Synode GGiN(jaarloos)

[Erasmiaan]

Ik neem aan dat ik dit ook als een belofte van God moet zien:

Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der Egyptenaren, en het opvoere uit dit land, naar een goed en ruim land, naar een land, vloeiende van melk en honig,

Niettemin is vrijwel geen Israeliet in het land gekomen.

Dat zie je goed.

Dat is toch knap. Dat ‘vrijwel geen Israëliet’ toch het hele land heeft kunnen veroveren.

[eilander]

Van de Israëlieten die uit Egypte gingen, zijn er zeer weinig in het beloofde land gekomen, dat ziet @refo echt wel goed.
Zie psalm 81:

11 Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.
12 Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israël heeft Mijner niet gewild.
13 Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken huns harten, dat zij wandelden in hun raadslagen.
14 Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israël in Mijn wegen gewandeld had!

En zo is het nog.

[Jantje]

Ik neem aan dat ik dit ook als een belofte van God moet zien:

Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der Egyptenaren, en het opvoere uit dit land, naar een goed en ruim land, naar een land, vloeiende van melk en honig,

Niettemin is vrijwel geen Israeliet in het land gekomen.

Dat zie je goed.

Dat is toch knap. Dat ‘vrijwel geen Israëliet’ toch het hele land heeft kunnen veroveren.

Dit keer heeft @refo een goed punt ingebracht. Ik weet er echter geen antwoord op.

[Hendrien]

Van de Israëlieten die uit Egypte gingen, zijn er zeer weinig in het beloofde land gekomen, dat ziet @refo echt wel goed.
Zie psalm 81:

11 Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.
12 Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israël heeft Mijner niet gewild.
13 Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken huns harten, dat zij wandelden in hun raadslagen.
14 Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israël in Mijn wegen gewandeld had!

En zo is het nog.

En wij zien, dat ze niet hebben kunnen ingaan vanwege hun ongeloof. (Hebreeen 3:19)

[Geytenbeekje]

Kunnen ze hier ook niet mee bedoelen dat niet veel christenen(Israëlieten) de hemel(Beloofde land) in gaan ?
Of is dat een hele erge gedachte ?

[refo]

Ik bedoel alleen maar: theologisch-technisch zal het wel zo zijn dat beloften een adres hebben. Dan klopt alles heel fijn. Dat stemt ons tevreden met onze feilloze opvattingen.
Intussen is het de bedoeling dat we God op Zijn Woord geloven. Want zo niet: dan gaat het niet door. Zie maar in Matt. 7: hebben we in Uw Naam niet dit en dat gedaan?

[eilander]

Dit keer heeft @refo een goed punt ingebracht. Ik weet er echter geen antwoord op.

Dat heeft te maken met je visie op de beloften, denk ik. Die belofte aan elke Israëliet die onder slavernij van Egypte zuchtte, was 100% waar en daar kon hij 100% op aan. Door zijn ongeloof is hij niet in het beloofde land gekomen!
En natuurlijk zit daarachter het welbehagen Gods, maar dat is voor ons een zeer verborgen iets.

Net zoals wij ervan op aan kunnen dat de belofte van schuldvergeving, die in onze doop is verzegeld, volstrekt waar is. Die belofte was voor iemand die in zijn onbekeerde staat gestorven is, nét zo waar als voor iemand die in de eeuwige heerlijkheid is ingegaan. Zoals aan elke hoorder de belofte van het Evangelie gebracht mag worden.
Maar juist voor diegenen is het van levensbelang dat zij wederomgeboren worden en geloven in Christus! Anders is verloren gaan vele malen erger.

[Hendrien]

Kunnen ze hier ook niet mee bedoelen dat niet veel christenen(Israëlieten) de hemel(Beloofde land) in gaan ?
Of is dat een hele erge gedachte ?

Jazeker, lees maar verder in het volgende hoofdstuk.

[Valcke]

Je gooit nu wel alles op een hoop en door de war.
Nu ben ik ook plotseling beschuldigd dat ik de verbondsbeloften vereenzelvig met het aanbod van genade! Het kan raar gaan wanneer je eenvoudig hetzelfde zegt als wat hier langs kwam van de Schotten.

Je zegt zelf: het zijn deze en geen andere beloften die aangeboden worden. Dus je wilt de verbondsbeloften in de prediking aanbieden. Dat is eigenlijk wat ik constateer en dat is inderdaad hetzelfde als ds. R. Kok ook deed. Als we bijv. naar psalm 121 kijken dan vind ik dat problematisch.

- Nu zeg je het wel beter. Want ik vereenzelvig het aanbod helemaal niet met de verbondsbeloften zelf.
- Christus wordt mét de verbondsbeloften aangeboden.[/b] Hoe kan het anders? De beloften kunnen nooit van Christus worden losgemaakt, en dus ook niet van Hem losgemaakt worden als het gaat om het aanbod van genade.
- De aanbieding is niet de absolute belofte (met een is-gelijk-teken), maar het is een aanbod ván Christus mét Zijn beloften. Deze beloften hebben alleen een absoluut karakter wanneer een mens met Christus verenigd is door het geloof.
- De beloften in Psalm 121 worden ook mét Christus in het Evangelie aangeboden.

En natuurlijk moet er onderscheidenlijk gepredikt worden. Maar dat heeft niets te maken met ons verschil. Dit onderscheid ligt trouwens bij de vraag of we in Christus zijn of niet. Dát is het beslissende onderscheid dat gepredikt moet worden.

Dit vind ik een flauwe opmerking. Je begrijpt best wat ik met onderscheidenlijk preken bedoel: er moet duidelijk worden voor wie de belofte is. Want in Christus Jezus zijn alle beloften ja en amen. Dus de beloften zijn niet voor alle hoorders.

Ik bedoelde het helemaal niet flauw. Het adres van de beloften is altijd aan hen die IN Christus zijn of onder de conditie of veronderstelling dat Christus in het geloof wordt aangenomen. En daarom is het niet juist om onderscheid te maken in verbondsbeloften en Evangeliebeloften; het zijn dezelfde beloften. Het is juist dat de hoorders deze beloften niet bezitten. Maar ze worden wel tot hen gericht. Vandaar het onderscheid dat de Erskines maakten in recht van bezit en recht van toegang. Tweeërlei relatie tot de(zelfde) beloften.

Waar ik dan nog wel benieuwd naar ben: 1. Wordt volgens jou Christus Zelf de hoorders aangeboden in het Evangelie? 2. Wanneer Christus Zelf de hoorders in het Evangelie aangeboden wordt, zou dat dan niet gelden voor alle beloften die in Christus zijn? 3. Of zijn er bepaalde beloften uitgezonderd?

Graag ontvang ik een antwoord op deze vragen.

Graag geef ik dat. Ik wil hier ds. A. Vergunst aanhalen: "Daaronder verstaan wij, dat in de prediking van het Evangelie van Gods vrije genade Jezus Christus verkondigd wordt als de door God aangestelde en gevolmachtigde Zaligmaker, in Wie alles te krijgen is wat tot de zaligheid onmisbaar is. In de prediking van het Woord des Evangelies komt het Woord der Zaligheid met een bevel van bekering en geloof tot allen die het Woord horen." (uit: Neem de wacht des Heeren waar). Daar kan ik van harte mee instemmen. Duidelijk is, dat er een verschil is tussen aanbieden en beloven. Een belofte is onvoorwaardelijk, bij een aanbod wordt je aangesproken op je verantwoordelijkheid.

Daarmee geef je alleen antwoord op de eerste vraag die ik stelde, niet op de tweede en derde vraag.
Met het citaat van ds. Vergunst kan ik van harte instemmen, al geloof ik dat het aanbod méér is dan alleen de verkondiging.
Met jouw conclusie dat een belofte onvoorwaardelijk is, kan ik echter niet instemmen. De belofte wordt pas onvoorwaardelijk wanneer de belofte in geloof omhelsd is en we daadwerkelijk bezit krijgen aan de belofte. (De verbondsbeloften zijn wel onvoorwaardelijk aan Christus gedaan.)

Met het onderscheiden van verbondsbeloften en Evangeliebeloften zijn er theologisch belangrijke problemen:
a) Daarmee wordt geen recht gedaan aan het feit dat deze beloften dezelfde stof of materie hebben;
b) Daarmee wordt geen recht gedaan aan het feit dat voor alle beloften geldt dat deze alleen in Christus geschonken worden en alleen door het geloof in Christus in dadelijk bezit worden gesteld.
c) En dat is het ergste: daarmee wordt het aanbod van Christus versmald tot een aanbod van de Zaligmaker zónder Zijn verbondsbeloften. Christus wordt dan wél aangeboden, maar niet Zijn verbondsweldaden. En dat is echt onmogelijk (en een dwaling).

Verder blijf ik zeggen dat het beroep op de Schotten dat ds. Moerkerken en anderen in dit verband doen, geheel ongegrond is. De Schotten kenden geen verschil tussen verbondsbeloften en Evangeliebeloften, maar leerden expliciet dat de beloften van het genadeverbond mét Christus door de Evangelieprediking worden aangeboden.

[Erasmiaan]

Van de Israëlieten die uit Egypte gingen, zijn er zeer weinig in het beloofde land gekomen, dat ziet @refo echt wel goed.
Zie psalm 81:

11 Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.
12 Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israël heeft Mijner niet gewild.
13 Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken huns harten, dat zij wandelden in hun raadslagen.
14 Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israël in Mijn wegen gewandeld had!

En zo is het nog.

Ik zie het probleem niet. De belofte aan het volk Israël is dat ze in het beloofde land komen. Dat heeft God waar gemaakt. De belofte is hier een nationale belofte. Verder zie ik niet waar deze belofte strijdt met de leer der Gereformeerde Gemeenten die ik hier verdedig.

[HersteldHervormd]

Er is onderscheid in belofte, sommige zijn voor iedereen, maar sommige zijn ook echt allen voor degene die Hem vrezen, en Zijn verschijning lief hebben. Gelukkig maar. Dat wil niet zeggen dat de Heere het niet wíl schenken. Dat wil hij altijd.

[HersteldHervormd]

Er is onderscheid in belofte, sommige zijn voor iedereen, maar sommige zijn ook echt allen voor degene die Hem vrezen, en Zijn verschijning lief hebben. Gelukkig maar. Dat wil niet zeggen dat de Heere het niet wíl schenken. Dat wil hij altijd.

Daarom vind ik het niet heel sterk om een enkele belofte uit de Bijbel te plukken.

[Jantje]

Dit keer heeft @refo een goed punt ingebracht. Ik weet er echter geen antwoord op.

Dat heeft te maken met je visie op de beloften, denk ik. Die belofte aan elke Israëliet die onder slavernij van Egypte zuchtte, was 100% waar en daar kon hij 100% op aan. Door zijn ongeloof is hij niet in het beloofde land gekomen!
En natuurlijk zit daarachter het welbehagen Gods, maar dat is voor ons een zeer verborgen iets.

Net zoals wij ervan op aan kunnen dat de belofte van schuldvergeving, die in onze doop is verzegeld, volstrekt waar is. Die belofte was voor iemand die in zijn onbekeerde staat gestorven is, nét zo waar als voor iemand die in de eeuwige heerlijkheid is ingegaan. Zoals aan elke hoorder de belofte van het Evangelie gebracht mag worden.
Maar juist voor diegenen is het van levensbelang dat zij wederomgeboren worden en geloven in Christus! Anders is verloren gaan vele malen erger.

100% eens. Maar dat veranderd niets aan mijn opvattingen.

Ik vind dit keer het een ongegronde uitspraak van @Valcke dat er geen onderscheid zou bestaan in de Evangeliebeloften en de verbondsbeloften. Het is vanuit Gods Woord heel duidelijk dat er twee soorten beloften zijn. Zelfs ds. C. Harick schrijft daarover. Blijkbaar krijgt de Gereformeerde Gemeenten van links en rechts hier commentaar over. En dat vind ik toch echt een treurige toestand.

[DDD]

Het is allemaal een kwestie van definitie. Ik zal dat niet iedere tien bijdragen opmerken, maar dit lijkt een mondeling gesprek tussen doven.

[GGBeroopingswerk]

Ik neem aan dat ik dit ook als een belofte van God moet zien:

Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der Egyptenaren, en het opvoere uit dit land, naar een goed en ruim land, naar een land, vloeiende van melk en honig,

Niettemin is vrijwel geen Israeliet in het land gekomen.

Dat zie je goed.

Dat is toch knap. Dat ‘vrijwel geen Israëliet’ toch het hele land heeft kunnen veroveren.

Dit keer heeft @refo een goed punt ingebracht. Ik weet er echter geen antwoord op.

Misschien moeten we stoppen om het geloof te vereenzelvigen (mooi woord ) met een wiskundige opgave waarbij na een lange rekensom alles precies klopt.