-DIA- schreef:De kwestie ritmisch/niet-ritmisch kan heel doordringend zijn...
Ik ken gemeenten,
waar men overging van niet-ritmisch naar ritmisch,
waar het voor verschillende mensen,
die hun hele leven trouw aan die kerk waren gebleven,
zo'n ingrijpend punt was, dat ze de kerk verlieten...
Ingrijpend!
Als men koste wat kost ritmisch moet zingen en daar de eenheid in een gemeente mee verbreekt is het doorvoeren van ritmisch zingen principieel onjuist. Andersom geldt het ook. Niet-ritmisch tot norm verheffen als ritmisch de gewoonte is kan evenzeer tot verdeeldheid leiden. Onze gewoonte in reformatorische kring is overwegend niet-ritmisch. Dat doen we al sinds Datheen zijn berijming heeft ingebracht. 500 jaar niet-ritmisch zingen is een onderdeel geworden van onze cultuur. Dat geeft onderlinge herkenning en samenbinding. Als je anders wilt zul je eerst moeten bewijzen dat na 500 jaar terug naar de oorspronkelijke ritmische zang een verbetering is. Dat is zeker voor niet muziek-kenners en minder muzikaal geschoolde mensen lastig te bewijzen.
Mijns inziens weegt de eenheid binnen de gemeente zwaarder dan muziek-technische en historische argumenten.