Refojongere schreef: ↑Gisteren, 22:29
Ds. Van Gorsel schreef ooit over de Dordtse Synode:
Uiteindelijk was de Synode tot de conclusie gekomen dat de Remonstranten onhandelbaar waren. Op die bewuste maandagmorgen, 14 januari 1619, kwamen ze binnen en vroeg Bogerman hen of ze bereid waren zich te onderwerpen aan het gezag van de Synode. Hun woordvoerder Simon Episcopius, antwoordde: „We hebben een schriftelijk antwoord meegebracht". Dat las hij voor en daaruit bleek dat ze zich niet onvoorwaardelijk onder het gezag van de Synode wilden stellen. En daarop kwam de uitbarsting van de voorzitter:
„De buitenlandse afgevaardigden zijn van oordeel dat ge onwaardig zijt om voor de Synode te verschijnen. Gij hebt geweigerd haar te erkennen als uw wettige rechter en haar gehouden voor de tegenpartij. Gij hebt alles gedaan naar uw eigen zin.. Gij hebt de besluiten van de Synode en van de politieke gecommitteerden veracht. Gij hebt geweigerd te antwoorden en de citatiebrieven onjuist verklaard. De Synode heeft zacht met u gehandeld, maar gij zijt, zoals een buitenlands theoloog het heeft uitgedrukt, met leugens begonnen en geëindigd. Met die lofspraak zullen wij u laten gaan. God zal Zijn Woord bewaren en deze Synode zegenen. Opdat zij niet langer worden opgehouden wordt gij heengezonden".
En vervolgens, met toornende ogen, donderende stem en een breed handgebaar schreeuwde Bogerman het uit: „Ite, ite, dimittimini" (gaat heen, gaat heen, ge wordt weggestuurd!).
Het was voor de Dordtse vaderen een ontzettend ogenblik. Jacobus Trigland vertelde later, dat hij er nog koud van werd wanneer hij eraan dacht. Sommigen vonden dat de praeses te vèr was gegaan. Maar één van de buitenlandse afgevaardigden schreef: „De Arminianen zijn gebeden om zich te schikken, doch tevergeefs.
