Wat zijn de eigenschappen van die Labadist, waaraan herken je hem?Herman schreef:Snij me open en er komt geen paap maar een labadist uit. (Dit gaat over mezelf overigens, om verwarring te voorkomen).
Het vervelende is dat ik met Bijbelse argumenten kom en dat jij met dit soort vage 'beschuldigingen' komt. Blijf bij de zaak en dicht mij geen zaken toe die niet aan de orde zijn. Zo negeer je mijn post van 15.42 uur, waar ik gewoon een Bijbelse uitleg geef. Waarschijnlijk zeil jij eromheen en verzin je gauw weer een ander 'bewijs' of je beschuldigt me van 'wegexegetiseren'. Ja, zo kun je een discussie lang volhouden. Gewoon niet luisteren en je eigen verhaal keer op keer ophangen: hoe geweldig het 'verbondsdenken' toch wel niet is.huisman schreef: ↑Gisteren, 16:27Juist het verbondsdenken zet het individualisme op de juiste plaats. En de doop heeft nu juist alles met het verbond te maken. Dat heeft de gereformeerde theologie goed begrepen.
@posthoorn ik probeer wat inhoudelijks te lezen in jouw reactie maar dat lukt mij niet.
Het is schieten op de boodschapper maar de boodschap blijft overeind.
Toch moet het bij jouw toch ook ergens wringen? De hele kinderdoop en daarmee ook de besnijdenis wordt hiermee gedegradeerd tot een "ritueel" zonder intrinstieke waarde. Ook degenen die de kinderdoop onbijbels vinden lopen dan ook vast op het nut van de besnijdenis. Het - bijna - steenblokkiaans redeneren is misschien wel een methode die simpelweg geen recht kan doen aan de Bijbelse notie. Omdat onze exegetische methoden tekort schieten. Het verstand prevaleert boven het geloof als dit niet wordt onderkend.Posthoorn schreef: ↑Gisteren, 17:05Het vervelende is dat ik met Bijbelse argumenten kom en dat jij met dit soort vage 'beschuldigingen' komt. Blijf bij de zaak en dicht mij geen zaken toe die niet aan de orde zijn. Zo negeer je mijn post van 15.42 uur, waar ik gewoon een Bijbelse uitleg geef. Waarschijnlijk zeil jij eromheen en verzin je gauw weer een ander 'bewijs' of je beschuldigt me van 'wegexegetiseren'. Ja, zo kun je een discussie lang volhouden. Gewoon niet luisteren en je eigen verhaal keer op keer ophangen: hoe geweldig het 'verbondsdenken' toch wel niet is.huisman schreef: ↑Gisteren, 16:27Juist het verbondsdenken zet het individualisme op de juiste plaats. En de doop heeft nu juist alles met het verbond te maken. Dat heeft de gereformeerde theologie goed begrepen.
@posthoorn ik probeer wat inhoudelijks te lezen in jouw reactie maar dat lukt mij niet.
Het is schieten op de boodschapper maar de boodschap blijft overeind.
Er staat: "steenblokkiaans redeneren". Niet steenblokkianisme (wat dat dan ook zijn mag).Posthoorn schreef: ↑Gisteren, 18:50 Ik begrijp van deze reactie heel weinig. Er wordt bovendien van alles bij gehaald, waar het helemaal niet over gaat.
Ik begrijp niet waarom mij Steenblokkianisme verweten wordt. Mij wordt ook al individualisme verweten.
Het wordt voor mij een beetje lastig om een aangrijpingspunt te vinden om nog ergens op in te gaan. Ik heb het gevoel dat we totaal langs elkaar heen praten.
Misschien kan iemand voor mij deze Gordiaanse knoop ontwarren?
Zou je dat eens wat verder uit kunnen werken? De belofte van de profeet Joël waar op deze plaats naar verwezen wordt is
Als je dat leest is dat bij uitstek een profetie, en deze gaat op de Pinksterdag in vervulling in de uitstorting van de Heilige Geest op “alle vlees”. En dat niet alleen op de Pinksterdag in een mate die niet eerder heeft plaatsgevonden, maar ook op de nakomelingen van de Pinksterlingen.Joël 2: 28 - 32 schreef:En daarna zal het geschieden dat Ik Mijn Geest zal uitgieten over alle vlees, en uw zonen en uw dochters zullen profeteren; uw ouden zullen dromen dromen, uw jongelingen zullen gezichten zien. Ja, ook over de dienstknechten en over de dienstmaagden zal Ik in die dagen Mijn Geest uitgieten. enz.
Ik lees in Handelingen 2 wat anders:MNB schreef: ↑Vandaag, 08:56 Vereiste de vervulling van die belofte nu voorafgaand geloof? Vanzelf niet! God vervult Zijn belofte altijd. Het eerste werk hier is dan ook niet het geloof van de Pinksterlingen wat de uitstorting van de Heilige Geest veroorzaakt, maar het is de uitstorting van de Heilige Geest in Zijn werk van het overtuigen van zonde zelf (zoals beschreven in Johannes 16) wat de Pinksterlingen voorbereid op de vertroosting die daarop volgt. Geloven van de belofte is hier helemaal niet aan de orde als voorwaarde voor de vervulling van de belofte van de uitstorting van de Heilige Geest.
Nee dat wringt niet. Als ik de 3FvE even achterwegen laat zegt de Bijbel dat de besnijdenis uit het Oude Testament niet is afgeschaft, maar vervuld in Christus, op vergelijkbare wijze als de offerdienst.
@MNBVrouwke schreef: ↑Gisteren, 13:29 Het lijkt er sterk op dat velen als het om dit soort zaken gaat, het woord “belofte” opvatten als “profetie” of “voorspelling” van iets wat in een mens komt. Of niet komt..
Maar de belofte gaat niet over iets in de mens maar over hoe de HEERE naar ons toekomt in het Woord (en in de sacramenten).
En door de werking van de Heilige Geest worden we gebracht tot het vertrouwen in de HEERE zoals Hij zich geopenbaard heeft.
Lange tekst maar geen antwoord.Michaels schreef: ↑Vandaag, 09:45Nee dat wringt niet. Als ik de 3FvE even achterwegen laat zegt de Bijbel dat de besnijdenis uit het Oude Testament niet is afgeschaft, maar vervuld in Christus, op vergelijkbare wijze als de offerdienst.
Het Oude Testament zelf relativeert de lichamelijke besnijdenis. Al vóór het Nieuwe Testament maakt God duidelijk dat het uiterlijke teken niet het einddoel is: Deut. 10:16 – “Besnijd de voorhuid van uw hart.”
Jer. 4:4 – Besnijdenis zonder hartverandering is zinloos. Net zoals offers wezen op verzoening maar die niet konden volbrengen, wees de lichamelijke besnijdenis vooruit naar een innerlijke werkelijkheid.
Het Nieuwe Testament benoemt expliciet een ‘nieuwe’ besnijdenis. Paulus spreekt niet vaag, maar concreet: Rom. 2:28–29 – Ware besnijdenis is die van het hart, door de Geest.
Kol. 2:11 – “In Hem bent u besneden met een besnijdenis die niet met handen gebeurt … de besnijdenis van Christus.” Dit is vervullingstaal, vergelijkbaar met Hebr. 10 over de offers.
De functie van besnijdenis als verbondsteken wordt niet voortgezet, maar vervuld. In Kol. 2:11–12 wordt besnijdenis direct verbonden met geloofsdoop en eenheid met Christus. Galaten 3:27: Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, hebt gij Christus aangedaan. Romeinen 6:4: Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden. Zoals: offers → kruis Pascha → avondmaal zo: besnijdenis → geestelijke besnijdenis in Christus.
Handelingen 15 bevestigt dat lichamelijke besnijdenis niet meer verplicht is. De apostelen besluiten dat heidenen niet besneden hoeven te worden om bij Gods volk te horen. Dat besluit is alleen logisch als de besnijdenis haar vervullende doel heeft bereikt.
Paulus stelt expliciet dat besnijdenis geen heilwaarde meer heeft. Gal. 5:6 – “In Christus Jezus heeft besnijdenis geen betekenis.”
Dat is dezelfde theologische lijn als Hebr. 10: offers maken niet volmaakt.
Zoals de offers schaduwen waren die hun werkelijkheid vonden in Christus, zo was de lichamelijke besnijdenis een tijdelijk verbondsteken dat zijn vervulling heeft gevonden in de geestelijke besnijdenis: een vernieuwd hart door de Geest.
Overal waar de doop inhoudelijk wordt uitgelegd, is de volgorde consequent: Marcus 16:16 “Wie gelooft en gedoopt wordt, zal zalig worden.” Handelingen 2:38 “Bekeert u, en laat ieder van u gedoopt worden.” Handelingen 18:8 “Velen die het hoorden, geloofden en werden gedoopt.” Doop volgt steeds op een bewuste geloofsreactie.
De doop wordt nooit los gezien van innerlijke overtuiging: Handelingen 8:36–37 (Filippus en de kamerling) “Als u met heel uw hart gelooft, mag het.” Mattheüs 28:19–20 “Maak discipelen … hen dopend … hen lerend.”
Je kunt geen discipel zijn zonder bewust leren en geloven, dat leerd de Bijbel.
Liever een antwoord met of inclusief de 3FvE. begrijp ik?Wim Anker schreef: ↑Vandaag, 10:19Lange tekst maar geen antwoord.Michaels schreef: ↑Vandaag, 09:45Nee dat wringt niet. Als ik de 3FvE even achterwegen laat zegt de Bijbel dat de besnijdenis uit het Oude Testament niet is afgeschaft, maar vervuld in Christus, op vergelijkbare wijze als de offerdienst.
Het Oude Testament zelf relativeert de lichamelijke besnijdenis. Al vóór het Nieuwe Testament maakt God duidelijk dat het uiterlijke teken niet het einddoel is: Deut. 10:16 – “Besnijd de voorhuid van uw hart.”
Jer. 4:4 – Besnijdenis zonder hartverandering is zinloos. Net zoals offers wezen op verzoening maar die niet konden volbrengen, wees de lichamelijke besnijdenis vooruit naar een innerlijke werkelijkheid.
Het Nieuwe Testament benoemt expliciet een ‘nieuwe’ besnijdenis. Paulus spreekt niet vaag, maar concreet: Rom. 2:28–29 – Ware besnijdenis is die van het hart, door de Geest.
Kol. 2:11 – “In Hem bent u besneden met een besnijdenis die niet met handen gebeurt … de besnijdenis van Christus.” Dit is vervullingstaal, vergelijkbaar met Hebr. 10 over de offers.
De functie van besnijdenis als verbondsteken wordt niet voortgezet, maar vervuld. In Kol. 2:11–12 wordt besnijdenis direct verbonden met geloofsdoop en eenheid met Christus. Galaten 3:27: Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, hebt gij Christus aangedaan. Romeinen 6:4: Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden. Zoals: offers → kruis Pascha → avondmaal zo: besnijdenis → geestelijke besnijdenis in Christus.
Handelingen 15 bevestigt dat lichamelijke besnijdenis niet meer verplicht is. De apostelen besluiten dat heidenen niet besneden hoeven te worden om bij Gods volk te horen. Dat besluit is alleen logisch als de besnijdenis haar vervullende doel heeft bereikt.
Paulus stelt expliciet dat besnijdenis geen heilwaarde meer heeft. Gal. 5:6 – “In Christus Jezus heeft besnijdenis geen betekenis.”
Dat is dezelfde theologische lijn als Hebr. 10: offers maken niet volmaakt.
Zoals de offers schaduwen waren die hun werkelijkheid vonden in Christus, zo was de lichamelijke besnijdenis een tijdelijk verbondsteken dat zijn vervulling heeft gevonden in de geestelijke besnijdenis: een vernieuwd hart door de Geest.
Overal waar de doop inhoudelijk wordt uitgelegd, is de volgorde consequent: Marcus 16:16 “Wie gelooft en gedoopt wordt, zal zalig worden.” Handelingen 2:38 “Bekeert u, en laat ieder van u gedoopt worden.” Handelingen 18:8 “Velen die het hoorden, geloofden en werden gedoopt.” Doop volgt steeds op een bewuste geloofsreactie.
De doop wordt nooit los gezien van innerlijke overtuiging: Handelingen 8:36–37 (Filippus en de kamerling) “Als u met heel uw hart gelooft, mag het.” Mattheüs 28:19–20 “Maak discipelen … hen dopend … hen lerend.”
Je kunt geen discipel zijn zonder bewust leren en geloven, dat leerd de Bijbel.
Dit vind ik dan wel weer bijzonder. Inderdaad, de kinderdoop 'markeert' niet de wedergeboorte in de zin dat het kind dan daadwerkelijk wedergeboren is. Maar het symboliseert de wedergeboorte wel: de doop - of het nu voor de kinderen of voor volwassenen is - is een teken en zegel van het verbond, maar ook van de weldaden van Christus, vergeving van zonden, wedergeboorte, enzovoort. Dat is voluit Schriftuurlijk. Dat is ook altijd het gereformeerde belijden geweest (zie bv. de Heidelbergse Catechismus, Westminster Confessie, enz.).