Het 1e boek (de Heks, de Leeuw en de Kleerkast) heb ik inmiddels uit.
Ik vind het bijzonder knap hoe de schrijver de sprookjesstijl consequent kan blijven hanteren, ook echt op het niveau en in de belevingswereld van kinderen blijft en desondanks dit kan combineren met een hele mooie Bijbelse boodschap.
Ik moet zeggen dat ik het boek eerst een beetje zat te lezen met de ogen van bijv. de Heilige Oorlog van John Bunyan. Maar ik kwam er achter dat Lewis wel veel vrijer verteld en dat je van heel veel detailelementen niet moet proberen om te bedenken hoe dit 'matcht' met Bijbelse noties of iets dergelijks. Wat dat betreft kan je inderdaad absoluut geen 1-op-1 vergelijking maken tussen Aslan en de Heere Jezus. Het blijft wel gewoon een verhaal en geen echte allegorie in mijn ogen. Ik denk dat ik dat sneller had gezien wanneer ik zonder enige voorkennis dit boek in handen had gekregen en gewoon was gaan lezen.
Er zitten echt hele mooie en ook wel ontroerende dingen in. Zo had ik zelf als lezer tot het laatste moment absoluut niet gedacht dat Aslan zichzelf zou opofferen juist voor Edmund. Het maakt de boodschap ook wel sterk vind ik. Ook de lijnen die door te trekken zijn vanuit de Verborgen Krachten en de Stenen Tafel zijn heel mooi.
Tegelijkertijd blijft Lewis in de belevingswereld van het kind. Grappig bijvoorbeeld dat een van de 'goede' wetten die gemaakt worden is, dat er geen schoolplicht meer is, behalve voor diegenen die dat zelf willen
![yes :D](./images/smilies/green.gif)