Leer en leven op Refoforum

[Maanenschijn]

Als ik het goed begrijp gaat het @Simon0612 over de toon en manier van bejegenen van elkaar. Waarin hij liefde voor de ander en zelfkennis in ziet ontbreken. Niet zo zeer over de inhoud van het gesprek (die mag pittig zijn) of de oorzaken (door de prediking, schelden van een ander, onjuiste…) waarom iets besproken wordt.

Samengevat: hij mist, vooral bij diegene die hebben laten blijken ‘een ander leven te kennen’ in hun schrijven de vruchten van dat leven, de vrucht van de Geest die ook zo mooi zijn omschreven in Galaten 5 vers 22 en 23: liefde, blijdschap,‭ vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof,‭ zachtmoedigheid, matigheid.‭

Ik ben het met hem eens en ik ben blij dat hij dat aankaart. Wat mij zelf overigens ook noopt in de spiegel te kijken. In het dagelijks leven zou menig voorzitter de vergadering nadrukkelijk vragen met meer respect met elkaar te spreken dan dat hier op het forum gebeurt. Dat is al in een seculiere omgeving.
Nog meer is dat in een kerkelijke omgeving, waar ik dit online-platform ook onder schaar. Ook in ons digitale leven moet een godsvreze tot uiting komen, die op de inhoud scherp mag zijn, maar in toon en woorden en in bejegening van elkaar (en anderen) een afdruk moet zijn van zelfkennis en Godskennis. Dat geeft mildheid voor een ander, is mijn overtuiging.

Mooi Maanenschijn, bedankt.
Ik zou er nog een vraag bij willen stellen. Als we allemaal deze spiegel eerlijk zouden hanteren: mag er dan ook ruimte zijn om eerlijk op dingen terug te komen? Ik kan heel fel uit de hoek komen, veel te fel, als iets me na aan het hart ligt. Ik heb ook wel geleerd dat ik die zonde niet moet verdedigen, maar er eerlijk bij God en bij mensen op terug moet komen (moet ik eigenlijk per keer weer leren). Dat is een pijnlijke weg, maar volgens mij de enige en ook de Bijbelse. Toch kreeg ik recent best wel een honende reactie hier in de trant van: "dan biedt ie z'n excuses weer aan", zoiets. Zonder het zondigen te vergoeilijken of niet alles in het werk te moeten stellen om onze tong te bewaren, maar als we eerlijk een spiegel hanteren, dan hoort terugkomen op verkeerde dingen er toch ook bij? Dat zou op een Refoforum toch bij uitstek moeten kunnen. Met vallen en opstaan, wetend dat we helaas mensen zijn waar niets goeds van te verwachten is (de Bijbel spreekt bijvoorbeeld over een tong waar slangenvennijn onder is, of de tong als rad van de hel). Maar ook omdat we mogen weten dat God een God van vergeving kan en wil zijn in Christus.

Ja, zeker moet er ruimte zijn om ergens op terug te kunnen komen. Honende reacties zeggen meer (mijns inziens) over de plaatser daarvan (en voegen inhoudelijk doorgaans niks toe) dan over degene die in kwetsbaarheid ergens op terug wil komen.

[DDD]

Na een ontboezeming van Scheepsbel werd er gevraagd; "eigen ervaring?" En daar gaf hij als antwoord ja op. Dat is eerlijk en transparant.
Vervolgens wordt er ( een eindje verder) een topic gestart over hoe degenen die 'in Christus zijn' zich behoren te gedragen.
Ik heb hier een naar gevoel bij.

Volgens mij is het onderwerp: hoe ga je ermee om als je je daar niets bij kunt voorstellen. Waarom heb je daar een naar gevoel bij? Ik vind het juist wel een goed punt. Juist bij dingen waar je erg bij betrokken bent, liggen stevige oordelen al snel op de loer.

Dat is dan toch juist een goed moment om daarop te reflecteren?

[merel]

Na een ontboezeming van Scheepsbel werd er gevraagd; "eigen ervaring?" En daar gaf hij als antwoord ja op. Dat is eerlijk en transparant.
Vervolgens wordt er ( een eindje verder) een topic gestart over hoe degenen die 'in Christus zijn' zich behoren te gedragen.
Ik heb hier een naar gevoel bij.

Dan is het toch niet moeilijk om de vraag te stellen of dit met elkaar samenhangt? Misschien is dit wel helemaal niet zo zo.

[Ararat]

Hoe zou een psycholoog de posts op dit forum lezen?

[refo]

Hoe zou een psycholoog de posts op dit forum lezen?

Psychologen gaan niet over theologie. Dat is een ander vak.

[refo]

Als ik het goed begrijp gaat het @Simon0612 over de toon en manier van bejegenen van elkaar. Waarin hij liefde voor de ander en zelfkennis in ziet ontbreken. Niet zo zeer over de inhoud van het gesprek (die mag pittig zijn) of de oorzaken (door de prediking, schelden van een ander, onjuiste…) waarom iets besproken wordt.

Samengevat: hij mist, vooral bij diegene die hebben laten blijken ‘een ander leven te kennen’ in hun schrijven de vruchten van dat leven, de vrucht van de Geest die ook zo mooi zijn omschreven in Galaten 5 vers 22 en 23: liefde, blijdschap,‭ vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof,‭ zachtmoedigheid, matigheid.‭

Ik ben het met hem eens en ik ben blij dat hij dat aankaart. Wat mij zelf overigens ook noopt in de spiegel te kijken. In het dagelijks leven zou menig voorzitter de vergadering nadrukkelijk vragen met meer respect met elkaar te spreken dan dat hier op het forum gebeurt. Dat is al in een seculiere omgeving.
Nog meer is dat in een kerkelijke omgeving, waar ik dit online-platform ook onder schaar. Ook in ons digitale leven moet een godsvreze tot uiting komen, die op de inhoud scherp mag zijn, maar in toon en woorden en in bejegening van elkaar (en anderen) een afdruk moet zijn van zelfkennis en Godskennis. Dat geeft mildheid voor een ander, is mijn overtuiging.

Mooi Maanenschijn, bedankt.
Ik zou er nog een vraag bij willen stellen. Als we allemaal deze spiegel eerlijk zouden hanteren: mag er dan ook ruimte zijn om eerlijk op dingen terug te komen? Ik kan heel fel uit de hoek komen, veel te fel, als iets me na aan het hart ligt. Ik heb ook wel geleerd dat ik die zonde niet moet verdedigen, maar er eerlijk bij God en bij mensen op terug moet komen (moet ik eigenlijk per keer weer leren). Dat is een pijnlijke weg, maar volgens mij de enige en ook de Bijbelse. Toch kreeg ik recent best wel een honende reactie hier in de trant van: "dan biedt ie z'n excuses weer aan", zoiets. Zonder het zondigen te vergoeilijken of niet alles in het werk te moeten stellen om onze tong te bewaren, maar als we eerlijk een spiegel hanteren, dan hoort terugkomen op verkeerde dingen er toch ook bij? Dat zou op een Refoforum toch bij uitstek moeten kunnen. Met vallen en opstaan, wetend dat we helaas mensen zijn waar niets goeds van te verwachten is (de Bijbel spreekt bijvoorbeeld over een tong waar slangenvennijn onder is, of de tong als rad van de hel). Maar ook omdat we mogen weten dat God een God van vergeving kan en wil zijn in Christus.

Maar waarom verwoord je dat dan op deze manier? Nu staat er samengevat: ik doe mijn allerbeste best, maar de ander waardeert me niet.

[Simon0612]

Na een ontboezeming van Scheepsbel werd er gevraagd; "eigen ervaring?" En daar gaf hij als antwoord ja op. Dat is eerlijk en transparant.
Vervolgens wordt er ( een eindje verder) een topic gestart over hoe degenen die 'in Christus zijn' zich behoren te gedragen.
Ik heb hier een naar gevoel bij.

Naar mijn beste weten heb ik daar niets over gevraagd. Ik zie het verband ook niet echt. Het gaat over reacties naar elkaar als forumleden, ambtsdragers en wat dan niet meer. Wat ik bespreekbaar probeer te maken is iets wat ik al veel langer signaleer (al paar jaar). Zie ook de post van Maanenschijn op pagina 2 die omschrijft dit heel netjes.

[Terri]

Na een ontboezeming van Scheepsbel werd er gevraagd; "eigen ervaring?" En daar gaf hij als antwoord ja op. Dat is eerlijk en transparant.
Vervolgens wordt er ( een eindje verder) een topic gestart over hoe degenen die 'in Christus zijn' zich behoren te gedragen.
Ik heb hier een naar gevoel bij.

Volgens mij is het onderwerp: hoe ga je ermee om als je je daar niets bij kunt voorstellen. Waarom heb je daar een naar gevoel bij? Ik vind het juist wel een goed punt. Juist bij dingen waar je erg bij betrokken bent, liggen stevige oordelen al snel op de loer.

Dat is dan toch juist een goed moment om daarop te reflecteren?

Wellicht interpreteer ik het niet goed. Ik laat het erbij.

Ik pleit voor begrip voor elkaar, dat wat we schrijven echt geen leugens zijn, ook al herkennen we het niet en we elkaar niet 'afmaken' met woorden.
Om met Halsema te zeggen: "laat elkaar een beetje heel a.u.b."

Maar ik ervaar ook dat er geen begrip is voor de pijn die Scheepsbel beschrijft en laat dat een les zijn voor een ieder, verwacht dat niet op dit/een forum.
Dat schreef ik ook over de schrijfsels van Arja, hoe herkenbaar ze ook zijn.
Als je je gaat verdedigen vanwege je machteloze gevoel komen er vaak geen fraaie schrijfsels uit ons toetsenbord. En als dat aangekaart moet worden d.m.v. dit draadje is het oke.
Geldend voor alle partijen.

[Job]

Als ik het goed begrijp gaat het @Simon0612 over de toon en manier van bejegenen van elkaar. Waarin hij liefde voor de ander en zelfkennis in ziet ontbreken. Niet zo zeer over de inhoud van het gesprek (die mag pittig zijn) of de oorzaken (door de prediking, schelden van een ander, onjuiste…) waarom iets besproken wordt.

Samengevat: hij mist, vooral bij diegene die hebben laten blijken ‘een ander leven te kennen’ in hun schrijven de vruchten van dat leven, de vrucht van de Geest die ook zo mooi zijn omschreven in Galaten 5 vers 22 en 23: liefde, blijdschap,‭ vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof,‭ zachtmoedigheid, matigheid.‭

Ik ben het met hem eens en ik ben blij dat hij dat aankaart. Wat mij zelf overigens ook noopt in de spiegel te kijken. In het dagelijks leven zou menig voorzitter de vergadering nadrukkelijk vragen met meer respect met elkaar te spreken dan dat hier op het forum gebeurt. Dat is al in een seculiere omgeving.
Nog meer is dat in een kerkelijke omgeving, waar ik dit online-platform ook onder schaar. Ook in ons digitale leven moet een godsvreze tot uiting komen, die op de inhoud scherp mag zijn, maar in toon en woorden en in bejegening van elkaar (en anderen) een afdruk moet zijn van zelfkennis en Godskennis. Dat geeft mildheid voor een ander, is mijn overtuiging.

Mooi Maanenschijn, bedankt.
Ik zou er nog een vraag bij willen stellen. Als we allemaal deze spiegel eerlijk zouden hanteren: mag er dan ook ruimte zijn om eerlijk op dingen terug te komen? Ik kan heel fel uit de hoek komen, veel te fel, als iets me na aan het hart ligt. Ik heb ook wel geleerd dat ik die zonde niet moet verdedigen, maar er eerlijk bij God en bij mensen op terug moet komen (moet ik eigenlijk per keer weer leren). Dat is een pijnlijke weg, maar volgens mij de enige en ook de Bijbelse. Toch kreeg ik recent best wel een honende reactie hier in de trant van: "dan biedt ie z'n excuses weer aan", zoiets. Zonder het zondigen te vergoeilijken of niet alles in het werk te moeten stellen om onze tong te bewaren, maar als we eerlijk een spiegel hanteren, dan hoort terugkomen op verkeerde dingen er toch ook bij? Dat zou op een Refoforum toch bij uitstek moeten kunnen. Met vallen en opstaan, wetend dat we helaas mensen zijn waar niets goeds van te verwachten is (de Bijbel spreekt bijvoorbeeld over een tong waar slangenvennijn onder is, of de tong als rad van de hel). Maar ook omdat we mogen weten dat God een God van vergeving kan en wil zijn in Christus.

Maar waarom verwoord je dat dan op deze manier? Nu staat er samengevat: ik doe mijn allerbeste best, maar de ander waardeert me niet.

Hoe/waar lees je dat zo? Nee, dat heb ik niet geprobeerd te zeggen. Wat ik wilde zeggen: als we hier dan eerlijke spiegels hanteren, laten we elkaar dan ook de ruimte gunnen om daarin te kijken.

[Terri]

Na een ontboezeming van Scheepsbel werd er gevraagd; "eigen ervaring?" En daar gaf hij als antwoord ja op. Dat is eerlijk en transparant.
Vervolgens wordt er ( een eindje verder) een topic gestart over hoe degenen die 'in Christus zijn' zich behoren te gedragen.
Ik heb hier een naar gevoel bij.

Dan is het toch niet moeilijk om de vraag te stellen of dit met elkaar samenhangt? Misschien is dit wel helemaal niet zo zo.

Ik heb antwoord hierop van Simon 0612, dit was niet de intentie.

[Terri]

Na een ontboezeming van Scheepsbel werd er gevraagd; "eigen ervaring?" En daar gaf hij als antwoord ja op. Dat is eerlijk en transparant.
Vervolgens wordt er ( een eindje verder) een topic gestart over hoe degenen die 'in Christus zijn' zich behoren te gedragen.
Ik heb hier een naar gevoel bij.

Naar mijn beste weten heb ik daar niets over gevraagd. Ik zie het verband ook niet echt. Het gaat over reacties naar elkaar als forumleden, ambtsdragers en wat dan niet meer. Wat ik bespreekbaar probeer te maken is iets wat ik al veel langer signaleer (al paar jaar). Zie ook de post van Maanenschijn op pagina 2 die omschrijft dit heel netjes.

Dank je wel.
Ik lees dat jij weet dat hier ook ambtsdragers schrijven, dat is voor mij een eye-opener.
En je bedoelt dat iedereen zich netjes moet gedragen in het reageren.
Zowel de "verdediger" als de "aanvaller" al dan niet 'in Christus' .
Vergeef even mijn wat simpele weergave.

[Ararat]

Hoe zou een psycholoog de posts op dit forum lezen?

Psychologen gaan niet over theologie. Dat is een ander vak.

Eens. Tegelijk: hoe theologisch is dit forum werkelijk? Daarnaast: psychologen 'gaan wel over' de psyche van de mens. Alleen dit topic al lijkt me smullen voor hen en andere - logen, -paten en -peuten.

[Posthoorn]

Ik weet niet of je daar psychologen voor nodig hebt. Wat mij nogal eens opvalt als ik in een topic teruglees is, dat de acties en reacties niet altijd goed op elkaar afgestemd zijn. Daar betrek ik mezelf ook bij. Dan denk ik: Hé, waarom ben ik daar niet op ingegaan? Waarom heb ik dat laten liggen in het gesprek? Toch niet goed gelezen/geluisterd!

[pierre27]

Als ik het goed begrijp gaat het @Simon0612 over de toon en manier van bejegenen van elkaar. Waarin hij liefde voor de ander en zelfkennis in ziet ontbreken. Niet zo zeer over de inhoud van het gesprek (die mag pittig zijn) of de oorzaken (door de prediking, schelden van een ander, onjuiste…) waarom iets besproken wordt.

Samengevat: hij mist, vooral bij diegene die hebben laten blijken ‘een ander leven te kennen’ in hun schrijven de vruchten van dat leven, de vrucht van de Geest die ook zo mooi zijn omschreven in Galaten 5 vers 22 en 23: liefde, blijdschap,‭ vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof,‭ zachtmoedigheid, matigheid.‭

Ik ben het met hem eens en ik ben blij dat hij dat aankaart. Wat mij zelf overigens ook noopt in de spiegel te kijken. In het dagelijks leven zou menig voorzitter de vergadering nadrukkelijk vragen met meer respect met elkaar te spreken dan dat hier op het forum gebeurt. Dat is al in een seculiere omgeving.
Nog meer is dat in een kerkelijke omgeving, waar ik dit online-platform ook onder schaar. Ook in ons digitale leven moet een godsvreze tot uiting komen, die op de inhoud scherp mag zijn, maar in toon en woorden en in bejegening van elkaar (en anderen) een afdruk moet zijn van zelfkennis en Godskennis. Dat geeft mildheid voor een ander, is mijn overtuiging.

Mooi Maanenschijn, bedankt.
Ik zou er nog een vraag bij willen stellen. Als we allemaal deze spiegel eerlijk zouden hanteren: mag er dan ook ruimte zijn om eerlijk op dingen terug te komen? Ik kan heel fel uit de hoek komen, veel te fel, als iets me na aan het hart ligt. Ik heb ook wel geleerd dat ik die zonde niet moet verdedigen, maar er eerlijk bij God en bij mensen op terug moet komen (moet ik eigenlijk per keer weer leren). Dat is een pijnlijke weg, maar volgens mij de enige en ook de Bijbelse. Toch kreeg ik recent best wel een honende reactie hier in de trant van: "dan biedt ie z'n excuses weer aan", zoiets. Zonder het zondigen te vergoeilijken of niet alles in het werk te moeten stellen om onze tong te bewaren, maar als we eerlijk een spiegel hanteren, dan hoort terugkomen op verkeerde dingen er toch ook bij? Dat zou op een Refoforum toch bij uitstek moeten kunnen. Met vallen en opstaan, wetend dat we helaas mensen zijn waar niets goeds van te verwachten is (de Bijbel spreekt bijvoorbeeld over een tong waar slangenvennijn onder is, of de tong als rad van de hel). Maar ook omdat we mogen weten dat God een God van vergeving kan en wil zijn in Christus.

Ja, zeker moet er ruimte zijn om ergens op terug te kunnen komen. Honende reacties zeggen meer (mijns inziens) over de plaatser daarvan (en voegen inhoudelijk doorgaans niks toe) dan over degene die in kwetsbaarheid ergens op terug wil komen.

Mooie reacties mensen, ik herken de felheid bij mezelf ook. Toch durf ik te zeggen dat ik er ook op terug kan komen en indien nodig ook mijn fouten toe kan geven. Wat dat betreft ben ik blij met mijn baan in het VO waar ik kwetsbaar kan en mag zijn.

[Herman]

Niets is de mensen vreemd. We vinden dat we alles over een ander, of ander kerkverband mogen zeggen, maar als het over ons eigen kerkverband gaat dan is de kritiek onredelijk, verbitterd en dergelijke meer. Zo werkt dat. Zowel voor de PKN aan de ene kant als de GGiN aan de andere kant. Het is ook zo doorzichtig als wat. Ik laat dus zulke gesprekken graag links liggen.