De kleine lettertjes van het Evangelie

[KDD]

Als het hetzelfde is, is het dan mogelijk om terug te gaan naar de bevinding van de Moorman? In onze dagen wordt de bevinding van de Moorman te licht bevonden.

Is dat zo? Het staat er niet, maar ik denk dat er heel wat aan vooraf gegaan is. Zeker in die tijd maakte je niet zomaar zo'n grote reis.

In Handelingen 8 lezen we van Filippus, dat hij het evangelie van het Koninkrijk Gods en van de Naam van Jezus Christus verkondigde. Wanneer het ons veroorloofd is om bij het evengelie des Koninkrijks te denken aan de prediking van Jezus: Bekeert u, want het Koninkrijk der Hemelen is nabij gekomen", Matt. 4:17, dan gaat ook in deze woorden de bekering voorop. Meer overweging vraagt echter de geschiedenis van de Moorman. Bij hem lezen we immers niets van bekering en kennis van zonde en van dergelijke eisen? Inderdaad, doch heeft Filippus hem dat niet gepredikt? Wie is deze Moorman. Iemand die met de wet Gods in aanraking gekomen is en toen dit zo langzamerhand heeft geleerd, dat de zaligheid voor hem uitgesloten was. Hij was immers een gesnedene en wat daarvan de Schrift zegt, kan men lezen in Deut. 23 : 1. In de tempel had hij ondervonden, dat hem geen verdere toegang werd verleend, dan tot in de voorhof der heidenen. En toch hoopte hij op hope tegen hope, dat er ook voor hem nog een weg was tot God. In Jesaja 56 : 3 werd ook voor hem een deur der hope geopend in de nieuwe tijd, die God zou brengen. In zijn hart lag een betrekking op die God van Israël en dat dreef hem naar het huis Gods.

Doch hij vond daar niet wat hij zocht. Ware dit zo geweest, zo was hij onvatbaar gebleken voor de prediking van Filippus. Onvoldaan keerde hij huiswaarts. Jeruzalem is hem tegengevallen. Mismoedig zit hij nu nu hardop te lezen uit Jesaja 53, over die straf die ons de vrede aanbrengt en over de Man van smarten. Men kan moeilijk zeggen, dat de Moorman iemand was, zo maar midden uit de wereld, die op een goeden dag in de kerk verdwaalt en dan begint met in Jezus te geloven. Die man had een toeleidende weg, heeft veel en ernstig gezocht en wordt nu door Filippus onderricht. De diaken en evangelist verkondigt hem Jezus. Hand. 8 : 35 begint zo: En Filippus deed zijnen mond open". Dat is ook het begin van Matth. 5 : 2. Het is een plechtige mededeling, omdat er een groot en omstandig verhaal gaat beginnen, waarin Filippus alles heeft kunnen vertellen van de prediking van Jezus over de bekering, van Zijn kruisdood en wat die kruisdood betekende en van het geloof in Christus, waarin de behoudenis van zondaren ligt. Het is ook niet waarschijnlijk, dat de kamerling nooit eens wat er tussen door gevraagd of gezegd heeft. Hier is dus een mens, die een reis maakt om vrede voor zijn ziel te vinden en die niet vindt. Een mens die het O. T. kent en de geboden Gods en de beloften en de bedreigingen, hoewel te voren een heiden. Hij kent ze niet alleen, hij gelooft ze ook. En aan die mens wordt Jezus verkondigd. Zeg nu maar, dat hier geen omkering eerst is en dat die man nergens aan dacht en zomaar ineens, toen hij water zag, begon te geloven. Uit het feit, dat hij de Doop begeert is ook duidelijk, dat de evangelist over de Doop had gesproken, gelijk de leer van de Doop ook in Hebr. 6 : 2 tot de beginselen der prediking behoort.

We zien ook in de geschiedenis van de kamerling bevestigd, dat er aan het geloof in Christus een toeleidende weg voorafgaat: eerst heiden, dan Joodsgezind, dan een Christen, waarin ook deze mens niets overhield, dan dat hij het Woord Gods niet begreep. De toeleidende weg is geen weg van trappen, waarin men van trap tot trap vromer, bekeerder en in de weg der zaligheid geleerder wordt. Integendeel, als er trappen in zijn, dan zijn het trappen naar beneden. Al wat wij proberen mislukt. Wij kunnen niet willen, niet geloven, ons niet bekeren, niet het goede werken, niets. En tenslotte verstaan we er niets meer van ook, omdat we Jezus niet kennen. Maar God werkt het willen en het werken in de tijd des welbehagens en in de persoon des welbehagens. Als het met ons niets meer is, brengt Jezus alles. Dst is ook duidelijk in de geschiedenis van de kamerling. Maar wie zegt nu nog, dat er bij hem geen toeleidende weg, geen kennis van zonde, geen weten van de eis der bekering was?

Het is een hoop inlegkunde gebaseerd op een hoop veronderstellingen en zelfs aantoonbaar niet juist. Als de moorman overtuigd was dat hij er toch niet bij zou kunnen horen, waarom zou hij dan nog een duur bijbelboek aanschaffen? De boekdrukkunst was immers nog niet uitgevonden. Hij was nota bene naar Jeruzalem gekomen om te aanbidden! Hij was overtuigd dat hij er bij zou kunnen horen. Ik lees niets van teleurstelling in Jeruzalem en mismoedigheid, alleen van niet begrijpen. De dominee spant de moorman voor zijn karretje. Laat ik maar zeggen wat veel mensen denken.

Dat is nou een voorbeeld van een heilzaam wanhoop. Geen hoop meer maar de Heere toch niet los kunnen laten. Ondanks alles ging zijn hart nog uit naar de Heere. Aan zulke mensen wordt het evangelie gepredikt.

[Mannetje]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... -wan-hoop/

Hij ontmaskert valse bevinding inderdaad. Is dat zich afzetten? Van den Brink zet zich niet af tegen echte bevinding hoor. Maar ik denk dat veel mensen die leunen op hun bevindingen en ze stiekem als goede werken willen inbrengen, zich erg ongemakkelijk voelen bij de opmerkingen van dr. Van den Brink.

Waarom denk je dat?

Dat is toch niet zo moeilijk? Omdat mensen niet graag de waarheid horen en zeker niet als ze zich wellicht jaren gekoesterd hebben met het idee dat hun geestelijke leven toch aardig in orde was.

Ik meende dat dr. vd Brink zijn lezing hield en boek schreef voor de mensen die zich juist bij het heil vandaan gehouden voelen. Niet om degenen die valse rust hebben ongerust te maken. Daarnaast dacht ik juist dat jij dat laatste niet nodig vond, mensen waarschuwen voor een ingebeeld geloof.

[Cyrillus]

Is dat zo? Het staat er niet, maar ik denk dat er heel wat aan vooraf gegaan is. Zeker in die tijd maakte je niet zomaar zo'n grote reis.

In Handelingen 8 lezen we van Filippus, dat hij het evangelie van het Koninkrijk Gods en van de Naam van Jezus Christus verkondigde. Wanneer het ons veroorloofd is om bij het evengelie des Koninkrijks te denken aan de prediking van Jezus: Bekeert u, want het Koninkrijk der Hemelen is nabij gekomen", Matt. 4:17, dan gaat ook in deze woorden de bekering voorop. Meer overweging vraagt echter de geschiedenis van de Moorman. Bij hem lezen we immers niets van bekering en kennis van zonde en van dergelijke eisen? Inderdaad, doch heeft Filippus hem dat niet gepredikt? Wie is deze Moorman. Iemand die met de wet Gods in aanraking gekomen is en toen dit zo langzamerhand heeft geleerd, dat de zaligheid voor hem uitgesloten was. Hij was immers een gesnedene en wat daarvan de Schrift zegt, kan men lezen in Deut. 23 : 1. In de tempel had hij ondervonden, dat hem geen verdere toegang werd verleend, dan tot in de voorhof der heidenen. En toch hoopte hij op hope tegen hope, dat er ook voor hem nog een weg was tot God. In Jesaja 56 : 3 werd ook voor hem een deur der hope geopend in de nieuwe tijd, die God zou brengen. In zijn hart lag een betrekking op die God van Israël en dat dreef hem naar het huis Gods.

Doch hij vond daar niet wat hij zocht. Ware dit zo geweest, zo was hij onvatbaar gebleken voor de prediking van Filippus. Onvoldaan keerde hij huiswaarts. Jeruzalem is hem tegengevallen. Mismoedig zit hij nu nu hardop te lezen uit Jesaja 53, over die straf die ons de vrede aanbrengt en over de Man van smarten. Men kan moeilijk zeggen, dat de Moorman iemand was, zo maar midden uit de wereld, die op een goeden dag in de kerk verdwaalt en dan begint met in Jezus te geloven. Die man had een toeleidende weg, heeft veel en ernstig gezocht en wordt nu door Filippus onderricht. De diaken en evangelist verkondigt hem Jezus. Hand. 8 : 35 begint zo: En Filippus deed zijnen mond open". Dat is ook het begin van Matth. 5 : 2. Het is een plechtige mededeling, omdat er een groot en omstandig verhaal gaat beginnen, waarin Filippus alles heeft kunnen vertellen van de prediking van Jezus over de bekering, van Zijn kruisdood en wat die kruisdood betekende en van het geloof in Christus, waarin de behoudenis van zondaren ligt. Het is ook niet waarschijnlijk, dat de kamerling nooit eens wat er tussen door gevraagd of gezegd heeft. Hier is dus een mens, die een reis maakt om vrede voor zijn ziel te vinden en die niet vindt. Een mens die het O. T. kent en de geboden Gods en de beloften en de bedreigingen, hoewel te voren een heiden. Hij kent ze niet alleen, hij gelooft ze ook. En aan die mens wordt Jezus verkondigd. Zeg nu maar, dat hier geen omkering eerst is en dat die man nergens aan dacht en zomaar ineens, toen hij water zag, begon te geloven. Uit het feit, dat hij de Doop begeert is ook duidelijk, dat de evangelist over de Doop had gesproken, gelijk de leer van de Doop ook in Hebr. 6 : 2 tot de beginselen der prediking behoort.

We zien ook in de geschiedenis van de kamerling bevestigd, dat er aan het geloof in Christus een toeleidende weg voorafgaat: eerst heiden, dan Joodsgezind, dan een Christen, waarin ook deze mens niets overhield, dan dat hij het Woord Gods niet begreep. De toeleidende weg is geen weg van trappen, waarin men van trap tot trap vromer, bekeerder en in de weg der zaligheid geleerder wordt. Integendeel, als er trappen in zijn, dan zijn het trappen naar beneden. Al wat wij proberen mislukt. Wij kunnen niet willen, niet geloven, ons niet bekeren, niet het goede werken, niets. En tenslotte verstaan we er niets meer van ook, omdat we Jezus niet kennen. Maar God werkt het willen en het werken in de tijd des welbehagens en in de persoon des welbehagens. Als het met ons niets meer is, brengt Jezus alles. Dst is ook duidelijk in de geschiedenis van de kamerling. Maar wie zegt nu nog, dat er bij hem geen toeleidende weg, geen kennis van zonde, geen weten van de eis der bekering was?

Het is een hoop inlegkunde gebaseerd op een hoop veronderstellingen en zelfs aantoonbaar niet juist. Als de moorman overtuigd was dat hij er toch niet bij zou kunnen horen, waarom zou hij dan nog een duur bijbelboek aanschaffen? De boekdrukkunst was immers nog niet uitgevonden. Hij was nota bene naar Jeruzalem gekomen om te aanbidden! Hij was overtuigd dat hij er bij zou kunnen horen. Ik lees niets van teleurstelling in Jeruzalem en mismoedigheid, alleen van niet begrijpen. De dominee spant de moorman voor zijn karretje. Laat ik maar zeggen wat veel mensen denken.

Dat is nou een voorbeeld van een heilzaam wanhoop. Geen hoop meer maar de Heere toch niet los kunnen laten. Ondanks alles ging zijn hart nog uit naar de Heere. Aan zulke mensen wordt het evangelie gepredikt.

Hij ging naar Jeruzalem om te aanbidden nota bene, waarom zou hij wanhopig geweest zijn? Blijkt uit niets. Een veel logischer verklaring is dat hij een boekrol van Jesaja op de kop tikte om meer te leren, maar dat hij het gewoon niet begreep. Dit staat ook in de tekst. De uitleg van de predikant heeft niets met Bijbelse exegese te maken.

[Cyrillus]

Hij ontmaskert valse bevinding inderdaad. Is dat zich afzetten? Van den Brink zet zich niet af tegen echte bevinding hoor. Maar ik denk dat veel mensen die leunen op hun bevindingen en ze stiekem als goede werken willen inbrengen, zich erg ongemakkelijk voelen bij de opmerkingen van dr. Van den Brink.

Waarom denk je dat?

Dat is toch niet zo moeilijk? Omdat mensen niet graag de waarheid horen en zeker niet als ze zich wellicht jaren gekoesterd hebben met het idee dat hun geestelijke leven toch aardig in orde was.

Ik meende dat dr. vd Brink zijn lezing hield en boek schreef voor de mensen die zich juist bij het heil vandaan gehouden voelen. Niet om degenen die valse rust hebben ongerust te maken. Daarnaast dacht ik juist dat jij dat laatste niet nodig vond, mensen waarschuwen voor een ingebeeld geloof.

Een mening hebben over bevinding mag toch? Van den Brink beantwoordde gewoon een vraag.

[Posthoorn]

Dat is toch niet zo moeilijk? Omdat mensen niet graag de waarheid horen en zeker niet als ze zich wellicht jaren gekoesterd hebben met het idee dat hun geestelijke leven toch aardig in orde was.

Daar gaat het hier helemaal niet over. Het gaat over een heilzame wanhoop, en over God Die overkomt. Het gaat dus over de wijze waarop het heil geschonken wordt. Maar het hier beschrevene zou volgens dr. v.d. Brink niet nodig, zelfs gevaarlijk zijn.

[Cyrillus]

Dat is toch niet zo moeilijk? Omdat mensen niet graag de waarheid horen en zeker niet als ze zich wellicht jaren gekoesterd hebben met het idee dat hun geestelijke leven toch aardig in orde was.

Daar gaat het hier helemaal niet over. Het gaat over een heilzame wanhoop, en over God Die overkomt. Het gaat dus over de wijze waarop het heil geschonken wordt. Maar het hier beschrevene zou volgens dr. v.d. Brink niet nodig, zelfs gevaarlijk zijn.

Het gaat over mensen die menen eerst iets beleefd te moeten hebben. Of ze dat al wel of niet hebben beleefd maakt voor de uitleg hier niet uit. Dat beleven bestrijdt Van den Brink. Het gaat niet om het beleven van de wanhoop alsof daar iets mee te verdienen valt. Het gaat om geloof in de Zaligmaker.

[pierre27]

Hij ontmaskert valse bevinding inderdaad. Is dat zich afzetten? Van den Brink zet zich niet af tegen echte bevinding hoor. Maar ik denk dat veel mensen die leunen op hun bevindingen en ze stiekem als goede werken willen inbrengen, zich erg ongemakkelijk voelen bij de opmerkingen van dr. Van den Brink.

Waarom denk je dat?

Dat is toch niet zo moeilijk? Omdat mensen niet graag de waarheid horen en zeker niet als ze zich wellicht jaren gekoesterd hebben met het idee dat hun geestelijke leven toch aardig in orde was.

Ik meende dat dr. vd Brink zijn lezing hield en boek schreef voor de mensen die zich juist bij het heil vandaan gehouden voelen. Niet om degenen die valse rust hebben ongerust te maken. Daarnaast dacht ik juist dat jij dat laatste niet nodig vond, mensen waarschuwen voor een ingebeeld geloof.

Ik denk ook niet dat dergelijke geruste mensen waar dan ook mee ongerust zouden kunnen worden. Iets wat je hebt pak je niet gauw af lijkt me.

[huisman]

Dat is toch niet zo moeilijk? Omdat mensen niet graag de waarheid horen en zeker niet als ze zich wellicht jaren gekoesterd hebben met het idee dat hun geestelijke leven toch aardig in orde was.

Daar gaat het hier helemaal niet over. Het gaat over een heilzame wanhoop, en over God Die overkomt. Het gaat dus over de wijze waarop het heil geschonken wordt. Maar het hier beschrevene zou volgens dr. v.d. Brink niet nodig, zelfs gevaarlijk zijn.

Het gaat over mensen die menen eerst iets beleefd te moeten hebben. Of ze dat al wel of niet hebben beleefd maakt voor de uitleg hier niet uit. Dat beleven bestrijdt Van den Brink. Het gaat niet om het beleven van de wanhoop alsof daar iets mee te verdienen valt. Het gaat om geloof in de Zaligmaker.

Waarom zou iemand een Zaligmaker nodig hebben?

[Cyrillus]

Dat is toch niet zo moeilijk? Omdat mensen niet graag de waarheid horen en zeker niet als ze zich wellicht jaren gekoesterd hebben met het idee dat hun geestelijke leven toch aardig in orde was.

Daar gaat het hier helemaal niet over. Het gaat over een heilzame wanhoop, en over God Die overkomt. Het gaat dus over de wijze waarop het heil geschonken wordt. Maar het hier beschrevene zou volgens dr. v.d. Brink niet nodig, zelfs gevaarlijk zijn.

Het gaat over mensen die menen eerst iets beleefd te moeten hebben. Of ze dat al wel of niet hebben beleefd maakt voor de uitleg hier niet uit. Dat beleven bestrijdt Van den Brink. Het gaat niet om het beleven van de wanhoop alsof daar iets mee te verdienen valt. Het gaat om geloof in de Zaligmaker.

Waarom zou iemand een Zaligmaker nodig hebben?

Iemand die meent de zaligheid in de belevenis te moeten vinden heeft in ieder geval geen Zaligmaker nodig.

[Posthoorn]

Het gaat over mensen die menen eerst iets beleefd te moeten hebben. Of ze dat al wel of niet hebben beleefd maakt voor de uitleg hier niet uit. Dat beleven bestrijdt Van den Brink. Het gaat niet om het beleven van de wanhoop alsof daar iets mee te verdienen valt. Het gaat om geloof in de Zaligmaker.

Precies. Daar gaat het ook over. En ook over hoe dat geloof gewerkt wordt in de zondaar. Even terugkoppelend naar het begin. Je wilde een voorbeeld hebben. Nou, dit is het voorbeeld.

[-DIA-]

Nu wordt er zonder mij over mij gesproken.
Wordt er ook over u gesproken?

Het lijkt me netjes, als er vragen zijn, om dan niet een ander te laten antwoorden,
maar liever degene waarover men vragen heeft zelf?
Zou dat niet wat netter zijn? De ouders van de blindgeborene wilden niet rechtuit
antwoorden: bang om uit de synagoge geworpen te worden.
Als ons hart recht is behoeven wij geen omweg te maken of zaken te veronderstellen.

Ik zal nu niemand iets verwijten, maar ik wilde hier toch wel even op wijzen omdat dit niet de eerste keer is dat anderen voor me antwoorden.
Ik verwonder me trouwens weer eens over de kennis, of beter, het gebrek daaraan over de Bijbelse leer.
Maar goed, het zij zo als men het zich goeddunkt.


-

[Posthoorn]

Nu wordt er zonder mij over mij gesproken.
Wordt er ook over u gesproken?

Het lijkt me netjes, als er vragen zijn, om dan niet een ander te laten antwoorden,
maar liever degene waarover men vragen heeft zelf?
Zou dat niet wat netter zijn? De ouders van de blindgeborene wilden niet rechtuit
antwoorden: bang om uit de synagoge geworpen te worden.
Als ons hart recht is behoeven wij geen omweg te maken of zaken te veronderstellen.

Ik zal nu niemand iets verwijten, maar ik wilde hier toch wel even op wijzen omdat dit niet de eerste keer is dat anderen voor me antwoorden.
Ik verwonder me trouwens weer eens over de kennis, of beter, het gebrek daaraan over de Bijbelse leer.
Maar goed, het zij zo als men het zich goeddunkt.-

Ik vind dit een uiterst onvriendelijke reactie, zo niet erger.
Het is een openbare discussie, dus iedereen die meeleest mag zich hierin mengen. Het maakt toch niet uit wíé iets zegt? Het gaat er toch om wát er gezegd wordt? En ik vraag me af of jij wel met een voorbeeld gekomen was...

[-DIA-]

Nu wordt er zonder mij over mij gesproken.
Wordt er ook over u gesproken?

Het lijkt me netjes, als er vragen zijn, om dan niet een ander te laten antwoorden,
maar liever degene waarover men vragen heeft zelf?
Zou dat niet wat netter zijn? De ouders van de blindgeborene wilden niet rechtuit
antwoorden: bang om uit de synagoge geworpen te worden.
Als ons hart recht is behoeven wij geen omweg te maken of zaken te veronderstellen.

Ik zal nu niemand iets verwijten, maar ik wilde hier toch wel even op wijzen omdat dit niet de eerste keer is dat anderen voor me antwoorden.
Ik verwonder me trouwens weer eens over de kennis, of beter, het gebrek daaraan over de Bijbelse leer.
Maar goed, het zij zo als men het zich goeddunkt.-

Ik vind dit een uiterst onvriendelijke reactie, zo niet erger.
Het is een openbare discussie, dus iedereen die meeleest mag zich hierin mengen. Het maakt toch niet uit wíé iets zegt? Het gaat er toch om wát er gezegd wordt? En ik vraag me af of jij wel met een voorbeeld gekomen was...

Ik zal het uitvoerig beantwoorden omdat erom wordt gevraagd. Iets onbeantwoord laten, terwijl er een vraag licht acht niet van veel respect getuigen, maar tegelijk bedoel ik in dezen ook weer niet op mijn strepen te staan.
Ik zal wat studie maken, want ik wil wel graag een gedegen antwoord geven. Ik vraag dus als het u goeddunkt vraag even geduld.

[-DIA-]

Ad Anker vraagt:
Ik word altijd wat zenuwachtig als men begint over gebrek aan 'diepte'. Die 'diepte' wordt niet nader gespecificeerd en krijgt een mystieke lading. Er worden ook geen woorden aan gegeven. De Bijbel is heel duidelijk over welke diepgang gewenst is: De dood in Adam, het leven in Christus. De diepgang van DIA gaat natuurlijk over het (subjectieve) bevindelijke leven. Het kan ook tot een valstrik worden: die 'diepte' krijgt een verplichte maat. Ik zou van DIA of Posthoorn ook wel eens een voorbeeld zien welke 'diepte' er ontbreekt in artikelen van ds. Labee.
We hebben heel dr. v.d. Brink niet nodig. We zijn intern erg goed om elkaar de 'dieptemaat' te nemen en elkaar daarmee in de houdgreep te houden.

Eerst een antwoord aan Ad Aker
Waarom toch zenuwachtig? Ik bedoel helemaal geen ‘mystieke lading’. Al is het ook een waarheid dat alle werken Gods wel mystiek kunnen worden genoemd, daar ze meest verborgen gewerkt worden. In die zin kunnen we over mystiek spreken. Maar mystiek heeft ook een wereldse betekenis, en dan gaat het fout. Dan komen we als het ware bij de tovenares van Endor of de Simon de tovenaar. Daar moeten we dus niet aan denken.
Er zijn mensen die zeggen dat het tot een bepaalde diepte moet komen. Dat staat nergens in het Woord.
Wel is een antwoord wat we meerdere malen horen: Een mens moet zo diep gebracht worden dat hij onder God buigt. En dat is voor een mens een diepte waar hij uit zichzelf nooit kan komen.
Wel moeten diepten in het geestelijke leven verklaard worden: Zie ook bv. de Psalmen. Hier worden de harten van de psalmdichters opengelegd. Zo moet ook ons hart opengelegd worden. Aangeraakt door het Woord, gepaard door de Heilige Geest. Is de Geest er niet in, dan blijven we gerust onder de meest ernstige preek zitten. We kunnen na de preek dan wel wat aangedaan zijn, en voelen dat het zo niet kan. Maar dat slijt, als het niet het stempel van de Heilige Geest draagt, Het kenmerk is dat deze aandoening wegebt, en dat hetgeen Gods Geest werkt onuitwisbaar in het hart wordt gelegd. Een onderwijzing, of een terechtwijzing. Vaak werd wel opgemerkt, en de praktijk leert dat ook, dat onderwijzingen aangenaam zijn maar als we beproefd worden is dat vaak geen zaak van vreugde, doch… dan kunnen we het verder wel zelf afmaken.

Dan nu het antwoord dat JCM gaf op mijn opmerking.
Citaat: "Wellicht bedoelt DIA dat niet alleen de 1) Wet en 2) het Evangelie gepreekt moeten worden, maar ook een uitleg welke uitwerking dat heeft in het hart en leven: 3) de toepassing van de Wet door de Geest, en 4) de toepassing van het Evangelie door de Geest. Deze 4 zaken zijn mijns inziens zeker nodig om onderscheiden gepreekt te worden. Maar in een groot deel van de preken die ik hoor worden deze 4 zaken zeer verwarrend en door elkaar gebracht, of ontbreekt er iets."

JCM Antwoordt hier dan op: Ik zou met een diepte bedoelen: 1. De Wet en 2. Het Evangelie.
Dan ten derde: de toepassing van het Woord (hetzij Wet of Evangelie) door de Geest. Daar doelde ik inderdaad op. In de vierde plaats komt dan de juiste gevolgtrekking.

[huisman]

Waarom zou iemand een Zaligmaker nodig hebben?

Iemand die meent de zaligheid in de belevenis te moeten vinden heeft in ieder geval geen Zaligmaker nodig.

Dit is geen antwoord op mijn eenvoudige vraag. Dus nogmaals: Waarom zou iemand een Zaligmaker nodig hebben?