Middenrefo schreef: ↑Gisteren, 20:10
Evangelist schreef: ↑Gisteren, 19:07Wie binnen de bestaande structuren blijft gaan, legt het synodebesluit terzijde dat de plaatselijke kerken nu in the lead zijn.
Dat is pertinent onwaar. Plaatselijke kerken zijn altijd in 'the lead' in ons kerkverband. Het is niet voor niets dat elke synode wordt gesloten. Daarna zijn
altijd de plaatselijke kerken weer aan zet. Om te beginnen door als classis samen te komen.
Hier begint de denkfout. Het is juist dat een synode na sluiting altijd de verantwoordelijkheden teruglegt in de kerken, maar - en dat is een cruciaal verschil - altijd nadát de hele agenda is behandeld, alle instructies etc van antwoord zijn voorzien en de synode dus aan haar opdracht naar art. 30 van de kerkorde heeft voldaan. Dat laatste is nu niet gebeurd. De verantwoordelijkheden terugleggen bij de plaatselijke gemeenten heeft dan een andere gewicht; want daarmee is uitgesproken dat er géén antwoord komt op tal van zaken, o.a. de gecombineerde stukken die betrekking hadden op de toekomst van het kerkverband. Maar ook niet op de vraag, hoe om te gaan met afwijkende kerken. Daarmee vervalt je argument dat het terugleggen van alle verantwoordelijkheden bij de plaatselijke gemeenten hetzelfde is als voorheen. Dat is deze keer gedaan, terwijl de breedste vergadering heeft uitgesproken: 'We kunnen u niet meer helpen. Er is geen gezamenlijk toekomstperspectief.'
Middenrefo schreef:Het is mij gewoon te doorzichtig als kerken bewust het samenkomen van classes blokkeren en vervolgens roepen dat de structuur niet meer functioneert. Dat is hetzelfde als wanneer ik de banden van mijn auto lek prik en daarna klaag dat ik niet meer kan rijden.
Ik vind het verdrietig dat je deze kwalificaties eraan geeft. Dit doet zo geen recht aan hoe het werkelijk gegaan is en aan de intenties, maar ook aan het verdriet dat er is, het vele gebed dat er is en is geweest. Al voor de start van de synode waren er twee classes die niet meer konden functioneren, en voor één PS gold eveneens dat die vastgelopen was. Tijdens de synode bleek dat in nog twee classes steeds moeizamer te gaan, terwijl daarnaast de meeste classes wel konden spreken, maar als er al vermaand werd, leidde dat tot een kerkjuridische gang van zaken.
Na het afwijzen van de revisieverzoeken over vrouw en ambt kwamen overal gesprekken op gang; in de meeste classes zijn er na sluiting van de synode ook vergaderingen dan wel bijeenkomsten geweest. Daarin is gepoogd om elkaar weer te vinden op de vierslag Schrift, belijdenis, kerkorde en synodebesluiten. Dat is oprecht gebeurd, dat zijn faire gesprekken geweest, maar de conclusies waren voor een deel van de kerken helder: wij kunnen niet meer samen verder. Er is niet het begin van kerkelijk vertrouwen, dat er ook daadwerkelijk gevolg wordt gegeven aan synodebesluiten. Concreet: er is geen enkele gemeente met vrouwelijke ambtsdragers die de vaste en bondige besluiten rond vrouw en ambt gaat uitvoeren. Er is geen enkele gemeente met afwijkend beleid rond homoseksualiteit (wat door de synode als zonde is benoemd op grond van de Schrift) die dat beleid wil of gaat aanpassen. Daar is veel en in sommige gevallen heel veel met elkaar over gesproken, maar er zal niets gaan veranderen. Ergens begrijp ik dat ook nog. Maar dan blijft de vraag voor gemeenten die dat niet kunnen dragen: kun je dan wel samen kerk zijn, als op zulke fundamentele zaken de Schrift niet alleen anders gelezen wordt, maar ook het gezag van de Schrift in geding is?
Want de afdronk van dit alles is dat je als gezamenlijke kerken een besluit kunt nemen, je kunt een kerkelijke weg hebben, die heeft in het geval van bijvoorbeeld classis Zwolle meer dan twintig jaar geduurd, uiteindelijk is die classis afgeschaald en heeft aan de synode gevraagd: hoe moeten we nu handelen met afwijkende gemeenten? En er komt geen antwoord meer.
Op allerlei andere niveaus is dat met soortgelijke of andere besluiten ook gebeurd. Als dan zelfs de breedste vergadering daar niet uitkomt, dan moet de conclusie zijn dat een plaatselijke gemeente uiteindelijk zelf kan besluiten aan welke besluiten ze zich houdt en aan welke niet. Uiteindelijk zet dat de deur open voor leervrijheid.
Middenrefo schreef:Je geeft zelf al een goede analyse waar het om draait:
Evangelist schreef:...omdat geen kerkelijke vergadering iets kon of wilde doen aan de afwijkingen die door een deel niet meer te dragen zijn
Blijkbaar is daar in geen enkele kerkelijke vergadering een meerderheid voor te vinden. Dat is ten diepste wat het behoudende deel niet kan dragen en daar kunnen ze zich niet bij neerleggen. Dan is het initiatief van Rijnsburg begrijpelijk. Maar doe dat dan gewoon en blijf niet hakken op de bestaande structuur.
Ik weet niet op wie je doelt, maar ik blijf niet hakken op de bestaande structuur. Ik meen alleen dat een gemeente die zich in alles wil houden aan de vierslag uiteindelijk met lege handen staat of blijft staan als je binnen die bestaande structuur meent dat gezamenlijk genomen besluiten ook in alle gemeenten doorgevoerd zullen worden. En daar zul je je toe moeten verhouden als je binnen een verband waar onschriftuurlijke zaken gedoogd worden, wilt blijven functioneren. Ik denk dat dat kan, maar dan functioneer je feitelijk binnen een mini-PKN. Ik respecteer dat, maar dat is toch anders dan een afgescheiden kerkverband vanaf 1834 functioneert.