Re: Gereformeerde Gemeenten
Geplaatst: 31 jan 2024, 19:56
Droevig dat je dat zo ervaart of vindt.
Droevig dat je dat zo ervaart of vindt.
Dat herken ik helemaal dat er minder onttrekkingen en meer overgangen zijn. En als het onttrekkingen zijn is dat toch vaak om elders aan te sluiten.
Het is sowieso een zorgelijk punt als mensen vanwege "omstandigheden" opstappen. Waar is dan de zelfverloochening en waar de onbaatzuchtige trouw aan je gemeente? Je ziet hele golfbewegingen rondom de jaren dat bepaalde predikanten gemeenten dienen, om maar wat te noemen. Positief en negatief. Of eerst negatief en als er een paar jaar later een zogenaamd populaire predikant komt, ineens weer positief. Want omstandigheden, het moge lang duren, maar die zijn toch meestal tijdelijk.
Natuurlijk werken zaken lang door en gaat daar veel verdriet en getob mee gepaard. Ik bedoel het dan ook beslist niet gemakkelijk, maar toch blijf ik mensen verantwoordelijk houden voor overstapperij, en niet hun tegenstanders, een dominee of een conflict. Mensen doen het zelf. Hoe moeilijk ook (ervaring!), ik weet 100% zeker dat er meer zegen is te verwachten in trouw, Godvrezend en lijdzaam zijn middenin het wel en wee van het gemeenteleven. De opmerking van Tiberius van begrip voor veel vertrekkende leden uit een bepaalde gemeente, ik snap dat gewoon met de beste wil van de wereld niet. Het zou helemaal geen optie moeten zijn. Je bent lid dus je zet de schouders eronder. Ook door lijden heen, mocht dat er zijn. Met Gods hulp. Punt.DDD schreef: ↑31 jan 2024, 22:38 Dat is waar. Maar ik zit zelf in een gemeente waar een scheuring van enkele jaren geleden nog steeds doorwerkt in de daling van de ledentallen. Hoewel het kerkbezoek iets lijkt toe te nemen, daalt het aantal leden. Dus zulke ontwikkelingen duren heel lang. En als je niet op de hoogte bent, zou je zomaar kunnen denken dat er sprake is van natuurlijke krimp, terwijl dit gewoon het gevolg is van een onverkwikkelijk conflict.
Alleen insiders weten zulke dingen. En zoiets speelt natuurlijk in meer gemeenten. Het haalt zelden de krant. Ik ben er nog niet over uit of dat nu gelukkig is, of juist niet.
Dit wordt alleen niet gesplitst tussen overgangen zonder verhuizing en overgangen ivm verhuizing. Wij zijn ooit verhuisd waarbij we van kerkverband gewijzigd zijn omdat er geen gemeente was van het vorige kerkverband. Dat is wel een principieel andere situatie dan zonder verhuizing.
Helaas zien we in meer gemeenten een (flinke) daling na bevestiging van een kandidaat. Zeker als er voorheen een predikant was met een wat langere staat van dienst. En onder de vertrekkers ook avondmaalgangers. Dat vind ik persoonlijk zorgelijk.
Het zou goed zijn als er bezinning op gang komt over hoe het beroepen van kandidaten gaat.
Ik weet het niet. Ik kan het principieel ook niet anders zien. Maar ik zie ook de voordelen van de meer praktische benadering zoals Tiberius en als ik me niet vergis Wim Anker die op dit forum verdedigt.Job schreef: ↑31 jan 2024, 22:57Natuurlijk werken zaken lang door en gaat daar veel verdriet en getob mee gepaard. Ik bedoel het dan ook beslist niet gemakkelijk, maar toch blijf ik mensen verantwoordelijk houden voor overstapperij, en niet hun tegenstanders, een dominee of een conflict. Mensen doen het zelf. Hoe moeilijk ook (ervaring!), ik weet 100% zeker dat er meer zegen is te verwachten in trouw, Godvrezend en lijdzaam zijn middenin het wel en wee van het gemeenteleven. De opmerking van Tiberius van begrip voor veel vertrekkende leden uit een bepaalde gemeente, ik snap dat gewoon met de beste wil van de wereld niet. Het zou helemaal geen optie moeten zijn. Je bent lid dus je zet de schouders eronder. Ook door lijden heen, mocht dat er zijn. Met Gods hulp. Punt.DDD schreef: ↑31 jan 2024, 22:38 Dat is waar. Maar ik zit zelf in een gemeente waar een scheuring van enkele jaren geleden nog steeds doorwerkt in de daling van de ledentallen. Hoewel het kerkbezoek iets lijkt toe te nemen, daalt het aantal leden. Dus zulke ontwikkelingen duren heel lang. En als je niet op de hoogte bent, zou je zomaar kunnen denken dat er sprake is van natuurlijke krimp, terwijl dit gewoon het gevolg is van een onverkwikkelijk conflict.
Alleen insiders weten zulke dingen. En zoiets speelt natuurlijk in meer gemeenten. Het haalt zelden de krant. Ik ben er nog niet over uit of dat nu gelukkig is, of juist niet.
Ik vind het vooral zorgelijk dat er gemeenten zijn met meer dan vierhonderd leden die een kandidaat beroepen. Ik heb het zelf ook wel eens meegemaakt en dat ging nog niet eens verkeerd, maar in zijn algemeenheid is dat gewoon ook niet zo'n slim plan.BSH schreef: ↑31 jan 2024, 23:10Helaas zien we in meer gemeenten een (flinke) daling na bevestiging van een kandidaat. Zeker als er voorheen een predikant was met een wat langere staat van dienst. En onder de vertrekkers ook avondmaalgangers. Dat vind ik persoonlijk zorgelijk.
Nee, dat is niet herkenbaar, hoewel er in de GG wel meer predikanten kritisch zijn op kringgebeden. Dat heeft ook wel eens op de achterkant van de Saambinder gestaan.Ararat schreef: ↑31 jan 2024, 16:12Dit snap ik niet helemaal. Maria stelt haar huis open, dat is iets moois (staat eerder in het artikel). Dus bijeenkomsten thuis zijn positief. Echter:ds. Verschuure in het RD over 'verbindende vrouwen' schreef:In het huis van Maria wordt aanhoudend gebeden. „De Schrift wijst heel vaak op het belang van het gebed, juist in tijden van kruis, druk en vervolging.”
Wat is een waar gebed? „God aanroepen met het hart, om de nood en ellende recht te kennen, in onwaardigheid. Verhoring geschiedt alleen om Jezus’ wil.”
Dan gaat het vooral om persoonlijk gebed, aldus de predikant. Kringgebed wijst hij af. „Omdat de Schrift dit niet leert en omdat de gestalte van onwaardigheid veelal wordt gemist. ”Mag een vrouw tijdens bezoeken in de gemeente „verbinden” door het gebed? Dat is in de eerste plaats de taak van een ambtsdrager, vindt ds. Verschuure. „Laat het bidden niet het doel zijn van uw bezoek, maar het kan in bijzondere omstandigheid weleens plaatsvinden. Laat het gebed vooral in het verborgene verbinden.”
1. Bij Maria wordt aanhoudend gebeden, tegelijk lijkt het hartelijk aanroepen en verhoring vooral aan persoonlijk gebed gekoppeld te worden. Worden gebeden met meerdere aanwezigen als onwenselijk gezien?
2. Er wordt gesproken over gebed door vrouwen en gebed als doel van het bezoek. Dit lijkt onwenselijk. Moet bij een thuissamenkomst met gebed dus eigenlijk altijd een ambtsdrager aanwezig zijn?
Verder: er staat duidelijk dat dit de mening Is van deze predikant. Is dit gemeengoed? Herkenbaar? Kan iemand dit duiden?
Hoe zie je dat concreet voor je, 'je schouders eronder zetten', wanneer er sprake is van een kille sfeer in prediking en pastoraat, waarin Christus niet gepreekt wordt?Job schreef: ↑31 jan 2024, 22:57Natuurlijk werken zaken lang door en gaat daar veel verdriet en getob mee gepaard. Ik bedoel het dan ook beslist niet gemakkelijk, maar toch blijf ik mensen verantwoordelijk houden voor overstapperij, en niet hun tegenstanders, een dominee of een conflict. Mensen doen het zelf. Hoe moeilijk ook (ervaring!), ik weet 100% zeker dat er meer zegen is te verwachten in trouw, Godvrezend en lijdzaam zijn middenin het wel en wee van het gemeenteleven. De opmerking van Tiberius van begrip voor veel vertrekkende leden uit een bepaalde gemeente, ik snap dat gewoon met de beste wil van de wereld niet. Het zou helemaal geen optie moeten zijn. Je bent lid dus je zet de schouders eronder. Ook door lijden heen, mocht dat er zijn. Met Gods hulp. Punt.DDD schreef: ↑31 jan 2024, 22:38 Dat is waar. Maar ik zit zelf in een gemeente waar een scheuring van enkele jaren geleden nog steeds doorwerkt in de daling van de ledentallen. Hoewel het kerkbezoek iets lijkt toe te nemen, daalt het aantal leden. Dus zulke ontwikkelingen duren heel lang. En als je niet op de hoogte bent, zou je zomaar kunnen denken dat er sprake is van natuurlijke krimp, terwijl dit gewoon het gevolg is van een onverkwikkelijk conflict.
Alleen insiders weten zulke dingen. En zoiets speelt natuurlijk in meer gemeenten. Het haalt zelden de krant. Ik ben er nog niet over uit of dat nu gelukkig is, of juist niet.
Ik kan geen reden bedenken waarom je niet van gemeente zou kunnen wisselen. Het is vooral in afgescheiden kerken dat men hamert op de plaats die God je voor altijd gegeven zou hebben. Dat werkt bij mij toch ook wel op de lachspieren. Afgescheidenen die dat benadrukken. In de kern zijn het juist opstappers.
Misschien moeten jullie eens op een volwassen manier met predikanten omgaan. Als je verantwoordelijkheid hebt voor personeel neem je ook niet de eerste die zich meldt. Dat is wel wat jullie vaak doen, zonder aanziens des persoons beroepen als die mogelijkheid er is.Ik zou bijvoorbeeld onmogelijk kunnen omgaan met dominees die hun zinnen aaneenrijgen met taalfouten. Ik zou er horendol van worden. Ik krijg al de kriebels als een ouderling voorleest 'ik hebt'. Wat ik trouwens ook nogal onnozel vind.