Onderstaand open brief kwam ik tegen vandaag. Het is wat overtrokken misschien...
Met betrekking tot niet sluiten scholen. Ergens snap ik het wel . Van beide kanten. In Belgie hebben ze het zo opgelost. Scholen geven geen les. Dus leerlingen thuis. Maar ze zijn wel verplicht kinderen van ouders die in de zorg etc. werken op te vangen...
Lieve Mark Rutte,
Bedankt voor de duidelijke persconferentie. Ik kon u niet meteen schrijven, want ik moest eerst de tafels van mijn kleuters schoonmaken en mijn papierbak legen, die volzat met papieren zakdoekjes, want dat doet de schoonmaak helaas niet.
Ik zal me even voorstellen. Ik ben Ellen. Ik ben 35 en ik ben trotse kleuterleerkracht. Ik benoem dit even specifiek omdat u zich net denk ik versprak tijdens de persconferentie.. U zei namelijk meesters, juffen EN leerkrachten. Maar dat was vast een foutje.
Gelukkig gaf u wel het belang aan van ons vak. Want u zegt dat de samenleving een beetje draait op ons. Lief. Maar toch hebben we een probleem waar we even over moeten praten.
Kijk, om te beginnen- dat geen handen geven he.... Dat werkt voor ons nou even nét iets anders. Als kleuterLEERKRACHT. Ik geef nu netjes op landsadvies geen hand bij de deur, maar wat doe ik als Jantje valt? Hoe kan ik hem troosten zonder een arm om hem heen te slaan? Hoe leg ik ze uit dat ze niet mogen stoeien, of dat zo nauw samenwerken, waar we zo hard aan hebben gewerkt, nu geem goed idee is? Wat zeg ik tegen Saar, als ze me doodmoe een knuffel komt geven? Niet doen Saar, want Het Virus. Dat snappen ze niet. Wel voelen ze zich afgewezen.
En weet u, Meneer Rutte, ik eigenlijk ook een beetje.
Want ik moest vandaag 4x 40 kleuters handen laten wassen op 2, hele smerige, kleutertoiletten. En in de klas nog twee wastafels ja, wat een geluk, dat is, zelfs met mijn rekencapaciteiten, nog maar 10 kleuters per rij.
U zegt dat kinderen niet heel ziek worden. Dat is fijn, maar ze dragen het virus wel over. Op mijn collega wiens schoonmoeder door chemo geen weerstand heeft. Op die andere kleuter wiens moeder huisarts is, op onze partners en familie die in ziekenhuizen werken en/of komen.
U zegt dat wij zorgen dat de boel niet om valt. Maar ziet u dat dit mes aan twee kanten snijdt?
Wij ZIJN het kloppend hart van de samenleving, (en wat denkt u van de kinderopvang? vergat u die te noemen??) maar wat als dit virus zich vanuit die organen verspreidt?
Wat dan?
Ik moet nu stoppen, ik moet naar huis. Want ik heb keelpijn. Ik heb de tafels schoongemaakt, waar de kinderen hun neuzen, vingers, slijm, snot en gezicht aan afvegen, want dat las u goed, dat doet de schoonmaak niet extra in deze tijd. . 1x per week, maar niet op donderdag.
Geen zorgen, meneer Rutte, ik ben er maandag weer! Om het virus te verspreiden.. Ohnee, de economie draaiend te houden!
Zie ik u dan? Of werkt u vanuit huis?
Elleboogstootje van mij,
Een bezorgde leerkracht. Of Juf.
