ejvl schreef:Mara schreef:Ik heb onlangs iemand meegenomen naar een kerkdienst bij ons, hij was jaren geleden bij ons lid.
Hij schrok, allereerst van de hoeveel lege banken, maar ook van de andere "bijzaken".
Vreemd, dat buitenstaanders dit niet betitelen als bijzaken.
Ik zie en begrijp jou "angst" wel degelijk. Ook denk ik dat het ook zo is dat met bijzaken soms/vaak/regelmatig een ander soort prediking te horen is.
Waar ik het echter niet mee eens ben, is dat het het alleen om bijzaken zou gaan. Vaak worden bijzaken als reden gegeven, terwijl mijns inziens
alleen de prediking een reden mag zijn.
Ja, daar ben ik het ook mee eens en dat zeg ik ook steeds.
Het gaat die mensen die weggaan echt niet alleen om die bijzaken, dat losmakingsproces is een proces van vaak jaren. Het wordt op huisbezoeken besproken, mensen bezoeken de k.r. vergaderingen.
Wat ik echter niet begrijp is (of misschien toch wel) dat een voorheen rechtse gemeente (dan bedoel ik tot 30 jaar geleden) zo kan opschuiven naar links, terwijl dat in een naburige gemeente, eveneens grootstedelijk, niet het geval is.
Hoe kan dit, is hier wel eens onderzoek naar gedaan?
ejvl schreef:Daarnaast is een afvlakkende prediking ook deels subjectief. We willen allemaal graag horen wat we willen horen, als we gaan luisteren wat er fout is, is het allicht wat, we kunnen ook luisteren of er nog wat voor ons bij is.
En alleen toetsen aan Gods woord...
Als ik een CGK dominee alleen de term (en dan nog sporadisch) hoor gebruiken, "we moeten Jezus aannemen", dan is dat op zich Bijbels, maar het is wel heel arm.
Dus het is op een bepaalde subjectief, dat is waar, ik bedoel het denk ik anders dan jij.
Ik blijf heel zelden thuis, ook al ga ik soms met grote tegenzin, moet ik bekennen. Ik hoop dat ik meer hoor dan die vorige keer, maar dat blijkt dan niet het geval.
Er blijft altijd wel één zin of één waarheid bij me hangen, maar ik kan daar de week niet mee in.
Dan ga ik op internet die zondagavond of maandagmorgen, toch weer op audio server zoeken, naar die andere CGK predikanten. Ik zal hier verder geen namen noemen, niet iedereen zal dit hetzelfde beleven.
En het gaat niet om mijzelf alleen, ik heb ook een man, die dan niet meer meegaat. (in dat geval!)
En kinderen die ik dan met grote tegenzin (of niet) mee krijg.
En het gaat me om hun toekomst! Onze oudste is al overgegaan tot een ander kerkverband. Die is mede om die reden in een andere plaats gaan wonen.