Gereformeerde Gemeenten

[Posthoorn]

En hier iets uit de Dordtse Leerregels:

2. Maar hierin is de liefde Gods geopenbaard, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon in de wereld gezonden heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe , 1 Joh. 4:9; Joh. 3:16,.

3. En opdat de mensen tot het geloof worden gebracht, zendt God goedertierenlijk verkondigers van deze zeer blijde boodschap, tot wie Hij wil en wanneer Hij wil; door wier dienst de mensen geroepen worden tot bekering en het geloof in Christus, den Gekruisigde. Want hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt? En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden? , Rom. 10:14, 15,.

4. Die dit Evangelie niet geloven, op die blijft de toorn Gods. Maar die het aannemen en den Zaligmaker Jezus met een waarachtig en levend geloof omhelzen, die worden door Hem van den toorn Gods en van het verderf verlost, en met het eeuwige leven begiftigd , Joh. 3:36, Mark. 16:16,.

En speciaal voor @samanthi:

16. Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

[-DIA-]

De GG staat nu eenmaal ook in een 'traditie' dat het ware eenvoudige volk van God gekenmerkt wordt als een woestijnreiziger die af en toe zich kan laven bij een oase. Het is een volk wat vaak moet zeggen 'voorwaarts ik zie Hem niet en achterwaarts ik bemerk Hem niet' .
Natuurlijk zijn er de momenten van vreugde en troost. Het zijn echter uurtjes van korte duurtjes, zo genoten maar ook zo weer toegesloten. Om dan weer opnieuw in de oven te worden geworpen om wederom te moeten inleven dat het hier beneden niet is.

Er heeft laatst in een SB een recensie gestaan over de levensbeschrijving van een oud gereformeerd predikant. In deze levensbeschrijving wordt ook aangehaald dat deze predikant op het gezicht van zijn bekeerde moeder nog nooit een glimlach had gezien.

Ik protesteer tegen het woord traditie, ook al staat het tussen aanhalingstekens. Dit kan zo snel tot een karikatuur worden. Overigens over welke predikant ging het? Over ds. van der Poel?

[Geytenbeekje]

Doch Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Voorwaar zeg Ik u: Indien gij geloof hadt, en niet twijfeldet, gij zoudt niet alleenlijk doen, hetgeen den vijgeboom is geschied; maar indien gij ook tot...

En de Geest zeide tot mij, dat ik met hen gaan zou, niet twijfelende. En met mij gingen ook deze zes broeders, en wij zijn in des man huis ingegaan.

En zij ontzetten zich allen, en werden twijfelmoedig, zeggende, de een tegen den ander: Wat wil toch dit zijn?

[Ad Anker]

Dat kan echt niet, je kunt niet zeggen ik weet niet zeker of ik in Hem gelooft, als je de brieven goed leest zie je het: er óf geloof is, óf ongeloof, niets daartussen, je kunt niet met een misschientje de eeuwigheid tegemoet gaan, ik heb u nooit gekend zegt Hij tegen mensen die zelf alles hebben en kunnen, niet tegen mensen die zeggen, Heere ik heb het alleen van U verwacht, ik heb mijn hoop op U gebouwd. Ik heb niets dan zonden, maar ik verwacht het van U.

Samanthi, waarom tracht je steeds een tegenstelling te maken tussen Bijbelse waarheden en de bevinding in het hart na ontvangen genade?

Ik onderstreep deze vraag.
Ik vind de stelligheid van Samanthi eng. Heel veel waarheden, maar een kind van God verkeert nogal eens in het duister. David bidt: 'Geef mij weder de vreugde Uws heils.'
Ik snap denk ik wel wat ze bedoelt. Maar simplificeren van bevindelijke ervaringen van Gods kinderen dient geen enkel doel.

[-DIA-]

Doch Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Voorwaar zeg Ik u: Indien gij geloof hadt, en niet twijfeldet, gij zoudt niet alleenlijk doen, hetgeen den vijgeboom is geschied; maar indien gij ook tot...

En de Geest zeide tot mij, dat ik met hen gaan zou, niet twijfelende. En met mij gingen ook deze zes broeders, en wij zijn in des man huis ingegaan.

En zij ontzetten zich allen, en werden twijfelmoedig, zeggende, de een tegen den ander: Wat wil toch dit zijn?

Lees de psalmen maar eens na. Hoeveel verlatenheid, aanvallen, vertwijfelingen, het niet begrijpen van Gods weg, en onverendigd met Gods weg. Alleen het leven van David is daar al vol van. Maar ook Heman, Asaf en Ethan...

[DDD]

Ik denk dat je in deze post teveel de nadruk legt op 'of ik in Hem geloof'.

Dat bedoel ik nu met het heel subtiel invoeren van remonstrants gedachtegoed. En daarbij beroep ik me op onze Belijdenis geschriften op het Woord gegrond en de reformatie. Men vraagt mij hier wel eens om een voorbeeld.

Wat zeggen dan de belijdenissen bijv. over het geloof?

Overigens ben ik het niet met de opvatting van samanthi eens, dat een gelovige niet zou kunnen twijfelen.

Zullen we eens een topic openen om de Dordtse Leerregels te bespreken? Dan komt het vanzelf aan de orde. Doen?

Dat lijkt mij een uitstekend idee. Ik heb al eerder gevraagd of je die eens wilde lezen. Dat kan dan in één moeite door.

[-DIA-]

Dat kan echt niet, je kunt niet zeggen ik weet niet zeker of ik in Hem gelooft, als je de brieven goed leest zie je het: er óf geloof is, óf ongeloof, niets daartussen, je kunt niet met een misschientje de eeuwigheid tegemoet gaan, ik heb u nooit gekend zegt Hij tegen mensen die zelf alles hebben en kunnen, niet tegen mensen die zeggen, Heere ik heb het alleen van U verwacht, ik heb mijn hoop op U gebouwd. Ik heb niets dan zonden, maar ik verwacht het van U.

Samanthi, waarom tracht je steeds een tegenstelling te maken tussen Bijbelse waarheden en de bevinding in het hart na ontvangen genade?

Ik onderstreep deze vraag.
Ik vind de stelligheid van Samanthi eng. Heel veel waarheden, maar een kind van God verkeert nogal eens in het duister. David bidt: 'Geef mij weder de vreugde Uws heils.'
Ik snap denk ik wel wat ze bedoelt. Maar simplificeren van bevindelijke ervaringen van Gods kinderen dient geen enkel doel.

Dat is ook de reden waarom ik hier niet mee in discussie kan en (dat is nieuw!) wil.

[DDD]

Dat is niet nieuw hoor. Tussen onmacht en onwil zit ook hier een duidelijk verband.

[-DIA-]

Dat is niet nieuw hoor. Tussen onmacht en onwil zit ook hier een duidelijk verband.

Begrijp je dat hierin een beschuldiging in doorklinkt? Want dat is bij mij nooit zo geweest, alleen als ik merk dat alles afstoot probeer ik me stil houden.

[eilander]

On-topic graag!

[samanthi]

En hier iets uit de Dordtse Leerregels:

2. Maar hierin is de liefde Gods geopenbaard, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon in de wereld gezonden heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe , 1 Joh. 4:9; Joh. 3:16,.

3. En opdat de mensen tot het geloof worden gebracht, zendt God goedertierenlijk verkondigers van deze zeer blijde boodschap, tot wie Hij wil en wanneer Hij wil; door wier dienst de mensen geroepen worden tot bekering en het geloof in Christus, den Gekruisigde. Want hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt? En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden? , Rom. 10:14, 15,.

4. Die dit Evangelie niet geloven, op die blijft de toorn Gods. Maar die het aannemen en den Zaligmaker Jezus met een waarachtig en levend geloof omhelzen, die worden door Hem van den toorn Gods en van het verderf verlost, en met het eeuwige leven begiftigd , Joh. 3:36, Mark. 16:16,.

En speciaal voor @samanthi:

Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

Dat is geschreven voor de kleintjes en heel pastoraal, het komt mij hier voor, dat de zekerheid van het geloof wordt aangemoedigd en niet dat het als normaal wordt beschouwd. Er wordt aangemoedigd om verder te gaan en op God te vertrouwen. Er wordt niet gezegd dat ieder kind van God twijfelt, dat zoals meerdere noemde, Elia ook twijfelde, al is dat zeker een twijfel van een andere orde, als je daar zo over praat krijg je ach iedereen zondigd, nee het is erg als je ongelovig bent, het is erg als je aan God twijfelt, volgens mij worden dingen door elkaar gehaald.

Het kan heel koud worden in je hart, dan kun je idd twijfelen of het ooit wat geweest is, dat is twijfelen aan jezelf, maar de zekerheid ligt alleen in Christus en in Hem alleen.

[samanthi]

Dat kan echt niet, je kunt niet zeggen ik weet niet zeker of ik in Hem gelooft, als je de brieven goed leest zie je het: er óf geloof is, óf ongeloof, niets daartussen, je kunt niet met een misschientje de eeuwigheid tegemoet gaan, ik heb u nooit gekend zegt Hij tegen mensen die zelf alles hebben en kunnen, niet tegen mensen die zeggen, Heere ik heb het alleen van U verwacht, ik heb mijn hoop op U gebouwd. Ik heb niets dan zonden, maar ik verwacht het van U.

Ik denk dat je in deze post teveel de nadruk legt op 'of ik in Hem geloof'.

Dat bedoel ik nu met het heel subtiel invoeren van remonstrants gedachtegoed. En daarbij beroep ik me op onze Belijdenis geschriften op het Woord gegrond en de reformatie. Men vraagt mij hier wel eens om een voorbeeld.

Remonstranten hebben juist nooit zekerheid, die moeten het zelf vasthouden.
@Zeeuw ik bedoel het helemaal niet zo, maar als tegenstelling juist, van degene die de Heere Jezus noemt, zo van Heere wij hebben toch dit en dat gedaan... trouwens... de psalmen zeggen zo vaak maar op Uw Woord heb ik gehoopt. Of
 Ik zal den HEERE loven met mijn ganse hart; ik zal al Uw wonderen vertellen of Ik zal U hartelijk liefhebben, HEERE, mijn Sterkte!
Konden die dichters dat allemaal zelf? Nee toch en toch staat het er.

[DDD]

Ik hoop ook niet dat jullie mijn post bedoelen, die was ook zeker goed bedoeld.

Wel een opmerking , tip:
Wat ik bij sommigen wel merk is een grote irritatie als er ook maar iets gepost wordt wat niet zint.
Dan denk ik dat het toch beter is om niet actief te zijn op een forum.

Precies. De reacties zijn weer buiten proportie. Bijvoorbeeld die van DIA en in mindere mate die van Marion. Ik vind dat ze geen recht doen aan een oprecht geformuleerde zorg. Een zorg die zolang een forum zich reformatorisch noemt toch aan de orde moet kunnen komen.

Ik probeer integer te delen dat het voor mij nieuw is dat mensen die niet een persoonlijk geloof in Christus hebben predikant zijn. Ik had het al geconcludeerd uit de brief van de predikant, waar ik erg van schrok. Nu staat het in de krant, en dat verdient een duidelijk tegengeluid.

Ik zeg daarmee niet dat iemand geen kind van God is, want er zijn allerhande dwalingen mogelijk. Mensen kunnen zelfs via Maria tot Jezus en de Vader bidden. Toch vind ik het wel erg, want ik blijf erbij dat van deze prediking niet veel heil te verwachten is. De vrucht zal zijn verwarring en ongeloof. En dat doet aan mijn waardering voor de persoon niets af. Maar ik vind dat iemand op deze manier geen dominee hoort te zijn. Dat lijkt mij een buitengewoon helder én gereformeerd standpunt.

Geen persoonlijk geloof in Christus? Misschien geen verzekerd geloof, maar wel een waar geloof, hoe gering en aangevochten ook. En als dat zo is, zou ik niet weten waarom iemand dan niet op de preekstoel zou horen. Liever een prediker met een aangevochten en toevluchtnemend geloof dan een beredeneerd geloof waarmee men later aan de hemelpoort staat en zegt: wij hebben in Uw naam....enz. En Jezus zegt: Ik heb u nooit gekend. Die notitie hoor ik niet zo vaak op dit forum. Ik ben eerder bang voor een enge zekerheid en beschouwelijke stelligheid. En dit is meteen het laatste wat ik onder dit draadje gezegd heb. Want het staat me tegen dat een predikant zo openlijk wordt bekritiseerd over iets waarin hij zich niet groter voordoet dan hij is, en eerlijk zijn bezit en zijn gemis verhaald.

Ik vind dit heel moeilijk. Want ik denk dat eerlijkheid op de preekstoel een vrucht is van de heilige Geest. Ook in gemis en twijfel, die als zodanig geen vrucht zijn van de heilige Geest, maar wel onlosmakelijk verbonden zijn aan het geloof van een mens. Want ook gelovigen blijven mensen. Dus wij zijn het tot heel ver eens.

Maar de andere kant is, dat de gebruikte formuleringen zo ver af staan van de reformatie, dat ik het echt niet meer gereformeerd kan noemen. Het zorgt voor verwarring. Bescheidenheid is een deugd, en praten over grote dingen terwijl je daar geen idee van hebt, is een ondeugd. Maar de liefde voor de kleintjes moet er natuurlijk niet toe leiden dat er mensen op de preekstoel staan die aan evidente bijbelse voorwaarden voor het opzienersambt niet voldoen.

Al vindt het hele curatorium dat het wel mee zal vallen en dat er vast nog wel nader geestelijk onderwijs zal volgen.

Wat betreft het persoonlijke: dit is geen discussie over een persoon. Het gaat om de opvattingen die de dominee in de krant laat optekenen.

[GGotK]

Het is toch altijd bijzonder om te zien hoe een interview (gelezen of niet) geïnterpreteerd wordt.

Daarna vraagt ds. Verschuure of de anesthesist met hem Psalm 118 wil lezen. Het zijn met name twee verzen die diep binnendringen: „Ik zal niet sterven, maar leven; en ik zal de werken des Heeren vertellen. De Heere heeft mij wel hard gekastijd; maar Hij heeft mij ter dood niet overgegeven.”

„Toen kwam er rust in mijn hart. Als iemand toen had gevraagd: Geloof je dat nu, dan had ik gezegd met de vader van de maanzieke knaap: Ik geloof, Heere, kom mijn ongelovigheid te hulp. Het lag er en ging in de loop van die weken steeds meer kracht doen.”

Terugkijkend ziet hij onderwijs dat de Heere gaf in de ziekte. „Zowel ambtelijk als persoonlijk. Ambtelijk stelde Hij me opnieuw op deze plaats in Capelle om weer te preken en Zijn grote daden te vertellen. Ik geloof dat er nog werk voor me is. En persoonlijk wees de Heere op de noodzaak van de toepassing van Christus’ gerechtigheid in de ziel. Dat dat nu iets is waarin ik zelf niet kan werken, maar waarin Hij niet zal rusten totdat Hij dat werk voleindigd zal hebben.”

[Mannetje]

Mooi! Ik heb het interview nog niet gelezen.