Ik heb het verhaal nog niet gelezen, maar het is niet nodig in deze discussie.Mannetje schreef:Ik moet in dit hele gesprek aan het verhaal van Jan Proos denken. Hoe kijk je daar dan naar, Mara?
Het gaat er niet over of iemand zou mogen hertrouwen.
Ik probeer steeds boven te krijgen wat iemand onder het drievoudig snoer verstaat en dat met name aan de traditioneel ingestelden.
En hertrouwen mannen eerder en/of vaker dan vrouwen?
Zit het dus in de man als zodanig?
Als de dood nog in Amerika zit, is er veel begrip en mogelijk.Hollander schreef:Het lijkt mij overigens heel verstandig dat een getrouwde man en vrouw, voordat de dood scheiding brengt, over dit onderwerp al eerlijk spreken.
De meeste mensen zullen zeggen: ik ben er dan niet meer, dus ben je vrij.
Je geeft als het ware die ander de vrijheid.
Goede reactie Valcke!Valcke schreef:Wat mij betreft is een termijn wel zinnig; niet alleen vanwege de rouw, maar ook vanwege het fatsoen.
Daar komt nog bij dat een vrouw zwanger kan zijn van de overleden man. De Nederlandse wet kende om die reden een termijn van 10 maanden (306 dagen). Toen dit afgeschaft was, vereiste de wet een doktersverklaring dat de vrouw niet zwanger was - immers, bij zwangerschap vóór het overlijden van de vorige man, is het kind wettelijk een kind uit het vorige huwelijk en dient dus ook als kind van de vorige man te worden geregistreerd.
Ook voor de man gold vroeger een wettelijke termijn.
Termijnen zijn er niet voor niets, dat heeft altijd een reden.
Daarom vraag ik een bijbelse reden.J.C. Philpot schreef: Kerken doen er mijns inziens goed aan om geen persoonlijke meningen tot officiele criteria te verheffen.
Soms gaat het burgerlijk recht hand in hand met het kerkelijk.