Ontmoetingsplaatsen christelijke jongeren van de leeftijdscategorie 20-30 jaar

[Dodo]

want als hij/zij dáár zou sterven, we dan nooit de zekerheid zouden hebben dat hij/zij goed heen is

Dit vind ik, met respect, een vreemde uitspraak. Als je kind eigendom is van Jezus, gaat het goed heen. Waar hij of zij ook is.

Dat klopt. Maar als je kind dat niet is, nooit over gesproken heeft, dan heb je die zekerheid niet.
Als je kind Hem wel kent als zijn/haar persoonlijke Zaligmaker, dan heb je de geschetste discussies helemaal niet. Dan wil je op die plaatsen niet komen.

Ook zo'n kind kan wel eens ergens komen waar het niet hoort. Door een vergissing, door zonde te doen, door wat dan ook. Waar je bent als je sterft, zegt NIETS over je eeuwige bestemming.

[Luther]

want als hij/zij dáár zou sterven, we dan nooit de zekerheid zouden hebben dat hij/zij goed heen is

Dit vind ik, met respect, een vreemde uitspraak. Als je kind eigendom is van Jezus, gaat het goed heen. Waar hij of zij ook is.

Dat klopt. Maar als je kind dat niet is, nooit over gesproken heeft, dan heb je die zekerheid niet.
Als je kind Hem wel kent als zijn/haar persoonlijke Zaligmaker, dan heb je de geschetste discussies helemaal niet. Dan wil je op die plaatsen niet komen.

Ook zo'n kind kan wel eens ergens komen waar het niet hoort. Door een vergissing, door zonde te doen, door wat dan ook. Waar je bent als je sterft, zegt NIETS over je eeuwige bestemming.

Zo'n kind kan inderdaad op plaatsen komen, waar het niet hoort. Maar als het gaat om de opvoedkundige waarschuwing, zou ik het richting het kind wel zo verwoorden, zoals ik zei. Ik schreef niet dat ik dan zou zeggen: Dan ga je voor eeuwig verloren! Ik schreef: "...want als hij/zij dáár zou sterven, we dan nooit de zekerheid zouden hebben dat hij/zij goed heen is." In de hoop dat alleen zo'n zin al, genoeg is om zoon/dochter op de schreden te laten terugkeren.

[merel]

Over de vrijheid van zondigen. Ik ging vroeger wel om met de dochter van een chr ger predikant. Zij had op een gegeven moment ( zij was 16) een feest van haar weekend baantje in een grote discotheek in de buurt. Zij heeft die vraag voorgelegd aan haar ouders/vader in de veronderstelling dat het niet zou mogen en zij was gemotiveerd om daar behoorlijke stampij over te maken. Wat schertste haar verbazing? Haar vader liet de keuze om naar het feest te gaan bij haar met als motivering dat hij haar dingen had bijgebracht en dat zij nu op een leeftijd was gekomen om zelf keuzes te maken in het leven. Zij was woedend dat de keuze bij haar lag, maar is uiteindelijk niet gegaan. As zij wel was gegaan waren haar ouders niet boos geworden, maar hadden wij na het feest gevraagd wat zij ervan vond en waren zij daar het gesprek over aangegeven.
En dat voorbeeld is mij wel altijd bijgebleven. Ik geloof eerder dat wij het op deze wijze zullen gaan doen, met zelf keuzes leren maken dan bepaalde zaken compleet verbieden

Mooi voorbeeld, maar ik ben bang dat 90% van de jongelui maar wát blij geweest zouden zijn met zulke ouders en lekker gegaan waren. Dat gesprek overleven ze dan wel en op naar de volgende keer!
Of ben ik nu te negatief?

Misschien zou ik over een paar jaar ook zo reageren, maar dan zou ik er nog wel wat dingen bij zeggen ter overweging. Bijvoorbeeld: Zou je voor dat je weggaat, eerst een zegen willen vragen? Ik zou er ook bij zeggen dat hij/zij ons daarmee een groot verdriet zou doen, want als hij/zij dáár zou sterven, we dan nooit de zekerheid zouden hebben dat hij/zij goed heen is.

@ eilander Ik denk dat dat aan de opvoeding ligt. Als je als ouder vooral verbied en gebied en een kind niet zelf laat nadenken dan kan je dat ook niet verwachten als zij 16 zijn en zullen zij inderdaad gewoon gaan. Dat was niet de opvoedingsmethode van deze ds. Hij sprak veel met zijn kinderen, maar ook met alle vrienden die daar over de vloer kwamen, kerkelijk of niet.

@ luther Ik vind dat eigenlijk een vreemde uitspraak en ook een beetje een chantagemiddel. Ik denk dat je dat niet mag doen naar den kind toe.
Een kind moet iets niet laten om discussie te voorkomen of om verdrietige ouders te voorkomen. Een kind moet leren om zelf keuzes te maken. Een kind mag ook een keer een verkeerde keuze maken door in een tent/kroeg/discotheek te komen waar het niet christelijk is. Het gaat erom dat een kind dat later inziet en een volgende keer een andere keuze zal maken. Zoals deze ds dat deed vond ik erg verhelderen.

[eilander]

Als we hier vinden dat je met een godvrezend leven ook naar de disco kan, zijn we ver weg....

@merel: ik begrijp je, maar je lijkt vooral uit te gaan van een succesvolle opvoeding, terwijl er toch maar genoeg voorbeelden zijn van ouders die hun kinderen in liefde opvoeden en een leven met God voorleven en toch ontsporende kinderen hebben...
En verder: je moet er toch niet aan denken dat je je kind hebt laten gaan omdat ze ook weleens "een verkeerde keuze mogen maken" en dan vervolgens nooit meer thuis komt door b.v. een verkeersongeluk....
Nee, ik geloof dat we onze kinderen dingen ook in liefde mogen verbieden. "Ik en mijn huis, wij zullen de Heere dienen".

[Dodo]

Zo'n kind kan inderdaad op plaatsen komen, waar het niet hoort. Maar als het gaat om de opvoedkundige waarschuwing, zou ik het richting het kind wel zo verwoorden, zoals ik zei. Ik schreef niet dat ik dan zou zeggen: Dan ga je voor eeuwig verloren! Ik schreef: "...want als hij/zij dáár zou sterven, we dan nooit de zekerheid zouden hebben dat hij/zij goed heen is." In de hoop dat alleen zo'n zin al, genoeg is om zoon/dochter op de schreden te laten terugkeren.

Toch snap ik dat echt niet. Stel dat datzelfde kind zou overlijden tijdens een kerkdienst, zou je dan beter af zijn als ouders? Dan zou je nog steeds niet weten waar het kind was.
Je kunt dat alleen weten als het kind belijdt eigendom te zijn van Jezus. En dan maakt het eigenlijk voor de eeuwigheid niet uit waar het kind is als het overlijdt.

Ik zou het positiever vinden als je bij zo'n kind zou benadrukken dat je niet wil dat het zondigt. Maar niet "stel je dat je daar omkomt, waar ben je dan". Ik krijg daar de kriebels van.

[Luther]

@ luther Ik vind dat eigenlijk een vreemde uitspraak en ook een beetje een chantagemiddel. Ik denk dat je dat niet mag doen naar den kind toe.
Een kind moet iets niet laten om discussie te voorkomen of om verdrietige ouders te voorkomen. Een kind moet leren om zelf keuzes te maken. Een kind mag ook een keer een verkeerde keuze maken door in een tent/kroeg/discotheek te komen waar het niet christelijk is. Het gaat erom dat een kind dat later inziet en een volgende keer een andere keuze zal maken. Zoals deze ds dat deed vond ik erg verhelderen.

Maar beste @merel, het leven is geen spelletje!
Nee, het is geen chantage, maar werkelijkheid. Nee, ouders kunnen niet alles voorkomen en alles verbieden. Maar ze mogen wel duidelijk zijn: als je naar dat soort feesten, disco's, etc. gaat, dan heb je nog een onbekeerd hart, of je bent geestelijk erg ver heen. In dat laatste geval is een ernstige waarschuwing haast nog meer op z'n plek.
Ik merk dat jij erg veel waarde hecht aan de eigen keuze van het kind. Ik ook. Een kind moet dingen het liefst doen, omdat ze dat zelf wel of niet willen en erover nagedacht hebben. Daarin moeten ze ook groeien. En ja, dan nemen ze soms ook beslissingen waar je als ouders zorgen over hebt, of verdriet. Maar als er de gelegenheid is, mag je ze nooit ongewaarschuwd laten gaan. Ik snap best dat je een 16-jarige niet meer iets kunt verbieden, zoals je dat bij een 6-jarige doet. En domweg verbieden zonder uitleg werkt ook niet. Maar zomaar laten gaan in het kader van 'eigen-keuzes-maken', is een verzaking van je doopbelofte.

[Luther]

Zo'n kind kan inderdaad op plaatsen komen, waar het niet hoort. Maar als het gaat om de opvoedkundige waarschuwing, zou ik het richting het kind wel zo verwoorden, zoals ik zei. Ik schreef niet dat ik dan zou zeggen: Dan ga je voor eeuwig verloren! Ik schreef: "...want als hij/zij dáár zou sterven, we dan nooit de zekerheid zouden hebben dat hij/zij goed heen is." In de hoop dat alleen zo'n zin al, genoeg is om zoon/dochter op de schreden te laten terugkeren.

Toch snap ik dat echt niet. Stel dat datzelfde kind zou overlijden tijdens een kerkdienst, zou je dan beter af zijn als ouders? Dan zou je nog steeds niet weten waar het kind was.
Je kunt dat alleen weten als het kind belijdt eigendom te zijn van Jezus. En dan maakt het eigenlijk voor de eeuwigheid niet uit waar het kind is als het overlijdt.

Ik zou het positiever vinden als je bij zo'n kind zou benadrukken dat je niet wil dat het zondigt. Maar niet "stel je dat je daar omkomt, waar ben je dan". Ik krijg daar de kriebels van.

Ik begrijp dat jij kriebels krijgt van ernstige waarschuwingen?
Als een kind heeft beleden dat hij/zij het eigendom is van de Heere Jezus. Als je kind heeft gesproken over de last van de zonde die op hem/haar drukt, maar ook mocht spreken over de genade die er ook voor hem/haar is gekomen, persoonlijk, door het Woord, door de leiding van de Heilige Geest, dan is dat voor ouders een onuitsprekelijke vreugde.
Dan maakt het niet uit waar zo'n kind zou overlijden, behalve... als je merkt dat het kind zondige wegen gaat, die haaks staan op die belijdenis. Is die belijdenis dan wel waar geweest? Ik zou me die vraag in het hart van ouders goed kunnen voorstellen. Is het allemaal niet emotie geweest? Als mijn kind naar de disco wil, gewaarschuwd is, en toch gaat, wat zou die eerdere belijdenis dan voor waarde hebben gehad? Het gaan naar een discotheek kan toch niet samengaan met een leven in de vreze des Heeren?
Ja, het kan zeker dat ze in zonden vallen, vooral in een geestelijk donkere periode, maar juist daarmee zet het kind de zekerheid op het spel.

En als het kind nog nooit gesproken heeft over de genade die er voor hem/haar was als schuldige zondaar in het bloed van de Heere Jezus, en je kind zou dan overlijden in een discotheek, ik kan me voorstellen dat je dan als ouders de rest van je leven met die last op je schouders te maken krijgt.

[Dodo]

Ik krijg de kriebels van waarschuwingen die zo geformuleerd worden, ja.
Het probleem van een discotheek of wat ook is niet dat je daar niet kunt sterven, maar dat je er zonde doet. Daar moet je voor waarschuwen.

En als je kind de goede belijdenis gedaan heeft, en het maakt keuzes waar je problemen mee heeft, dan vraag je daar naar. "Ik kan dat niet met elkaar rijmen, kun je vertellen hoe jij dat ziet".
Dan is het nog steeds zo dat gelovige kinderen (en ouderen) foute wegen kunnen gaan. Daar staan in de bijbel voorbeelden genoeg van. Maar die vreemde nadruk op de plaats van sterven snap ik niet zo. Wie in Gods hand is, kan daar niet meer uitvallen.

[JolandaOudshoorn]

Het is daarom zo belangrijk dat spreken met elkaar over het geloof normaal functioneert in het gezin. Zodat we, als een kind 16 jaar is en een fout maakt, niet direct in paniek raken. Dat we onze kinderen durven aanspreken op hun fouten, ze zelf keuzes laten maken en verantwoordelijkheid laten dragen. Ik merk wel in de omgeving dat het goed is, om dit van jongs af aan te doen. Hoe later je begint met geloofsopvoeding, hoe moeilijker het wordt.

[Mara]

Jullie spreken nog over de disco, maar die is uit bij jongeren hoor.
En was een vrij onschuldig vermaak in vergelijk met de uitgaansgelegenheden, dance events en festivals van tegenwoordig!
Het is de muziek (nou ja, het is elektronisch geluid) die eerstens mensen opzweept tot een bepaalde trance.
Daarbij worden pillen genuttigd en die zijn vaak van zeer gevaarlijk spul gemaakt!
Meiden worden willoos en vele jongeren vinden de dood vanwege de combi alcohol/drugs of de vergiftige soort.
(soms zit er gootsteenontstopper in verwerkt!)
Juist het tijdstip (ze gaan met de laatste trein/bus er heen en komen met de eerste of tweede naar huis) ze maken van de nacht een dag, wat ook invloed heeft op de maandagprestaties.
Satan heeft iets heel slims bedacht om de jongeren te grijpen.
Alcohol werkt maar kort en bij teveel ervan wordt je misselijk en kots je het eruit, maar die partydrugs geven urenlang een euforisch gevoel.
Alle grenzen vervagen en remmen schieten los.
Daar wil een christen niet heen en hoort daar ook niet.
Als je als ouders hiermee geconfronteerd wordt, is dat verschrikkelijk, want je kind is in de greep van de satan.

Echt, dan is een avondje disco (met jaren 70/80 muziek) maar kinderspel, bij wijze van spreken.

Anderzijds begrijp je soms ook niet waarom veel christelijke EN reformatorische ouders de gevaren van alcohol zo onderschatten.
Ik zie wel dat ouders het geen enkel probleem vinden als hun zoon van 15 aan een biertje zit en hun dochter aan een breezertje.

[Luther]

Ik krijg de kriebels van waarschuwingen die zo geformuleerd worden, ja.
Het probleem van een discotheek of wat ook is niet dat je daar niet kunt sterven, maar dat je er zonde doet. Daar moet je voor waarschuwen.

En als je kind de goede belijdenis gedaan heeft, en het maakt keuzes waar je problemen mee heeft, dan vraag je daar naar. "Ik kan dat niet met elkaar rijmen, kun je vertellen hoe jij dat ziet".
Dan is het nog steeds zo dat gelovige kinderen (en ouderen) foute wegen kunnen gaan. Daar staan in de bijbel voorbeelden genoeg van. Maar die vreemde nadruk op de plaats van sterven snap ik niet zo. Wie in Gods hand is, kan daar niet meer uitvallen.

Volgens mij verschillen wij helemaal niet zo veel van mening. De nadruk die ik nu even legde op de plaats van sterven, heeft vooral gevolgen voor de beleving van de nabestaanden, m.n. de ouders.
Als een kind de goede belijdenis heeft uitgesproken en sterft op een reformatorische bezinningsavond zullen ouders met een heel ander verdriet zitten, dan wanneer het kind sterft op een dance-event.

[Luther]

Het is daarom zo belangrijk dat spreken met elkaar over het geloof normaal functioneert in het gezin. Zodat we, als een kind 16 jaar is en een fout maakt, niet direct in paniek raken. Dat we onze kinderen durven aanspreken op hun fouten, ze zelf keuzes laten maken en verantwoordelijkheid laten dragen. Ik merk wel in de omgeving dat het goed is, om dit van jongs af aan te doen. Hoe later je begint met geloofsopvoeding, hoe moeilijker het wordt.

Op zichzelf mee eens. Maar sterven op een duivels feest zou voor mij een rouwsluier over de rouw zijn.
(Ook eens met @mara dat disco's beetje uit zijn, maar daar kwam iemand als eerste mee. De alternatieven van 2015 zijn overigens nog vele graden duivelser.)

[JolandaOudshoorn]

Het probleem met alcohol (tegenwoordig) dat het niet bij een biertje of een breezertje blijft. Er moet gelijk een hele oceaan genuttigd worden. En dan moet je als christenouder optreden, want een van de vruchten van de Geest is toch matigheid.
Alcohol op zich is niet het probleem, kijk maar eens naar de hoeveelheden wijn die geschonken werd in de Bijbel. We moeten onze kinderen leren dat ze zichzelf moeten beheersen. En dan is samen een biertje drinken best een goed plan.

[JolandaOudshoorn]

Het is daarom zo belangrijk dat spreken met elkaar over het geloof normaal functioneert in het gezin. Zodat we, als een kind 16 jaar is en een fout maakt, niet direct in paniek raken. Dat we onze kinderen durven aanspreken op hun fouten, ze zelf keuzes laten maken en verantwoordelijkheid laten dragen. Ik merk wel in de omgeving dat het goed is, om dit van jongs af aan te doen. Hoe later je begint met geloofsopvoeding, hoe moeilijker het wordt.

Op zichzelf mee eens. Maar sterven op een duivels feest zou voor mij een rouwsluier over de rouw zijn.
(Ook eens met @mara dat disco's beetje uit zijn, maar daar kwam iemand als eerste mee. De alternatieven van 2015 zijn overigens nog vele graden duivelser.)

Met je eens. Aan de andere kant vraag ik mij af: hoe was er gereageerd als David was gestorven voordat Nathan kwam. Of als Petrus was gestorven op Goede Vrijdag?
Het eindoordeel kunnen we het beste aan God overlaten. En het leven zegt veel meer dan het sterven. Dat geldt, denk ik, ook voor het zware gewicht dat gegeven wordt aan de laatste woorden.

[Mara]

Het probleem met alcohol (tegenwoordig) dat het niet bij een biertje of een breezertje blijft. Er moet gelijk een hele oceaan genuttigd worden. En dan moet je als christenouder optreden, want een van de vruchten van de Geest is toch matigheid.
Alcohol op zich is niet het probleem, kijk maar eens naar de hoeveelheden wijn die geschonken werd in de Bijbel. We moeten onze kinderen leren dat ze zichzelf moeten beheersen. En dan is samen een biertje drinken best een goed plan.

Het is toch van de zotte dat er bij veel scholen bij de aanvang van een schoolfeest alcoholcontrole nodig is?
Kinderen drinken zich in, omdat de drankjes elders vaak duur zijn.

In het westland ken je de zuipketen. Daar weet iedereen van, soms staan ze zelfs op een terrein van iemand. Ook vaders!
Omdat ze op eigen terrein staan, geldt de minimumleeftijd niet.
Niemand die werkelijk durft in te grijpen of te verbieden, het is een oude gewoonte.
M.i. een hele slechte!

Hoe ga je als ouders om met alcohol? Geven wij zelf het goede voorbeeld of staat bij ons de koelkast vol en wordt er bij elke gelegenheid geproost?