Wel of geen reanimatie

[memento]

Weet je, hieruit maak ik een beetje op, dat je denkt dat wij als mens levensverlengend bezig kunnen zijn. Of begrijp ik dit verkeerd van je? Deze reden hoor ik namelijk heel vaak wanneer mensen beslissen tot 'niet reanimeren'.

Klopt. Op zich is niets tegen levensverlengend bezig zijn, ik heb echter wel bezwaar tegen een tegen-natuurlijke wijze van leven zónder hoop op herstel. Dit is echter mijn persoonlijke visie. Daarom stelde ik het armbandje voor.

Maar, denk ik dan, is het niet erg hoogmoedig te denken dat het menselijk handelen van ons (reanimeren en/ of beademing) levens kan verlengen??? Ik heb altijd geleerd dat alleen God beslist over het moment waarop wij geboren worden en waarop wij sterven! Denken wij nu echt met z'n allen dat wij met onze menselijke kennis God tegen kunnen houden?

Dat is niet hoogmoedig. God kan onze pogingen tegenhouden als Hij wil, en dan staan wij machteloos. God kan ze echter ook toestaan, het is alleen simplistisch om te stellen dat áls God levensreddende handelingen toestaat, die handelingen dan ook goed zijn. De verantwoordelijkheid van ons handelen, ook in deze, ligt bij onszelf, en niet bij God.

Ik vind het zowieso onze plicht om altijd te reanimeren, tenzij een arts nadrukkelijk heeft gezegd dat het geen zin meer heeft. En dan denk ik aan bijvoorbeeld terminale patienten in het laatste stadium ed.

Jij legt de keuze voor jouw leven in de handen van een arts? Dezelfde artsen die euthanasie voorstaan omdat ze het mensonwaardig vinden als je met veel pijn door het leven moet? Nee, ik ben bang dat ik, vanuit mijn christen-zijn, een andere visie op het leven heb (en dus ook op de vraag wanneer er wel of niet gereanimeerd moet worden) dan veel artsen.

[Marnix]

Alhoewel ik het een vies woord vind, zou ik het in deze willen aanmoedigen: zelfbeschikkingsrecht. Laat alle mensen met een verhoogd risico (bejaarden, mensen met hartklachten, etc) een armbandje of ketting oid dragen, waarin zij vermelden of zij wel of niet gereanimeerd willen worden.

Ik denk nl. dat het beter is als iemand er rustig over nadenkt wat hij wil, en dit vastlegd, dan dat hij de familie of hulpverlener over die vraag laat oordelen. Dit voorkomt dat een hulpverlener een foute keus maakt, door óf de patient op te geven (omdat het naar zijn/haar oordeel toch zinloos is voor de patient om verder te leven (niet-reanimeren is meestal standaard belijd in verpleeghuizen, ook reformatorische), of juist door wél te reanimeren terwijl de patient dit niet meer wil.

Een armbandje lijkt me niet zo'n goed idee.... Zelfbeschikkingsrecht is gevaarlijk. Natuurlijk is het goed om het constant levensverlengend bezig zijn tegen te willen gaan... als iemand in coma ligt en er niet uit komt, hoe lang wacht je dan voor de apparatuur wordt uitgeschakeld? Aan de andere kan hebben we ook medische mogelljkheden die we mogen gebruiken. Maar zelfbeschikking is gevaarlijk omdat je dan ook kan kiezen voor voortijdige levensbeeindiging... je slikt dan geen pil van Drion of zo... maar laat je gewoon niet helpen als dat moet. Als je dat te snel doet komt het weer dicht in de buurt van euthenasie. En aangezien je van tevoren niet weet wanneer iets dergelijks een dilemma ordt kan je je bandje daar ook niet zomaar op invullen. Dat scihiet niet echt op... maar je kan altijd aangeven dat je dat niet wil als je toch op sterven ligt.

[Dathenum]

maar je kan altijd aangeven dat je dat niet wil als je toch op sterven ligt.

In veel gevallen niet, nee.

[refo]

We hebben het onszelf erg moeilijk gamaakt. Als vroeger een kind uit de sloot werd gehaald en het ademde niet meer, dan was het dood. Nu kan er (mits op tijd) nog veel gedaan worden om de levensgeesten weer te wekken. De vraag: 'wanneer leeft iemand niet meer' is verschoven. Met apparatuur is het misschien zelfs 'eindeloos' te verlengen?

Het beeld van 'artsen die euthanasie voorstaan' is iets te hardvochtig. Je kunt gevoeglijk aannemen dat ze alles, maar dan ook alles doen om levens te redden. Soms zelfs zo, dat je zelf zegt: moet die of die behandeling nou echt nog, gezien de conditie van de patient?

Gelukkig kunnen we vanachter ons beeldscherm in alle rust van alles hierover bedenken. De antwoorden hebben dan wel een hoog theoretisch gehalte.

[Marnix]

Een verschuiving van die vraag lijkt me niet zo'n probleem. Hat maakt het allemaal wel wat complexer. Daarom is het goed om er over na te denken... En Dathenum, dan kan je van tevoren als wensen van wat je wel en niet wil doorgeven... Dat bedoelde ik.




*

[edele strijdster]

Jij legt de keuze voor jouw leven in de handen van een arts? Dezelfde artsen die euthanasie voorstaan omdat ze het mensonwaardig vinden als je met veel pijn door het leven moet? Nee, ik ben bang dat ik, vanuit mijn christen-zijn, een andere visie op het leven heb (en dus ook op de vraag wanneer er wel of niet gereanimeerd moet worden) dan veel artsen.

Nee, dat begrijp je verkeerd. (of ik heb het verkeerd onder woorden gebracht.) Ik schreef even daarvoor al dat ons leven in de hand van God ligt, dus niét een arts bepaald het moment waarop wij sterven! Enne... net als jij heb ik ook een ander visie dan veel artsen hoor!

[Marnix]

Jij legt de keuze voor jouw leven in de handen van een arts? Dezelfde artsen die euthanasie voorstaan omdat ze het mensonwaardig vinden als je met veel pijn door het leven moet? Nee, ik ben bang dat ik, vanuit mijn christen-zijn, een andere visie op het leven heb (en dus ook op de vraag wanneer er wel of niet gereanimeerd moet worden) dan veel artsen.

Nee, dat begrijp je verkeerd. (of ik heb het verkeerd onder woorden gebracht.) Ik schreef even daarvoor al dat ons leven in de hand van God ligt, dus niét een arts bepaald het moment waarop wij sterven! Enne... net als jij heb ik ook een ander visie dan veel artsen hoor!

Tja maar ook hier heb je verantwoordelijkheid. Bepaald God alleen wanneer we gaan sterven? Ik vraag het me af.... het is wel degelijk afhankelijk van of ik me wel of niet laat reanimeren, of ik wel of niet me laat inenten, medicijnen gebruik of niet... leef of voor de trein spring. Mensen doen soms alsof ze totaal geen invloed op deze zaken hebben en dat is gewoon niet waar

[Deborah]

Erg fijn dat jullie meegedacht hebben

Het is verschrikkelijk moeilijk om in zulke dingen de juiste beslissing te nemen, en helemaal jammer dat dit in families tot ruzie leidt.

Ik zelf vind ook dat je wanneer dat mogelijk is altijd moet reanimeren, ik ben zelfs bang dat als je dat niet doet, je eigenlijk ook aan een vorm van euthanasie doet.

Deborah

[Petrus]

Natuurlijk is het goed om het constant levensverlengend bezig zijn tegen te willen gaan...

Je kunt ook, via arband oid, aangeven dat je tegen levensverlengend medisch handelen bent als je de souvereiniteit van God niet in het geding wilt brengen.

[Bert Mulder]

Erg fijn dat jullie meegedacht hebben

Het is verschrikkelijk moeilijk om in zulke dingen de juiste beslissing te nemen, en helemaal jammer dat dit in families tot ruzie leidt.

Ik zelf vind ook dat je wanneer dat mogelijk is altijd moet reanimeren, ik ben zelfs bang dat als je dat niet doet, je eigenlijk ook aan een vorm van euthanasie doet.

Deborah

ben ik toch niet met je eens, Deborah. In het geval met mijn vrouw was de diagnosis - terminal cancer (lymphoma). En met lymphoma is het meestal een onsteking, zoals long ontsteking die tot de dood leidt. Als het lichaam dat niet meer kan aanvechten omdat het immuun system aangetast is, is reanimatie dus een wrede uitstelling van de dood. De Heere heeft beslist dat het hart zou stoppen. Daar moeten we in rusten.

En in geval van mijn vrouw is een wonder gebeurt. De Heere werkt inderdaad nog wonderen. De dokters konden niets meer doen, zoals ze zeiden. En toch is mijn vrouw genezen. De volgende keer dat ze voor de tests ging, was alles weg. De dokters waren daar ook verward over, ze konden het niet begrijpen.

[vlinder]

Ik denk dat er nog meer factoren bij komen spelen.

* Bij ouderen: Als je gaat reanimeren: 90 % kans dat je de ribben breekt omdat de meeste ouderen super broze botten hebben.
* Bij dementerenden: hoe komen ze er uit. Vaak zijn ze emotie, karakter, eigen ik e.d. helemaal kwijt.
* Als iemand is opgenomen in verpleeghuis, weet je dat diegene niet meer voor zichzelf kan zorgen. het lichaam geeft aan ouder te worden, op te zijn, en het hart is op, moet je dan als verpleging zeggen: deze mevrouw is 96 zij zou nog wel verder kunnen leven. Ik denk dat je dan niet alles uit de kast moet halen om nog persé te willen reanimeren. In bijna alle verpleeghuizen in Nederland (ook bijna alle Christelijke) is het standaard om niet te reanimeren, mits de patiënt anders aangeeft.
* Als je weet dat iemand al langer dan x minuten (ik dacht 6) overleden is, hoef je ook niet meer te reanimeren, hersenen zijn onherstelbaar beschadigd.
* EHBO'ers, BHV'ers en verpleegkundigen zijn verplicht mits bevoegd en bekwaam naar hun vermogen te handelen. Dit houdt in als jij het emotioneel echt niet aan kan, moet je niet over je eigen grenzen heen gaan. Hier kun je je leven last van hebben.

Een collega van mij, moest haar eigen vader(49) reanimeren. Hij kwam hier bovenop en ze zijn hier echt dankbaar voor geweest. Zij had dus ervaring. Later op straat heeft zij het nog bij iemand moeten doen. Dit mislukte en ze is hier emotioneel helemaal aan onderdoor gegaan.....

Mijn mening is: Oudere mensen niet reanimeren. Mag iemand ook nog "gewoon " sterven? Of moet dit altijd een aanwijsbare oorzaak hebben.( kanker, longontsteking, stikken, uitdrogen???) Ik denk dat je je moet realiseren dat het "natuurlijk" is dat oudere mensen sterven. Ik zou het niet willen "oprekken". Vooral als iemand in zijn/haar leven mag getuigen dat hij/zij mag ingaan. Die dan zo kan verlangen.

Gelukkig hoeven wij in het verpleeghuis niet te beslissen of we reanimeren, dat heeft de arts al gevraagd aan patiënt of familie....

Op straat zou ik denk ik wel altijd kiezen voor reanimatie (als ik er op dat moment toe in staat ben)

Maar 1 ding staat zo vast als een huis, als het tijd is om te sterven, helpt reanimatie echt niet meer...... Maar zou je anders kunnen stellen dat het nog niet zijn/haar tijd was? je gaat je in zo veel dilemma's begeven..... ik stop er mee.....

[Deborah]

Beste Bert, ik zei toch ook: "wanneer dat mogelijk is"

[Mara]

Vannacht kon ik niet slapen en lag naar een herhaling van : Ik zou wel eens willen weten te luisteren. Daarin stelde een vrouw een vraag over het al dan niet reanimeren. Zij kreeg er voor zichzelf steeds meer vragen over. Of het wel in Gods bedoeling ligt dat wij iemand niet laten sterven, maar trachten tot het leven terug te laten keren, met alle gevolgen van dien, soms.
Bij aanmelding in een bekend reformatorisch verpleeghuis, krijg je als familie meteen te horen dat er geen reanimatie wordt toegepast.
En dit betreft toch niet alleen hoog bejaarde mensen. Ik heb er onlangs een vrouw van midden 50 bezocht.
Wanneer heeft iemand "recht om te sterven"? En waar bestaat dat recht precies uit?

[vlinder]

Vannacht kon ik niet slapen en lag naar een herhaling van : Ik zou wel eens willen weten te luisteren. Daarin stelde een vrouw een vraag over het al dan niet reanimeren. Zij kreeg er voor zichzelf steeds meer vragen over. Of het wel in Gods bedoeling ligt dat wij iemand niet laten sterven, maar trachten tot het leven terug te laten keren, met alle gevolgen van dien, soms.
Bij aanmelding in een bekend reformatorisch verpleeghuis, krijg je als familie meteen te horen dat er geen reanimatie wordt toegepast.
En dit betreft toch niet alleen hoog bejaarde mensen. Ik heb er onlangs een vrouw van midden 50 bezocht.
Wanneer heeft iemand "recht om te sterven"? En waar bestaat dat recht precies uit?

Bij een verpleeghuis waar ik heb gewerkt werd 'niet gereanimeerd tenzij'. Dit tenzij waren: jonge bewoners die dit nog wilden, revalidanten, bezoekers en personeel. Wat ik slecht vond was dat daar niemand geschoold was in reanimatie (alleen in de opleiding. Je moet dat echt elk jaar herhalen wil je het een beetje paraat hebben).

Goede boekjes over deze materie:
- Als grenzen vervagen van Agteresch (christelijk arts, ik dacht internist)
- Zorgen in de laatste levensfase van A.A. Teeuw (theoloog en verpleeghuisarts)

[Mara]

Vannacht kon ik niet slapen en lag naar een herhaling van : Ik zou wel eens willen weten te luisteren. Daarin stelde een vrouw een vraag over het al dan niet reanimeren. Zij kreeg er voor zichzelf steeds meer vragen over. Of het wel in Gods bedoeling ligt dat wij iemand niet laten sterven, maar trachten tot het leven terug te laten keren, met alle gevolgen van dien, soms.
Bij aanmelding in een bekend reformatorisch verpleeghuis, krijg je als familie meteen te horen dat er geen reanimatie wordt toegepast.
En dit betreft toch niet alleen hoog bejaarde mensen. Ik heb er onlangs een vrouw van midden 50 bezocht.
Wanneer heeft iemand "recht om te sterven"? En waar bestaat dat recht precies uit?

Bij een verpleeghuis waar ik heb gewerkt werd 'niet gereanimeerd tenzij'. Dit tenzij waren: jonge bewoners die dit nog wilden, revalidanten, bezoekers en personeel. Wat ik slecht vond was dat daar niemand geschoold was in reanimatie (alleen in de opleiding. Je moet dat echt elk jaar herhalen wil je het een beetje paraat hebben).

Goede boekjes over deze materie:
- Als grenzen vervagen van Agteresch (christelijk arts, ik dacht internist)
- Zorgen in de laatste levensfase van A.A. Teeuw (theoloog en verpleeghuisarts)

Maar kun je je voorstellen dat iemand dan worstelt met de vraag: wat verstaat gij onder de voorzienigheid Gods? Deze vrouw nl. wel.