Ontmoetingsplaatsen christelijke jongeren van de leeftijdscategorie 20-30 jaar

[JolandaOudshoorn]

Het probleem met alcohol (tegenwoordig) dat het niet bij een biertje of een breezertje blijft. Er moet gelijk een hele oceaan genuttigd worden. En dan moet je als christenouder optreden, want een van de vruchten van de Geest is toch matigheid.
Alcohol op zich is niet het probleem, kijk maar eens naar de hoeveelheden wijn die geschonken werd in de Bijbel. We moeten onze kinderen leren dat ze zichzelf moeten beheersen. En dan is samen een biertje drinken best een goed plan.

Het is toch van de zotte dat er bij veel scholen bij de aanvang van een schoolfeest alcoholcontrole nodig is?
Kinderen drinken zich in, omdat de drankjes elders vaak duur zijn.

In het westland ken je de zuipketen. Daar weet iedereen van, soms staan ze zelfs op een terrein van iemand. Ook vaders!
Omdat ze op eigen terrein staan, geldt de minimumleeftijd niet.
Niemand die werkelijk durft in te grijpen of te verbieden, het is een oude gewoonte.
M.i. een hele slechte!

Hoe ga je als ouders om met alcohol? Geven wij zelf het goede voorbeeld of staat bij ons de koelkast vol en wordt er bij elke gelegenheid geproost?

Dat zeg ik: leer ze matigheid, oefen ze in zelfbeheersing. Het zijn de vruchten van de Geest, die in elk christelijk gezin geoefend zou moeten worden.

[Dodo]

Ik denk dat als je tegen een gezond jong mens begint over zijn sterven, dat het niet landt. Eigenlijk beseft niemand écht dat het leven heel broos is, dat het elk moment afgelopen kan zijn. Als iemand in de buurt overlijdt aan een hartstilstand of ongeluk, ben je er weer even bij bepaald. Dat zeggen de mensen dan ook tegen elkaar. Maar in het leven van alledag besef je dat niet echt, en jonge mensen zeker niet. Ik herinner me van mezelf nog wel dat je een soort jeugdige overmoed had. Ik was jong, sterk, dat overkwam mij niet.
Als ouders moet je daarom de actualiteit aangrijpen om ze te laten zien dat jonge mensen ook kunnen sterven. De Volendambrand, op nieuwjaarsdag bijvoorbeeld. Of een ongeluk. Hier is een keer een gezonde jonge man zo dood gebleven, gleed van zijn stoel en was er niet meer.
Dat zijn goede momenten om je kinderen voor te houden dat ze jong de keus moeten maken, omdat ook zij broze mensen zijn.

[Luther]

Het is daarom zo belangrijk dat spreken met elkaar over het geloof normaal functioneert in het gezin. Zodat we, als een kind 16 jaar is en een fout maakt, niet direct in paniek raken. Dat we onze kinderen durven aanspreken op hun fouten, ze zelf keuzes laten maken en verantwoordelijkheid laten dragen. Ik merk wel in de omgeving dat het goed is, om dit van jongs af aan te doen. Hoe later je begint met geloofsopvoeding, hoe moeilijker het wordt.

Op zichzelf mee eens. Maar sterven op een duivels feest zou voor mij een rouwsluier over de rouw zijn.
(Ook eens met @mara dat disco's beetje uit zijn, maar daar kwam iemand als eerste mee. De alternatieven van 2015 zijn overigens nog vele graden duivelser.)

Met je eens. Aan de andere kant vraag ik mij af: hoe was er gereageerd als David was gestorven voordat Nathan kwam. Of als Petrus was gestorven op Goede Vrijdag?
Het eindoordeel kunnen we het beste aan God overlaten. En het leven zegt veel meer dan het sterven. Dat geldt, denk ik, ook voor het zware gewicht dat gegeven wordt aan de laatste woorden.

Dat we het oordeel aan God moeten overlaten, is zeker. Maar daarom wees ik m.n. op de zekerheid die ouders kunnen hebben, of die juist omver gehaald kan worden. (Ik had het dus niet over de feitelijke gevolgen, hoewel ik me nog steeds weinig kan voorstellen bij een kind van de Heere die zonder gewetenswroeging naar een dance-event gaat.)

[Luther]

Ik denk dat als je tegen een gezond jong mens begint over zijn sterven, dat het niet landt. Eigenlijk beseft niemand écht dat het leven heel broos is, dat het elk moment afgelopen kan zijn. Als iemand in de buurt overlijdt aan een hartstilstand of ongeluk, ben je er weer even bij bepaald. Dat zeggen de mensen dan ook tegen elkaar. Maar in het leven van alledag besef je dat niet echt, en jonge mensen zeker niet. Ik herinner me van mezelf nog wel dat je een soort jeugdige overmoed had. Ik was jong, sterk, dat overkwam mij niet.
Als ouders moet je daarom de actualiteit aangrijpen om ze te laten zien dat jonge mensen ook kunnen sterven. De Volendambrand, op nieuwjaarsdag bijvoorbeeld. Of een ongeluk. Hier is een keer een gezonde jonge man zo dood gebleven, gleed van zijn stoel en was er niet meer.
Dat zijn goede momenten om je kinderen voor te houden dat ze jong de keus moeten maken, omdat ook zij broze mensen zijn.

Het spreken over sterven landt bij niemand, althans niet van huis uit.
Moeten we het daarom nalaten? En wat je noemt: de actualiteit aangrijpen.... uiteraard! Wat dat betreft kun je met de kant in de hand elke avond een actueel gesprek aan tafel hebben. Rond de aanslagen in Parijs hebben we dat ook wel gedaan. We hebben daar gelopen, we kennen de plekken.

[JolandaOudshoorn]

Dat kan ik mij ook niet voorstellen @Luther.
Wat betreft het sterven: ik probeer mijn kinderen voor te houden dat het niet om dit aardse leven draait, maar dat we ons moeten uit strekken naar het eeuwige leven.

[Luther]

Dat kan ik mij ook niet voorstellen @Luther.
Wat betreft het sterven: ik probeer mijn kinderen voor te houden dat het niet om dit aardse leven draait, maar dat we ons moeten uit strekken naar het eeuwige leven.

Juist! Vandaar dat ik in een ander topic ook zei, dat een christen in feite leeft als een expat, een vreemdeling. Door de hele Bijbel heen zie je dat het vreemdeling-zijn één van de belangrijkste lijnen is in de Bijbel. Misschien is dat wel ons grootste manco, ook de mijne, dat we hier zo thuis zijn.