Waar ligt je grens?

[Zita]

In je sociale omgeving zul je te maken hebben met mensen die keuzes maken die naar jouw overtuiging zondig zijn. Dat kan heel divers zijn. Om voorbeelden te noemen: een zus die ouderling wordt. Een vriend die overspel pleegt, scheidt, en vervolgens met zijn nieuwe relatie gaat trouwen. Kinderen die samenwonen.
Waar en hoe trek je een grens? Ga je naar de bevestigingsdienst van de zus? Ben je ceremoniemeester bij de bruiloft van de vriend, zoals hij het bij jou was? Kunnen de kinderen samen een weekend komen logeren (en misschien zelfs een slaapkamer delen)?

Dit zijn natuurlijk maar wat losse casussen. Ze zijn (voor wie mij kent) in mijn geval ook fictief. Maar iedereen zal in zijn leven tegen soortgelijke kwesties aanlopen. In de praktijk zie ik mensen er heel verschillend in handelen. De vriendin van mijn biseksuele tante zat gewoon op de familieverjaardagen. Anderzijds waren er mensen die een vriendschap verbraken toen er sprake was van een echtscheiding. Want met zo iemand kun je niet langer bevriend zijn.

Kortom: hoe trek je een grens als het gaat om de omgang met die ander? Wanneer is verbondenheid ook impliciete goedkeuring? Hoe vaak moet je je standpunt vermelden en verdedigen, ook al die ander toch wel weet hoe je erin staat en zich er geen lor van zal aantrekken?

[merel]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/31 ... ag-homo-s/

Ik vind dit een mooi en verhelderend antwoord.

[J P Zoon]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/31 ... ag-homo-s/

Ik vind dit een mooi en verhelderend antwoord.

Ik heb dat antwoord ook gelezen.

Maar ik ben het er niet mee eens. De liefde kan geen dekmantel zijn om zulke zonden te aanschouwen. Wie vader of moeder boven Mij liefheeft, is Mij niet waardig, zei Jezus. Dat geldt ook hier.

[merel]

Hoezo geldt dat hier? Zoals aangegeven wordt is aanwezigheid geen instemming

[J P Zoon]

Hoezo geldt dat hier? Zoals aangegeven wordt is aanwezigheid geen instemming

Een moord vinden we allemaal een aangrijpende zonde. Daar wil niemand bij zijn. Een vloek die je hoort, wil je ook niet horen. Een verkrachter, die je op heterdaad betrapt, geef je aan bij de politie.

Maar als twee mensen de paradijsbloem vertrappen door een andere on-Bijbelse weg te gaan, zouden we daar wel bij mogen zijn?

Ik zie het verschil niet.

[Zita]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/31 ... ag-homo-s/

Ik vind dit een mooi en verhelderend antwoord.

Ik heb dat antwoord ook gelezen.

Maar ik ben het er niet mee eens. De liefde kan geen dekmantel zijn om zulke zonden te aanschouwen. Wie vader of moeder boven Mij liefheeft, is Mij niet waardig, zei Jezus. Dat geldt ook hier.

Zou jij dus in alle casussen die ik hierboven beschrijf de contacten verbreken?
Want in het refoweb-geval zou jij niet naar de bruiloft gaan. Maar ga je dan wel naar de verjaardag? Of naar een housewarming-party?

[DDD]

Juist. Dat is dan wel enigszins willekeurig. Zou je dan wel naar een huwelijk van een christen met een ongelovige gaan? Daar waarschuwt Paulus ook uitdrukkelijk tegen.

Ik zou mij kunnen voorstellen dat mensen een homohuwelijk intrinsiek ongeordend vinden, en daarom niet gaan. Maar dan nog is dat wel tamelijk willekeurig.

Ik ben dus ook wel benieuwd waarom dat antwoord niet goed zou zijn.

Los daarvan zou ik zelf ook niet naar de feestelijke opening van een abortuskliniek gaan, ook niet als de abortusarts een buurman of -vrouw zou zijn of zelfs een broer of zus.

En naar feesten en partijen waar ik mogelijk doof weg zou gaan, ga ik ook liever niet of kort. Maar ik zou een hindoe-trouwdienst gewoon bijwonen. En een homohuwelijksbevestiging in een christelijke kerk al helemaal.

[J P Zoon]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/31 ... ag-homo-s/

Ik vind dit een mooi en verhelderend antwoord.

Ik heb dat antwoord ook gelezen.

Maar ik ben het er niet mee eens. De liefde kan geen dekmantel zijn om zulke zonden te aanschouwen. Wie vader of moeder boven Mij liefheeft, is Mij niet waardig, zei Jezus. Dat geldt ook hier.

Zou jij dus in alle casussen die ik hierboven beschrijf de contacten verbreken?
Want in het refoweb-geval zou jij niet naar de bruiloft gaan. Maar ga je dan wel naar de verjaardag? Of naar een housewarming-party?

Ik zou alleen niet naar de bruiloft gaan, omdat ik dat specifiek als het moment beschouw waarop de zonde begint plaats te vinden. Kijk, daarna is het een onomstotelijk feit dat de voltrekking heeft plaatsgevonden en dan zou ik andere activiteiten dus los zien van de betreffende zonde zelf. Een verjaardagsvisitie is geen zonde op zichzelf.

[advocaat]

Laat ik geen fictief voorbeeld geven, maar eigen ervaring.

De eerste betreft een vrouwelijke collega. Die trouwde met een andere vrouw. Nu hadden we intensief contact op de werkvloer. Beide dames kwamen op bezoek met de mededeling dat ze wisten dat ik gelovig was en zeker afkeurde wat ze gingen doen. Toch kwam de vraag of ik naar de receptie van hun trouwfeest wilde komen. Ze vonden het belangrijk om dit moment als mens te delen, zoals ook alle lief en leed werd gedeeld. Voor de toekomst en het wederzijdse begrip en vertrouwen zouden ze mijn komst zeker op prijs stellen. Extra tip: kom voor 20.30 dan zorgen wij ervoor dat we geen muziek draaien waar je moeite mee hebt.
Ik weet wat ik heb gedaan. Ben benieuwd wat anderen in dit geval zouden doen.

Het tweede betreft een jonge mannelijke collega. Ook die stapte in het huwelijksbootje. Hij en zijn vrouw waren zeer rooms katholiek. Uiteraard ging de huwelijksreis naar Rome. Helemaal blij kwam hij na die reis weer op kantoor. Na het bezoek aan de Paus en ontvangst van de zegen waren ze gelijk met elkaar naar bed gegaan. Ze zouden vast en zeker een zeer gezegend kind krijgen.
Inderdaad bleek zijn vrouw zwanger. Maar in de zesde maand was er die miskraam.
Hij heeft het niet kunnen verwerken. Het huwelijk strandde en hij belande in een inrichting. Geloof kwijt en vloeken achter elkaar door.

Ik weet wat ik heb gedaan. Ben benieuwd hoe anderen hiermee zouden omgaan.

[Zita]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/31 ... ag-homo-s/

Ik vind dit een mooi en verhelderend antwoord.

Ik heb dat antwoord ook gelezen.

Maar ik ben het er niet mee eens. De liefde kan geen dekmantel zijn om zulke zonden te aanschouwen. Wie vader of moeder boven Mij liefheeft, is Mij niet waardig, zei Jezus. Dat geldt ook hier.

Zou jij dus in alle casussen die ik hierboven beschrijf de contacten verbreken?
Want in het refoweb-geval zou jij niet naar de bruiloft gaan. Maar ga je dan wel naar de verjaardag? Of naar een housewarming-party?

Ik zou alleen niet naar de bruiloft gaan, omdat ik dat specifiek als het moment beschouw waarop de zonde begint plaats te vinden. Kijk, daarna is het een onomstotelijk feit dat de voltrekking heeft plaatsgevonden en dan zou ik andere activiteiten dus los zien van de betreffende zonde zelf. Een verjaardagsvisitie is geen zonde op zichzelf.

Ik klink nu kritischer naar je standpunt dan ik het bedoel. Maar in soortgelijke casussen als hierboven beschreven loop ik tegen mijzelf aan, en stel ik mezelf dezelfde onaardige kritische vragen.
Maar: de aanvang van de zonde bijwonen is dus wel zonde, maar als die zonde eenmaal loopt, is het bijwonen ervan geen zonde meer? Waarop baseer je dat? Dus naar de bruiloft van zus en schoonzus gaan is wel zonde, naar het huwelijksjubileumfeest gaan is dat niet? Of naar de verjaardag van de betreffende schoonzus (die dus via een lesbische relatie familie van je is geworden) ook niet?
Ik kan dat onderscheid alleen helder maken bij een huwelijk, al is de zonde dan meestal al wel wat eerder begonnen dan op de bruiloft zelf. Maar hoe kun je die stelregel toepassen bij de andere casussen?

[Ambtenaar]

Kortom: hoe trek je een grens als het gaat om de omgang met die ander? Wanneer is verbondenheid ook impliciete goedkeuring? Hoe vaak moet je je standpunt vermelden en verdedigen, ook al die ander toch wel weet hoe je erin staat en zich er geen lor van zal aantrekken?

Ik ben wat dit betreft grenzeloos. Ik stel de persoonlijke relatie boven mijn opvattingen over het een en ander. Uiteindelijk groei je toch uit elkaar, als over de gehele breedte je andere opvattingen hebt.

[Zita]

Van de hierboven door mij beschreven casussen kwam voor mij de vrouw die ambtsdrager zou worden het meest dichtbij de realiteit. Ik had toen ongeveer besloten dat ik niet naar de dienst zou gaan, maar wist wel dat het in de familie een hoop heibel zou geven, met volkomen onbegrip van de betreffende persoon, inclusief scenes en tranen en gedoe. De opluchting was groot toen de hele bevestiging niet doorging.

[DDD]

Laat ik geen fictief voorbeeld geven, maar eigen ervaring.

De eerste betreft een vrouwelijke collega. Die trouwde met een andere vrouw. Nu hadden we intensief contact op de werkvloer. Beide dames kwamen op bezoek met de mededeling dat ze wisten dat ik gelovig was en zeker afkeurde wat ze gingen doen. Toch kwam de vraag of ik naar de receptie van hun trouwfeest wilde komen. Ze vonden het belangrijk om dit moment als mens te delen, zoals ook alle lief en leed werd gedeeld. Voor de toekomst en het wederzijdse begrip en vertrouwen zouden ze mijn komst zeker op prijs stellen. Extra tip: kom voor 20.30 dan zorgen wij ervoor dat we geen muziek draaien waar je moeite mee hebt.
Ik weet wat ik heb gedaan. Ben benieuwd wat anderen in dit geval zouden doen.

Het tweede betreft een jonge mannelijke collega. Ook die stapte in het huwelijksbootje. Hij en zijn vrouw waren zeer rooms katholiek. Uiteraard ging de huwelijksreis naar Rome. Helemaal blij kwam hij na die reis weer op kantoor. Na het bezoek aan de Paus en ontvangst van de zegen waren ze gelijk met elkaar naar bed gegaan. Ze zouden vast en zeker een zeer gezegend kind krijgen.
Inderdaad bleek zijn vrouw zwanger. Maar in de zesde maand was er die miskraam.
Hij heeft het niet kunnen verwerken. Het huwelijk strandde en hij belande in een inrichting. Geloof kwijt en vloeken achter elkaar door.

Ik weet wat ik heb gedaan. Ben benieuwd hoe anderen hiermee zouden omgaan.

Zou je niet gewoon ook vertellen wat je hebt gedaan? Ik vind het nu een wat onfatsoenlijke bijdrage.

[huisman]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/31 ... ag-homo-s/

Ik vind dit een mooi en verhelderend antwoord.

Toen ik op jouw link drukte kreeg ik zo’n cookie melding op refoweb met de button ‘accepteer alles’. Ben bang dat dit de houding is van velen in de verschillende situaties die @Zita benoemd.

Nu een paar zaken voorbeelden concreet:
Ik ga niet naar een crematie.
Ik ga niet naar een dienst waar twee mensen van hetzelfde geslacht een zondige verbintenis laten bevestigen.

In persoonlijke contacten probeer ik vriendelijk maar duidelijk uit te leggen waarom ik afwezig ben. In de praktijk is dat verschillende keren gelukt zonder dat daar de collegiale band onder geleden heeft.
Sterker nog ik was op haar verzoek de vertrouwenspersoon van een vrouwelijke lesbische collega. Dit terwijl ze mijn christelijke opvattingen verafschuwde.

[Zita]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/31 ... ag-homo-s/

Ik vind dit een mooi en verhelderend antwoord.

Toen ik op jouw link drukte kreeg ik zo’n cookie melding op refoweb met de button ‘accepteer alles’. Ben bang dat dit de houding is van velen in de verschillende situaties die @Zita benoemd.

Nu een paar zaken voorbeelden concreet:
Ik ga niet naar een crematie.
Ik ga niet naar een dienst waar twee mensen van hetzelfde geslacht een zondige verbintenis laten bevestigen.

In persoonlijke contacten probeer ik vriendelijk maar duidelijk uit te leggen waarom ik afwezig ben. In de praktijk is dat verschillende keren gelukt zonder dat daar de collegiale band onder geleden heeft.
Sterker nog ik was op haar verzoek de vertrouwenspersoon van een vrouwelijke lesbische collega. Dit terwijl ze mijn christelijke opvattingen verafschuwde.

Waardering voor je rechtlijnigheid!
Lukt dat ook als het om familie zou gaan? Bij collega's is het net wat anders als er frictie zou ontstaan dan wanneer het je ouder, broer of zus betreft.