Valcke schreef:
De Bijbelse weg is dat de man bij zijn vrouw gebleven was.
Of het huwelijk op voorhand oneerlijk was, kun je niet zeggen. Wanneer iemand al lang met homofiele gevoelens worstelde, had hij daar over moeten spreken met zijn (aanstaande) vrouw.
Ja dat is achteraf. Getrouwd eind jaren '70 en toen lagen deze zaken helemaal nog supergevoelig. Vader vooraanstaand ouderling, mijn vriendin was ideale schoondochter voor deze mensen.
Ze zei later dat ze wel zeker iets had gemerkt, maar niet dat dit speelde.
Hij zal ongetwijfeld een jarenlange innerlijke strijd hebben gevoerd en die verloren.
Toen hij uit de kast kwam, waren zijn ouders inmiddels overleden.
De bijbelse weg was meer dat hij niet had moeten trouwen met haar.
DDD schreef:Als je iemand niet aantrekkelijk vindt, moet je niet met diegene trouwen. Al weet ik dat ds. Schot daar anders over denkt.
Verliefdheid wordt meestal minder of verandert in andere, diepere gevoelens.
Er wordt niet alleen getrouwd vanuit hartstochtelijke verliefdheid.
Vandaag de dag is het huwelijk in zo'n ander licht komen te staan.
De trouwdag mag een vermogen kosten, er wordt gezegd dat Piet met
zijn Marie trouwt, soms op een ver exotisch strand.
Maar je moet wel alles uit het leven halen, dus als Piet toch een beetje saaie uitgezakte man begint te worden, zoekt Marie een leuke sprankelende meneer op internet. En begint opnieuw.
Want geluk is een keuze.
Er zijn zelfs mensen die hun zieke partner in de steek laten.
Maar goed, dat gaat niet meer over homofilie. Degenen die ik ken, zijn hondstrouw, jegens elkaar en zeer zorgzaam voor hun ouders.