Waar ligt je grens?

[Adagio]

Het ontvangen van een uitnodiging van je zus om naar haar bruiloft te komen, terwijl zij trouwt met een andere vrouw? Dan heeft het ontbroken aan goede, warme, eerlijke gesprekken vooraf. Dus dan is er alsnog werk aan de winkel.

[Maanenschijn]

Ik noem geen casussen waarbij ik een bepaald standpunt heb ingenomen. Ik ben bij meelezers en mensen in mijn omgeving hier niet geheel anoniem en wil dan ook niet dat casussen herleidbaar zijn.

Wel constateer ik dat ‘stevige’ standpunten innemen vaak eenvoudiger is als de casus verder van je persoonlijke leven en kring vandaan ligt. Ook constateer ik dat gedurende een periode de overtuiging en stevigheid van die overtuiging schuift. Vaak schuift van totale afwijzing, naar ongemak, naar toestaan naar acceptatie.

Ik was blij toen vele jaren geleden homoseksualiteit en relaties intrede deden in onze nabije familie, er een predikant was die daar ook in zijn nabije familie mee had te maken. Het geeft een gesprek op basis van ervaring.

[Bourdon16]

Het is lastig allemaal, zeker als het dichtbij komt.
Wat doe je bijvoorbeeld als je schoonvader gecremeerd wordt. Ik zou mijn vrouw dan niet alleen laten gaan.

[Adagio]

Ik noem geen casussen waarbij ik een bepaald standpunt heb ingenomen. Ik ben bij meelezers en mensen in mijn omgeving hier niet geheel anoniem en wil dan ook niet dat casussen herleidbaar zijn.

Ik post ook niet van praktijken van eigen hart en leven, of van nabije omgeving. Het is allemaal niet zo mooi. De Heere kan het voor de zonde niet opnemen. "Hoor nu toe, Józua, gij hogepriester, gij en uw vrienden, die voor uw aangezicht zitten, want zij zijn een wonderteken; want zie, Ik zal Mijn Knecht, de SPRUITE doen komen". Daarom staat er "De HEERE schelde u, gij satan, ja de HEERE schelde u, Die Jeruzalem verkiest; is deze niet een vuurbrand uit het vuur gerukt?" Volgens mij komt dat bij God vandaan.

[Lilian1975]

Het is lastig allemaal, zeker als het dichtbij komt.
Wat doe je bijvoorbeeld als je schoonvader gecremeerd wordt. Ik zou mijn vrouw dan niet alleen laten gaan.

Ik zou niet verwachten dat mijn man mee gaat, omdat ikzelf ook niet zou gaan.

Bij mij ging het om opa en oma. We zijn wel bij het condoleren geweest. Niet met de crematie meegegaan. Uitgelegd ook waarom. Naar de rest. Maar daarnaast wel aanwezig geweest bij het rouwen.

Mijn vaders tweede huwelijk na echtscheiding van mijn moeder..... niet bij aanwezig geweest. Zonder boosheid of ruzie...Van te voren goed over gesproken. Eigenlijk wisten ze wel hoe we erin stonden. Waren dus niet verrast. Was het pijnlijk? Ja, het is pijnlijk geweest voor mijn vader maar hij had zelf deze keus gemaakt. En ja het was pijnlijk voor mij als dochter. Omdat het een hele rare verhouding gaf , alsof jij je vader even onderwijst ofzo....

Maar wat ik al eerder aangaf. Dit zijn uitingen van een bepaalde levensinstelling die ver staat van wat Bijbels is m.i. De scheiding met een leven met de Heere of zonder. Dat komt al eerder tot uiting. Niet bij dit soort gelegenheden pas. En de " werkelijke verbinding" in een leven met de Heere was daarvoor al niet. Een bepaalde vorm vann"vervreemding".
Zijn of waren de mensen me niet lief? Zeker wel. Het rare is, dat mensen die er verder vanaf stonden, meer onbegrip hadden. Dan die het direct betrof. Gewoon omdat je elkaar kent....
Heeft het gevolgen gehad? Ik vraag het me af. Er is nog steeds een band met mijn familie. Wel anders. En het vraagt ook meer van ons om er energie in te steken, te onderhouden. Niks is vanzelfsprekend.
Maar dat was denk ik zonder deze gebeurtenissen ook zo geweest. Omdat je je niet verbonden voelt in en vanuit het geloof. Dat geeft gewoon een "kloof".

Toen mijn vader overleed is hij begraven. Was ik best opgelucht over. Maar was er gekozen voor crematie? Dan had ik diezelfde beslissing genomen als bij mijn grootouders. Delen in het verdriet van broes en zussen. Maar die laatste gang niet meegemaakt. Niet omdat je je te goed voelt daarvoor. Maar omdat ik het tegen mijn Heere niet kan verantwoorden.

Zo ook niet aanwezig geweest bij de kerkdienst waar een schoonzus tot oudeling werd bevestigd. Wel er alles aan gedaan en doen we nog steeds om belangstelling en betrokken te zijn op hun gezinnen.
En ja dan is het dat je soms op verjaardagen zit met vrouwelijke domina, wetenschappers die de schepping ontkennen etc.
Dan "voel" je je een vreemde eend in de bijt. Blijven er nog steeds kansen om iets te zeggen of te delen. Maar ( en dat is mijn persoonlijke ervaring) ketsen die gesprekken vaak terug. Zonder echt elkaar te verstaan. Gewoonweg omdat het totaal verschillende werelden zijn, en je het gevoel krijgt meewarig te worden aangezien omdat je zo vreselijk ouderwets, niet intellectueel bent in hun ogen. Omdat je vasthoudt aan bijbelse waarheden. Zonder je boven die ander te verheffen!

Het wordt vaak gezegd: wacht maar als het in relaties dichtbij gebeurt. Dan verschuiven de panelen wel...
Eigenlijk herken ik dat niet zo. De panelen verschuiven eerder ( denk ik) als jezelf niet zo duidelijk ziet of iets zondig is? Of makkelijker grenzen verlegt voor jezelf? Omdat de band met je familie dieper is, concreter dan met de Heere Zelf? Je zonde ziet als daar kan je van mening over verschillen of hier wordt God het meest mee onteerd? Of het nu kleine of grote dingen zijn. Omdat het rechtstreeks tegen Zijn wil in gaat?

[advocaat]

Laat ik geen fictief voorbeeld geven, maar eigen ervaring.

De eerste betreft een vrouwelijke collega. Die trouwde met een andere vrouw. Nu hadden we intensief contact op de werkvloer. Beide dames kwamen op bezoek met de mededeling dat ze wisten dat ik gelovig was en zeker afkeurde wat ze gingen doen. Toch kwam de vraag of ik naar de receptie van hun trouwfeest wilde komen. Ze vonden het belangrijk om dit moment als mens te delen, zoals ook alle lief en leed werd gedeeld. Voor de toekomst en het wederzijdse begrip en vertrouwen zouden ze mijn komst zeker op prijs stellen. Extra tip: kom voor 20.30 dan zorgen wij ervoor dat we geen muziek draaien waar je moeite mee hebt.
Ik weet wat ik heb gedaan. Ben benieuwd wat anderen in dit geval zouden doen.

Het tweede betreft een jonge mannelijke collega. Ook die stapte in het huwelijksbootje. Hij en zijn vrouw waren zeer rooms katholiek. Uiteraard ging de huwelijksreis naar Rome. Helemaal blij kwam hij na die reis weer op kantoor. Na het bezoek aan de Paus en ontvangst van de zegen waren ze gelijk met elkaar naar bed gegaan. Ze zouden vast en zeker een zeer gezegend kind krijgen.
Inderdaad bleek zijn vrouw zwanger. Maar in de zesde maand was er die miskraam.
Hij heeft het niet kunnen verwerken. Het huwelijk strandde en hij belande in een inrichting. Geloof kwijt en vloeken achter elkaar door.

Ik weet wat ik heb gedaan. Ben benieuwd hoe anderen hiermee zouden omgaan.

Zou je niet gewoon ook vertellen wat je hebt gedaan? Ik vind het nu een wat onfatsoenlijke bijdrage.

En bedankt DDD. Ik vind het een zeer fatsoenlijke bijdrage. Dat ik duidelijk aan andere zaken denk als jij hoeft verder geen betoog.

[huisman]

Het is lastig allemaal, zeker als het dichtbij komt.
Wat doe je bijvoorbeeld als je schoonvader gecremeerd wordt. Ik zou mijn vrouw dan niet alleen laten gaan.

Ik zou niet verwachten dat mijn man mee gaat, omdat ikzelf ook niet zou gaan.

Bij mij ging het om opa en oma. We zijn wel bij het condoleren geweest. Niet met de crematie meegegaan. Uitgelegd ook waarom. Naar de rest. Maar daarnaast wel aanwezig geweest bij het rouwen.

Mijn vaders tweede huwelijk na echtscheiding van mijn moeder..... niet bij aanwezig geweest. Zonder boosheid of ruzie...Van te voren goed over gesproken. Eigenlijk wisten ze wel hoe we erin stonden. Waren dus niet verrast. Was het pijnlijk? Ja, het is pijnlijk geweest voor mijn vader maar hij had zelf deze keus gemaakt. En ja het was pijnlijk voor mij als dochter. Omdat het een hele rare verhouding gaf , alsof jij je vader even onderwijst ofzo....

Maar wat ik al eerder aangaf. Dit zijn uitingen van een bepaalde levensinstelling die ver staat van wat Bijbels is m.i. De scheiding met een leven met de Heere of zonder. Dat komt al eerder tot uiting. Niet bij dit soort gelegenheden pas. En de " werkelijke verbinding" in een leven met de Heere was daarvoor al niet. Een bepaalde vorm vann"vervreemding".
Zijn of waren de mensen me niet lief? Zeker wel. Het rare is, dat mensen die er verder vanaf stonden, meer onbegrip hadden. Dan die het direct betrof. Gewoon omdat je elkaar kent....
Heeft het gevolgen gehad? Ik vraag het me af. Er is nog steeds een band met mijn familie. Wel anders. En het vraagt ook meer van ons om er energie in te steken, te onderhouden. Niks is vanzelfsprekend.
Maar dat was denk ik zonder deze gebeurtenissen ook zo geweest. Omdat je je niet verbonden voelt in en vanuit het geloof. Dat geeft gewoon een "kloof".

Toen mijn vader overleed is hij begraven. Was ik best opgelucht over. Maar was er gekozen voor crematie? Dan had ik diezelfde beslissing genomen als bij mijn grootouders. Delen in het verdriet van broes en zussen. Maar die laatste gang niet meegemaakt. Niet omdat je je te goed voelt daarvoor. Maar omdat ik het tegen mijn Heere niet kan verantwoorden.

Zo ook niet aanwezig geweest bij de kerkdienst waar een schoonzus tot oudeling werd bevestigd. Wel er alles aan gedaan en doen we nog steeds om belangstelling en betrokken te zijn op hun gezinnen.
En ja dan is het dat je soms op verjaardagen zit met vrouwelijke domina, wetenschappers die de schepping ontkennen etc.
Dan "voel" je je een vreemde eend in de bijt. Blijven er nog steeds kansen om iets te zeggen of te delen. Maar ( en dat is mijn persoonlijke ervaring) ketsen die gesprekken vaak terug. Zonder echt elkaar te verstaan. Gewoonweg omdat het totaal verschillende werelden zijn, en je het gevoel krijgt meewarig te worden aangezien omdat je zo vreselijk ouderwets, niet intellectueel bent in hun ogen. Omdat je vasthoudt aan bijbelse waarheden. Zonder je boven die ander te verheffen!

Het wordt vaak gezegd: wacht maar als het in relaties dichtbij gebeurt. Dan verschuiven de panelen wel...
Eigenlijk herken ik dat niet zo. De panelen verschuiven eerder ( denk ik) als jezelf niet zo duidelijk ziet of iets zondig is? Of makkelijker grenzen verlegt voor jezelf? Omdat de band met je familie dieper is, concreter dan met de Heere Zelf? Je zonde ziet als daar kan je van mening over verschillen of hier wordt God het meest mee onteerd? Of het nu kleine of grote dingen zijn. Omdat het rechtstreeks tegen Zijn wil in gaat?

Bedankt voor deze openhartige bijdrage. Heb het met instemming gelezen.

[Ad Anker]

Waarom zou je niet aanwezig willen zijn bij een crematie bijvoorbeeld? Je wordt toch niet medeplichtig? Natuurlijk mag je uitkomen voor je standpunt, juist dan maar niet aanwezig zijn vind ik ingewikkeld.

Een inzegening van een onbijbels huwelijk ligt ingewikkelder. Je bidt dan mee, je zingt dan mee (of je houdt je mond) maar aanwezig zijn in een kerkdienst maakt je onderdeel van die dienst. Dat vind ik bij een crematie anders.

[Bourdon16]

Bij de crematie ben je meestal ook helemaal niet aanwezig. Het is een samenkomst in het crematorium en daarna ga je naar huis en verder heb je geen idee wanneer de crematie daadwerkelijk wordt uitgevoerd.

[Lilian1975]

Bij de crematie ben je meestal ook helemaal niet aanwezig. Het is een samenkomst in het crematorium en daarna ga je naar huis en verder heb je geen idee wanneer de crematie daadwerkelijk wordt uitgevoerd.

Vooraf was er condoleren in het bejaardenhuis. En daarna ging de familie naar het crematorium. Zo ving het toen.

[Lilian1975]

Waarom zou je niet aanwezig willen zijn bij een crematie bijvoorbeeld? Je wordt toch niet medeplichtig? Natuurlijk mag je uitkomen voor je standpunt, juist dan maar niet aanwezig zijn vind ik ingewikkeld.

Een inzegening van een onbijbels huwelijk ligt ingewikkelder. Je bidt dan mee, je zingt dan mee (of je houdt je mond) maar aanwezig zijn in een kerkdienst maakt je onderdeel van die dienst. Dat vind ik bij een crematie anders.

Omdat je iemand dan vergezeld ( het lichaam) naar een plek wat niet op een bijbelse wijze met het lichaam gehandeld wordt. Van waaruit niet respectvol het lichaam begraven wordt.
Verder zijn de meeste bijeenkomsten waar gecremeerd wordt niet de plekken waar God geëerd wordt.
Ook daar hoef ik denk ik geen onderdeel van zijn.

Of het een ingewikkelde situatie is? Ja en nee. Eigenlijk niet.... want de breuk ligt er ten diepste voor die tijd al, zie eerdere post. Ja, omdat het ook niet "af" is voor je idee. Ik bedoel daarmee. Wanneer je iemand begraaft, dan laat je bewust het lichaam in de aarde achter. Waar het wacht op de jongste dag. Niet aanwezig zijn bij crematie, etc.daar heb je dat niet bij. Hoop dat het duidelijk is.

Ik besef dat dat ook bij begrafenissen kan zijn. En heb dat ook meegemaakt. ( stond verder van ons af en kende eigenlijk de familie niet goed) Eerlijk gezegd voelde ik me toen ook op de verkeerde plek. Deed het om meebeleven te tonen. Maar alleen condoleren was misschien wel voldoende geweest. Ik zoek het i.e.g. niet bewust op.

Maar goed, dit is hoe ik er persoonlijk in sta hé?

[Michaels]

Ik denk dat we te raden moeten gaan bij Jezus.
Hoe zou Hij over al deze onderwerpen gedacht hebben waarin het in deze topic over gaat.
Hij ging in het huis van een tollenaar binnen. Jezus richt zijn boodschap tot iedereen!
De mensen hielden niet van tollenaars: ze haatten ze en meden ze. Ze noemden hen afpersers, oplichters en dieven omdat ze de tol en / of belasting die ze hun moesten betalen te hoog was. Men zag ze als verraders en zondaars, omdat ze werkten in dienst van de Romeinen die het land bezetten. Omdat tollenaars vanwege hun werk veel contact hadden met niet-joodse mensen, zag men ze als onrein.

Ik vraag mij af hoe veel er zijn in dit topic die ook op deze Laatst genoemde mensen lijken terwijl Jezus naar binnen ging.

[J P Zoon]

Ik denk dat we te raden moeten gaan bij Jezus.
Hoe zou Hij over al deze onderwerpen gedacht hebben waarin het in deze topic over gaat.
Hij ging in het huis van een tollenaar binnen. Jezus richt zijn boodschap tot iedereen!
De mensen hielden niet van tollenaars: ze haatten ze en meden ze. Ze noemden hen afpersers, oplichters en dieven omdat ze de tol en / of belasting die ze hun moesten betalen te hoog was. Men zag ze als verraders en zondaars, omdat ze werkten in dienst van de Romeinen die het land bezetten. Omdat tollenaars vanwege hun werk veel contact hadden met niet-joodse mensen, zag men ze als onrein.

Ik vraag mij af hoe veel er zijn in dit topic die ook op deze Laatst genoemde mensen lijken terwijl Jezus naar binnen ging.

In veel van de gevallen, die jij nu noemt, heeft Jezus de zondaren geboden dat zij zich zouden bekeren van hun zonden en gebeurde dat ook. Denk bijvoorbeeld aan Zachëus. Het punt wat in deze casussen het geval is, is dat wij dan aanwezig zijn bij zaken waar bepaalde zonden blijvend gebeuren of worden uitgeleefd. Dat is wel een wezenlijk verschil! En we hoeven bepaalde mensen op zichzelf niet te mijden, maar wel als er zonden bedreven worden!

[Michaels]

Ik denk dat we te raden moeten gaan bij Jezus.
Hoe zou Hij over al deze onderwerpen gedacht hebben waarin het in deze topic over gaat.
Hij ging in het huis van een tollenaar binnen. Jezus richt zijn boodschap tot iedereen!
De mensen hielden niet van tollenaars: ze haatten ze en meden ze. Ze noemden hen afpersers, oplichters en dieven omdat ze de tol en / of belasting die ze hun moesten betalen te hoog was. Men zag ze als verraders en zondaars, omdat ze werkten in dienst van de Romeinen die het land bezetten. Omdat tollenaars vanwege hun werk veel contact hadden met niet-joodse mensen, zag men ze als onrein.

Ik vraag mij af hoe veel er zijn in dit topic die ook op deze Laatst genoemde mensen lijken terwijl Jezus naar binnen ging.

In veel van de gevallen, die jij nu noemt, heeft Jezus de zondaren geboden dat zij zich zouden bekeren van hun zonden en gebeurde dat ook. Denk bijvoorbeeld aan Zachëus. Het punt wat in deze casussen het geval is, is dat wij dan aanwezig zijn bij zaken waar bepaalde zonden blijvend gebeuren of worden uitgeleefd. Dat is wel een wezenlijk verschil! En we hoeven bepaalde mensen op zichzelf niet te mijden, maar wel als er zonden bedreven worden!

Hoe de situatie ook is zijn wij geroepen tot navolging. In Hebreeën 11 een rij van mensen die door de kracht van het geloof Christus mochten navolgen en Hem belijden, Zijn voetstappen drukken en Hem mochten laten regeren door Zijn Woord en Geest. Geroepen tot navolging, dat is niet anders dan sterven aan onszelf en Christus door Zijn Geest in ons laten werken en door werken naar anderen.

[huisman]

Ik denk dat we te raden moeten gaan bij Jezus.
Hoe zou Hij over al deze onderwerpen gedacht hebben waarin het in deze topic over gaat.
Hij ging in het huis van een tollenaar binnen. Jezus richt zijn boodschap tot iedereen!
De mensen hielden niet van tollenaars: ze haatten ze en meden ze. Ze noemden hen afpersers, oplichters en dieven omdat ze de tol en / of belasting die ze hun moesten betalen te hoog was. Men zag ze als verraders en zondaars, omdat ze werkten in dienst van de Romeinen die het land bezetten. Omdat tollenaars vanwege hun werk veel contact hadden met niet-joodse mensen, zag men ze als onrein.

Ik vraag mij af hoe veel er zijn in dit topic die ook op deze Laatst genoemde mensen lijken terwijl Jezus naar binnen ging.

Dit is van jou wel een erg merkwaardige exegese. Lees Lukas 12 : 51 - 53 en pak bv de uitleg van J.C, Ryle bij dit Schriftgedeelte. Ware bekering en het volgen van Jezus brengt verdeeldheid ook in families. Ryle zegt het o.a. zo: Zij die naar het vlees wandelen, haten degenen die naar de Geest wandelen. Zij die vastbesloten zijn om voor deze wereld te leven, zullen altijd kwaadaardig zijn tegenover hen die vastbesloten zijn om Christus te dienen. Wij kunnen deze toestand betreuren, maar wij kunnen die niet voorkomen. Genade en natuur kunnen zich evenmin vermengen als olie en water. Zolang mensen niet overeenstemmen over de eerste beginselen van de godsdienst, kan er geen werkelijke hartelijkheid tussen hen zijn.