Klopt. Op zich is niets tegen levensverlengend bezig zijn, ik heb echter wel bezwaar tegen een tegen-natuurlijke wijze van leven zónder hoop op herstel. Dit is echter mijn persoonlijke visie. Daarom stelde ik het armbandje voor.Weet je, hieruit maak ik een beetje op, dat je denkt dat wij als mens levensverlengend bezig kunnen zijn. Of begrijp ik dit verkeerd van je? Deze reden hoor ik namelijk heel vaak wanneer mensen beslissen tot 'niet reanimeren'.
Dat is niet hoogmoedig. God kan onze pogingen tegenhouden als Hij wil, en dan staan wij machteloos. God kan ze echter ook toestaan, het is alleen simplistisch om te stellen dat áls God levensreddende handelingen toestaat, die handelingen dan ook goed zijn. De verantwoordelijkheid van ons handelen, ook in deze, ligt bij onszelf, en niet bij God.Maar, denk ik dan, is het niet erg hoogmoedig te denken dat het menselijk handelen van ons (reanimeren en/ of beademing) levens kan verlengen??? Ik heb altijd geleerd dat alleen God beslist over het moment waarop wij geboren worden en waarop wij sterven! Denken wij nu echt met z'n allen dat wij met onze menselijke kennis God tegen kunnen houden?
Jij legt de keuze voor jouw leven in de handen van een arts? Dezelfde artsen die euthanasie voorstaan omdat ze het mensonwaardig vinden als je met veel pijn door het leven moet? Nee, ik ben bang dat ik, vanuit mijn christen-zijn, een andere visie op het leven heb (en dus ook op de vraag wanneer er wel of niet gereanimeerd moet worden) dan veel artsen.Ik vind het zowieso onze plicht om altijd te reanimeren, tenzij een arts nadrukkelijk heeft gezegd dat het geen zin meer heeft. En dan denk ik aan bijvoorbeeld terminale patienten in het laatste stadium ed.