Ds. C. Harinck 50 jaar predikant in Geref. Gemeenten

[jakobmarin]

Ds. Harinck: „De jaren 2000 tot en met 2002 zijn wel een dieptepunt geweest.”

In die periode verscheen zijn boek ”De toeleidende weg”. „Ik móést dat schrijven. Ik constateerde dat sinds onder anderen ds. A. Vergunst was overleden, er in de Gereformeerde Gemeenten, en ook wel daarbuiten, een verstarring optrad. Ds. A. F. Honkoop, bij wie ik gebakerd ben, zei vaak: „Gemeente, in Christus is alles; buiten Hem niets.” Maar in reactie op een oppervlakkig geloven dat Jezus mijn Zaligmaker is, zag je met name bij jonge predikanten dat zij de weg tot Hem gingen blokkeren met allerlei voorwaarden.

En natuurlijk kom je dan niet meteen met een boek. Ik heb het gesprek gezocht. Maar zo’n gesprek, bij het licht van de Schrift, bleek niet mogelijk. Ik heb in die tijd, ik stond in Terneuzen, heel veel over me heen gekregen. Waarbij het ongegrond veroordelen, soms zonder mijn boek gelezen te hebben, mij pijn heeft gedaan.”


Bron : RefDag

Wat geweldig dat ds. Harinck hier eerlijk over is en over spreekt. Erg jammer, dat dit nodig is.

[J.C. Philpot]

Mooi interview. Ook het laatste gedeelte, waar hij spreekt over zijn verlangen om met Christus te zijn!

[Wilhelm]

Een prachtig en eerlijk interview!

Vanavond is er een herdenkingsdienst in Kapelle die je hier live kunt meeluisteren: http://www.petrakerkkapelle.nl/

[Ad Anker]

Een mooi interview, inderdaad.

[Cees]

Een mooi interview, inderdaad.

Inderdaad, en waarom alleen dat stukje quoten en niet het hele artikel?

Ds. C. Harinck 50 jaar predikant in Geref. Gemeenten
26-09-2012 08:34 | gewijzigd 26-09-2012 09:32 | A. de Heer

Ds. C. Harinck. Foto RD, Anton Dommerholt
KORTGENE – Al jong, op zijn 24e, werd hij ouderling, in de gereformeerde gemeente te Goes. Een jaar later, in 1958, liet het curatorium van de Theologische School in Rotterdam hem toe tot de predikantsopleiding. Vandaag is het een halve eeuw geleden dat kand. C. Harinck in Utrecht tot dienaar van het Woord werd bevestigd. „Eens zal er geen kerk meer zijn.”

Het gesprek vindt nog plaats in het Zeeuwse Kortgene, waar ds. Harinck en zijn vrouw na zijn emeritaat, per 1 oktober 2003, een bungalow betrokken. De meeste vertrekken zijn echter leeg, en de verhuisdozen staan hoog opgetast. Inmiddels is het predikantsechtpaar verhuisd, naar Kapelle, waar twee van de vijf kinderen wonen.

Hun beider wortels liggen in Zeeland: die van hem in Goes; haar wieg stond in Biezelinge. Maar het gezin waarin zij opgroeiden, was heel verschillend. Ds. Harinck (79): „Mijn vrouw komt uit een echt Gereformeerde Gemeentengezin. Haar opa Snoep is ouderling geweest, en haar oudere broer was ds. 
A. Snoep, die in 1988 op 58-jarige leeftijd is overleden.”

Zelf groeide hij op „zonder kerk, zonder Bijbel, zonder God. Mijn vader kwam oorspronkelijk uit de Hervormde Kerk. Maar zíjn vader had daar, in de crisistijd, al mee gebroken. Mijn vader was zeer socialistisch, stemde SDAP, was een vurig aanhanger van Troelstra. En ik was lid van de AJC, de Arbeiders Jeugd Centrale, liep ook met zo’n pakje en zong de Internationale.

Mijn moeder was van rooms-katholieke komaf. Zij is jong gestorven, is maar 51 geworden.”

Via onder anderen Jannie, zijn latere vrouw, kwam de jonge Cor uiteindelijk toch bij de kerk, „het zwartekousenkerkje”, terecht. „Niet dat ik daarvoor nooit eens indrukken van het bestaan van God had. Ik denk dat iedereen die wel heeft. Ik weet nog dat mijn oom Piet overleed, nog jong, en dat hij op zijn sterfbed riep: „Ik wíl niet dood!” En als ik in de boomgaard ’s avonds de zon zag ondergaan, dacht ik: Dit kan er toch niet zomaar zijn?”

De dag waarop hij gedoopt werd, is de predikant altijd bijgebleven. „Dat moment heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Ik, een buitenstaander, een heiden – ik werd gedoopt. Dat was een wonderlijke tijd, ook de periode ervoor. Ik mocht, na geworsteld te hebben met de leer van de predestinatie, veel smaken van de liefde van Christus en de kracht van Zijn offer.

Ook mijn broer Frans is in die tijd uit de wereld getrokken. Ik kon er niet over zwijgen. Als ik mensen zag lopen, dacht ik: Alle­maal mensen met een ziel voor de eeuwigheid.

Rond die tijd ben ik ook geroepen tot het predikambt, vanuit Jesaja 40:1: „Troost, troost Mijn volk...” Dat was een opdracht – zo ervaar ik het nog altijd. Maar toen wist ik nog niet dat ik predikant moest worden. Ik werd ouderling, in Goes. Maar in mijn hart bleef het: „Predik het Woord.” Ik zette dat steeds van me af. Ds. A. F. Honkoop, die destijds in Goes stond, zei op een gegeven moment tegen me: „Cor, nu moet je je niet langer verzetten.” „Ja maar...” Kort en goed: ik kreeg een attest, en niet lang daarna ben ik aangenomen. Dat was in 1958, ik was 25.”

Zijn intrede in Utrecht vormde een hoogtepunt in de afgelopen vijftig jaar, zegt ds. Harinck terug­blikkend. „Nog een hoogtepunt: het moment waarop onze zoon Wout werd aangenomen op de Theologische School in Rotter­dam. Volgend jaar hoopt hij zijn 25-jarig jubileum te herdenken. Dan denk je: Heere, wie ben ik en wat is mijn huis?”

Pijnlijk

„Pijnlijke ervaringen en moeilijke tijden” waren er in de achter­liggende halve eeuw echter ook, schreef De Saambinder, het orgaan van de Gereformeerde Gemeenten, vorige week ter gelegenheid van zijn aankomend jubileum. Ds. Harinck: „De jaren 2000 tot en met 2002 zijn wel een dieptepunt geweest.”

In die periode verscheen zijn boek ”De toeleidende weg”. „Ik móést dat schrijven. Ik constateerde dat sinds onder anderen ds. A. Vergunst was overleden, er in de Gereformeerde Gemeenten, en ook wel daarbuiten, een verstarring optrad. Ds. A. F. Honkoop, bij wie ik gebakerd ben, zei vaak: „Gemeente, in Christus is alles; buiten Hem niets.” Maar in reactie op een oppervlakkig geloven dat Jezus mijn Zaligmaker is, zag je met name bij jonge predikanten dat zij de weg tot Hem gingen blokkeren met allerlei voorwaarden.

En natuurlijk kom je dan niet meteen met een boek. Ik heb het gesprek gezocht. Maar zo’n gesprek, bij het licht van de Schrift, bleek niet mogelijk. Ik heb in die tijd, ik stond in Terneuzen, heel veel over me heen gekregen. Waarbij het ongegrond veroordelen, soms zonder mijn boek gelezen te hebben, mij pijn heeft gedaan.”

De wortels van de Gereformeerde Gemeenten liggen voor een deel in het gezelschapsleven. Speelde in de discussies rond uw boek ook niet de vrees dat ‘oude lijnen’ teloor zouden gaan?

„Zeker, en ik begrijp dat ook. Ik weet ook dat de oude predikanten bepaalde uitdrukkingen uit het gezelschapsleven graag gebruikten. Maar zij gaven inhoud aan die uitspraken, en er was altijd iets van gunning, van warmte. Nu is er veel napraten. Dat is koud en stoot af.

Waar ik zo bang voor ben, is dat we de Schrift laten buik­spreken. Want als we de Schrift niet zélf meer laten spreken, zal ons dat vroeg of laat opbreken. Het gaat niet om onze mening, maar om de mening des Geestes. Jonge mensen vallen echt nog wel voor het Woord – maar onderzoeken ook, meer dan vroeger gebeurde, en vragen, terecht: Waar staat wat u zegt dan in de Bijbel?”

Overigens is ”De toeleidende weg” lang de enige publicatie niet die ds. Harinck op zijn naam heeft staan. Meer dan dertig boeken schreef hij, en uitgeschreven is hij nog niet. Volgende week verschijnt bij Den Hertog een catechismusverklaring van zijn hand, en in het vat zit nog altijd een studie over de eerste christenen. „Waar ik ook nog graag over wil schrijven, is over het kruis van Christus.”

De kerk staat vandaag voor twee uitdagingen, constateert de emeritus. „Enerzijds te waken voor nog verdere verstarring en verdonkering van het Evangelie. Maar in de tweede plaats ook: ervoor te waken dat de drie stukken uit de Heidelberger niet worden verlaten. Het geloof is en blijft toch het aangrijpen van Jezus door een schuldig en verloren mens. Ik hoor jonge mensen wel eens zeggen: „Als we doordeweeks bij elkaar zijn en de Bijbel bestuderen, ontvang ik veel meer zegen dan onder de preek.” Dan zeg ik: Hier is iets mis, en misschien niet alleen met de prediking. Waar niet meer gehoord wordt dat een mens wedergeboren moet worden, en dat dit gepaard gaat met een droefheid over de zonde en een mishagen van onszelf, laten we het Woord evenmin spreken.”

Hemel

Straks zal er echter geen kerk meer zijn, zegt ds. Harinck. „Vorige week zondag heb ik gepreekt over de hemel. Ik wilde dat al langer een keer doen, en ben me daar toen in gaan verdiepen, vanuit met name het boek Openbaring. Wat zal dat zijn: in de hemel zal er eredienst zijn. Wat staat daarin centraal? De heerlijkheid van God en het Lam. Mijn broer Frans, die negen jaar terug is overleden, mag daarin delen. Ik denk veel aan wat hij nu mag doen, en ik mag weten daar ook eens in te zullen delen.”

Emotioneel: „En wat zal ik dan graag mijn kroon voor dát Lam, mijn Zaligmaker, neerwerpen.”

[Jongere]

Inderdaad, en waarom alleen dat stukje quoten en niet het hele artikel?

Ja, het zou het interview geen recht doen om er één "polemisch" stukje uit te kiezen.
Een mooi interview. Altijd bemoedigend om te lezen hoe de Heere werkt.

[Erasmiaan]

In een ouder interview las ik ook nog dit, en onwillekeurig moest ik aan DIA denken en wat hij allemaal over zich heen krijgt op dit forum:

Brakel zegt dat de meeste mensen bekeerd worden tussen hun 14e en 25e levensjaar. Hij zal wel gelijk hebben, maar ik zou die periode wat willen uitstrekken: dat de meeste bekeringen voor iemands 30e jaar hebben plaatsgehad. Iedere bekering is krachtdadig, maar ik moet wel zeggen dat heldere bekeringen nog maar spaarzamelijk gevonden worden. Als ik dat vergelijk met vroeger, in Goes, ja, dan is het nu echt donker. Je hoort zo weinig over de vrijheid die in Christus is.

[Ad Anker]

Ds. Harinck: „De jaren 2000 tot en met 2002 zijn wel een dieptepunt geweest.”

In die periode verscheen zijn boek ”De toeleidende weg”. „Ik móést dat schrijven. Ik constateerde dat sinds onder anderen ds. A. Vergunst was overleden, er in de Gereformeerde Gemeenten, en ook wel daarbuiten, een verstarring optrad. Ds. A. F. Honkoop, bij wie ik gebakerd ben, zei vaak: „Gemeente, in Christus is alles; buiten Hem niets.” Maar in reactie op een oppervlakkig geloven dat Jezus mijn Zaligmaker is, zag je met name bij jonge predikanten dat zij de weg tot Hem gingen blokkeren met allerlei voorwaarden.

En natuurlijk kom je dan niet meteen met een boek. Ik heb het gesprek gezocht. Maar zo’n gesprek, bij het licht van de Schrift, bleek niet mogelijk. Ik heb in die tijd, ik stond in Terneuzen, heel veel over me heen gekregen. Waarbij het ongegrond veroordelen, soms zonder mijn boek gelezen te hebben, mij pijn heeft gedaan.”


Bron : RefDag

Wat geweldig dat ds. Harinck hier eerlijk over is en over spreekt. Erg jammer, dat dit nodig is.

Jammer dat je selectief citeert. Dat doet geen recht aan het artikel. Ik heb in inmiddels verwijderde berichten Wilhelm beticht van het selectief quoten. Ik heb mijn excuus aangeboden per pb, nu ook in het openbaar. Dat was niet goed.

[Tiberius]

Inderdaad, en waarom alleen dat stukje quoten en niet het hele artikel?

Berichten van Refdag mogen we integraal plaatsen sinds we onder de vleugels van EMG varen.
Wel wil men er een link bij a.u.b., maar die staat in dit geval al in de startposting.

[Zeemeeuw]

Voor een compleet (en eerlijk) beeld lijkt mij de mening van wijlen ds. A.F. Honkoop over een aantal zaken wel van belang. De persoonlijke verhouding tussen hem en ds. C. Harinck was naar mijn inschatting goed. Deelde hij de mening en de zorgen van ds. C. Harinck? Helemaal of ten dele? Hij bekleedde in de jaren na het vertrek van ds. A. Vergunst naar Amerika immers een aantal belangrijke posities. Als er iemand was die invloed kon (en durfde) uitoefenen op de door ds. Harinck geconstateerde verstarring, was hij het wel.

[jakobmarin]

Jammer dat je selectief citeert. Dat doet geen recht aan het artikel. Ik heb in inmiddels verwijderde berichten Wilhelm beticht van het selectief quoten. Ik heb mijn excuus aangeboden per pb, nu ook in het openbaar. Dat was niet goed.

Waarom is dat jammer? Ik link toch naar het hele artikel, zodat iemand zich compleet kan inlezen?
Ik pak dit stukje eruit, omdat ik daar even de nadruk op wilde leggen, maar houd niemand tegen om het hele artikel te lezen.

[Ad Anker]

Jammer dat je selectief citeert. Dat doet geen recht aan het artikel. Ik heb in inmiddels verwijderde berichten Wilhelm beticht van het selectief quoten. Ik heb mijn excuus aangeboden per pb, nu ook in het openbaar. Dat was niet goed.

Waarom is dat jammer? Ik link toch naar het hele artikel, zodat iemand zich compleet kan inlezen?
Ik pak dit stukje eruit, omdat ik daar even de nadruk op wilde leggen, maar houd niemand tegen om het hele artikel te lezen.

Nou ja, hier op het refoforum wat jammer. Ik vind het hele stuk mooi, hij is heel eerlijk. Vandaar mijn sympathie. Ik weet dat zijn boeken ook 'tussen' samenspreking tussen de GG en de GGiN staan. Evenwicht is belangrijk. Ds. Harinck wil hier evenwichtig overkomen maar daar zijn de meningen over verdeeld. De prediking in de GG(iN) staat in een bepaalde traditie. En dat is heel legitiem. Daarin moet je altijd oppassen voor teveel naar links/naar rechts buigen. Ds. Harinck is niet echt een beeldfiguur voor het 'midden van de Gereformeerde Gemeenten'. Ik vind dat heel niet erg, maar ook daar moeten we dan eerlijk in zijn.

[Da Capo]

Inderdaad een mooi, eerlijk interview.
Wat het (selectief) citeren betreft. Mij trof juist het volgende stuk:

Hemel
Straks zal er echter geen kerk meer zijn, zegt ds. Harinck. „Vorige week zondag heb ik gepreekt over de hemel. Ik wilde dat al langer een keer doen, en ben me daar toen in gaan verdiepen, vanuit met name het boek Openbaring. Wat zal dat zijn: in de hemel zal er eredienst zijn. Wat staat daarin centraal? De heerlijkheid van God en het Lam. Mijn broer Frans, die negen jaar terug is overleden, mag daarin delen. Ik denk veel aan wat hij nu mag doen, en ik mag weten daar ook eens in te zullen delen.”

Wat is er groter en heerlijker, dan daar te mogen zijn en mee te mogen zingen in dat koor tot eer van Hem!
Het grootste wonder voor mij is, dat ik het hem na mag zeggen: "en ik mag weten daar ook eens in te zullen delen". Ik hoop van harte dat het voor jullie ook zo mag zijn of worden!

[helma]

die preek over de hemel is trouwens de moeite waard om te luisteren, volgens mij heeft Jacob Marin die link pas geplaatst.

[-DIA-]

Voor een compleet (en eerlijk) beeld lijkt mij de mening van wijlen ds. A.F. Honkoop over een aantal zaken wel van belang. De persoonlijke verhouding tussen hem en ds. C. Harinck was naar mijn inschatting goed. Deelde hij de mening en de zorgen van ds. C. Harinck? Helemaal of ten dele? Hij bekleedde in de jaren na het vertrek van ds. A. Vergunst naar Amerika immers een aantal belangrijke posities. Als er iemand was die invloed kon (en durfde) uitoefenen op de door ds. Harinck geconstateerde verstarring, was hij het wel.

---knip--- Spreek met respect over ambtsdragers aub