Onze geloofsleer

[Tiberius]

Dat zijn de mensen uit de tweede categorie. Hier staat geen beperking in tijd. Dus mensen die zeggen dat dit niet lang kan duren, kunnen dat niet op de Dordtse Leerregels gronden, maar vinden de Dordtse Leerregels juist op hun weg.

Drie soorten mensen dus?

Pastoraal gezien vier soorten.

[Hollander]

Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten.

[/i]Dit zijn ook bekommerden! In/buiten Christus, daar doe ik geen uitspraak over want dan wordt mijn hoofd weer op het blok gelegd. Maar hier worden mensen genoemd die hier op dit forum net iets teveel klappen krijgen. En dan komt er een moment dat ze er toch iets van mogen zien. Maar het is weer weg en ze hunkeren naar die verzekering. Dat zijn de mensen uit de tweede categorie. Hier staat geen beperking in tijd. Dus mensen die zeggen dat dit niet lang kan duren, kunnen dat niet op de Dordtse Leerregels gronden, maar vinden de Dordtse Leerregels juist op hun weg.

Toch ligt de kern wel bij het in of buiten Christus zijn. Dan blijven er maar twee soorten mensen over: met óf zonder Christus. Bevindelijk kan de donkerheid ver gaan, dat het lijkt alsof diegene bij de 'derde soort' hoort: niet dúrven hopen, niet dúrven ontkennen. Daarom is het zo belangrijk niet op bevinding te bouwen, maar op de vaste beloften uit Gods heilig Evangelie.

Het bekommerd zijn ná ontvangen genade, is een staat waarin geen rust te vinden is. Verstrikt te raken in het doolhof van het eigen hart, vraagt om heengeleid te worden naar Christus als Verlosser. Het zijn de kleinen in de genade, maar wél een planting van de Heere.

Bekommering zónder ontvangen genade, is op z'n best tijdgeloof. Deze 'bekommerden' zullen door de Heilige Geest gebracht moeten worden tot het gevaarlijke fundament waarop zij bouwen, met de dringende oproep in de prediking tot bekering en geloof. Ik zou voor deze groep niet graag de term bekommerden gebruiken.

[samanthi]

Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten.

[/i]Dit zijn ook bekommerden! In/buiten Christus, daar doe ik geen uitspraak over want dan wordt mijn hoofd weer op het blok gelegd. Maar hier worden mensen genoemd die hier op dit forum net iets teveel klappen krijgen. En dan komt er een moment dat ze er toch iets van mogen zien. Maar het is weer weg en ze hunkeren naar die verzekering. Dat zijn de mensen uit de tweede categorie. Hier staat geen beperking in tijd. Dus mensen die zeggen dat dit niet lang kan duren, kunnen dat niet op de Dordtse Leerregels gronden, maar vinden de Dordtse Leerregels juist op hun weg.

Toch ligt de kern wel bij het in of buiten Christus zijn. Dan blijven er maar twee soorten mensen over: met óf zonder Christus. Bevindelijk kan de donkerheid ver gaan, dat het lijkt alsof diegene bij de 'derde soort' hoort: niet dúrven hopen, niet dúrven ontkennen. Daarom is het zo belangrijk niet op bevinding te bouwen, maar op de vaste beloften uit Gods heilig Evangelie.

Het bekommerd zijn ná ontvangen genade, is een staat waarin geen rust te vinden is. Verstrikt te raken in het doolhof van het eigen hart, vraagt om heengeleid te worden naar Christus als Verlosser. Het zijn de kleinen in de genade, maar wél een planting van de Heere.

Bekommering zónder ontvangen genade, is op z'n best tijdgeloof. Deze 'bekommerden' zullen door de Heilige Geest gebracht moeten worden tot het gevaarlijke fundament waarop zij bouwen, met de dringende oproep in de prediking tot bekering en geloof. Ik zou voor deze groep niet graag de term bekommerden gebruiken.

Wat versta je onder kleine in de genade? Een baby die net op de weg is of iemand met een klein geloof?

[Hollander]

Wat versta je onder kleine in de genade? Een baby die net op de weg is of iemand met een klein geloof?

Iemand met een klein geloof, maar wel geloof. Hoewel voor eigen waarneming dat kleine geloof nogal eens lijkt op geen geloof. Daarom is eigen waarneming ook zo'n slecht kompas.

[Posthoorn]

Wat versta je onder kleine in de genade? Een baby die net op de weg is of iemand met een klein geloof?

Als je goed leest, kun je dat zelf invullen.

[Bertiel]

Dat zijn de mensen uit de tweede categorie. Hier staat geen beperking in tijd. Dus mensen die zeggen dat dit niet lang kan duren, kunnen dat niet op de Dordtse Leerregels gronden, maar vinden de Dordtse Leerregels juist op hun weg.

Drie soorten mensen dus?

Pastoraal gezien vier soorten.

Verklaar je nader, niet om te strijden maar uit interesse

[samanthi]

Wat versta je onder kleine in de genade? Een baby die net op de weg is of iemand met een klein geloof?

Iemand met een klein geloof, maar wel geloof. Hoewel voor eigen waarneming dat kleine geloof nogal eens lijkt op geen geloof. Daarom is eigen waarneming ook zo'n slecht kompas.

Een klein geloof denkt klein van God, dat moet je niet koesteren, maar terechtwijzen en vermanen in liefde, de Bijbel spreekt bergens positief over klein geloof.

Iemand die net tot geloof komt wel, die moet je opvoeden met melk.

[Hollander]

Een klein geloof denkt klein van God, dat moet je niet koesteren, maar terechtwijzen en vermanen in liefde, de Bijbel spreekt bergens positief over klein geloof.
Iemand die net tot geloof komt wel, die moet je opvoeden met melk.

Als je dit als tegenwerping op mijn post bedoeld, dan heb je volgens mij niet alles gelezen.

[samanthi]

Een klein geloof denkt klein van God, dat moet je niet koesteren, maar terechtwijzen en vermanen in liefde, de Bijbel spreekt bergens positief over klein geloof.
Iemand die net tot geloof komt wel, die moet je opvoeden met melk.

Als je dit als tegenwerping op mijn post bedoeld, dan heb je volgens mij niet alles gelezen.

Het bekommerd zijn ná ontvangen genade, is een staat waarin geen rust te vinden is. Verstrikt te raken in het doolhof van het eigen hart, vraagt om heengeleid te worden naar Christus als Verlosser. Het zijn de kleinen in de genade, maar wél een planting van de Heere.

Dit bestaat niet, dit is een heilloos grijs gebied.
De derde weg. Zonder Christus, hoe onrustig je hart ook is, is er niets, dit is geen kleine in de genade en ook geen klein geloof en (nog) geen planting.
Voor de kennis van Christus is er nog geen genade.

[Hollander]

Het bekommerd zijn ná ontvangen genade, is een staat waarin geen rust te vinden is. Verstrikt te raken in het doolhof van het eigen hart, vraagt om heengeleid te worden naar Christus als Verlosser. Het zijn de kleinen in de genade, maar wél een planting van de Heere.

Dit bestaat niet, dit is een heilloos grijs gebied.
De derde weg. Zonder Christus, hoe onrustig je hart ookus, is er niets, dit is geen kleine in de genade en ook geen klein geloof en (nog) geen planting.

Wil je mijn héle bericht gewoon in evenwicht houden?
Dan hoef je er ook geen derde weg in te lezen, want een goede lezer(es) ziet dat ik begin met: max. twee soorten mensen > in of buiten Christus.

[samanthi]

Het bekommerd zijn ná ontvangen genade, is een staat waarin geen rust te vinden is. Verstrikt te raken in het doolhof van het eigen hart, vraagt om heengeleid te worden naar Christus als Verlosser. Het zijn de kleinen in de genade, maar wél een planting van de Heere.

Dit bestaat niet, dit is een heilloos grijs gebied.
De derde weg. Zonder Christus, hoe onrustig je hart ookus, is er niets, dit is geen kleine in de genade en ook geen klein geloof en (nog) geen planting.

Wil je mijn héle bericht gewoon in evenwicht houden? Dan hoef je er ook geen derde weg in te lezen, want een goede lezer ziet dat ik begin met: max. twee soorten mensen > in of buiten Christus.

Daar had je echt een punt, maar waarom dan die bekommerde na ontvangen genade?


Even voor de duidelijkheid, ik geloof echt wel dat mensen het er niet voor kan houden, maar die mogen niet geruststellend worden buiten Christus, dus daarom vind ik dat tweede stuk gevaarlijk.
Ik hoop dat je het begrijpt.

[Hollander]

Daar had je echt een punt, maar waarom dan die bekommerde na ontvangen genade?
Even voor de duidelijkheid, ik geloof echt wel dat mensen het er niet voor kan houden, maar die mogen niet geruststellend worden buiten Christus, dus daarom vind ik dat tweede stuk gevaarlijk.
Ik hoop dat je het begrijpt.

Lees nog eens (rustig) mijn eerste alinea door. Daar staat mijn antwoord op jouw bezwaren over het "gevaarlijke tweede stuk".

[samanthi]

Daar had je echt een punt, maar waarom dan die bekommerde na ontvangen genade?
Even voor de duidelijkheid, ik geloof echt wel dat mensen het er niet voor kan houden, maar die mogen niet geruststellend worden buiten Christus, dus daarom vind ik dat tweede stuk gevaarlijk.
Ik hoop dat je het begrijpt.

Lees nog eens (rustig) mijn eerste alinea door. Daar staat mijn antwoord op jouw bezwaren over het "gevaarlijke tweede stuk".

Ik heb het gelezen, het eerste stuk snap ik helemaal, is dat tweede dan als tegenwerping hierop bedoeld?

[Zeeuw]

Citeer daaruit dan eens letterlijk dat er staat 'voor iemand een eerste, klein, onverzekerd geloof heeft, is deze al bekommerd'. Want daaruit lees ik af 'iemand is een beetje bekommerd, zonder dat de Heere hiermee is begonnen'. Maar ik kan je weer helemaal uitleggen hoe ik het stukje dat jij citeerde las, maar dat heb ik al 2 keer gedaan.

Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten.
Dit zijn ook bekommerden! In/buiten Christus, daar doe ik geen uitspraak over want dan wordt mijn hoofd weer op het blok gelegd. Maar hier worden mensen genoemd die hier op dit forum net iets teveel klappen krijgen. En dan komt er een moment dat ze er toch iets van mogen zien. Maar het is weer weg en ze hunkeren naar die verzekering. Dat zijn de mensen uit de tweede categorie. Hier staat geen beperking in tijd. Dus mensen die zeggen dat dit niet lang kan duren, kunnen dat niet op de Dordtse Leerregels gronden, maar vinden de Dordtse Leerregels juist op hun weg.

Tsja, dit is exact het stuk waarvan ik aangaf het anders te lezen. Niet krachtelijk lees ik als ‘maar wel aanwezig’. Dat deze mensen dit in zichzelf nog niet durven geloven, vind ik echt iets anders dan dat het er niet zou zijn. Ik ken dit soort mensen en vaak ‘dragen ze het lampje op hun rug’.

Het stukje over op het blok en klappen krijgen zou ik niet gebruiken in dit licht.

[samanthi]

Citeer daaruit dan eens letterlijk dat er staat 'voor iemand een eerste, klein, onverzekerd geloof heeft, is deze al bekommerd'. Want daaruit lees ik af 'iemand is een beetje bekommerd, zonder dat de Heere hiermee is begonnen'. Maar ik kan je weer helemaal uitleggen hoe ik het stukje dat jij citeerde las, maar dat heb ik al 2 keer gedaan.

Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten.
Dit zijn ook bekommerden! In/buiten Christus, daar doe ik geen uitspraak over want dan wordt mijn hoofd weer op het blok gelegd. Maar hier worden mensen genoemd die hier op dit forum net iets teveel klappen krijgen. En dan komt er een moment dat ze er toch iets van mogen zien. Maar het is weer weg en ze hunkeren naar die verzekering. Dat zijn de mensen uit de tweede categorie. Hier staat geen beperking in tijd. Dus mensen die zeggen dat dit niet lang kan duren, kunnen dat niet op de Dordtse Leerregels gronden, maar vinden de Dordtse Leerregels juist op hun weg.

Tsja, dit is exact het stuk waarvan ik aangaf het anders te lezen. Niet krachtelijk lees ik als ‘maar wel aanwezig’. Dat deze mensen dit in zichzelf nog niet durven geloven, vind ik echt iets anders dan dat het er niet zou zijn.

Dat begrijp ik helemaal, aan deze mensen zou ik vragen wat denk je van de Heere Jezus? Wie is Hij voor je? Zou je zonder Hem kunnen? Er zijn mensen die heel veel van de Heere Jezus houden en toch nog ergens op zitten te wachten, er zijn mensen die denken dat ze zo en zo verbroken moet zijn, voor ze naar de Heere Jezus kunnen gaan.