zijn er nog kerkverbanden waar ik nog nooit van gehoord had..

[SecorDabar]

Beste Johann Gottfried Walther,

Het zou meer reacties opleveren als dit stuk in het Nederlands vertaalt was.

Wat ik er uit op concludeer is, dat het een waarschuwing is tegen Arminiaanse en Evangelicale invloeden
die (van buitenaf ?) binnen deze kerk gesignaleert worden.

Met daaropvolgend een andere visie op de zondagsheiliging.

Klopt het in die zin met dit pers-artikel ?

Ze waarschuwen tegen de Arminiaanse evangelisatie methoden onder anderen.

Ik dacht dat Arminius alleen in Nederland bekend was als remonstrants hoogleraar.
Gebruikt men dan in de Free Presbyterian Church ook de Dordtse Leerregels ?
Dat zou ook een middel kunnen zijn tegen Arminiaanse methoden, lijkt me.

[huisman]

Beste Johann Gottfried Walther,

Het zou meer reacties opleveren als dit stuk in het Nederlands vertaalt was.

Wat ik er uit op concludeer is, dat het een waarschuwing is tegen Arminiaanse en Evangelicale invloeden
die (van buitenaf ?) binnen deze kerk gesignaleert worden.

Met daaropvolgend een andere visie op de zondagsheiliging.

Klopt het in die zin met dit pers-artikel ?

Ze waarschuwen tegen de Arminiaanse evangelisatie methoden onder anderen.

Het is zeker ook een voor ons land niet minder ernstige boodschap, en ik vrees wel
eens dat we niet meer zo snel tot zulke kanselboodschappen komen.

Als een voorbeeld kunnen we allen weten dat men zich ook niet altijd stoort
aan kanselboodschappen.
Toen de laatste (naar ik meen) ernstige kanselboodschap klonk van de kansels
van de Christelijke Gereformeerde Kerken had prof. Wisse nog zoveel gezag dat
deze voluit gereformeerde boodschap ook is afgelezen in de kerken die het in feite
er niet mee eens waren.
Maar deze kanselboodschap heeft in feite niet veel uitgewerkt.

Deze kanselboodschap heeft meer uitgewerkt dan dat jij denkt tot op de huidige dag. Het zou te hopen zijn dat deze kanselboodschap in alle kerken van behoudende gereformeerd signatuur zou worden afgelezen. Dat is in 2013 harder nodig dan in de vijftiger jaren. Hieronder de kanselboodschap uit 1953.

De Generale Synode, die onder de indruk van de ernst der huidige geestelijke situatie in onze kerken en verontrust over de hier en daar zich voordoende verschijnselen van inzinking, vervlakking en zelfs van tegenstand somtijds ten opzichte van de praktijk der godzaligheid, voelt zich geroepen tot de kerken een getuigeniswoord in alle liefde en vermaan te doen uitgaan. Het modern-religieuze „klimaat" in heel de wereld kenmerkt zich thans door een al meer loslaten van het verleden en het historisch gewordene, gepaard gaande met nog wel een overnemen van de religieuze symbolen, maar om inmiddels haar inhoud te vervagen of los te laten. In dit klimaat (in het algemeen geestelijk wereldproces) komen ook onze kerken min of meer te staan. Dit roept op tot diep ernstige bezinning. Temeer daar wij helaas ook onder ons verschijnselen constateren, die ons met grote zorg vervullen. Onder welke we als een voorbeeld noemen een soms waar te nemen verslapping van de ernst in de behandeling der ons toebetrouwde zielen. Waarom we allen allereerst oproepen, om op en onder de kansel en in al de ambtelijke arbeid diep doordrongen te zijn van het tijdelijk en eeuwig wel en wee, zowel der bekeerden als der onbekeerden, opdat toch vooral het onderscheidend, ontdekkend, onderwerpelijk en bevindelijk element in prediking, catechisatie, huisbezoek etc. krachtig aanwezig zij. Tevens niet minder om de gans algenoegzame rijkdom en levensvervulling, welke in Christus is, zo uit te stallen, dat middelijkerwijs de zielen tot jaloersheid worden bewogen, opdat men onder toepassing des Heiligen Geestes Christus zó lere kennen, dat men op Hem betrouwt en uit Hem leeft, tot openbaring van de blijdschap des geloofs en een beleving tot verheerlijking Gods. Om te beginnen worde daarbij uitgegaan, gelijk ook b.v. in het doopsformulier geschiedt, van ons van nature midden in de dood liggen in een verbroken werkverbond, '' om alzo de noodzakelijkheid en rijke inhoud van het génadeverbond te leren verstaan. Zo blijft zaligworden een wonder en wordt de noodzakelijkheid der wedergeboorte door de Heilige Geest niet uit het oog verloren. Op deze wijze zal men ook bewaard blijven voor een oppervlakkigheid die maar al te gemakkelijk leidt tot wereldgelijkvormigheid, welke vooral hierin bestaat, dat men heden ten dage al meer vraagt: hoever kunnen wij gaan in het uitleven van onszelf in plaats van: hoe dicht moeten wij wel bij de Heere blijven?

Hier ligt bijzonder een taak, voor de ouderen, opdat onze jongeren tot een goed voorbeeld mogen zijn en het meer dan thans het geval is, aan het licht trede, welk een zielvervullende rijkdom er in de waarachtige vreze en gemeenschap
Gods is. Tevens wijzen we erop, hoe bij het toch bekeerde volk Gods vaak nog zulk een donkerheid en geesteloosheid heerst en hoe daar de grondoorzaak ook van is, dat het volk Gods al meer schijnt te willen leven uit zijn bekering en niet uit de Bron zelf: een Drieënige verzoende en genaderijke verbonds-Jehovah. Hier moeten we al meer nog „bekeerd worden van onze, zelfgenoegzame bekeerdheid". Bij al onze leraren, hoogleraren, ouderlingen en leiders willen we met diepe ernst aandringen op een zich steeds meer oriënteren allereerst in de practische Godgeleerdheid. Het is voorts niet te ontkennen, dat met name de verbondsbeschouwing soms ontaardt tot een vervlakking in de beleving, alsof het voldoende ware, dat we door geboorte onder de verbondsbedeling zijn opgenomen of dat we zonder innerlijke wederbarende werkingen des Heiligen Geestes de weldaden des verbonds ons zouden kunnen toeëigenen en deelachtig worden. Geloof en bekering zijn wel noodzakelijk in het licht des verbonds, maar altijd zó, dat goed worde in het oog gehouden, dat ook dit alles genadegift des verbonds is; tevens dat krachtens dit verbond, hoe ellendig wij ook in onszelf ons bevinden, wij een recht hebben om te geloven. Om daarvan gebruik te mogen maken, is het noodzakelijk, dat we in de bevindelijke weg leren, dat we God kwijt zijn en van nature in een verbroken werkverbond liggen, dood door zonden en misdaden en we alleen door een oprecht geloof Christus en ai Zijn weldaden deelachtig kunnen worden, waartoe dan ook dit verbond ons de volzalige weg ontsluit. Bij deze voorstelling van het verbond en zijn beleving zal dan ook de toegang tot het Heilig Avondmaal zowel worden beperkt, als op goede gronden ontsloten.

Voorts brengen wij u onder het oog het voorbeeld in de Handelingen der Apostelen vermeld, hoe de eerste gemeente zich kenmerkte niet door een drift tot onschriftuurlijke scheuringen, maar door uit te gaan van het principe, dat Gods kerk gesticht is om te vertonen het ongedeelde lichaam van Christus. En laten we verstaan, dat ook het instituut der kerk niet minder een vrucht is van het functionerende werk des Heiligen Geestes, dan de onzichtbare zijde der kerk.

Gelijk dan ook in de zendbrieven bij de toen reeds aanwezige botsingen en kwesties en afwijkingen nooit geadviseerd is om zonder Goddelijke bevel te scheiden. Ten slotte, waar heden de jeugd al meer onze belangstelling vraagt, wekken we op tot uiterste voorzichtigheid. In verband daarmee were men die middelen welke in feite aan wereldse gebruiken ontleend zijn en welke opkomen uit het vlees, om zich dan met een godsdienstig vernis te dekken; wie de jeugd behouden wil met middelen aan de wereld of ook wel aan verkeerde jeugdlusten ontleend, zal daardoor de jeugd des te meer voeren in de armen van de jeugd vijand satan. Met namen willen we hier noemen: het op jeugdmanier toneelspelen; te ernstiger en wanstaltiger als de z.g. toneelstukken nog met een godsdienstige tint aannemelijk moeten gemaakt worden. Tevens dienen week-end kampen, waardoor de Dag des Heeren wordt ontheiligd, absoluut veroordeeld te worden.

Geliefde broeders en zusters, jong en oud, heel de kerk en elk der leden in het bijzonder, wij wekken u bij deze op, in de Naam des Heeren, ons voor Zijn aangezicht te verootmoedigen over onze bondsbreuken, om toch de Heilige Geest niet te bedroeven, maar om positief in de vreze Gods te wandelen. De tijden zijn diep ernstig. Alles wijst erop, dat Christus wederkomst al meer genaakt. Dit zal worden een zware tijd van benauwdheid voor Jacob, want het oordeel zal''beginnen van het huis Gods uit. We horen van verre reeds het geroep: Ziet, de Bruidegom komt. Dit wekt op om meer dan ooit te zoeken de dingen die boven zijn en niet die op aarde zijn. Waakt en bidt, want de ure der verzoekiiig, die over de gehele aarde komen zal genaakt. Daarom, gemeente van Christus, wees bereid om de komende Rechter te ontmoeten; wees gereed, opdat Hij u in die dag en ure wakende vinde, staande midden in uw taak; wees gesierd met alle geestelijke sieraad op de dag Zijner heirkrachten, opdat ge uw verheerlijkte, hemelse Bruidegom zult kunnen ontmoeten met de hosanna''s op de lippen en Hij zal u, overwinnaars in Zijn Naam, geven: de kroon des levens".

[SecorDabar]

Beste Johann Gottfried Walther,

Het zou meer reacties opleveren als dit stuk in het Nederlands vertaalt was.

Wat ik er uit op concludeer is, dat het een waarschuwing is tegen Arminiaanse en Evangelicale invloeden
die (van buitenaf ?) binnen deze kerk gesignaleert worden.

Met daaropvolgend een andere visie op de zondagsheiliging.

Klopt het in die zin met dit pers-artikel ?

Ze waarschuwen tegen de Arminiaanse evangelisatie methoden onder anderen.

Het is zeker ook een voor ons land niet minder ernstige boodschap, en ik vrees wel
eens dat we niet meer zo snel tot zulke kanselboodschappen komen.

Als een voorbeeld kunnen we allen weten dat men zich ook niet altijd stoort
aan kanselboodschappen.
Toen de laatste (naar ik meen) ernstige kanselboodschap klonk van de kansels
van de Christelijke Gereformeerde Kerken had prof. Wisse nog zoveel gezag dat
deze voluit gereformeerde boodschap ook is afgelezen in de kerken die het in feite
er niet mee eens waren.
Maar deze kanselboodschap heeft in feite niet veel uitgewerkt.

Deze kanselboodschap heeft meer uitgewerkt dan dat jij denkt tot op de huidige dag. Het zou te hopen zijn dat deze kanselboodschap in alle kerken van behoudende gereformeerd signatuur zou worden afgelezen. Dat is in 2013 harder nodig dan in de vijftiger jaren. Hieronder de kanselboodschap uit 1953.

De Generale Synode, die onder de indruk van de ernst der huidige geestelijke situatie in onze kerken en verontrust over de hier en daar zich voordoende verschijnselen van inzinking, vervlakking en zelfs van tegenstand somtijds ten opzichte van de praktijk der godzaligheid, voelt zich geroepen tot de kerken een getuigeniswoord in alle liefde en vermaan te doen uitgaan. Het modern-religieuze „klimaat" in heel de wereld kenmerkt zich thans door een al meer loslaten van het verleden en het historisch gewordene, gepaard gaande met nog wel een overnemen van de religieuze symbolen, maar om inmiddels haar inhoud te vervagen of los te laten. In dit klimaat (in het algemeen geestelijk wereldproces) komen ook onze kerken min of meer te staan. Dit roept op tot diep ernstige bezinning. Temeer daar wij helaas ook onder ons verschijnselen constateren, die ons met grote zorg vervullen. Onder welke we als een voorbeeld noemen een soms waar te nemen verslapping van de ernst in de behandeling der ons toebetrouwde zielen. Waarom we allen allereerst oproepen, om op en onder de kansel en in al de ambtelijke arbeid diep doordrongen te zijn van het tijdelijk en eeuwig wel en wee, zowel der bekeerden als der onbekeerden, opdat toch vooral het onderscheidend, ontdekkend, onderwerpelijk en bevindelijk element in prediking, catechisatie, huisbezoek etc. krachtig aanwezig zij. Tevens niet minder om de gans algenoegzame rijkdom en levensvervulling, welke in Christus is, zo uit te stallen, dat middelijkerwijs de zielen tot jaloersheid worden bewogen, opdat men onder toepassing des Heiligen Geestes Christus zó lere kennen, dat men op Hem betrouwt en uit Hem leeft, tot openbaring van de blijdschap des geloofs en een beleving tot verheerlijking Gods. Om te beginnen worde daarbij uitgegaan, gelijk ook b.v. in het doopsformulier geschiedt, van ons van nature midden in de dood liggen in een verbroken werkverbond, '' om alzo de noodzakelijkheid en rijke inhoud van het génadeverbond te leren verstaan. Zo blijft zaligworden een wonder en wordt de noodzakelijkheid der wedergeboorte door de Heilige Geest niet uit het oog verloren. Op deze wijze zal men ook bewaard blijven voor een oppervlakkigheid die maar al te gemakkelijk leidt tot wereldgelijkvormigheid, welke vooral hierin bestaat, dat men heden ten dage al meer vraagt: hoever kunnen wij gaan in het uitleven van onszelf in plaats van: hoe dicht moeten wij wel bij de Heere blijven?

Hier ligt bijzonder een taak, voor de ouderen, opdat onze jongeren tot een goed voorbeeld mogen zijn en het meer dan thans het geval is, aan het licht trede, welk een zielvervullende rijkdom er in de waarachtige vreze en gemeenschap
Gods is. Tevens wijzen we erop, hoe bij het toch bekeerde volk Gods vaak nog zulk een donkerheid en geesteloosheid heerst en hoe daar de grondoorzaak ook van is, dat het volk Gods al meer schijnt te willen leven uit zijn bekering en niet uit de Bron zelf: een Drieënige verzoende en genaderijke verbonds-Jehovah. Hier moeten we al meer nog „bekeerd worden van onze, zelfgenoegzame bekeerdheid". Bij al onze leraren, hoogleraren, ouderlingen en leiders willen we met diepe ernst aandringen op een zich steeds meer oriënteren allereerst in de practische Godgeleerdheid. Het is voorts niet te ontkennen, dat met name de verbondsbeschouwing soms ontaardt tot een vervlakking in de beleving, alsof het voldoende ware, dat we door geboorte onder de verbondsbedeling zijn opgenomen of dat we zonder innerlijke wederbarende werkingen des Heiligen Geestes de weldaden des verbonds ons zouden kunnen toeëigenen en deelachtig worden. Geloof en bekering zijn wel noodzakelijk in het licht des verbonds, maar altijd zó, dat goed worde in het oog gehouden, dat ook dit alles genadegift des verbonds is; tevens dat krachtens dit verbond, hoe ellendig wij ook in onszelf ons bevinden, wij een recht hebben om te geloven. Om daarvan gebruik te mogen maken, is het noodzakelijk, dat we in de bevindelijke weg leren, dat we God kwijt zijn en van nature in een verbroken werkverbond liggen, dood door zonden en misdaden en we alleen door een oprecht geloof Christus en ai Zijn weldaden deelachtig kunnen worden, waartoe dan ook dit verbond ons de volzalige weg ontsluit. Bij deze voorstelling van het verbond en zijn beleving zal dan ook de toegang tot het Heilig Avondmaal zowel worden beperkt, als op goede gronden ontsloten.

Voorts brengen wij u onder het oog het voorbeeld in de Handelingen der Apostelen vermeld, hoe de eerste gemeente zich kenmerkte niet door een drift tot onschriftuurlijke scheuringen, maar door uit te gaan van het principe, dat Gods kerk gesticht is om te vertonen het ongedeelde lichaam van Christus. En laten we verstaan, dat ook het instituut der kerk niet minder een vrucht is van het functionerende werk des Heiligen Geestes, dan de onzichtbare zijde der kerk.

Gelijk dan ook in de zendbrieven bij de toen reeds aanwezige botsingen en kwesties en afwijkingen nooit geadviseerd is om zonder Goddelijke bevel te scheiden. Ten slotte, waar heden de jeugd al meer onze belangstelling vraagt, wekken we op tot uiterste voorzichtigheid. In verband daarmee were men die middelen welke in feite aan wereldse gebruiken ontleend zijn en welke opkomen uit het vlees, om zich dan met een godsdienstig vernis te dekken; wie de jeugd behouden wil met middelen aan de wereld of ook wel aan verkeerde jeugdlusten ontleend, zal daardoor de jeugd des te meer voeren in de armen van de jeugd vijand satan. Met namen willen we hier noemen: het op jeugdmanier toneelspelen; te ernstiger en wanstaltiger als de z.g. toneelstukken nog met een godsdienstige tint aannemelijk moeten gemaakt worden. Tevens dienen week-end kampen, waardoor de Dag des Heeren wordt ontheiligd, absoluut veroordeeld te worden.

Geliefde broeders en zusters, jong en oud, heel de kerk en elk der leden in het bijzonder, wij wekken u bij deze op, in de Naam des Heeren, ons voor Zijn aangezicht te verootmoedigen over onze bondsbreuken, om toch de Heilige Geest niet te bedroeven, maar om positief in de vreze Gods te wandelen. De tijden zijn diep ernstig. Alles wijst erop, dat Christus wederkomst al meer genaakt. Dit zal worden een zware tijd van benauwdheid voor Jacob, want het oordeel zal''beginnen van het huis Gods uit. We horen van verre reeds het geroep: Ziet, de Bruidegom komt. Dit wekt op om meer dan ooit te zoeken de dingen die boven zijn en niet die op aarde zijn. Waakt en bidt, want de ure der verzoekiiig, die over de gehele aarde komen zal genaakt. Daarom, gemeente van Christus, wees bereid om de komende Rechter te ontmoeten; wees gereed, opdat Hij u in die dag en ure wakende vinde, staande midden in uw taak; wees gesierd met alle geestelijke sieraad op de dag Zijner heirkrachten, opdat ge uw verheerlijkte, hemelse Bruidegom zult kunnen ontmoeten met de hosanna''s op de lippen en Hij zal u, overwinnaars in Zijn Naam, geven: de kroon des levens".

Met aandacht gelezen.
Wat het uitgewerkt heeft is de Heere bekend.
Wat men anno 1953 nog niet voor mogelijk hield is echter wel meer ontplooid.
Ik denk alleen al aan het informatie-tijdperk waarin we nu leven.
Door internet staat de wereld voor ons open.
Waardoor men steeds meer in de Geref.Gezindte dingen gaat relativeren.
Als prof. G.Wisse het heeft over verschijnselen van inzinking, vervlakking
en zelfs van tegenstand somtijds ten opzichte van de praktijk der godzaligheid,
dan zijn daar wel voorbeelden van te noemen.
Ik noem ze nu maar niet, want dat ontlokt weer reacties.
Maar om toch een voorbeeld te noemen:
Ik meen dat Prof.G. Wisse voorzitter was van de Spaans Evangelische Zending.
Ik zou benieuwd zijn hoe hij tegenover de relativering van delen van de Geref.Gezindte
heeft aangekeken over de komst van de nieuwe paus.

[-DIA-]

Beste Johann Gottfried Walther,

Het zou meer reacties opleveren als dit stuk in het Nederlands vertaalt was.

Wat ik er uit op concludeer is, dat het een waarschuwing is tegen Arminiaanse en Evangelicale invloeden
die (van buitenaf ?) binnen deze kerk gesignaleert worden.

Met daaropvolgend een andere visie op de zondagsheiliging.

Klopt het in die zin met dit pers-artikel ?

Ze waarschuwen tegen de Arminiaanse evangelisatie methoden onder anderen.

Het is zeker ook een voor ons land niet minder ernstige boodschap, en ik vrees wel
eens dat we niet meer zo snel tot zulke kanselboodschappen komen.

Als een voorbeeld kunnen we allen weten dat men zich ook niet altijd stoort
aan kanselboodschappen.
Toen de laatste (naar ik meen) ernstige kanselboodschap klonk van de kansels
van de Christelijke Gereformeerde Kerken had prof. Wisse nog zoveel gezag dat
deze voluit gereformeerde boodschap ook is afgelezen in de kerken die het in feite
er niet mee eens waren.
Maar deze kanselboodschap heeft in feite niet veel uitgewerkt.

Deze kanselboodschap heeft meer uitgewerkt dan dat jij denkt tot op de huidige dag. Het zou te hopen zijn dat deze kanselboodschap in alle kerken van behoudende gereformeerd signatuur zou worden afgelezen. Dat is in 2013 harder nodig dan in de vijftiger jaren. Hieronder de kanselboodschap uit 1953.

De Generale Synode, die onder de indruk van de ernst der huidige geestelijke situatie in onze kerken en verontrust over de hier en daar zich voordoende verschijnselen van inzinking, vervlakking en zelfs van tegenstand somtijds ten opzichte van de praktijk der godzaligheid, voelt zich geroepen tot de kerken een getuigeniswoord in alle liefde en vermaan te doen uitgaan. Het modern-religieuze „klimaat" in heel de wereld kenmerkt zich thans door een al meer loslaten van het verleden en het historisch gewordene, gepaard gaande met nog wel een overnemen van de religieuze symbolen, maar om inmiddels haar inhoud te vervagen of los te laten. In dit klimaat (in het algemeen geestelijk wereldproces) komen ook onze kerken min of meer te staan. Dit roept op tot diep ernstige bezinning. Temeer daar wij helaas ook onder ons verschijnselen constateren, die ons met grote zorg vervullen. Onder welke we als een voorbeeld noemen een soms waar te nemen verslapping van de ernst in de behandeling der ons toebetrouwde zielen. Waarom we allen allereerst oproepen, om op en onder de kansel en in al de ambtelijke arbeid diep doordrongen te zijn van het tijdelijk en eeuwig wel en wee, zowel der bekeerden als der onbekeerden, opdat toch vooral het onderscheidend, ontdekkend, onderwerpelijk en bevindelijk element in prediking, catechisatie, huisbezoek etc. krachtig aanwezig zij. Tevens niet minder om de gans algenoegzame rijkdom en levensvervulling, welke in Christus is, zo uit te stallen, dat middelijkerwijs de zielen tot jaloersheid worden bewogen, opdat men onder toepassing des Heiligen Geestes Christus zó lere kennen, dat men op Hem betrouwt en uit Hem leeft, tot openbaring van de blijdschap des geloofs en een beleving tot verheerlijking Gods. Om te beginnen worde daarbij uitgegaan, gelijk ook b.v. in het doopsformulier geschiedt, van ons van nature midden in de dood liggen in een verbroken werkverbond, '' om alzo de noodzakelijkheid en rijke inhoud van het génadeverbond te leren verstaan. Zo blijft zaligworden een wonder en wordt de noodzakelijkheid der wedergeboorte door de Heilige Geest niet uit het oog verloren. Op deze wijze zal men ook bewaard blijven voor een oppervlakkigheid die maar al te gemakkelijk leidt tot wereldgelijkvormigheid, welke vooral hierin bestaat, dat men heden ten dage al meer vraagt: hoever kunnen wij gaan in het uitleven van onszelf in plaats van: hoe dicht moeten wij wel bij de Heere blijven?

Hier ligt bijzonder een taak, voor de ouderen, opdat onze jongeren tot een goed voorbeeld mogen zijn en het meer dan thans het geval is, aan het licht trede, welk een zielvervullende rijkdom er in de waarachtige vreze en gemeenschap
Gods is. Tevens wijzen we erop, hoe bij het toch bekeerde volk Gods vaak nog zulk een donkerheid en geesteloosheid heerst en hoe daar de grondoorzaak ook van is, dat het volk Gods al meer schijnt te willen leven uit zijn bekering en niet uit de Bron zelf: een Drieënige verzoende en genaderijke verbonds-Jehovah. Hier moeten we al meer nog „bekeerd worden van onze, zelfgenoegzame bekeerdheid". Bij al onze leraren, hoogleraren, ouderlingen en leiders willen we met diepe ernst aandringen op een zich steeds meer oriënteren allereerst in de practische Godgeleerdheid. Het is voorts niet te ontkennen, dat met name de verbondsbeschouwing soms ontaardt tot een vervlakking in de beleving, alsof het voldoende ware, dat we door geboorte onder de verbondsbedeling zijn opgenomen of dat we zonder innerlijke wederbarende werkingen des Heiligen Geestes de weldaden des verbonds ons zouden kunnen toeëigenen en deelachtig worden. Geloof en bekering zijn wel noodzakelijk in het licht des verbonds, maar altijd zó, dat goed worde in het oog gehouden, dat ook dit alles genadegift des verbonds is; tevens dat krachtens dit verbond, hoe ellendig wij ook in onszelf ons bevinden, wij een recht hebben om te geloven. Om daarvan gebruik te mogen maken, is het noodzakelijk, dat we in de bevindelijke weg leren, dat we God kwijt zijn en van nature in een verbroken werkverbond liggen, dood door zonden en misdaden en we alleen door een oprecht geloof Christus en ai Zijn weldaden deelachtig kunnen worden, waartoe dan ook dit verbond ons de volzalige weg ontsluit. Bij deze voorstelling van het verbond en zijn beleving zal dan ook de toegang tot het Heilig Avondmaal zowel worden beperkt, als op goede gronden ontsloten.

Voorts brengen wij u onder het oog het voorbeeld in de Handelingen der Apostelen vermeld, hoe de eerste gemeente zich kenmerkte niet door een drift tot onschriftuurlijke scheuringen, maar door uit te gaan van het principe, dat Gods kerk gesticht is om te vertonen het ongedeelde lichaam van Christus. En laten we verstaan, dat ook het instituut der kerk niet minder een vrucht is van het functionerende werk des Heiligen Geestes, dan de onzichtbare zijde der kerk.

Gelijk dan ook in de zendbrieven bij de toen reeds aanwezige botsingen en kwesties en afwijkingen nooit geadviseerd is om zonder Goddelijke bevel te scheiden. Ten slotte, waar heden de jeugd al meer onze belangstelling vraagt, wekken we op tot uiterste voorzichtigheid. In verband daarmee were men die middelen welke in feite aan wereldse gebruiken ontleend zijn en welke opkomen uit het vlees, om zich dan met een godsdienstig vernis te dekken; wie de jeugd behouden wil met middelen aan de wereld of ook wel aan verkeerde jeugdlusten ontleend, zal daardoor de jeugd des te meer voeren in de armen van de jeugd vijand satan. Met namen willen we hier noemen: het op jeugdmanier toneelspelen; te ernstiger en wanstaltiger als de z.g. toneelstukken nog met een godsdienstige tint aannemelijk moeten gemaakt worden. Tevens dienen week-end kampen, waardoor de Dag des Heeren wordt ontheiligd, absoluut veroordeeld te worden.

Geliefde broeders en zusters, jong en oud, heel de kerk en elk der leden in het bijzonder, wij wekken u bij deze op, in de Naam des Heeren, ons voor Zijn aangezicht te verootmoedigen over onze bondsbreuken, om toch de Heilige Geest niet te bedroeven, maar om positief in de vreze Gods te wandelen. De tijden zijn diep ernstig. Alles wijst erop, dat Christus wederkomst al meer genaakt. Dit zal worden een zware tijd van benauwdheid voor Jacob, want het oordeel zal''beginnen van het huis Gods uit. We horen van verre reeds het geroep: Ziet, de Bruidegom komt. Dit wekt op om meer dan ooit te zoeken de dingen die boven zijn en niet die op aarde zijn. Waakt en bidt, want de ure der verzoekiiig, die over de gehele aarde komen zal genaakt. Daarom, gemeente van Christus, wees bereid om de komende Rechter te ontmoeten; wees gereed, opdat Hij u in die dag en ure wakende vinde, staande midden in uw taak; wees gesierd met alle geestelijke sieraad op de dag Zijner heirkrachten, opdat ge uw verheerlijkte, hemelse Bruidegom zult kunnen ontmoeten met de hosanna''s op de lippen en Hij zal u, overwinnaars in Zijn Naam, geven: de kroon des levens".

Deze kanselboodschap zou inderdaad ook nu passen. Niet alleen in de CGK maar ook in de Geref. Gemeenten. Want ik moet spijtig genoeg constateren dat ook de gemeenten die me lief zijn dezelfde kant op gaan als de CGK.
In de jaren 80 zei een diaken eens tegen mij over de toestand in de Nederlandse kerken: Zoals kort na de 2e wereldoorlog de CGK ervoor stonden, zo staat nu (in de jaren 80!) de GG er voor.
Ik geloof als we goed opletten dat daar zeker een grote kern van waarheid in zat, en die heeft zich na de jaren 80 alleen maar versterkt.

[DDD]

Nou, na de jaren 80 heeft enkel een duidelijke verrechtssing plaatsgevonden, en je eigen gemeente is daar wel een duidelijk voorbeeld van.

Maar in hoofdlijn kan ik me vinden in de kanselboodschap. Jammer dat er ook bijzaken bij worden gehaald als een jeugdkamp op zondag. Alsof dat zondig zou zijn.

[Erasmiaan]

Nou, na de jaren 80 heeft enkel een duidelijke verrechtssing plaatsgevonden, en je eigen gemeente is daar wel een duidelijk voorbeeld van.

Jij hebt zeker niet het boek van Rijssen gelezen, "Elk verhaalt zijn weg en zaken"? Daaruit volgt wel dat die gemeente niet is verrechtst, maar zichzelf is gebleven.