merel schreef: ↑23 sep 2025, 10:12 De gescheiden vrouwen die ik ken, gaan fulltime werken en kopen eigenlijk altijd een huis. Ik vraag mij ook af of deze vrouwen in Rotterdam überhaupt een spoedplek zouden krijgen. Ik vermoed van niet.

Qua integratie vind ik het lastig. Het is logisch dat men elkaar blijft opzoeken. Dat doen Nederlanders in Canada ook. Momenteel zijn er ook in spanje enclaves met Nederlanders die ook na jaren daar wonen nog vrijwel geen woord Spaans spreken.

Denk dat al veel opgelost zou worden als elk inkomend gezin gekoppeld zou worden aan een autochtoon Nederlands gezin. Dan leer je over en weer elkaars cultuur en gebruiken kennen

Op 1 salaris, in de buurt van Rotterdam? Hoe? Fulltime werken en dan 10 dagen van de 14 'de kinderen hebben', zie ik maar heel weinig voorkomen eigenlijk.

Klopt. Maar het verschil is dat die Nederlanders in Canada heel goed Engels en spreken en verder gewoon aan het maatschappelijke leven deelnemen. Over Spanje ben ik benieuwd naar waar je dat vandaan hebt. Wanneer het pensionado's zijn die verder geen gebruik maken van uitkeringen oid, prima toch. Ik ken (via, jaja, het padellen) 3 oudere stellen die in Spanje overwinteren en die kunnen zich echt wel serieus verstaanbaar maken eigenlijk.

Gezinnen die inkomen koppelen via maatjes gebeurt al best veel toch?

parsifal schreef: ↑23 sep 2025, 10:22 Kijk integreren hoeft niet overnemen van cultuur of gebruiken perse te zijn. Nederland heeft jaren met verzuiling geleefd en dat ging best. Er moet wel genoeg aan een gemeenschappelijke visie zijn, waardoor je in ieder geval het beste voor hebt met iedereen in het land en je verantwoordelijkheid voelt voor het land (wat in de verzuiling wel aanwezig was).

Ja, dat is voldoende wat mij betreft. De taal leren, een beetje begrijpen waar je je bevindt en jezelf gedragen. Het hoeft geen eenheidsworst te zijn.

Zeeuw schreef: ↑23 sep 2025, 10:26

parsifal schreef: ↑23 sep 2025, 10:22 Kijk integreren hoeft niet overnemen van cultuur of gebruiken perse te zijn. Nederland heeft jaren met verzuiling geleefd en dat ging best. Er moet wel genoeg aan een gemeenschappelijke visie zijn, waardoor je in ieder geval het beste voor hebt met iedereen in het land en je verantwoordelijkheid voelt voor het land (wat in de verzuiling wel aanwezig was).

Ja, dat is voldoende wat mij betreft. De taal leren, een beetje begrijpen waar je je bevindt en jezelf gedragen. Het hoeft geen eenheidsworst te zijn.

Mee eens, al kun je je in grote steden ook goed redden met gebrekkig Nederlands en redelijk Engels. Toen ik in Zweden woonde werd ook gezegd dat in Stockholm meer mensen woonden die geen Zweeds spraken dan die geen Engels spraken.
In Amsterdam zal dat niet anders zijn (ja, ik weet dat daar niet heel veel mensen Zweeds spreken).

Het huidige wetsvoorstel betekent het volgende:

Stel: er zijn vier nieuwe sociale huurwoningen beschikbaar. Ze gaan naar de vier personen die het langst op de wachtlijst staan. Van die vier is één een statushouder die al 12 jaar in Nederland is en ingeschreven staat.
Vervolgens brandt het complex af en zijn de vier personen dakloos. In dat geval krijgen nu alle vier personen een urgentieverklaring. Daarmee kunnen ze naar een andere sociale huurwoning.
Het wetsvoorstel regelt echter dat een statushouder ook in dit geval geen urgentieverklaring mag krijgen, omdat hij een statushouder is.

Dat is overduidelijk discriminatie.

Ook het afschaffen van de voorrang voor statushouders is discriminerend. In dat geval zou een statushouder wel een urgentieverklaring kunnen krijgen, maar niet omdat hij statushouder is. Wel omdat zijn huidige sociale huurwoning afgebrand is.

Urgentieverklaringen moeten worden toebedeeld als er urgente nood is. Je kunt niet zomaar zeggen 'wij zijn tegen scheiden en daarom krijgen gescheiden vrouwen geen urgentieverklaring meer'. Het is prima om niet standaard een urgentieverklaring te geven, maar je moet er rekening mee houden dat in speciale gevallen een urgentieverklaring nodig is (mishandeling bijv.)

Op dezelfde manier moet een statushouder ook in aanmerking kunnen komen voor voorrang.

parsifal schreef: ↑23 sep 2025, 10:47

Zeeuw schreef: ↑23 sep 2025, 10:26

parsifal schreef: ↑23 sep 2025, 10:22 Kijk integreren hoeft niet overnemen van cultuur of gebruiken perse te zijn. Nederland heeft jaren met verzuiling geleefd en dat ging best. Er moet wel genoeg aan een gemeenschappelijke visie zijn, waardoor je in ieder geval het beste voor hebt met iedereen in het land en je verantwoordelijkheid voelt voor het land (wat in de verzuiling wel aanwezig was).

Ja, dat is voldoende wat mij betreft. De taal leren, een beetje begrijpen waar je je bevindt en jezelf gedragen. Het hoeft geen eenheidsworst te zijn.

Mee eens, al kun je je in grote steden ook goed redden met gebrekkig Nederlands en redelijk Engels. Toen ik in Zweden woonde werd ook gezegd dat in Stockholm meer mensen woonden die geen Zweeds spraken dan die geen Engels spraken.
In Amsterdam zal dat niet anders zijn (ja, ik weet dat daar niet heel veel mensen Zweeds spreken).

Oh ja, tegenwoordig word je in Zeeland op sommige plaatsen zelfs al in het Engels aangesproken (of zelfs in het Duits, omdat ze zoveel Duitsers de hele dag helpen :-)). Daar vinden veel mensen iets van. Ik niet zo eigenlijk. Blij dat de buitenlandse studenten de gaten opvullen, omdat er gewoon te weinig personeel is. Met een vriendelijke houding van 2 kanten kom je een eind.

Philip schreef: ↑23 sep 2025, 10:48 Het huidige wetsvoorstel betekent het volgende:

Stel: er zijn vier nieuwe sociale huurwoningen beschikbaar. Ze gaan naar de vier personen die het langst op de wachtlijst staan. Van die vier is één een statushouder die al 12 jaar in Nederland is en ingeschreven staat.
Vervolgens brandt het complex af en zijn de vier personen dakloos. In dat geval krijgen nu alle vier personen een urgentieverklaring. Daarmee kunnen ze naar een andere sociale huurwoning.
Het wetsvoorstel regelt echter dat een statushouder ook in dit geval geen urgentieverklaring mag krijgen, omdat hij een statushouder is.

Dat is overduidelijk discriminatie.

Ook het afschaffen van de voorrang voor statushouders is discriminerend. In dat geval zou een statushouder wel een urgentieverklaring kunnen krijgen, maar niet omdat hij statushouder is. Wel omdat zijn huidige sociale huurwoning afgebrand is.

Urgentieverklaringen moeten worden toebedeeld als er urgente nood is. Je kunt niet zomaar zeggen 'wij zijn tegen scheiden en daarom krijgen gescheiden vrouwen geen urgentieverklaring meer'. Het is prima om niet standaard een urgentieverklaring te geven, maar je moet er rekening mee houden dat in speciale gevallen een urgentieverklaring nodig is (mishandeling bijv.)

Op dezelfde manier moet een statushouder ook in aanmerking kunnen komen voor voorrang.

Kunnen komen of standaard komen?

Zeeuw schreef: ↑23 sep 2025, 10:26

parsifal schreef: ↑23 sep 2025, 10:22 Kijk integreren hoeft niet overnemen van cultuur of gebruiken perse te zijn. Nederland heeft jaren met verzuiling geleefd en dat ging best. Er moet wel genoeg aan een gemeenschappelijke visie zijn, waardoor je in ieder geval het beste voor hebt met iedereen in het land en je verantwoordelijkheid voelt voor het land (wat in de verzuiling wel aanwezig was).

Ja, dat is voldoende wat mij betreft. De taal leren, een beetje begrijpen waar je je bevindt en jezelf gedragen. Het hoeft geen eenheidsworst te zijn.

Hier ben ik het zo mee eens. Vooral het vet gedrukte.
Ik krijg het in mijn hoofd en hart niet kloppend, als ik bedenk dat ik emigreer naar- noem eens een land- en ik stel me niet bescheiden op.

Zeeuw schreef: ↑23 sep 2025, 10:25

merel schreef: ↑23 sep 2025, 10:12 De gescheiden vrouwen die ik ken, gaan fulltime werken en kopen eigenlijk altijd een huis. Ik vraag mij ook af of deze vrouwen in Rotterdam überhaupt een spoedplek zouden krijgen. Ik vermoed van niet.

Qua integratie vind ik het lastig. Het is logisch dat men elkaar blijft opzoeken. Dat doen Nederlanders in Canada ook. Momenteel zijn er ook in spanje enclaves met Nederlanders die ook na jaren daar wonen nog vrijwel geen woord Spaans spreken.

Denk dat al veel opgelost zou worden als elk inkomend gezin gekoppeld zou worden aan een autochtoon Nederlands gezin. Dan leer je over en weer elkaars cultuur en gebruiken kennen

Op 1 salaris, in de buurt van Rotterdam? Hoe? Fulltime werken en dan 10 dagen van de 14 'de kinderen hebben', zie ik maar heel weinig voorkomen eigenlijk.

Klopt. Maar het verschil is dat die Nederlanders in Canada heel goed Engels en spreken en verder gewoon aan het maatschappelijke leven deelnemen. Over Spanje ben ik benieuwd naar waar je dat vandaan hebt. Wanneer het pensionado's zijn die verder geen gebruik maken van uitkeringen oid, prima toch. Ik ken (via, jaja, het padellen) 3 oudere stellen die in Spanje overwinteren en die kunnen zich echt wel serieus verstaanbaar maken eigenlijk.

Gezinnen die inkomen koppelen via maatjes gebeurt al best veel toch?

Deze vrouwen hebben een huis gekocht op 1 salaris in Rotterdam en Den Haag en werken 36 uur of meer. Zij waren ook in hun huwelijk al economisch zelfstandig en moesten op veel fronten de kar al trekken in de opvoeding. Op papier is sprake van co ouderschap, maar in de praktijk zijn de meeste kinderen vaker bij de moeders dan bij de vaders. Een aantal van die vaders betalen niet/nauwelijks alimentatie en zijn veel weg voor werk of eigen vakanties of druk met hun volgende relaties.

T.a.v. Spanje
Ik weet dat vanuit Urk diverse grote gezinnen naar Spanje zijn verhuisd. Drie jaar na dato zijn meerdere dochters gestopt met school en maken schoon in Nederlandse B&B. Alleen de jongste kinderen spreken Spaans. De rest niet. Ook 'onze' timmerman is vertrokken naar zo'n Nederlandse enclave. Oudste kind (14) is inmiddels ook gestopt en werkt ook bij Nederlanders aldaar. De overige kinderen zijn moeilijk lerend en willen ook zo snel mogelijk stoppen. Vrouw werkte in de thuiszorg in Nederland en nu in Spanje met Nederlandse ouderen. Eigenlijk precies dezelfde situatie als veel eerste en tweede generatie allochtonen in Nederland. Over 30 jaar spreken deze 1e en 2e generatie Nederlanders ternauwernood Spaans en hebben zij een achterstand.

Gezinnen koppelen gebeurt inderdaad regelmatig. Alleen is dat beperkt tot een uurtje in de week. Dat is echt te weinig.

merel schreef: ↑23 sep 2025, 11:18

Zeeuw schreef: ↑23 sep 2025, 10:25

merel schreef: ↑23 sep 2025, 10:12 De gescheiden vrouwen die ik ken, gaan fulltime werken en kopen eigenlijk altijd een huis. Ik vraag mij ook af of deze vrouwen in Rotterdam überhaupt een spoedplek zouden krijgen. Ik vermoed van niet.

Qua integratie vind ik het lastig. Het is logisch dat men elkaar blijft opzoeken. Dat doen Nederlanders in Canada ook. Momenteel zijn er ook in spanje enclaves met Nederlanders die ook na jaren daar wonen nog vrijwel geen woord Spaans spreken.

Denk dat al veel opgelost zou worden als elk inkomend gezin gekoppeld zou worden aan een autochtoon Nederlands gezin. Dan leer je over en weer elkaars cultuur en gebruiken kennen

Op 1 salaris, in de buurt van Rotterdam? Hoe? Fulltime werken en dan 10 dagen van de 14 'de kinderen hebben', zie ik maar heel weinig voorkomen eigenlijk.

Klopt. Maar het verschil is dat die Nederlanders in Canada heel goed Engels en spreken en verder gewoon aan het maatschappelijke leven deelnemen. Over Spanje ben ik benieuwd naar waar je dat vandaan hebt. Wanneer het pensionado's zijn die verder geen gebruik maken van uitkeringen oid, prima toch. Ik ken (via, jaja, het padellen) 3 oudere stellen die in Spanje overwinteren en die kunnen zich echt wel serieus verstaanbaar maken eigenlijk.

Gezinnen die inkomen koppelen via maatjes gebeurt al best veel toch?

Deze vrouwen hebben een huis gekocht op 1 salaris in Rotterdam en Den Haag en werken 36 uur of meer. Op papier is sprake van co ouderschap, maar in de praktijk zijn de meeste kinderen vaker bij de moeders dan bij de vaders.

T.a.v. Spanje
Ik weet dat vanuit Urk diverse grote gezinnen naar Spanje zijn verhuisd. Drie jaar na dato zijn meerdere dochters gestopt met school en maken schoon in Nederlandse B&B. Alleen de jongste kinderen spreken Spaans. De rest niet. Ook 'onze' timmerman is vertrokken naar zo'n Nederlandse enclave. Oudste kind (14) is inmiddels ook gestopt en werkt ook bij Nederlanders aldaar. De overige kinderen zijn moeilijk lerend en willen ook zo snel mogelijk stoppen. Vrouw werkte in de thuiszorg in Nederland en nu in Spanje met Nederlandse ouderen. Eigenlijk precies dezelfde situatie als veel eerste en tweede generatie allochtonen in Nederland. Over 30 jaar spreken deze 1e en 2e generatie Nederlanders ternauwernood Spaans en hebben zij een achterstand.

Gezinnen koppelen gebeurt inderdaad regelmatig. Alleen is dat beperkt tot een uurtje in de week. Dat is echt te weinig.

Heftig.

Ik ken eigenlijk vooral positievere verhalen uit Spanje. Maar die jij schetst zullen er ook zeker zijn. Mocht men verder geen gedoe veroorzaken, prima toch?

Vijftig jaar geleden veroorzaakte de eerste generatie allochtone mensen ook weinig gedoe. Inmiddels is dat regelmatig anders. Waarom zou dat voor Nederlanders die niet intergreren in Spanje anders zijn? Ook daar gaan inmiddels de jongere kinderen, die wel Spaans leren op school, mee naar oudergesprekken en artsen om te vertalen. Exact dezelfde situatie als hier.

Ik vind dat iedereen die hier komt wonen/werken de taal moet leren spreken. Daar mogen best consequenties aan verbonden worden.

merel schreef: ↑23 sep 2025, 11:50 Vijftig jaar geleden veroorzaakte de eerste generatie allochtone mensen ook weinig gedoe. Inmiddels is dat regelmatig anders. Waarom zou dat voor Nederlanders die niet intergreren in Spanje anders zijn?

Cultuur. De 4e generatie Nederlanders veroorzaakt toch in Canada en Amerika ook geen problemen? De 3e generatie Chinezen in Nederland ook niet.

Zeeuw schreef:

J.C. Philpot schreef: ↑23 sep 2025, 09:28

Zeeuw schreef: ↑23 sep 2025, 09:19Als de integratie een daverend succes was, dan viel het stokpaardje vanzelf om.

Als er voldoende huizen gebouw werden, zou dan ook helpen. We hebben nu 2,9 miljoen mensen die gemigreerd zijn in Nederland (eerste generatie), en 5 miljoen als je de tweede generatie ook meetelt. Tegelijkertijd moeten op dit moment starters bijna een half miljoen betalen voor een instapwoning, en het tekort loopt nog verder op.

Laat ik nu in die sector werken...dus ja, dat moet zeker gebeuren. Maar dat gaat met deze politiek echt niet lukken.
Het interessante is, als Nederland minder zou scheiden, bijvoorbeeld 3 jaar niet 1 scheiding, dan zou het probleem ook zijn opgelost :-), maar dat is maar een zijspoortje en toch niet haalbaar.

Wat betreft de woningvraag door scheidingen, heb je daar achtergrondinfo van? Ik zou die graag lezen.

@ Zeeuw Dat komt doordat de 1 generatie Nederlanders in Canada de taal spraken. Daardoor leerden kinderen ook de taal.

T.a.v de Chinese Nederlanders
Dat is een gesloten gemeenschap met veel verborgen problematiek. De derde generatie kampt daar ook mee. Althans dat vertelde een Chinese collega eens aan de lunchtafel.

merel schreef: ↑23 sep 2025, 12:01T.a.v de Chinese Nederlanders
Dat is een gesloten gemeenschap met veel verborgen problematiek. De derde generatie kampt daar ook mee. Althans dat vertelde een Chinese collega eens aan de lunchtafel.

Ongetwijfeld. Maar ze veroorzaken voor de Nederlandse maatschappij niet zoveel problemen. Net als de Vietnamezen, die ijverig loempiakraampjes oprichten in plaats van onrust stoken.

Tja, dat deden de Ieren in New York ook. En Veenhuizen is destijds ook opgericht om de paupers en overlastgevers een heropvoeding te geven.

Het punt is dat deze groep net zo veel Nederlander zijn als jij en ik. Dan kan je beter actie ondernemen om hen wel te laten integreren dan klagen op de achtergrond.