Gelezen, gedacht, gehoord...

[Ouderling]

Concrete vraag is: denk jij niet dat er mensen zijn die (ik zeg het maar even kort door de bocht) begraven worden met de tekst 'en de bedelaar stierf' op basis van soortgelijke ervaringen als ik, en toch verloren gaan?
Ik denk het wel. En dat geeft de scherpte aan.
Tegelijkertijd (ja, ik spreek mezelf ook wel eens tegen) geloof ik ook dat er mensen zijn die zich er hun hele leven niet toe durven rekenen, en toch binnen zijn. Maar in de prediking mag/kun je daar volgens mij niets mee.

Ik vraag me dus af of je daar in de prediking niets mee mag/kunt. Inderdaad, in bijvoorbeeld een Avondmaalsvoorbereiding mogen de lijnen scherp getrokken worden. Al doet, ik heb dat hier al eens genoemd, ds. Smytegelt in zijn maandagse catechisatiën hetzelfde als jouw voorbeeld in je vorige gemeente als hij over het Avondmaal spreekt.

Wat je voorbeeld over die begrafenis: ja, ik denk dat dit voorkomt. Al komt het andersom ook voor. Daar moeten we ook eerlijk in zijn.

Ik heb ds. Doornenbal hier wel eens geciteerd. Die schrijft daar wel pastoraal over, als reactie op de visie van ds. Paauwe. Om de kleinen niet te ergeren. Het is daarom een rotonde discussie.

Nieuwe vraag: wat is het concreet als Christus persoonlijk aan je geopenbaard wordt? Is dat te 'toetsen'?

Vroeger zeiden ze: hoe was het er voor, hoe was het tijdens en hoe was het erna. Dat is nog zo.
Christus openbaart Zichzelf door en vanuit het Woord.
Hij komt en openbaart Zichzelf altijd in de weg van het wonder. Wat van Boven komt, verootmoedigt.

[Jongere]

Ik zie dat de hele discussie begonnen is n.a.v. een bijdrage van mij en een vraag daarover. Ik laat dit gesprek deze keer toch liever links liggen; de tijd ontbreekt me en in het verleden heb ik heel wat keren aangegeven hoe ik over deze dingen denk. Daarnaast is mijn eerste post niet onduidelijk, denk ik. Overigens lees ik de discussie wel weer met interesse mee. Tegelijk groeit mijn overtuiging met iedere keer dat het hierover gaat, dat we er met grote woorden en veel stelligheid alleen niet komen. Het verborgen werk van Gods Geest valt niet na te rekenen. Het meest thuis blijf ik me voelen bij degenen die beide zaken overeind willen houden: dat de wedergeboorte (vaak) niet met Christus begint (of: dat ware ontdekking in de wedergeboorte plaatsvindt) én dat wedergeboorte en geloof niet wezenlijk van elkaar gescheiden mogen worden. Laat het maar een paradox zijn, zo lang een van beide zaken niet sneuvelt.
De vraag van Ad naar Christuskennis lijkt me heel wezenlijk.

[CvdW]

Ik zie dat de hele discussie begonnen is n.a.v. een bijdrage van mij en een vraag daarover. Ik laat dit gesprek deze keer toch liever links liggen; de tijd ontbreekt me en in het verleden heb ik heel wat keren aangegeven hoe ik over deze dingen denk. Daarnaast is mijn eerste post niet onduidelijk, denk ik. Overigens lees ik de discussie wel weer met interesse mee. Tegelijk groeit mijn overtuiging met iedere keer dat het hierover gaat, dat we er met grote woorden en veel stelligheid alleen niet komen. Het verborgen werk van Gods Geest valt niet na te rekenen. Het meest thuis blijf ik me voelen bij degenen die beide zaken overeind willen houden: dat de wedergeboorte (vaak) niet met Christus begint (of: dat ware ontdekking in de wedergeboorte plaatsvindt) én dat wedergeboorte en geloof niet wezenlijk van elkaar gescheiden mogen worden. Laat het maar een paradox zijn, zo lang een van beide zaken niet sneuvelt.
De vraag van Ad naar Christuskennis lijkt me heel wezenlijk.

Ik hoop dat de eerste zaak wel een keer sneuvelt in ieders persoonlijk leven, namelijk dat het wel begint met Christus. Zolang dit niet is staat de mens centraal en dat is niet naar de Schrift!

[Jongere]

Dit is inderdaad de stelligheid waarop ik doel. Een echt gesprek is zo onmogelijk, want de posities zijn al ingenomen. En wie er anders over denkt, "stelt de mens centraal".

[Bezorgd]

In het verleden heb ik vaak aan dit soort discussies meegedaan. Maar hoe langer ik deze discussies volg, en hoe meer je hoort van Gods leiding in het leven van anderen, ga ik me meer een meer afvragen of deze gesprekken echt geestelijk en zinvol zijn.
Misschien moeten we met al ons geredeneer tot de slotsom komen: Gods wegen zijn wonderlijk en we begrijpen ze niet.

Jezus zegt Zelf: 7 Verwonder u niet dat Ik tegen u gezegd heb: U moet opnieuw geboren worden.
8 De wind waait waarheen hij wil en u hoort zijn geluid, maar u weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat; zo is het met iedereen die uit de Geest geboren is.

Misschien moeten we dat "niet weten" maar meer in de praktijk brengen in onze gesprekken over deze heilige en voor ons onverklaarbare zaken.

[Jantje]

Ik zie dat de hele discussie begonnen is n.a.v. een bijdrage van mij en een vraag daarover. Ik laat dit gesprek deze keer toch liever links liggen; de tijd ontbreekt me en in het verleden heb ik heel wat keren aangegeven hoe ik over deze dingen denk. Daarnaast is mijn eerste post niet onduidelijk, denk ik. Overigens lees ik de discussie wel weer met interesse mee. Tegelijk groeit mijn overtuiging met iedere keer dat het hierover gaat, dat we er met grote woorden en veel stelligheid alleen niet komen. Het verborgen werk van Gods Geest valt niet na te rekenen. Het meest thuis blijf ik me voelen bij degenen die beide zaken overeind willen houden: dat de wedergeboorte (vaak) niet met Christus begint (of: dat ware ontdekking in de wedergeboorte plaatsvindt) én dat wedergeboorte en geloof niet wezenlijk van elkaar gescheiden mogen worden. Laat het maar een paradox zijn, zo lang een van beide zaken niet sneuvelt.
De vraag van Ad naar Christuskennis lijkt me heel wezenlijk.

Ik hoop dat de eerste zaak wel een keer sneuvelt in ieders persoonlijk leven, namelijk dat het wel begint met Christus. Zolang dit niet is staat de mens centraal en dat is niet naar de Schrift!

Zondag 2 leert dat toch anders, mijns inziens. Verder opnieuw zeer eens met @Jongere. Ik schreef het eerder ook al, dat een te stellige stellingname bij dit onderwerp niet goed is.

[Dodo]

Zondag 2 leert dat toch anders, mijns inziens. Verder opnieuw zeer eens met @Jongere. Ik schreef het eerder ook al, dat een te stellige stellingname bij dit onderwerp niet goed is.

[Jantje]

@Jongere schreef juist dat je niet te stellig moet zijn rondom dit vraagstuk. En daar ben ik stellig van overtuigd en dus ben ik het helemaal met @Jongere eens.

[Dodo]

@Jongere schreef juist dat je niet te stellig moet zijn rondom dit vraagstuk. En daar ben ik stellig van overtuigd en dus ben ik het helemaal met @Jongere eens.

Het is zo grappig dat je zulke dingen schrijft, omdat je zelf altijd heel stellig bent. Je bent het helemaal met iemand eens, of juist volstrekt oneens. Geeft niet hoor, maar als juist jij dan zegt dat je niet te stellig moet zijn...

[JCRyle]

Ik zie dat de hele discussie begonnen is n.a.v. een bijdrage van mij en een vraag daarover. Ik laat dit gesprek deze keer toch liever links liggen; de tijd ontbreekt me en in het verleden heb ik heel wat keren aangegeven hoe ik over deze dingen denk. Daarnaast is mijn eerste post niet onduidelijk, denk ik. Overigens lees ik de discussie wel weer met interesse mee. Tegelijk groeit mijn overtuiging met iedere keer dat het hierover gaat, dat we er met grote woorden en veel stelligheid alleen niet komen. Het verborgen werk van Gods Geest valt niet na te rekenen. Het meest thuis blijf ik me voelen bij degenen die beide zaken overeind willen houden: dat de wedergeboorte (vaak) niet met Christus begint (of: dat ware ontdekking in de wedergeboorte plaatsvindt) én dat wedergeboorte en geloof niet wezenlijk van elkaar gescheiden mogen worden. Laat het maar een paradox zijn, zo lang een van beide zaken niet sneuvelt.
De vraag van Ad naar Christuskennis lijkt me heel wezenlijk.

Ik hoop dat de eerste zaak wel een keer sneuvelt in ieders persoonlijk leven, namelijk dat het wel begint met Christus. Zolang dit niet is staat de mens centraal en dat is niet naar de Schrift!

Zondag 2 leert dat toch anders, mijns inziens. Verder opnieuw zeer eens met @Jongere. Ik schreef het eerder ook al, dat een te stellige stellingname bij dit onderwerp niet goed is.

Misschien stellig, dat is dan maar zo: Er zal enige kennis moeten zijn aan Christus willen Zijn weldaden de gelovige kunnen toevloeien. De weldaden zijn niet los te verkrijgen, al wordt het soms wel zo voorgesteld. Het werk van de Heilige Geest (waaronder de overtuiging van ellende) is vrucht van het werk van Christus én is de toepassende werking van de Christus in ons.

[Zonnebloem]

Het verborgen werk van Gods Geest valt niet na te rekenen.

Wat bedoel je daarmee? Jezus zegt toch: “Ik dank U, Vader! Heere des hemels en der aarde! dat Gij deze dingen voor de wijzen en verstandigen verborgen hebt, en hebt dezelve den kinderkens geopenbaard.”

De 'dingen' waar Hij het over heeft zijn de leerstellingen van het evangelie; zoals Zijn Persoon als God, zijn ambt als Messias, Verlosser en Redder; en de zegeningen van genade en redding door Hem.

Of snap ik jullie gewoon niet goed genoeg?

[Johann Gottfried Walther]

Ik zie dat de hele discussie begonnen is n.a.v. een bijdrage van mij en een vraag daarover. Ik laat dit gesprek deze keer toch liever links liggen; de tijd ontbreekt me en in het verleden heb ik heel wat keren aangegeven hoe ik over deze dingen denk. Daarnaast is mijn eerste post niet onduidelijk, denk ik. Overigens lees ik de discussie wel weer met interesse mee. Tegelijk groeit mijn overtuiging met iedere keer dat het hierover gaat, dat we er met grote woorden en veel stelligheid alleen niet komen. Het verborgen werk van Gods Geest valt niet na te rekenen. Het meest thuis blijf ik me voelen bij degenen die beide zaken overeind willen houden: dat de wedergeboorte (vaak) niet met Christus begint (of: dat ware ontdekking in de wedergeboorte plaatsvindt) én dat wedergeboorte en geloof niet wezenlijk van elkaar gescheiden mogen worden. Laat het maar een paradox zijn, zo lang een van beide zaken niet sneuvelt.
De vraag van Ad naar Christuskennis lijkt me heel wezenlijk.

Ik hoop dat de eerste zaak wel een keer sneuvelt in ieders persoonlijk leven, namelijk dat het wel begint met Christus. Zolang dit niet is staat de mens centraal en dat is niet naar de Schrift!

Zondag 2 leert dat toch anders, mijns inziens. Verder opnieuw zeer eens met @Jongere. Ik schreef het eerder ook al, dat een te stellige stellingname bij dit onderwerp niet goed is.

De HC is een leerboek, geen dogmatiekboek, zo is het wel gaan functioneren.
DE Catechismus begint met Zondag 1.
De HC is ook geen evangelisatieboek, nee het is primair het leerboek van de gelovigen.

[CvdW]

We moeten niet te stellig zijn. Geef gewoon ieder het zijne. De één dit de ander dat. Ik lees mijn Bijbel op deze wijze en de ander op zijne wijze. En zo lopen we op de brede weg naar de hel. De een in het midden de ander rechts en de volgende links. Als het maar over de mens gaat.

Als het niet met Christus begint met wie begint het dan?

[Erskinees]

Met zulke reacties snap ik wel dat jouw kerkenraad vraagt maar een andere kerk te zoeken.

[Ad Anker]

Ik vond de gedachtenwissel waardevol gisteren. Inderdaad heb ik mijn visie weergegeven en mijn vragen gesteld. Ik sluit me verder aan bij Jongere. Ik vind het jammer dat sommigen met gestrekt been toch hun punt weer komen maken. Ik vind dit onderwerp daar niet geschikt voor.